Western Conference
Τα πράγματα φέτος στη Δύση μπορούν να χαρακτηριστούν πολύπλοκα και αρκετά μυστήρια. Υπάρχουν ομάδες τριών ταχυτήτων, ωστόσο όλο το ζουμί βρίσκεται στο ποιες εξ αυτών διεκδικούν την είσοδό τους στην post season. Θα γίνει μεγάλη μάχη για τα playoffs, μιας και μόνο 4-5 φαίνεται να μην έχουν τη δυνατότητα να κυνηγήσουν μια θέση εκεί (Timberwolves(?), Spurs, Rockets, Kings, OKC). Όλοι οι υπόλοιποι, είτε για 4άδα είτε για την 8άδα, έχουν τις ελπίδες τους, έκαστος σε διαφορετικό βαθμό.
Σημαντικότερος παράγοντας είναι η υγεία των ομάδων, μιας και διανύουμε ακόμα περίοδο πανδημίας, λες και δεν φτάνουν οι ίδιοι οι τραυματισμοί (όπου πέρσι, για παράδειγμα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος που βρήκε νικητές τους Bucks του Γιάνναρου).
Με μια πρώτη ματιά:
Championship contenders
Έχουμε αρχικά το μεγάλο φαβορί, Lakers. Δε νομίζω πως χωράει αμφιβολία σε αυτό. Όχι για την 1η θέση της regular, μιας και θα κάνουν πολύ load management που θα αναλυθεί παρακάτω, αλλά σίγουρα θα βρίσκονται βαθειά στα playoffs, εκτός κι αν «κοιμηθεί ο Θεός» ή «πέσουν Μετεωρίτες» (πάλι).
Μιλάμε για μία εκ των δύο μεγάλων contenders για το πρωτάθλημα. Οι άλλοι, σαφώς, οι Nets απ’ την Ανατολή.
Παράλληλα, υπάρχουν οι πολύ δυνατές ομάδες των Nuggets του περσινού MVP, Jokic που περιμένουν την επιστροφή του 2ου star τους, Jamal Murray, οι περσινοί πρωτοπόροι της περιφέρειας (και όλου του πρωταθλήματος σε ρεκόρ) Jazz και φυσικά οι περσινοί φιναλίστ του NBA, Suns. Όλες τους, πλην Lakers, ομάδες που πρακτικά έμειναν αναλλοίωτες στον κορμό τους.
Προσθέστε εδώ και τους (χωρίς Kawhi όπως φαίνεται, αλλά δυνατούς) Clippers. Αναμένουμε σαφώς την επιστροφή του Klay Τhompson (έλειψε απ’ το ίδιο το άθλημα ο παιχταράς, πόσο μάλλον απ’ την ομάδα που πήρε 3 πρωταθλήματα σε 5 σερί χρόνια στους τελικούς, μαζί της) μετά από 2 χρόνια αγωνιστικής απραξίας, στους (πλέον) αρκετά νεανικούς και ενδιαφέροντες Warriors του Curry και του Green.
Other playoff teams
Κάπου πιο κάτω, βλέπουμε τους πάντα αξιόμαχους ελέω «Dame Time» Lillard, Blazers και το Dallas του Luka “Magic” Doncic που αναμένεται να κινηθεί ξανά σε χρονιά MVP-candidate. Tις ανερχόμενες ομάδες του Memphis (που πέρσι μπήκαν playoffs αποκλείοντας το Golden State) και την αναμονή για τη breakout season των επίσης νεανικών Pelicans, που με τον Zion, τον Ingram και τους Valanciunas- Graham, καθώς και την απομάκρυνση του Van Gundy που δεν «κούμπωσε» , δεν μπορούν παρά να είναι υπολογίσιμες δυνάμεις απ΄τα πιο «χαμηλά» στρώματα.
Not this year …
Οι Pelicans θα μπορόυσαν να βρίσκονται επίσης σε αυτήν την κατηγορία, αλλά τους θεωρώ πιο έτοιμους από τους Timberwolves του KAT που τοποθετούνται εδώ. Ξεκάθαρα σε rebuilding mode οι άλλoτε κραταιοί Spurs του Coach Pop, οι Kings που θα ήταν υπέροχο expansion για την Ευρωλίγκα αν ήταν στην Ανατολή, οι Rockets που πήραν τον.. παλιό μας γνώριμο από το πέρασμά του απ’ τον Παναθηναϊκό, Marcus Foster (Ναι, ok, τον άφησαν ελεύθερο αλλά κάτι δείχνει αυτό) και τέλος, οι OKC που όπως είχα γράψει πέρσι, «ο Presti παίρνει Draft picks αντί για ρέστα απ’ τα τσιγάρα στο περίπτερο της γειτονιάς του» και θα είναι “κανονική” ομάδα NBA σε καμιά 5ετία.
Πάμε να δούμε αναλυτικότερα τι συμβαίνει στην κάθε ομάδα της Δυτικής Περιφέρειας, ανά Division.
Northwest Division
Utah Jazz
Η Utah είναι η ομάδα η οποία πέρυσι τελείωσε με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ και στόχος τους είναι να το επαναλάβουν, πράγμα το οποίο δείχνουν ικανοί να καταφέρουν, εάν και εφόσον παραμένουν τόσο σταθεροί κατά τη διάρκεια της σεζόν. Παρουσίασαν την 4η καλύτερη επίθεση στη λίγκα, συνδυαστικά με την 3η καλύτερη άμυνα, με πολύ αποδοτικό μπάσκετ και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Μια πραγματική two-way team.
Έχουν τον Rudy Gobert ο οποίος είναι σταθερά στους υποψήφιους για DPOY, έχουν σουτ από όλες τις θέσεις πλην του 5, έχουν 3&D στοιχεία από όλες τις θέσεις με ιδιαίτερα καλό σουτ από τα πλάγια ειδικά, και ΦΥΣΙΚΑ τον δαιμόνιο αυτόν κοντό “Spiderman”, Donovan Mitchell ο οποίος είναι πραγματικά το βαρόμετρο αυτής της ομάδας μαζί με το Γάλλο ψηλό.
Το παζλ συμπληρώνεται από τους Conley, Bogdanovic, Clarkson σε πρώτο πλάνο αλλά και τους Royce O’Neale, Ingles, Rudy Gay, Paschal και Whiteside να δημιουργούν ένα πολύ καλό ρόστερ, καλοστημένο και αρκετά πλήρες, με υψηλές βλέψεις.
Όμως μέχρι τώρα είναι «ομάδα Regular Season».
Το θέμα είναι λοιπόν ότι πρέπει να μάθουν να δημιουργούν και να εκτελούν και από mid-range δράσεις (ανύπαρκτο στο playbook) , συν περισσότερο instant scoring απ’ τους χειριστές τους και περισσότερο ποστ παιχνίδι, ώστε να κάνουν και το επόμενο βήμα που τόσα χρόνια κυνηγούν στην post season. Με το μέχρι τώρα στυλ τους πάντως, έχουν ταβάνι εκεί, στη 2η φάση των playoffs. Είναι επιτακτική η ανάγκη να τα εισάγουν αυτά, ειδικά στα playoffs, ώστε να μην είναι προβλέψιμοι επιθετικά.
Δείτε το παράδειγμα του Phoenix και τί άλλαξε (πέραν της προσθήκης CP3) ώστε να βρεθεί στους τελικούς, ξαφνικά, μέσα σε μια (ιδιαίτερη) χρονιά.
Ο Schneider ένας πολύ σοβαρός προπονητής, έχει κάνει πραγματικά καλή δουλειά και (παρ’ότι δεν είμαι ιδιαίτερα fan του μπάσκετ που εκπροσωπεί) θαυμάζω το πόσο σκληροτράχηλη ομάδα είναι στην άμυνα. Μπροστάρης και αμυντικός ηγέτης είναι φυσικά ο Gobert, έχουν συνολικά πραγματικά καλή ομαδική αμυντική λειτουργία, αλλά για να αποδώσει όντως καρπούς η προσπάθεια αυτή, πρέπει να βρει εναλλακτικούς τρόπους να απειλήσει επιθετικά, όταν σφίγγουν τα γάλατα, με τα «μεγάλα παιδιά» στα playoffs.
Η ομάδα του μπροστά στο σετ λειτουργεί καλά, το δείχνει το αποτέλεσμα άλλωστε, βγάζουν ελεύθερα σουτ και οι πλάγιοι τους όντως τιμωρούν τις άμυνες. Είναι μία πραγματικά καλή ομάδα αλλά κάθε φορά, κάθε χρόνο, φαίνεται να της λείπει κάτι που θα την κάνει να προχωρήσει λίγο παραπέρα. Άποψή μου είναι πως χρειάζεται ένας ακόμα καλός guard δίπλα από τον Mitchell, πέραν του Clarkson, ο οποίος να μπορεί να εκτελεί και να δημιουργεί επαρκώς, μιας και δυστυχώς ακόμα ο Conley δεν έχει δείξει τον παίχτη που βλέπαμε για χρόνια στο Memphis και λογικά περίμεναν στη Utah όταν ανέλαβαν το πανάκριβο συμβόλαιό του.
Δεν αναμένουμε να δούμε κάτι ιδαίτερα διαφορετικό, πέραν αυτού που προείπα για εμπλουτισμό των τρόπων που απειλούν όταν τα σουτ δεν μπαίνουν και σε γενικές γραμμές, θα παραμείνουν πιστοί στο πλάνο που τους φέρνει γύρω στις 50 νίκες τη σεζόν, σταθερά.
