Ήταν Δεκέμβριος του 2010, όταν ο Παναθηναϊκός έφευγε νικητής για τελευταία φορά από την έδρα της CSKA. Τότε με μπροστάρη τον Διαμαντίδη (17pts-4asts), οι πράσινοι κατάφεραν να πάρουν ένα σημαντικότατο διπλό στην Ρωσία, απέναντι στην χειρότερη CSKA των τελευταίων ετών (είχε τερματίσει τελευταία στον όμιλο τότε, δεν κατάφερε καν να βρεθεί στο top-16). Από τότε πέρασαν κάτι περισσότερο από οκτώ χρόνια χωρίς να καταφέρει να κάνει διπλό στην έδρα της Ρώσικης αρκούδας. Για να φτάσουμε στην περασμένη Παρασκευή, όπου ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει μια σημαντικότατη νίκη, η οποία τον κρατάει ζωντανό στην μάχη των play-off. Στο σημερινό κείμενο θα πούμε δύο-τρεις παρατηρήσεις που κάναμε, πάνω στο παιχνίδι της Παρασκευής, ενώ μετέπειτα θα δώσουμε την σκυτάλη στην διπλή αγωνιστική που έρχεται με ένα μικρό σχόλιο για τα δύο παιχνίδια.
Tο επιθετικό πλαίσιο του Παναθηναϊκού επί Pitino και κατά πόσο αυτό εφαρμόστηκε στην Μόσχα:
Είναι γνωστό πως ο Παναθηναϊκός επί Pitino, έχει αλλάξει κατεύθυνση στην επίθεση του. Από μια pick’n’roll ομάδα που ψάχνει κυρίως το set για να επιτεθεί, έχει γίνει μια ομάδα που ψάχνει κυρίως το ανοιχτό γήπεδο, προσπαθεί να εκτελεί όσο των δυνατόν γρηγορότερα (10secs or less) και σε set καταστάσεις προσπαθεί να βάλει την μπάλα κυρίως κοντά στο καλάθι, συνήθως μέσα από το post up κινήσεις (περισσότερα για την αλλαγή κατεύθυνσης του επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας επί Pitino μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ). Στην Μόσχα όμως ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να βρει ανοιχτό γήπεδο, ώστε να τρέξει. Σε αυτό το κομμάτι σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει το εύκολο αμυντικό rebound. Αλλά ακόμα και σε περιπτώσεις που το κέρδιζε, οι παίχτες του έβρισκαν έναν “τοίχο” μπροστά τους. Ο Ιτούδης λοιπόν, είχε διαβάσει εξαιρετικά το παιχνίδι και είχε δώσει εντολή για γρήγορες επιστροφές. Συνήθως σε περίπτωση άστοχου shot από την πλευρά της CSKA, ένας παίχτης διεκδικούσε το επιθετικό rebound, ένας έμενε για να τον υποστηρίξει και οι υπόλοιποι τρεις είχαν αρχίσει ήδη να επιστρέφουν στην άμυνά τους, ώστε να μην δώσουν το περιθώριο στους πράσινους να τρέξουν. Είναι χαρακτηριστικό πως η ομάδα του coach Pitino βρίσκει μόλις 5pts στο ανοιχτό γήπεδο, από τους 78pts που πέτυχε συνολικά. Προσωπικά αν μου έλεγες πριν τον αγώνα, πως ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε την CSKA με μόλις 5pts στο transition, θα σου έλεγα πως είσαι τρελός. Να όμως που ο coach Pitino μας απέδειξε πως μπορεί να κερδίσει με αυτό το σύνολο, οπουδήποτε, με οποιοδήποτε basketball style. Στην set επίθεση τώρα ο coach, εφάρμοσε το πλάνο του κατά γράμμα όπως το είχε στον νου του. Η μπάλα πήγε μέσα χτυπώντας κυρίως μετά από post καταστάσεις, που κατέληγαν είτε σε άμεση εκτέλεση, είτε σε μέσα-έξω δημιουργία. Ο Pitino λοιπόν είχε δώσει εντολή, να ψάχνουν συνεχώς τα miss matches, καθώς η CSKA, συχνά πυκνά εφάρμοζε άμυνα με αλλαγές. Ο Thomas με τον Παπαπέτρου, έκαναν τρομερή δουλειά από το post, ειδικά ο δεύτερος, ο οποίος μπόρεσε να δημιουργήσει κι όλας για τους συμπαίχτες του (χαρακτηριστική η φάση που σπάει την μπάλα στον Παπαγιάννη, για να έρθει αυτός ως trailer και να καρφώσει στην ρακέτα των Ρώσων). Από εκεί και πέρα είδαμε αρκετό post και από τον Gist (ειδικά όταν αγωνίστηκε ως PF) και από τον Βουγιούκα και λιγότερο από τον Παπαγιάννη (ο οποίος θέλει ακόμα δουλειά σε αυτό τον τομέα). Για να πετύχει βέβαια αυτή η post offence χωρίς να γίνει δυσλειτουργική (είναι πολύ εύκολο να γίνει αν πας να την εφαρμοσεις σε ένα roster χωρίς elite shooting, με ένα απλό ντουμπλάρισμα στον παίχτη που ποστάρει), έπρεπε ο Παναθηναϊκός να επιτεθεί γρήγορα και αποτελεσματικά.Είναι λοιπόν πολύ σημαντικά αφενός μεν οι θέσεις που πήραν οι παίχτες του, αφετέρου δε οι χρόνοι που έγιναν οι εισαγωγικές πάσες και οι αποστάσεις μεταξύ των παιχτών.