Denver Nuggets
Το Denver.. To Denver είναι πλέον σταθερό, αλλά και μυστήριο τρένο. Είναι μία αρκετά ποιοτική, σε κάποιες θέσεις, ομάδα.
Ok, έχει βασίσει όλο της το παιχνίδι στον superstar της, σε έναν από τους καλύτερους ψηλούς του κόσμου, στον «Joker», Nikola Jokic. Και ποιος να τους κατηγορήσει γι’αυτό άλλωστε;
Με τη διαμορφωθείσα κατάσταση δεν έχουν κανένα λόγο να αλλάξουν το παιχνίδι τους και θα συνεχίσουν να πορεύονται με το στυλ το οποίο έχει διαλέξει ο Mike Malone και το οποίο δεν είναι άλλο από το να βασιστούν στα εξωπραγματικά playmaking skills του Joker και το συνολικό του επιθετικό πακέτο. To tempo είναι αργό (μόλις 27οι στους 30 της λίγκας πέρισυ), κάτι άλλωστε που βολεύει τον Σέρβο superstar, η μπάλα πατάει πάνω του σε κάθε πιθανό σημείο της επίθεσης (μην ξεχνάμε πως κατεβάζει και την μπάλα σαν Point Guard σε πολλές κατοχές), είτε στην κορυφή περιμένοντας τις off ball δράσεις των υπολοίπων για να βγουν ελεύθερα σουτ μετά από τα screen, είτε αντίστοιχα κοψίματα, είτε ακουμπώντας του τη μπάλα χαμηλά στο post, όπου εκεί πραγματικά μπορεί να χορέψει τον οποιονδήποτε αμυντικό.
Δεν χρειάζονται πολλά παραπάνω λόγια για το skillset του. Σουτάρει, πασάρει, αριστοτεχνικό post παιχνίδι, rebounding , (όταν δεν βαριέται παίζει και άμυνα) και γενικώς το show του αναμένεται να συνεχιστεί και μετά την MVP χρονιά του, ειδικά με τη δουλειά που ρίχνει φέτος το καλοκαίρι.
Αναμένεται να μείνουν πιστοί στο πλάνο τους, δεν προέβησαν σε μεγάλες αλλαγές στην off season που μας πέρασε και συνέχισαν στο μοτίβο τους (όχι ηχηρά signings) παρότι ξέρουν πως για αρκετό καιρό θα στερούνται τις υπηρεσίες του Murray, που τον περασμένο Απρίλιο έκοψε τον χιαστό του. Ο Murray είναι μετά τον Joker ο δεύτερος star της ομάδας, ενώ πέρσι έκανε πραγματικό Step up και το άλλοτε wonderkid του κολεγιακού, Michael Porter Jr (ο οποίος θυμίζουμε πως αν δεν είχε τραυματιστεί ήταν φαβορί για νούμερο 1 του ντραφτ από τους ειδικούς). Οπότε με αυτήν την ατυχία του παιδιού, οι Nuggets στάθηκαν τυχεροί και τον πήραν στο νούμερο 14 της διαδικασίας.
Τον περίμεναν ένα χρόνο να γυρίσει απ’ τον τραυματισμό του, τον δούλεψαν, τον έβαλαν να παίξει σιγά σιγά και ένα χρόνο μετά έδειξε γιατί θεωρούνταν φαβορί για Νο1 του draft. Σήμερα ξεκινάει από άλλη βάση τη χρονιά του, καθώς και οι αντίστοιχες απαιτήσεις της ομάδας του από εκείνον έχουν ανέβει κατακόρυφα, απ΄ τις προσδοκίες που ο ίδιος κατάφερε να (ξανά)δημιουργήσει για τον εαυτό του.
Παράλληλα ανανέωσαν τον Gordon, που απέκτησαν από τους Magic πέρσι και σε 25 αγώνες ως starter στην ομάδα, σούταρε με 50% fg. Περιμένουν πράγματα από αυτόν, όπως νομίζω και ο ίδιος από τον εαυτό του. Ανανέωσαν Will Barton, Austin Rivers και Jamychal Green, καθώς επίσης προσέθεσαν τα πολύ καλά στοιχεία και την εμπειρία του βετεράνου Jeff Green. Σε αυτούς προσθέστε και τον πάντα υπολογίσιμο Monte Morris και δείτε τί συμβαίνει.
Εντύπωση μου κάνει το ότι δεν προχώρησαν σε κάποια ουσιαστική προσθήκη στα γκαρντ, με δεδομένο πως ο Murray θα λείψει για αρκετό καιρό και δεν ξέρουμε σε τί κατάσταση θα γυρίσει όταν επιστρέψει με το καλό.
Kάπου εκεί ξεκινάει λίγο το μπέρδεμα.
Α και το Ω της ομάδας είναι ο Jokic και μέχρι την επιστροφή του Murray -και για όσο ακόμα θα πρέπει να ζουν χωρίς αυτόν- αναμένεται και πρέπει να κάνει περαιτέρω step up, επιδεικνύοντας μεγαλύτερη σταθερότητα, ο Michael Porter Jr. Όλοι οι υπόλοιποι επίσης θα πρέπει να υπερβούν εαυτόν μέχρι να γυρίσει ο εξαιρετικός combo guard τους, ο οποίος είναι πραγματικά εκ των πυλώνων της ομάδας. Επιθετικά χάνουν πολύ firepower και όλο το βάρος των θέσεων των γκαρντ πέφτει στους Morris – Campazzo, στον Rivers και φυσικά στον Will Burton (λογικά θα πάρει χρόνο και ως γκαρντ) που θα αναλάβει περαιτέρω πρωτοβουλίες δημιουργικά και εκτελεστικά, μιας και το έχει ξανακάνει στο παρελθόν έχοντας παίξει και στον άσσο.
Είναι συνολικά μία καλή ομάδα ωστόσο είναι εμφανής η έλλειψη ποιότητας (για επίπεδο contender πάντα) στα guard και πραγματικά αναμένω να δω την επιστροφή του Murray, πώς θα είναι μετά τον τραυματισμό του και κατά πόσο τον έχει επηρεάσει, ή και το πόσο καιρό θα του πάρει να γυρίσει στα προηγούμενα του standards.
Είναι σίγουρα μία play-off team με τον παράγοντα Murray να επηρεάζει το πόσο ψηλά μπορεί να πάει και εννοώ στο βάθος της post season.
Portland Trail Blazers
Στο Portland πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Ένας από τους καλύτερους PGs της Λίγκας ο Damian Lillard, βρίσκεται στο δέκατο χρόνο του στην ομάδα και φέτος το καλοκαίρι ήταν ίσως η πρώτη φορά που το μέλλον του έμοιαζε αβέβαιο εκεί. Εδώ και χρόνια καταφέρναν να μπαίνουν στα playoffs, ειδικά με τα παιχνίδια που έκανε αυτός ο δαίμονας στο τέλος της σεζόν, ωστόσο κάθε χρόνο αποκλείονται νωρίς στην post season.
Ουσιαστικά είναι η τελευταία ευκαιρία του Portland να πετύχει κάτι πραγματικά καλό γύρω από το δίδυμο των Lillard – McCollum και γι’ αυτό προχώρησαν στην απόλυση του Terry Stotts μετά από χρόνια συνεργασία και κατά συνέπεια στην πρόσληψη του άλλοτε All Star guard, Chauncey Billups στη θέση του head coach.
Eίναι δεδομένο πως έχουν ποιότητα ως ομάδα, είναι επίσης δεδομένο πως επιθετικά είναι αρκετά πλήρεις, μην ξεχνάμε πως πέρσι ήταν η 5η επίθεση στη Λίγκα, αλλά το μεγάλο τους πρόβλημα έγκειται αλλού.
Το νέο στοίχημα στον καινούριο coach είναι να τους φτιάξει και να τους συμμαζέψει στην άμυνα. Πέρσι, για μία ακόμα φορά, βρίσκονταν πολύ χαμηλά στην αμυντική λειτουργία, μόλις 23οι στους 30 και τα τελευταία 3 χρόνια συνολικά, οι 2οι χειρότεροι σε αυτόν τον τομέα. Όπως είναι αποδεδειγμένο, έτσι δεν κερδίζει κανένας στην post season.
Το μεγάλο ερώτημα έγκειται στο αν και κατά πόσο μπορεί το δίδυμο των Lillard – McCollum να αλληλοσυμπληρώνεται ώστε να τους να τους βοηθήσει να πάνε ένα βήμα παραπέρα. O Damian σίγουρα μπορεί, το έχει αποδείξει άλλωστε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, βρίσκεται στα prime του και είναι πραγματικά κρίμα για αυτό τον υπερπαίκτη να μην έχει αντίστοιχες βοήθειες από κάποιον άλλον μέσα στην ομάδα.
Ίσως ήρθε η ώρα να ψάξουν για κάποιο trade με τον McCollum, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός επιθετικά παίκτης, «τσουγκρίζει» όμως λίγο με τον Dame και το κυριότερο, στην άμυνα είναι τρύπα και αυτό το πληρώνουν. Χρειάζονται κάτι πληρέστερο γύρω από τον superstar τους.