Νομίζω πως σε αυτό το κομμάτι η επίθεση των πρασίνων λειτούργησε σχεδόν υποδειγματικά
Η εναλλακτική επιλογή στο heavy post παιχνίδι του Παναθηναϊκού ήταν οι καταστάσεις απομόνωσης του Langford κυρίως, αλλά και του Kilpatrick σε μικρότερο βαθμό. Για κακή τύχη όμως των πρασίνων οι δύο Αμερικανοί δεν ήταν σε καλό φεγγάρι, καθώς ήταν ιδιαίτερα άστοχοι καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα. Σίγουρα σε αυτό το κομμάτι έπαιξε τεράστιο ρόλο το γεγονός πως ο Ιτούδης έριξε πάνω τους αθλητικά παιδιά και εξαιρετικούς individual αμυντικούς (Higgins-Clyburn-Hackett).
Η αμυντική προσέγγιση του coach Pitino:
Κατά την γνώμη μου ο Παναθηναϊκός, έκανε ένα σπουδαίο αμυντικό performance το βράδυ της Παρασκευής. Είναι μεγάλη επιτυχία το γεγονός πως κατάφερε να κρατήσει την CSKA κάτω από τους 80 πόντους ενεργητικό, καθώς μιλάμε για την καλύτερη επιθετική ομάδα της διοργάνωσης. Ο Pitino, λοιπόν έδωσε εντολή για γρήγορες επιστροφές στο αμυντικό κομμάτι μετά από κάθε χαμένη επίθεση (ακριβώς όπως έκανε και ο Ιτούδης). Δεν ήθελε να δώσει την επιλογή του transition στην CSKA, καθώς γνώριζε πως αυτή η ομάδα παίρνει ενέργεια από τους εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός εφάρμοσε μια helping defence, η οποία έκλεινε προς την ρακέτα και στον παίχτη που επιτίθονταν προς αυτή την στιγμή της εκτέλεσης. Έτσι όποιος παίχτης της CSKA, προσπαθούσε να φτάσει κοντά στο πράσινο καλάθι, θα είχε να αντιμετωπίσει δύο ή ακόμα και τρία ζευγάρια χεριών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Ρώσοι να σουτάρουν με 35.6% ποσοστό μέσα από την γραμμή του τριπόντου. Από την άλλη πλευρά αυτές οι βοήθειες που έδωσε ο Παναθηναϊκός, τον έκαναν να χάσει πάρα πολλές μάχες στο αμυντικό rebound, καθώς υπήρχαν πολλά κορμιά που πηδούσαν για να ασκήσουν πίεση πάνω στον παίχτη που εκτελούσε το shot, αλλά λίγα αυτά που έμεναν στο παρκέ για να διεκδικήσουν το rebound. Η άμυνα του Παναθηναϊκού λοιπόν πληγώθηκε πολύ από τις δεύτερες επιθέσεις που κατάφερε να κερδίσει η CSKA (16 στον αριθμό) και από τους πόντους που βρήκε σε αυτές (25pts). Ειδικότερα στο δεύτερο ημίχρονο (όταν και ο Παπαγιάννης εμφάνισε σημάδια κόπωσης), το πρόβλημα αυτό εμφανιζόταν ξανά και ξανά.
Και μιας και πιάσαμε το θέμα Παπαγιάννη ας πούμε δύο λόγια για τον νεαρό center.