Στις άλλες θέσεις έχουν συμπληρώσει το ρόστερ με παίκτες οι οποίοι έχουν 3&D στοιχεία, βλ. Powell, Covington και προσθέστε εδώ τον πλέον «έτοιμο» Anfernee Simons (αναμένονται πράγματα από αυτόν, είναι στην 4η του σεζόν). Η προσθήκη του Tony Snell είναι χρήσιμη ως προς τα χαρακτηριστικά, αλλά σαφώς και εκείνη του Larry Nance Jr. ο οποίος μπορεί να είναι πάρα πολύ βοηθητικός σε άμυνα, rebounding, αθλητικότητα και προστασία του ζωγραφιστού, ως συμπλήρωμα του Nurkic που έχει δείξει προβλήματα στην άμυνα και έχει αντιμετωπίσει αρκετούς τραυματισμούς μέχρι τώρα. O Zeller θα βοηθήσει επίσης σε συγκεκριμένους τομείς, στους ψηλούς, όπως και αντίστοιχα ο McLemore αν θυμηθεί ειδικά, πως είναι καλός σκόρερ, που όμως πρέπει να παίξει και άμυνα σε καλό επίπεδο.
Από την έκβαση αυτής της χρονιάς και την τελευταία προσπάθεια να διεκδικήσουν ό,τι καλύτερο μπορούν με αυτή τη βάση παιχτών, θα κριθεί το αν αυτή η ομάδα θα κληθεί να κάνει απόλυτο rebuild, βάζοντας αναγκαστικά τον Lillard στη λίστα των διαθέσιμων για trade παιχτών. Kάτι το οποίο λογικά θα απαιτήσει ο ίδιος, άν δεν δει κάποια αγωνιστική αλλαγή, προκειμένου να διεκδικήσει κάπου αλλού το πρωτάθλημα.
Αναμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον το νέο(?) πρόσωπο των Blazers.
Minnesota Timberwolves
Τα πράγματα στη Minnesota είναι και φέτος κάπως περίεργα. Βρίσκονται χρόνια σε με μία διαδικασία rebuilding, ωστόσο στα χαρτιά τουλάχιστον, το ρόστερ δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται στην πραγματικότητα. Είναι μία χρόνια κρίσης για πολλούς στο club.
Ο Karl Anthony Towns είναι ένας παίκτης που μέχρι πριν λίγα χρόνια οι GMs του NBA συμφωνούσαν πως θα ξεκινούσαν μία ομάδα γύρω από αυτόν, να χτίσουν πάνω του δηλαδη το franchise τους, μέχρι τώρα όμως έχει αποδείξει πως είναι χαβαλές. Ναι το λέω έτσι ωμά, γενικά είναι χαβαλές. Μιλάμε για έναν παίκτη που στην επίθεση μπορεί να κάνει παπάδες με εξαιρετικά skills, είναι ένας παίκτης που έχει double double με 30 πόντους αλλά η όλη του συμπεριφορά και παρουσία δείχνει ένα τύπο που αν δεν αλλάξει mentality, θα έχει πάντα συγκεκριμένο ταβάνι.
Στο μεταξύ από πρόπερσι έχουν αποκτήσει τον D’Angelo Russell ο οποίος προερχόταν από μία εξαιρετική σεζόν με το Brooklyn στην προ Durant-Irving και (πέρσι αισίως) Harden εποχή του, όπου μάλιστα τους είχε βάλει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια στα playoffs μαζί με Dinwiddie, Levert, Jarrett Allen, Harris κτλ.
Έχουν και το περσινό No.1 του draft Anthony Edwards ο οποίος πέρσι έκανε εξαιρετική ρούκι σεζόν (23.8 ppg, 5.3 rpg, 3.4 apg, 45.4% fg ) και αν συνεχίσει έτσι, απειλεί ευθέως τον ΚΑΤ για το ποιος θα είναι το πρόσωπο του franchise.
Που υπάρχει το μεγάλο ερωτηματικό λοιπόν;
Η δικαιολογία που υπάρχει βέβαια (και για αυτό χαρακτήρισα λίγο περίεργα τα πράγματα εκεί) είναι πως πέρσι ξεκίνησαν μόνο οκτώ παιχνίδια μαζί οι τρεις βασικοί τους πυλώνες κι αν συνυπολογίσουμε και το Malik Beasley, ο οποίος δεν έπαιξε κανένα ματς μαζί τους, ο παράγοντας «υγεία» φαίνεται, μεταξύ άλλων, να είναι πάρα πολύ σημαντικός για την αξιολόγηση, επιτέλους, αυτού του δυναμικού που έχουν.
Για αυτό άλλωστε και δεν τους θεωρώ σίγουρα εκτός playoffs αλλά από την άλλη πρέπει να πάνε πολλά πράγματα καλά για να διεκδικήσουν την είσοδο τους εκεί.
Μεταβατική, λοιπόν, η περίοδος στη Minnesota και πλέον μένει να δούμε που θα τους βγάλει όλο αυτό και αν στο τέλος της σεζόν, το franchise προχωρήσει σε αλλαγή προσώπων βγάζοντας σε δημοπρασία τον ΚΑΤ για κάτι πιο «φρέσκο».
Oklahoma City Thunder
Χωρίς καμία δόση υπερβολής θα μπορούσα να γράψω μόνο μία σειρά για αυτή την ομάδα. Ωστόσο θα μπω στη διαδικασία να γράψω άλλες 5 (sic).
Από την εποχή του Kevin Durant συνέχισαν σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο με μπροστάρη τον Russell Westbrook το που έφτασε να κάνει συνεχείς σεζόν με triple double figures, είχε φέρει και τον Paul George, τον Carmelo, αλλά για διάφορους λόγους το εγχείρημα απέτυχε μην καταφέρνοντας να ξαναφτάσουν στους τελικούς της Δύσης, όπως τότε με το Golden State.
Μία χρονιά ακόμα ο Chris Paul παίζοντας σε ένα πραγματικά αστείο ρόστερ κατάφερε να τους βάλει στην post season, πέραν από κάθε πρόβλεψη, όμως με την περσινή φυγή του για το Phoenix και τους Suns, η ομάδα έμεινε πραγματικά γυμνή.
Επαναλαμβάνω το μότο πως «ο Sam Presti παίρνει ακόμα Picks 2ου γύρου αντί για ρέστα από τα τσιγάρα του ή το Burger του», έτσι γίνεται άλλωστε συνήθως μία διαδικασία ολικού rebuild και το tanking θα συνεχίσει να πηγαίνει σύννεφο. Πέραν του S.G. Alexander, αυτού του πραγματικά πολλά υποσχόμενου παίχτη, δεν έχουν επιδείξουν κάτι άλλο.
Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να κάνουν το rebuild μία επίπονη διαδικασία και θα τους πάρει μία πενταετία περίπου για να επανέλθουν ως κανονική ομάδα στο NBA. Άλλωστε ήταν η επιλογή τους και με αυτήν θα «ζήσουν και θα πεθάνουν». Υπομονή και πίστη στο πλάνο λοιπόν.
Trust the process.
Pacific Division
Los Angeles Lakers
Με την τέταρτη σεζόν του “Bασιλιά” στο Los Angeles να ξεκινάει έχουμε ήδη ένα μικρό pattern. Είναι ο ίδιος υγιής; Πάει καλά η ομάδα. Δεν είναι; «LA, WE GOT A PROBLEM!», παραφράζοντας λίγο το γνωστό μήνυμα των αστροναυτών, μιας και στο Houston έχουν έτσι κι αλλιώς πρόβλημα πλέον.
Tην πρώτη του χρονιά στο LA τραυματίστηκε, χάνοντας μεγάλο μέρος του 2ου μισού της σεζόν (για πρώτη φορά στην καριέρα του) με τους Lakers να πνίγονται χωρίς εκείνον και να μένουν εκτός playoffs. Τη δεύτερη, μετά το μεγάλο trade για τον Anthony Davis, στο πρωτάθλημα που κρίθηκε στην φούσκα του Orlando, πήρε το 4ο του δαχτυλίδι και συνολικά το 17ο πρωτάθλημα για τους Lakers. Πέρσι πάλι, οι τραυματισμοί της ομάδας δεν της επέτρεψαν να κυνηγήσουν κάτι καλύτερο, χάνοντας αρκετά παιχνίδια προς το τέλος της σεζόν. Μπήκαν ως 7οι μέσω play in (που καθιερώνονται) όπου και κέρδισαν το Golden State του φανταστικού Steph Curry, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για τη συνέχεια στα playoffs.
O LeBron γύρισε από τραυματισμό όντας ανέτοιμος και ήταν εμφανές σε κάθε του κίνηση και, σα να μην έφτανε αυτό, o AD έμεινε εκτός μάχης στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν. Γενικώς η ομάδα αρκετά ήταν αρκετά δυσλειτουργική, σε αντίθεση με το τι διαφαινόταν στην pre season, που έμοιαζε να είχαν καλύψει -βάσει χαρακτηριστικών- τα κενά της προηγούμενης ομάδας που σήκωσε και το πρωτάθλημα.
Στα χαρτιά όμως..
Γιατί στην πραγματικότητα ο Μαρκ Γκασόλ δεν φάνηκε να μπορεί να βοηθήσει, μιας και ενώ έδινε spacing με το σουτ του και απειλούσε με τον όγκο του και το playmaking του από τη ρακέτα, στην άμυνα είχε μεγάλο πρόβλημα και φαινόταν βαρύς. Δεν ήταν αυτός των Grizzlies, ή μιας χρονιάς πριν, των Raptors του πρωταθλήματος. Με οποιονδήποτε άλλο στη θέση του Marc (Drummond, Harrell) ήταν δυσλειτουργική η ομάδα κυρίως στο set παιχνίδι λόγω της έλλειψης κλασσικών σουτέρ και του κακού spacing. Ο Harrell ταίριαζε περισσότερο απ’ όλους αλλά το ύψος του δεν τον βοήθησε να ανταποκριθεί στα «θέλω» της ομάδας του από εκείνον.
Ο «playoff Rondo» φάνηκε επίσης ως μεγάλη απώλεια γιατί ο Schroder δεν μπόρεσε ούτε κατά διάνοια να καλύψει. Στην άμυνα εμφάνιζαν θέματα, δεν έπαιρναν τα ριμπάουντ, άρα δεν μπορούσαν να τρέξουν στο transition που τόσο τους ταιριάζει και αγαπούν. Και κάπως έτσι η σεζόν κρίθηκε αποτυχημένη, μιας και οι μετέπειτα φιναλίστ, Suns, τους κέρδισαν σχετικά εύκολα στον 1ο γύρο.
Φέτος ωστόσο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ίσως. Μάλλον δηλαδή.
Ο Βασιλιάς έκανε summon «εχθρούς» και παλιούς φίλους να τον πλαισιώσουν στο LA, γέμισε το ρόστερ του με βετεράνους που… «τη μυρίζουν» και είδε με χαρά τον παλιό του φίλο, αιώνιο αντίπαλο και μελλοντικό HOFamer, Carmelo Anthony, να ενώνει τις δυνάμεις του με εκείνον. Έστω και στα 37 του.
Είδε παράλληλα την επιστροφή του Rondo μετά από ένα χρόνο απουσίας απ’ το ρόστερ του πρωταθλήματος (όπου είχε κάνει απίστευτα playoffs, εξ’ού και το “Playoff Rondo” που χρησιμοποιείται για να καταδείξει την τεράστια διαφορά του παίχτη στα κρίσιμα, διαχρονικά) ως φαινομενικά τρίτος PG -όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό-.
Ο λατρεμένος πρώην Superman, Howard διόρθωσε το περσινό του λάθος όπου -μην ξεχνάμε πως έφυγε από την ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα για τη free agency προκειμένου να «πληρωθεί ξανά», όπως δήλωσε, έχοντας ως υπέροχο αποτέλεσμα να καταλήγει αναπληρωματικός του Embiid στη Philadelphia, επίσης με minimum veteran συμβόλαιο, αυτό ακριβώς δηλαδή που έπαιρνε και στο LA-. Λαμπρός νέος.
Kυρίως όμως στο πρόσωπο του Russell Westbrook βρήκε έναν superstar στα γκαρντ ο οποίος είναι κομβικός στο να τους βοηθήσει να πετύχουν το στόχο τους.
Ποιος είναι αυτός;
Φυσικά δεν είναι άλλος από το να φτάσουν υγιείς στην post season, μιας και εκεί κρίνονται όλα. Ο Mr triple double είναι εκπληκτικός παίκτης, ένα πραγματικό cyborg, ο οποίος έχει δείξει πως κουβαλάει και μέτριες ομάδες ως τα play-off , κάτι ακριβώς ίδιο με αυτό που θα του ζητηθεί φέτος (με το load management των άλλων 2 superstars), με σαφώς καλύτερο ρόστερ από κάποιες στιγμές στην Οκλαχόμα ή στο Χιούστον ή πέρσι στη Ουάσινγκτον.
Το πλάνο των Lakers (φαίνεται πως) είναι να πάνε αρκετά «σβηστοί» στη regular season, είναι δεδομένο πώς θα δούμε load management στον LeBron James (που πλέον θα διανύει το 37ο έτος της ηλικίας του και 19 ολόκληρες σεζόν στη λίγκα), τον αρκετά ευπαθή αλλά υπερπαίκτη Anthony Davis να ακολουθεί παρεμφερή τακτική και γενικώς δεν φαίνεται να έχουν διάθεση να ζορίσουν τα σημαντικότερα κομμάτια του παζλ μέσα στη regular season, με κίνδυνο να τραυματιστεί κάποιος από αυτούς και χάσουν την ποιότητα που δεδομένα φέρνουν όλοι τους στα play-offs, όπου κάθε κατοχή μετράει.
Σημαντικότατο στοιχείο επίσης είναι η εσωτερική αλλαγή που ακούγεται και γράφεται στην Αμερική:
Θα πάει ο AD επιτέλους (όπως πρέπει άλλωστε, ειδικά στα P.O.) στο «5» ή θα μείνει να κάνει την ντίβα στο «4»;
ΑΝ συμβεί όντως αυτό, κατά πάσα πιθανότητα αυτή η κίνηση θα συνοδευτεί από παράλληλη μετακίνηση του LeBron στο “4”. Εκεί αλλάζουν πολλά.
Αυτομάτως συνεπάγεται ένας ακόμα σουτέρ στην 5άδα. Ακόμα περισσότεροι χώροι για το «Big 3» τους δηλαδή.
O Westbrook είναι πραγματικά κάποιος που μπορεί να υπηρετήσει τον ρόλο για τον οποίο αποκτήθηκε, κυρίως στη regular. Μετά, δεδομένα και αναμενόμενα θα πέσουν οι απαιτήσεις από εκείνον, θα πέσει το usage, θα του πάρουν και μπάλες οι LeΒron και AD. Ξέρουμε όλοι πως οι μπάλες στα play-off πάνε στους superstars και στην ομάδα που παίζει ο Βασιλιας, εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Πλέον, με το status που έφτασε να βρίσκεται και τις εμφανίσεις του τη χρονιά του πρωταθλήματος, σαφέστατα στην εξίσωση εισάγεται ο AD, ο οποίος υγιής είναι ο καλύτερος ψηλός στον κόσμο (Σόρρυ Γιάννη).
Tο θέμα τώρα το οποίο αναδύεται εκεί, είναι το εξής:
Ο Westbrook ήταν ο κατάλληλος, ή ήταν ο μοναδικός διαθέσιμος από τους superstar PGs για το ρόλο;
Κάπου στη μέση θα πω εγώ. Μιας και Ok, δεν μπορούσαν να φέρουν Curry, Lillard, Irving, CP3 κ.ο.κ.
Φέρνει όμως τα στοιχεία που προείπαμε, αλλά του λείπει και ένα σημαντικότατο στοιχείο για το σύγχρονο μπάσκετ το οποίο είναι η εκτέλεση από μακριά. Όχι ότι δεν θα πάρει σουτ όταν χρειάζεται αλλά του λείπει το consistency στον τομέα αυτόν. Γενικώς δε, είναι το μοναδικό αδύναμο σημείο του παιχνιδιού του. Αν θες να τον «πληγώσεις» και να μη σε διαλύσει, του δίνεις το σουτ. Και με τον LeΒron μεσα να απαιτεί μπάλα, τί ακριβως κάνει ο Russ; Πόσα cutters να κάνει κι αυτός; ΠΡΕΠΕΙ να βάζει τα ελεύθερα τουλάχιστον για να πετύχει το project. Αυτό που έκανε ο Rondo πρόπερσι στην «φούσκα».
Εδώ πρέπει να δούμε πως ο Nunn και ο Rondo, οι οποίοι είναι οι αναπληρωματικοί του Westbrook, ο Horton Tucker, ο Malik Monk, ο Bazemore και ο Ellington που όλοι τους παίζουν (και) στο 2, οι FWs του, δηλαδή ο Ariza, ο Melo, o Antony Davis και προφανέστατα ο ίδιος ο LeBron είναι παίχτες που καμία άμυνα δεν θα τους αφήσει ελεύθερους να πάρουν το σουτ.
Για την ακρίβεια όποια άμυνα τους αφήσει, θα την τιμωρήσουν.
Θεωρώ αρκετά έξυπνη κίνηση ότι έχουν φροντίσει όλη η υπόλοιπη ομάδα κυριολεκτικά -πλην των δύο καθαρών ψηλών, του Howard και Jordan, οι οποίοι είναι rebounders, rim protectors και above the rim finishers, να σουτάρει σταθερά καλά. Όλοι στην καριέρα τους έχουν πάνω από 35%, το οποίο δεν είναι το ιδανικότερο όλων, από την άλλη όμως μακιγιάρει αρκετά το θέμα του Russ, γιατί μιλάμε για consistency. Ποιον διαλέγεις να αφήσεις να σουτάρει απ όλους τους;
Τον Melo ή τον Bazemore ας πούμε; Μπα.
Απ’την άλλη, υπάρχει κάποιος “κλασσικός σουτέρ”; Πάλι μπα.
Είναι πολύ λογικό όλοι να σκέφτονται πως όταν η μπάλα πάει στον Davis στο Post δεν μαρκάρεται από κανέναν. Άντε ίσως μόνο από το Γιάννη. Ο LeBron παρά τα 37 του χρόνια παραμένει ο LeBron (Ναι, τόσο απλά) που όσο πλησιάζει προς το καλάθι είναι ακόμα πιο επικίνδυνος, ο Westbrook με το slashing του αποτελεί μόνιμα μία τέτοια απειλή. Άρα η εκάστοτε άμυνα θα πρέπει να διαλέξει το δηλητήριο από το οποίο θα πάει. Ή «διπλώνεις» στο Davis και στο Lebron -και άρα αφήνεις στην περιφέρεια σε έμπειρους παίκτες ελεύθερους- είτε αφήνεις έναν εκ των δύο ή και τους δύο να σε διαλύσουν βάζοντας 40 πόντους έκαστος γιατί φοβάσαι το σουτ των υπολοίπων. Μέσα στην πολυπλοκότητα του είναι τόσο απλό. Choοse how you wanna die. Ή και όχι. Θα δείξει.
Aν έπρεπε να κλείσω με ένα keypoint για την ομάδα αυτή και την πορεία της, αυτό είναι η υγεία. Εάν παραμείνουν υγιείς είναι κατά την άποψή μου η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα και ένα εκ των δύο τεράστιων φαβορί για το δαχτυλίδι, μαζί με τους υπερηχητικούς Brooklyn Nets.