Είναι αλήθεια πως ο Γιώργος έχει κάνει άλματα προόδου τον τελευταίο μήνα, όμως στο παιχνίδι της προηγούμενης εβδομάδας υπήρχαν στιγμές που εκτέθηκε πίσω (φυσικά υπήρξαν και στιγμές που κυριάρχησε στο αντίπαλο καλάθι, χαρακτηριστικά τα τέσσερα καρφώματα), είτε λόγω της απειρίας του, είτε λόγω της κόπωσης που φάνηκε να τον επηρεάζει. Ο Παπαγιάννης λοιπόν, στο πρώτο ημίχρονο πέφτει συνεχώς στην παγίδα του Ιτούδη. Ποια ήταν αυτή; Να τον τραβήξει μακριά από την ρακέτα για να μπορέσει να τον παίξει ο Sergio στα πόδια. Ο Παπαγιάννης λανθασμένα, έβγαινε τόσο μακριά από το ζωγραφιστό. Ο Rodriguez λοιπόν στο πρώτο ημίχρονο σκοράρει τέσσερα καλάθια πάνω του, ενώ και στο δεύτερο υπήρχαν ανάλογες περιπτώσεις που έφευγε μακριά από την ρακέτα, δίνοντας την ευκαιρία στον αντίπαλο για εύκολο καλάθι. Την ίδια στιγμή, όταν έμενε κοντά στο καλάθι αποτελούσε ένα πραγματικό σκιάχτρο, καθώς δεν άφηνε προσπάθεια για προσπάθεια χωρίς να την αλλοιώσει. Ο μικρός πρέπει να αντιληφθεί πως η θέση του είναι εκεί, κάτω από το καλάθι, όπου και μόνο με το φυσικό του μέγεθος δίνει stops στην αντίπαλη επίθεση.
Τρίτη περίοδος και οι λύσεις που βρίσκει ο Pitino από τον πάγκο του:
Φτάνουμε λοιπόν στην 3η περίοδο, εκεί που ο Παναθηναϊκός εμφανίζει κάποια κολλήματα στο set παιχνίδι του και η CSKA εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση για να πάρει μια διαφορά που για εκείνο το σημείο έμοιαζε ασφαλείας (9pts). Εκείνη την στιγμή ο coach Pitino αποφασίζει να ρίξει στην μάχη την second unit του για να πάρει την απαραίτητη ενέργεια στην άμυνα και η επίθεση να αποκτήσει και πάλι ροή. Και πράγματι αυτό ακριβώς έγινε. Οι πράσινοι με Lekavicius-Langford-Θανάση-Gist-Παπαγιάννη στο παρκέ, καταφέρνουν να βγάλουν σπουδαίες άμυνες (όσο περίεργο κι αν ακούγεται) και να σκοράρουν κρίσιμους πόντους μπροστά (τα credits εδώ πάνε σε Lekavicius-Θανάση, με 5 κρίσιμους πόντους έκαστος). Έτσι με το σχήμα αυτό ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στο παιχνίδι τρέχοντας ένα σερί 2-12 (το 55-46 έγινε 57-58).
Clutch Thomas και το μεγαλύτερο shot στην καριέρα του Καλάθη:
Φτάνουμε λοιπόν στην 4η περίοδο, εκεί που ο Παναθηναϊκός πληρώνει την ανικανότητά του να εξασφαλίσει το αμυντικό rebound, όπως και κάποιες λάθος επιθετικές επιλογές. Έτσι η CSKA καταφέρνει να αποκτήσει ένα προβάδισμα επτά πόντων, δύο λεπτά πριν το τέλος του αγώνα. Σε εκείνο το σημείο οι περισσότεροι πίστεψαν πως για άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι, οι πράσινοι θα κατέρρεαν μην μπορώντας να αντιδράσουν. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο εμφανίζεται ο Thomas, ο οποίος με δύο πραγματικά μεγάλα καλάθια φέρνει το παιχνίδι στα ίσια (74-74), ενώ στην συνέχεια παίζει και μια εξαιρετική άμυνα πάνω στον καυτό Sergio. Ο Thomas γενικότερα είναι ένας από τους παίχτες που έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του με τον Rick στον πάγκο. Σταθερά σε διψήφια νούμερα, ενώ είναι και πολύ αποτελεσματικός στον τομέα των rebound. Στην συνέχεια φτάνουμε στο σημείο που ο Καλάθης ευστοχεί σε ένα shot που δεν έχει ξαναβάλει ποτέ στην καριέρα του. Σίγουρα και με μια δόση τύχης, αλλά αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι η επιμονή με την οποία ζητάει την μπάλα για να εκτελέσει εκείνος. Ήθελε να το πάρει, το ζήτησε και ευστόχησε. Τεράστιο shot και μάλιστα σε μια βραδιά που εκτελεστικά βρισκόταν σε κακό φεγγάρι (πολλά άστοχα μακρινά shots, αλλά και σε “δικές του κινήσεις”, πχ floater). Είναι από τα shot που χτίζουν χαρακτήρες και δημιουργούν ένα δυνατό υπόβαθρο στον τομέα του mentality (η παρουσία ισχυρού mentality είναι βασικό προαπαιτούμενο κάθε σπουδαίου αθλητή). Η αλήθεια είναι πως ο Νικ τα προηγούμενα χρόνια δεν εμφανιζόταν πνευματικά “δυνατός” στα εκτός έδρας παιχνίδια, ειδικά στα κλεισίματα των αγώνων (με εξαίρεση το περυσινό παιχνίδι στην Πόλη).Είναι πραγματικά σημαντικό ο Νικ να αποκτήσει αυτή την clutch ψυχολογία όταν η μπάλα καίει. Το έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Ίσως και ο ίδιος ο Νικ…