#Με_τον_LeBron
Phoenix Suns
Δεν άλλαξαν και πολλά στη φετινή free agency οι περσινοί φιναλίστ του NBA, Suns.
Δεν χρειαζόταν κιόλας, όταν με τόσο νεανική ομάδα φτάνεις στους τελικούς του NBA. Ναι, ok, συνέβησαν σημεία και τέρατα για να συμβεί αυτό, δεν παύουν όμως να έχουν ένα καλό σύνολο ως βάση.
O ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ Booker σε τόσο νεαρή ηλικία, μαζί με το επιθετικό ταλέντο του επίσης μικρού Ayton, συνεπικουρούμενα από την εμπειρία και τη μαεστρική καθοδήγηση του Μεγάλου (#διπλής) CP3, αλλά και τη σταθερότητα της επιτομής του 3&D player, Crowder, τους καθιστούν μία καλή ομάδα με ξεκάθαρο στόχο την είσοδο τους για 2η σερί σεζόν στα playoffs.
Προσθέστε και τον Bridges (ανανέωσε μόλις για 4 χρόνια το συμβόλαιό του με την ομάδα) που έκανε καλή σεζόν πέρσι, συν την περαιτέρω βελτίωση του ήδη καλού Cam Johnson και την πραγματική αναγέννηση του Payne, μαζί με την έξυπνη και χρήσιμη προσθήκη του Shamet και βγαίνει ένα εξαιρετικό μείγμα εμπειρίας και νεανικότητας, ειδικότερα εάν ο ένας veteran player σου είναι ο Chris Paul. Υπέγραψαν και McGee ως back up του Ayton, περιμένουν τον Saric απ’ τον τραυματισμό του πέρσι στους τελικούς και έχουν στα χαρτιά μια καλη βάση.
Θα βασιστούν στο playmaking του Paul και τα συνεχή pick n roll και pick n pop με Ayton και Crowder αντίστοιχα, στο instant scoring και τα iso του Booker και (που έχει τόσα κοινά στο στυλ με τον αδικοχαμένο Kobe) και γενικώς έδειξαν πέρσι πως:
Όταν έχεις 2 εξαιρετικούς χειριστές που μπορούν να απειλήσουν από οπουδήποτε και με κάθε τρόπο την αντίπαλη άμυνα (penetration, δημιουργία, pick n roll, pull up midrange, spot shoot, 3pt) συνδυαζόμενο με καλούς σουτέρ στα πλάγια και ένα συμπαγές supporting cast, μπορείς να πας πραγματικά μακριά.
Η ομάδα του Williams έχει όλα τα στοιχεία εκείνα τα οποία καθιστούν μια ομάδα efficient και fun to watch, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως θα επανάλαβουν τον περσινό τους άθλο. Ωστόσο, με τον παιχταρά Devin Booker να εξελίσσεται κι άλλο, ποτέ μη λες ποτέ.
Golden State Warriors
Δεδομένου ότι μιλάμε για την τελευταία δυναστεία στη Λίγκα τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά τα τελευταία χρόνια για τους Warriors. Από την ομάδα του τελευταίου πρωταθλήματος άλλαξαν πολλά, πέραν της βάσης τους. Αποχώρησε ο Durant και δύο χρόνια σερί βρίσκεται έξω Thompson με τραυματισμούς.
Ναι, οκ, δεν το λες και μικρή αλλαγή.
Βέβαια την παρτίδα έχουν σώσει τα υψηλά pick τα οποία κατάφεραν να πάρουν μέσω καλών trade, τα οποία τους έχουν φέρει σε μία κατάσταση στην οποία, από τη μία με την επιστροφή του Klay έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν άμεσα και από την άλλη, με ποιοτικούς νέους παίκτες στα ψηλά pics, να κοιτούν με αισιοδοξία και το μέλλον. Ο Wiseman πέρσι στο Νο2 της διαδικασίας θα κληθεί να κάνει το step up, ενώ ο πολλά υποσχόμενος Kuminga(ρος) (Νο7 draft pick) φέτος είναι rookie, όπως αντίστοιχα ο Moody που επέλεξαν στη θέση 14 και θα μπουν στα βαθειά από νωρίς.
Έχουν παράλληλα τα χέρια τους λυμένα με την έννοια πως το κακό συμβόλαιο που έχουν, του Wiggins μπορούν να το συνδυάσουν με έναν εκ των ταλαντούχων νεαρών παικτών τους και να φέρουν κάποιον star που θα τους βοηθήσει άμεσα να πετύχουν το στόχο τους.
Το οποίο είναι το να διεκδικήσουν όσα περισσότερα πρωταθλήματα μπορούν έχοντας αυτήν την τριάδα σε καλή ακόμα αγωνιστική κατάσταση.
Ο Kerr από την άλλη, είναι ένας εξαιρετικός προπονητής με τρομερή επικοινωνία με τους παίκτες του και ιδιαίτερη έμφαση στη διαχείριση, ξέρει να διαχειρίζεται τους stars του (ο ίδιος έχει υπάρξει συμπαίχτης του Μεγάλου MJ και πολλών άλλων superstars), και έχει φτιάξει ένα σύνολο το οποίο έχει βασικές αρχές στο παιχνίδι του, το οποίο παιχνίδι του είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τα άρτια skills συγκεκριμένων παικτών.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε παραπάνω το Golden State, τα βλέπουμε 6-7 χρόνια σερί, ωστόσο αξίζει να σημειώσουμε πώς τα πάντα κινούνται γύρω από το από την κατάσταση την οποία θα γυρίσει ο Klay. Εάν ο Klay είναι καλά, μιλάμε για ομάδα η οποία είναι contender άμεσα, ειδικότερα εάν προσθέσεις σε αυτό τα νέα ταλέντα και την προοπτική την οποία έχουν αυτά είτε να εξελιχθούν, είτε να δοθούν ως assets σε κάποια ανταλλαγή για «ετοιμοπόλεμο» παίχτη. Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση εάν μέχρι το trade deadline (που θα δώσουν πίστωση χρόνου στους μικρούς) πάρουν απόφαση να πακετάρουν ένα ή και δύο απ τα φετινά και περσινά picks τους, μαζί με το “κακό”συμβόλαιο του Wiggins για κάποιον πραγματικά καλό παίχτη και star για να τους βοηθήσει άμεσα στο κυνήγι του τίτλου.
Fun fact: Ο Draymond Green πέρσι έδωσε 194 assists στον Curry , 51 παραπάνω από κάθε άλλο παίχτη στη λίγκα, σε έναν συγκεκριμένο συμπαίχτη του. Ο ίδιος ο Green στο μεταξύ, είχε μόνο 8.1 εκτελέσεις σουτ εντός πεδιάς ανά 100 touches, το χαμηλότερο ανάμεσα σε 325 παίχτες με τουλάχιστον 1000 τέτοιες. Και ναι, ο Green είναι ξεκαθαρα ΚΑΙ playmaker.
Το Golden State είναι ξανά εδώ.
LA Clippers
Η ομάδα του Τyronn Lue μετά τις προσθήκες τον 2 superstars Kawhi Leonard και Paul George είχε υψηλές βλέψεις, οι οποίες δεν ήταν άλλες από το να χτυπήσει το πρωτάθλημα.
Oι δύο superstars ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν την ομάδα που έφτιαχνε τότε (και όπως αποδείχθηκε, έφτιαξε όντως) ο LeBron James με τον Anthony Davis και ειδικά πέρσι, στην αρχή της σεζόν, ήταν το απόλυτο φαβορί για να αντιμετωπίσει τους συντοπίτες τους, στους τελικούς της Δύσης. Πράγμα που φυσικά δεν συνέβη ποτέ.
Αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα μέσα στη σεζόν λόγω των τραυματισμών με αποκορύφωμα τον σοβαρό τραυματισμό του Kawhi Leonard στους τελικούς της Δύσης, απέναντι στους μετέπειτα φιναλίστ Suns, έχοντας πρώτα αποκλείσει το Dallas του Luka και τη Utah με μειονέκτημα έδρας στους ημιτελικούς.
Το θέμα για τον Lue είναι να δέσει την ομάδα του και να την οδηγήσει όσο πιο μακριά γίνεται στη σεζόν, περιμένοντας και κάνοντας την προσευχή του να γυρίσει ο Kawhi πίσω, υγιής. Είναι μία ομάδα που έχει καλούς παίκτες, είναι πολύ καλοί αμυντικά και πέρσι ήταν 4η καλύτερη άμυνα στη λίγκα. Παίζει με αρκετά χαμηλό pace, 28οι στους 30 πέρσι, και ξεκάθαρα είναι η ομάδα που λέμε πως θα την πάει όσο μακριά μπορεί να πάει ο ηγέτης της, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί όντως να πάει μακριά την κάθε ομάδα (βλ. πρόπερσι με το Toronto) .
Eίναι αρκετά συμπαγής ομάδα, έχει ποιότητα, βλ. George που είναι η επιτομή του two way player, Kawhi που ok, δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω, υπάρχουν οι Batum, Marcus Morris και προσθέστε σε αυτούς τον Ibaka.
Τους λες και «παρέα για ξύλο» όταν τους βλέπεις μαζεμένους.
Χρήσιμες προσθήκες έκαναν επίσης φέρνοντας τον Bledsoe ως αναπληρωματικό του Reggie Jackson, ο οποίος πέρσι έσωσε τη χρονιά την καριέρα του ουσιαστικά, έχουν σουτ με τον Luke Kennard να έρχεται ως συμπληρωματικός πίσω από τον Paul George, ο Terrance Mann να έχει μπροστά του όλο το φάσμα της εξέλιξης που μπορεί ένας παίκτης να έχει και ο Zubac στο ρόλο του 2ου ψηλού, να είναι πραγματικά τίμιος παίκτης. Δεν φταίει αυτός που πέρσι λόγω τραυματισμού του Ibaka έπρεπε να παίζει βασικός. Θα βοηθήσουν πολύ και οι προσθήκες του Harry Giles που είναι πολύ καλός επιθετικά (πουλέν μου απ το Sacramento και άτυχος με τους τραυματισμούς), καθώς και του Winslow που φέρνει αθλητικότητα και άμυνα στους forwards, ο πρωην παίχτης του Spoelstra στους Heat.
Αγωνιστικά το στοίχημα είναι να ανεβάσουν το pace και να τρέξουν περισσότερο στο transition, ελλείψει του Kawhi και κυρίως να ενσωματώσουν και τους υπόλοιπους παίκτες στην επίθεση γιατί είναι πολύ ρισκαδόρικο εγχείρημα το να ζητείται από τον Paul George να τραβήξει το κάρο μόνος του στα δύσκολα που θα έρθουν στην post season.
Πραγματικά ενδιαφέρον στατιστικό είναι το εξής:
Στη regular season οι Clippers ήταν 12.3 points ανά 100 κατοχές καλύτεροι με τον Kawhi Leonard στο παρκέ, απ’ότι ήταν χωρίς εκείνον μέσα (-0.1). Αυτό αποτελεί την 3η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ 233 παιχτών που έπαιξαν πάνω από 1000 λεπτά για κάποια ομάδα πέρσι στη λίγκα. Τρομακτικό στατιστικό που δείχνει το πόσο μεγάλη επίδραση έχει ο Kawhi στην ομάδα του.
Πραγματικά λοιπόν, η επιστροφή ή όχι του “Fun Guy” θα καθορίσει το που μπορούν να φτάσουν μιας και χωρίς εκείνον, είναι μία ομάδα που έχει πολύ καλές πιθανότητες να μπει στα playoffs σαφώς, αλλά με συγκεκριμένο ταβάνι, ενώ με εκείνον σε καλή κατάσταση μπορούν να πάνε all the way, μέχρι τους τελικούς. Tόσο απλά.
Sacramento Kings
Με το Sacramento θα είμαι σκληρός.
Όχι γιατί δεν έχουν κάποια καλά ταλέντα, βλ. De’Aaron Fox και Marvin Bagley, καθώς επίσης και το steal του περσινού draft, Haliburton, αλλά γιατί μιλάμε για ένα franchise που έχει δείξει τα τελευταία χρόνια το πόσο λάθος μπορεί να αποδειχθούν κάποιες κινήσεις του front office. Είναι ένας οργανισμός που έχει να μπει στα playoffs 15 χρόνια, από τη σεζόν 2005-2006, όταν οι δύο ανερχόμενοι star αυτής της ομάδας, Fox και Bagley ήταν 8 και 7 χρόνων αντίστοιχα. Yeap.
Όπως καταλαβαίνουμε, μιλάμε για πολύ μεγάλη περίοδο αποχής από το από το top επίπεδο, με πολλές ακατανόητες κινήσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Στο δια ταύτα τώρα, ο Walton έχει έναν πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά του και οι άνθρωποι της ομάδας θεωρούν πως αυτός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να τους ξαναβάλει στο δρόμο των επιτυχιών και εκείνος δεν μπορεί παρά να προσπαθήσει.
Με τις επιλογές τους στα draft τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι θέλουν χτίσουν μία καλή περιφέρεια, και μια ομάδα που παίζει όμορφο, γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ. Είναι πολύ πιθανό να μας συνηθίσουν φέτος σε 3-Guard lineups, ώστε να καταφέρει να χωρέσει τους Fox, Hield, Halliburton, ενώ δεν πρέπει να αφήνουμε εκτός εξίσωσης το φετινό τους draft pick, τον εκρηκτικό Davion Mitchell. Mπροστά περιμένουν και τον Bagley να κάνει επιτέλους μία σταθερά καλή σεζόν, διότι έχει πολύ καλά στοιχεία ως παίχτης, ειδικά στην επίθεση. Είναι κι αυτός όμως μυστήριο τρένο στη συμπεριφορά και τη συγκέντρωση του.
Για να έχουν ελπίδα για οτιδήποτε καλό φέτος, θα πρέπει να βελτιώσουν αισθητά την άμυνα τους, μιας και μιλάμε για την 28η χειρότερη άμυνα στη λίγκα (στους 30 δλδ), ενώ επιθετικά ήταν στο “πάνω μισό”, 11οι αντίστοιχα.
Είναι πραγματικά από δύσκολο έως απίθανο να κάνουν step-up όλα αυτά τα παιδιά ταυτόχρονα, σε μία Δυτική περιφέρεια στην οποία θα φαίνονται (πάλι) σα να τους πέταξαν ως άλλους Χριστιανούς στα λιοντάρια, στο Κολοσσαίο της Δύσης. Κάπως έτσι θα μοιάζουν όταν πάνε να αντιμετωπίσουν τις πραγματικά καλές ομάδες της περιφέρειας αυτής.
Αν με ρωτούσατε, δεν θα ανέθετα αυτό το εγχείρημα στον Walton, εξ’αρχής.
Προφανώς εκείνοι κάτι παραπάνω θα ξέρουν, το αποδεικνύουν και τα 15 χρόνια εκτός playoffs, άλλωστε (sic).
Southwest Division
San Antonio Spurs
Κάποιοι δεν φανταζόμασταν ποτέ πως θα φτάσει η ώρα να δούμε την ομάδα του Popovic να φτάνει σε σημείο που να απαιτείται ξήλωμα της ομάδας και επαναδημιουργία της. Παραήταν καλοί για πολλά χρόνια. Όμως, όλα τα καλά (και τα άσχημα) κάποτε τελειώνουν.
Αυτή η ώρα είχε έρθει από πρόπερσι. Ακόμα πιο κοντά πέρσι, ε και φέτος το πήραν και οι ίδιοι απόφαση. Άποψή μου, θα έπρεπε να είχαν προβεί σε τέτοιες κινήσεις από την ώρα που έφυγε ο Kawhi για το Toronto, μετά από ένα πολύ περίεργο story με τον τραυματισμό του αλλά και τα παράπονα του παίχτη για τη διαχείριση της φάσης του από τον Pop.
Την περσινή σεζόν οι Spurs του Pop συμπλήρωσαν δύο συνεχόμενες χρονιές χωρίς παρουσία στα playoffs για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Ok η ζωή χωρίς τον Tim Duncan, τον Tony Parker και το λατρεμένο Manu Ginobili, προφανώς και τον Kawhi, δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ η ίδια για τον Greg και το ίδιο το franchise.
Mε αυτά και με τα άλλα κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα σε καλό επίπεδο ακόμα και αφού έφυγαν οι τρεις (+1) αγαπημένοι παίκτες, με συνεχώς φθίνουσα πορεία ωστόσο. Ο ίδιος ο Pop πίστεψε πως με DeRozan, Mills, Murray, Gay και Aldridge δεν θα χρειαζόταν να “τραβήξει την πρίζα” και το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε. Είναι σα να έχασε, κατα μία έννοια, 2 χρόνια από την process με την πίστη του σε ένα πλάνο που δεν τον έβαλε καν στα playoffs.
Πρώτη φορά στην ιστορία τους οι Spurs δεν έχουν ούτε έναν star μέσα στην ομάδα και δεν επεδίωξαν κιόλας να πάρουν το καλοκαίρι κάποιον, μιας και ποτέ δεν ήταν χαρακτηριστικό της ομάδας αυτής το να επιδιώκει μεγάλα trade ή να δίνει υπέρογκα ποσά στη free agency για να υπογράψει κάποιον ελεύθερο, μπαίνοντας σε άτυπους πλειστηριασμούς.
Παραδοσιακά έφτιαχναν την ομάδα και τον πυρήνα τους μέσω της διαδικασίας του draft. Έχουν μία καλή βάση παικτών με Dejounte Murray, Lonnie Walker, Derrick White αλλά ως εκεί. Περιμένουν και τη breakout season του Keldon Johnson, έφεραν παίκτες όπως Zach Collins και Doug McDermond, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτοί οι οποίοι θα καταφέρουν να κάνουν τη διαφορά ώστε το σύνολο του Pop να φτάσει στα playoffs.
H ομάδα χρειάζεται χρόνο, θα συνεχίσει να ποντάρει στη διαδικασία του draft και στην εξέλιξη των δικών της παικτών, ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, αυτή είναι μία χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί κόπο και χρόνο. Στο εγγύς μέλλον πάντως δεν φαίνεται να είναι ικανοί να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω.
It’s rebuilding time, λοιπόν.
Houston Rockets
Γεμάτο παρελθόν, επίπονο παρόν, ενδιαφέρον μέλλον.
Ήρθε (από πέρσι και το trade για Harden με το Brooklyn) λοιπόν η ώρα για το rebuild αυτής της ομάδας, στη μετά-Harden εποχή.