Το είχε ανάγκη για να ανέβει ψυχολογικά, να νιώσει και πάλι ο ηγέτης αυτού του συνόλου. Και όπως αναφέραμε και στο twitter, η τύχη εκτός από τους τολμηρούς ευνοεί και τις μεγάλες προσωπικότητες. Μια τέτοια είναι και ο κύριος που κάθεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού αυτή την περίοδο. Το άστρο αυτού του ανθρώπου έχει μεταπηδήσει και στην ομάδα και αυτό φαίνεται από την ψυχολογία που εκτελούν οι παίχτες του. Χωρίς φόβο. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ακριβώς όπως σούταρε και ο Καλάθης. Είχε πίστη στον εαυτό του επειδή ο προπονητής του είχε πίστη σε αυτόν.
Η εβδομάδα-βουνό που έρχεται:
Ο coach Pitino, έχει να διαχειριστεί μια ιδιαίτερη κατάσταση στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Πρέπει να εκμεταλλευτεί το momentum και την ψυχολογία των παιχτών, κρατώντας ταυτόχρονα και τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα, η οποία πρέπει να μείνει προσγειωμένη και προσηλωμένη στον στόχο της μετά από τις τρεις συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες. Κάθε αγώνας είναι ένας μικρός τελικός και στόχος είναι το απόλυτο. Αρχικά το τριφύλλι πρέπει να κερδίσει την επικίνδυνη Baskonia στο ΟΑΚΑ (αν πάρει και την διαφορά του πρώτου παιχνιδιού ακόμα καλύτερα). Οι Βάσκοι αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα τραυματισμών τις τελευταίες μέρες, καθώς πέρα από τους Shengelia-Granger που λείπουν εδώ και καιρό, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις απώλειες των Janning και Garino. Οι επιλογές λιγοστεύουν για τον coach Perasovic, ο οποίος τα τελευταία παιχνίδια αναγκάζεται να κλείσει το rotation. Τα καλά νέα έρχονται από την τριπλέτα Hilliard-Shields-Voigtmann, η οποία στον δεύτερο γύρο έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή της. Το πρόβλημα της Baskonia εντοπίζεται φυσικά στην frontline της εκεί που ένας Poirier δεν αρκεί για να φέρει την άνοιξη, καθώς ο Diop για άλλη μια χρονιά είναι απελπιστικά κακός. Καταλυτική θα είναι η παρουσία του Παπαγιάννη λοιπόν, ο οποίος πρέπει να εξασφαλίσει το αμυντικό rebound. Αν το καταφέρει αυτό, τότε ο Παναθηναϊκός θα έχει την ευκαιρία να τρέξει στο transition και αν το κάνει αυτό δεν βλέπω πως μπορεί να ηττηθεί στην έδρα του. Η Baskonia δεν έχει και τις καλύτερες επιστροφές, οπότε είναι ευκαιρία για τους παίχτες του coach Pitino να ανεβάσουν τον ρυθμό και να τρέξουν. Από εκεί και πέρα έρχεται ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι στο Milano απέναντι στην Armani. Εκεί προσωπικά πιστεύω πως το διπλό θα είναι πιο δύσκολο ακόμα και από την Μόσχα. Η Armani θα έχει στοχεύσει αυτό το παιχνίδι, καθώς ξέρει πως αν καταφέρει να το κερδίσει θα έχει κάνει άλμα πρόκρισης στα play-off. Θα έχει τεράστιο κίνητρο για να σφραγίσει την είσοδο της στην οκτάδα μπροστά στο κοινό της. Το κίνητρο είναι το σημαντικότερο στοιχείο στον αθλητισμό και η αλήθεια είναι πως η Armani έχει μεγαλύτερο σε σχέση με εκείνο της CSKA. Όπως και να έχει δεν θέλω να πω πολλά για αυτό το παιχνίδι χωρίς να ξέρω πως θα έχει παίξει η ομάδα με την Baskonia.