Ok, αναμένεται μία σεζόν στην οποία θα υπάρχουν πολλά ups and downs για την ομάδα των Rockets που είναι πλέον ξεκάθαρα σε μία φάση rebuilding, το οποίο όπως έχουμε ξαναπεί, είναι μία επίπονη διαδικασία. Συγκεκριμένα οι Rockets φαίνεται να το κάνουν να μοιάζει πολύ πιο ενδιαφέρον και fun από άλλες περιπτώσεις ομάδων που τους πήρε χρόνο να καταλάβουν πως εκεί οδηγείται η κατάσταση. Μέσα σε 1,5 χρόνο διέλυσαν σχεδόν όλη τους την ομάδα που πήγαινε μέχρι και τελικούς Δύσης και φαίνεται πως άλλαξαν κεφάλαιο στο βιβλίο τους, μια και καλή.
Τι θέλω να πω; Φαίνεται να δίνουν τα κλειδιά της ομάδας σε εξαιρετικά ταλαντούχους με αξιοπρόσεκτα στοιχεία και εκρηκτικούς νέους, με μπροστάρη τον πραγματικά πολλά υποσχόμενο υπέρ-ταλαντούχο και φυσικά Νο2 του draft, Jalen Green, o οποίος έρχεται να δέσει με την ήδη καλή μαγιά για νέων παικτών που απέκτησαν. Αυτοί είναι ο Christian Wood που έχουν από πέρσι και έδειξε αρκετά solid ψηλός, με εξαιρετικά καλό σουτ, ο Kevin Porter Jr που απέκτησαν από το Cleveland και ο Kenyon Martin Jr. Σε αυτούς θα βασίσουν το rebuild τους και πολύ καλά θα κάνουν.
Παράλληλα στο ρόστερ υπάρχει και ο John Wall ο οποίος πρακτικά δεν έχει επιστρέψει κανονικά από τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν και τον έκαναν να φύγει κακήν-κακώς από την Washington που κάποτε ήταν το αδιαφιλονίκητο νούμερο 1 της ομάδας και franchise player. Λόγω της αθλητικότητας που τον διέπει και την φύση του τραυματισμού που είχε, δεν ξέρουμε αν θα επανέλθει ποτέ στο επίπεδο που ήταν, όπου μέχρι τώρα δεν φαίνεται να μπορεί και το συμβόλαιο του είναι ένα βαρίδι για κάθε ομάδα, αφού αμείβεται με 40 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Εν προκειμένω βέβαια, το χρειάζονται όμως για να γεμίσουν το σάλαρι καπ μιας και έχουν αρκετά νεανική ομάδα με χαμηλά συμβόλαια και πότε παίζει ένα ρόλο cap filler ο John Wall. Σίγουρα μπορεί να έχει ένα ρόλο mentor για τους μικρούς, αλλά επίσης σίγουρα δεν υπολογίζεται για το μέλλον. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως ο Jalen Green ή ο Kevin Porter (όπως λένε στην ίδια την ομάδα) παίζουν στον άσσο, δεν είναι περίεργο να υποθέσουμε ότι θα ψάξουν να τον ανταλλάξουν προκειμένου να μην υπάρχει κανένας λόγος να χάνουν οι μικροί λεπτά συμμετοχής και άρα εξέλιξη, ως τα νέα τους μεγάλα project.
Στο μεταξύ, ήδη γράφεται στην Αμερική πως οι δύο πλευρές (Wall- Rockets) ψάχνουν πιθανούς τρόπους να λύσουν από κοινού τη συνεργασία τους. Ίδωμεν..
Δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα ιδιαίτερο προς ώρας και απλώς οπλίζονται με υπομονή και επιμονή ώστε να ξαναφέρουν το Houston κάποια χρόνια μετά, σε θέση να ξαναδιεκδικήσει το πρωτάθλημα.
New Orleans Pelicans
Στην Πολιτεία που τα Blues είναι θρησκεία, όπως το voodoo και το whisky, ψάχνουν να βρουν και ένα νέο “Θεό” να πιστέψουν, μετά τη φυγή του Davis. Και πιστέυουν πως τον βρήκαν στο πρόσωπο του κτηνώδους Zion.
Η Νέα Ορλεάνη είναι μία από τις ομάδες που από πέρσι είχα γράψει ότι θα είναι fun to watch διότι έχει πολύ ταλέντο μαζεμένο, πραγματικά καλούς νέους παίκτες που σιγά-σιγά κάποιοι εξ αυτών φαίνεται να είναι έτοιμοι να κάνουν breakout season, κάτι το οποίο μπορεί να φέρει την ομάδα να διεκδικήσει στα ίσια μία θέση στα playoffs, ξανά.
Μετά τη Φυγή του Anthony Davis για τους Lakers, η ομάδα έχει στηθεί γύρω από το νούμερο 1 του draft του 2019, Zion Williamson, με άξιο συμπαραστάτη το πιο πολύτιμο asset που πήραν από εκείνο το trade απ’ τους Lakers, Brandon Ingram. Είναι λίγο ένας mini Durantάκος ο μικρός και μοιάζει πολύ σε σωματοδομή (οκ, 5 πόντους πιο κοντός με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με τον υπερπαίχτη KD, ε και λίγο λιγότερο skilled, αλλά υπάρχουν εμφανείς ομοιότητες).
Φέτος προσέθεσαν στην ομάδα τον αγαπημένο και ουσιαστικά καλό Valanciunas, από τον οποίο αναμένουν να έχει σταθερά double double figures και να βοηθήσει στο ζωγραφιστό με τo κορμί, το hustling και το rebounding του. Έφεραν και το πολύ ενδιαφέρον project Devonte Graham, ο οποίος έχει ήδη δείξει πολύ καλά στοιχεία στην προηγούμενη του ομάδα, Charlotte Ηornets, αλλά ελέω LaΜelo Ball (ROY πέρσι) δεν είχε θέση εκεί. Από τον πιτσιρικά αναμένεται όντως μία breakout season η οποία θα τους βοηθήσει να κερδίσουν άμεσα και να τους βάλει επιτέλους σε μία τροχιά playoffs στη μετά Anthony Davis εποχή. Όλο αυτό θα επιτευχθεί εάν ο μικρός καταφέρει να γίνει η 3η επιλογή την επίθεση της ομάδας και από το αν ο Alexander Walker θα γίνει σταθερή απείλή από τα 7,25.
Αυτό είναι παραπάνω από κομβικό μιας και ο Zion έχει αρχίσει να γκρινιάζει και να έχει απαιτήσεις πλέον και ο ίδιος από τη δική του ομάδα, να τον βοηθήσουν να τον στηρίξουν. Εκείνη με τη σειρά της, ως οργανισμός, πρέπει να τους φέρει μαζί με τον Ιngram σε ένα winning mentality ώστε να γίνει σταθερά play-off team και αργότερα, γιατί όχι, contender.
Ο Griffin είναι ένας αποδεδειγμένα πανέξυπνος και εξαιρετικός GM. Ξέρει να στήνει ομάδες αλλά και να κάνει πραγματικά έξυπνα trades, ωστόσο πλέον έχει και το θέμα του Zion να διαχειριστεί σαν ένα έξτρα μοχλό πίεσης. ΠΡΕΠΕΙ να κάνει αυτή την ομάδα να κερδίσει άμεσα, γιατί δεν την παίρνει να αρνηθεί του χρόνου την οψιόν ανανέωσης το μεγαλύτερο τους project και ένα από τα μεγαλύτερα του NBA, μιας και θα πάει όλο το εγχείρημα χαμένο.
Η αλλαγή προπονητή σίγουρα θα βοηθήσει. Άλλωστε έπαιξε ρόλο γενικώς η αντίληψη και ο τρόπος παιχνιδιού του Van Gundy, μετά τον Alvin Gentry, πλέον αναμένεται να τρέξουν πολύ το γήπεδο. Παράλληλα, με την καλή παρουσία των δύο star forwards τους, να αποδείξουν αυτό που στα χαρτιά βάσει ταλέντου, ισχύει και είδαμε σε κάποιες εκλάμψεις την προηγούμενη χρονιά ότι είναι όντως μία fun to watch ομάδα που κοιτάει μπροστά και μπορεί να κερδίσει άμεσα. Νομίζω πως θα δοκιμάσει να κάνει και κάποια κίνηση στα γκαρντ και μάλιστα σύντομα.
Η Νέα Ορλεάνη είναι ίσως περισσότερο outsider από όλους τους υπόλοιπους εξ αυτών που διεκδικούν τα playoffs, αλλά είναι μία ομάδα που σίγουρα θα κάνει ζημιές και μέρα με τη μέρα θα βελτιώνει το παιχνίδι της.
Μένει να δούμε το φετινό ταβάνι της.
Memphis Grizzlies
Το Memphis θα έπρεπε να έιναι παράδειγμα προς μίμηση για το πώς κάποιο franchise προχωρά στο rebuild του. Μέσα σε 2 σεζόν άλλαξε τα πάντα και ξαναμπήκε στα playoffs, βασιζόμενο σε νέους, δικά του picks, παίχτες.
Από μένα, πέραν του σεβασμού μου, έχουν και το θαυμασμό μου.
Έχουν μία μαγιά νέων παικτών με καλά skills, πολλή ενέργεια και αρκετά δουλευταράδες που δείχνουν να έχουν χημεία μεταξύ τους και να αποδέχονται τους ρόλους τους (σαφώς τα πάντα επιδέχονται βελτίωσης) με μπροστάρη τον ήδη “πολύ”, Ja Morant. Μετά δε, την περσινή σεζόν και την είσοδό τους στα playoffs, το ταβάνι τους είναι ο ουρανός. Θα πρωταγωνιστήσουν σε λίγα χρόνια και θα είμαστε εδώ να τους θαυμάζουμε, με το καλό.