Περί rotation:
Προσωπική μου άποψη είναι πως ο coach Pitino πρέπει να κρατήσει αυτό το rotation παιχτών που τον έχει φέρει σε αυτές τις τρεις συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες. Έχει βρει κάποιους συγκεκριμένους στρατιώτες και πρέπει να συνεχίσει με αυτούς.
Τι θέλω να πω με αυτό;
Ότι ακόμα και αν ο Lojeski νιώθει έτοιμος καλό θα είναι να μην αγωνιστεί σε αυτά τα παιχνίδια που το μέλλον της ομάδας κρέμεται από μια κλωστή ( ή να αγωνιστεί ελάχιστα για όσο κριθεί αυτό απαραίτητο) . Η αλήθεια είναι πως ένας σταθερός shooter θα έδινε πολλές λύσεις σε set καταστάσεις, καθώς θα άνοιγε το γήπεδο, όμως εδώ υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Ο Lojeski φέτος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, δεν έχει το προαπαιτούμενο καλό footwork για να μπορέσει να ξεμαρκαριστεί, για αυτό μάλιστα σουτάρει με χαμηλά ποσοστά (32% 3pts). Η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που το rotation άρχισε (αναγκαστικά) να κλείνει (Lojeski εκτός-Παππάς εκτός-Lasme/Payne εκτός) η ομάδα άρχισε να παίζει καλύτερα. Αυτό συνέβη γιατί κάποια παιδιά κατάφεραν να βρουν τον ρόλο τους σε αυτό το σύνολο και να νιώσουν σημαντικοί. Αν ο Lojeski επιστρέψει στο rotation, τότε αναγκαστικά θα κόψει λεπτά από τους Παπαπέτρου-Θανάση-Kilpatrick και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα είναι καλό για την ομάδα. Ο Παπαπέτρου εδώ και καιρό είναι ο x factor αυτού του συνόλου, ο Θανάσης δείχνει σημάδια βελτίωσης, ενώ ακόμα και ο Kilpatrick παρά την επιθετική του αστάθεια μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα από τον Lojeski, κυρίως λόγω του δυνατού του κορμού και των γρήγορων ποδιών του στην άμυνα. Για εμένα ο ”Βέλγος” θα έπρεπε να επιστρέψει μόνο αν ο coach πιστεύει ότι μπορεί να εμφανίσει έστω και για 10 λεπτά τον παλιό καλό Matt. Επειδή όμως αμφιβάλλω ότι θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του, θεωρώ πως θα ήταν καλύτερο να μείνει εκτός ομάδας μέχρι νεοτέρας και να πάρει χρόνο συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα για αρχή και στην συνέχεια αν δείξει σε καλή κατάσταση, να επανέλθει και στην Euroleague.Το roster αυτό πρέπει πρώτα από όλα να κατεβαίνει σε κάθε παιχνίδι για πόλεμο. Και εκεί έχουν θέση μόνο όσοι είναι 100% έτοιμοι (ψυχολογικά και αγωνιστικά).
Το mood πρέπει να είναι κάπως έτσι…
Υ.Γ.: Δεν θα μπορούσα να μην πω δύο λόγια και για τους Γιαννακόπουλους με αφορμή τον θάνατο του Θανάση. Επειδή το κείμενο του @tSOu με κάλυψε πλήρως (δείτε το εδώ) δεν θα μακρυγορήσω. Είμαστε τυχεροί που τους ζήσαμε. Είμαστε τυχεροί που γαλουχηθήκαμε με τις Παναθηναϊκές αξίες όπως εκείνοι τις πρέσβευαν. Επειδή όμως οι νεότερες γενιές δεν θα έχουν την ίδια τύχη με εμάς, θα είναι υποχρέωσή μας να τους μυήσουμε σε αυτές τις αξίες. Το χρωστάμε στον κύριο Παύλο και τον κύριο Θανάση. Καλό ταξίδι πρόεδρε. Για πάντα στις καρδιές μας.