Όσον αφορά αυτόν τον πολύ ταλαντούχο μικρό, Ja Morant, από προσωπικούς στόχους, ο επόμενος δεν πρέπει να είναι άλλος από το να μπει στην All Star ομάδα της Δύσης. Παράλληλα, καθαρά αγωνιστικά, πρέπει να βελτιώσει το σουτ του από μακρυά και μετά από ντρίμπλα. Το μοναδικό σημείο που ο Ja φαίνεται να είναι λίγο πίσω από άλλους αντίστοιχα νέους βασικούς χειριστές ομάδων (Βλ. Doncic, Trey Young) είναι η απειλή από μακριά. Αυτή η βελτίωση, αν έρθει, θα απελευθερώσει όλο του το παιχνίδι μιας και μετά αναγκαστικά οι άμυνες θα του αφήνουν και διαδρόμους να κάνει αυτό που αγαπάει πραγματικά, να slashάρει με μανία.
Υποθέτοντας πως και ο Jackson θα μείνει επιτέλους υγιής και θα έχει μία γεμάτη σεζόν, προσθέτοντας και όλους τους υπόλοιπους νέους παίκτες που έχουν, η χρονιά αυτή αναμένεται να είναι dark horse της περιφέρειας για τα playoffs και με καλό πλασάρισμα κιόλας.
Αν εξαιρέσουμε την απώλεια του Valanciunas ο οποίος πέρσι ήταν πρώτος ριμπάουντερ και δεύτερος σκόρερ της ομάδας πίσω από τον Ja, δηλαδή ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι του παζλ, στις υπόλοιπες θέσεις μπορούμε να πούμε πως η ομάδα έμεινε σχετικά στάσιμη, αν όχι και βελτιώθηκε λίγο. Ο Valanciunas αντικαταστάθηκε από τον πρώην παίκτη της Οκλαχόμα και πέρσι της Νέας Ορλεάνης, Steven Adams, ο οποίος στο rebound είναι ίσως εξίσου καλός, σε επιθετικά skills όμως όχι. Ωστόσο είναι πολύ καλύτερος αμυντικά από τον Jonas, οπότε εδώ έχουμε αλλαγή χαρακτηριστικών. Έχασαν και τον Grayson Allen τον οποίο βέβαια αντικατέστησαν με τον Jarett Culver των Minnesota και είναι σαφές με κάθε τρόπο πως όλος ο οργανισμός έχει επικεντρωθεί γύρω από το πώς θα βελτιώσει τον πραγματικά πολύ καλό κορμό νέων παικτών που έχουν.
Για τον Morant τα πράγματα λίγο-πολύ είναι γνωστά, o Dillon Brooks φαίνεται αργά και σταθερά να βελτιώνεται και να σταθεροποιεί το καλό παιχνίδι του αμυντικά και το μακρινό σουτ του. Ο Jackson έχει εξαιρετικά skills αλλά οι τραυματισμοί του δεν τον έχουν αφήσει να δείξει τί πραγματικά μπορεί (αρκεί βέβαια να έχεις δει 2-3 παιχνίδια της ομάδας με εκείνον μέσα υγιή για να καταλάβεις τί μπορεί να κάνει) ενώ και ο Brandon Clarke ένας εξαιρετικός forward που πρέπει λίγο να ξανακοιτάξει το θέμα το σουτ του, διότι “έπεσε” ξαφνικά και χωρίς κάποιον προφανή λόγο, πράγμα που ότ(αν) συμβεί πάλι, θα είναι ο ίδιος ένα τεράστιο asset για την ομάδα του.
Τέλος, o Kyle Anderson προέρχεται από career high σε scoring και assists (12.4 και 3.6 αντίστοιχα) και δείχνει βασικός πυλώνας του rotation, ενώ με Melton και Bane να βρίσκουν ευκαιρίες και χρόνο από τη φυγή του Allen, έχουν βάσει στοιχείων, όλα τα φόντα να κάνουν το μπαμ για 2η σερί χρονιά.
Δηλώνω fan τους.
Dallas Mavericks
Last but not least, the Dallas Mavericks.
Ο ιδιοκτήτης των Mavericks, Mark Cuban, επέλεξε τη φετινή οff season να προβεί σε πολλές αλλαγές στο διοικητικό σχήμα της ομάδας, ενώ δεν δίστασε να απομακρύνει τον Rick Carlisle έπειτα από 13 χρόνια στον πάγκο και να τον αντικαταστήσει με τον Jason Κidd.
Συνέβησαν διάφορα για να φτάσουμε σε αυτή την απόφαση και σίγουρα ένας από τους παράγοντες ήταν τα αμοιβαία παράπονα των δύο superstar τους, Luka Doncic και Kristaps Porzingis, ο καθένας όμως για διαφορετικούς λόγους. Κάπως έτσι φαινόταν επιτακτική η ανάγκη για αλλαγή πλεύσης και ενώ ο οργανισμός βρίσκεται στο stand-by ώστε την επόμενη αξίζουν να υπογράψει ελεύθερο κάποιον από τους star που θα μείνουν ελεύθεροι.
Αγωνιστικά τώρα δεν είχαμε μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ, έως και απειροελάχιστες, πράγμα το οποίο δημιουργεί κάποιες απορίες διότι ενώ έχουν ένα συμπαγές supporting cast, αυτό δεν φαίνεται αρκετό να μπορεί να βοηθήσει το μικρό μάγο Luka να τους οδηγήσει στη δεύτερη φάση των playoffs. Παράλληλα ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε ο Porzingis από τον Carlisle, δηλαδή σαν ένας off ball shooter εγείρει πολλές απορίες για το αν πήρε το μέγιστο από έναν παίκτη που άλλοτε θεωρούνταν ίσως και το μεγαλύτερο project στο NBA. Βέβαια τα χρόνια της Νέας Υόρκης πέρασαν γι’ αυτόν, ενώ οι τραυματισμοί δεν σταμάτησαν και μένει να δούμε αν φέτος θα είναι πραγματικά καλά ώστε να προσθέσει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει απίστευτα τεχνικά skills και είναι κάτι παραπάνω από το διόλου ευκαταφρόνητο ύψος των 2,20μ.
Συνοψίζοντας την off season, δεν κινήθηκαν δυναμικά. Βέβαια σίγουρα στόχευσαν σωστά σε χαρακτηριστικά φέρνοντας Reggie Bullock και Sterling Brown, ανανεώνοντας τον Tim Hardaway Jr, που σίγουρα προσδίδουν τα 3D στοιχεία που χρειάζεται ένας παίκτης σαν τον Luka, δίπλα του. Προσθέστε και Ntilikina, McLaughlin και βγαίνει ως αποτέλεσμα ένα συμπαγές, χωρίς κατι “wow” όμως, ρόστερ.
Πίσω από τον Luka υπάρχει ο Trey Burke και ο Jalen Brunson. Στους πλάγιους γέμισαν αρκετά με τις προσθήκες που αναφέραμε να έρχονται πίσω από τον Tim Hardaway jr και τον Dorian Smith, ο οποίος φαίνεται να καθιερώνεται ως starter (Εξαιρετικός αμυντικός στη θέση 3). Τέλος, στους ψηλούς, πίσω από Porzingis και Kleber (41% 3p πέρσι) έρχεται ο υπέροχος Boban (κανένας δεν ρωτάει ποιός είναι ο Boban) συν τον αξιοπρεπέστατο αμυντικό και ριμπάουντερ Willie Cauley-Stein, μαζί με τον αρκετά πληθωρικό Dwight Powell.
Είναι σαφές πως το σύνολο αυτό έχει πάλι σαν στόχο να ξαναμπεί στα playoffs, αλλά αυτή τη φορά να μην αποχαιρετήσει από τον πρώτο γύρο. Πρέπει να κερδίσει τουλάχιστον μία σειρά αγώνων και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κάνουν ένα καλό πλασάρισμα στην regular season διότι αλλιώς θα πέσουν πάνω σε μεγαθήρια, που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να ξεπεράσουν, προκειμένου να κάνουν το επόμενο βήμα.
Θεωρώ πως αν δεν ταιριάξουν ούτε φέτος και δεν βελτιώσουν το chemistry οι δύο superstars τους τότε ο Kristaps θα χαιρετήσει σχετικά σύντομα. Η μεγάλη αλλαγή που αναμένεται να υπάρξει στο σχήμα τους είναι πως ο Porzingis προορίζεται για επιστροφή στη θέση 4 (τον χρησιμοποίησε στο 5 πέρσι ο coach) και να πάει στο 5 ο Powell. Ίσως αυτό αποδειχθεί ευεργετικό για τον ίδιο και την ομάδα του.
Τη θέση του θα πάρει κάποιος παίκτης που αν μη τι άλλο, θα μοιράζεται καλύτερα τους ρόλους και θα δέχεται το ball domination του Luka. Στο κάτω κάτω είναι η ομάδα του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο ίδιος δεν πρέπει να μάθει να είναι αποδοτικός και χωρίς να είναι ο μόνος πόλος απειλής της ομάδας του, μιας και αυτό τους ταβανιάζει, μεταξύ άλλων.
Αναμένεται με ενδιαφέρον αυτή η σεζόν, ακόμα και μόνο λόγω του Doncic, ο οποίος λογικά θα κάνει πράγματα και θαύματα παίζοντας πάλι σε επίπεδο MVP candidate και αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος να τους παρακολουθήσει κανείς.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΠΟΙΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΣΕΖΟΝ!
Όλα τα στατιστικά έχουν παρθεί από: https://www.nba.com/ , https://www.basketball-reference.com/ και https://bleacherreport.com/nba .