Κάθε επιστροφή του Obradovic στο ΟΑΚΑ είναι ένα σπουδαίο γεγονός για την ομάδα και φυσικά αναπόφευκτα σου φέρνει στο μυαλό στιγμιαία τις Glory Days του συλλόγου, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Σέρβο προπονητή.
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει επιστρέψει σε αυτές τις μέρες, 12 χρόνια μετά την αποχώρηση του Zoc, κάνει τις στιγμές που ζήσαμε μαζί του ακόμα πιο νοσταλγικές.
Φέτος όμως η ομάδα του Ataman έχει βάλει τα σωστά θεμέλια για να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές και ο Τούρκος προπονητής έχει σίγουρα το απαραίτητο mentality και το know how για να κάνει τον Παναθηναϊκό και πάλι μεγάλο και να τον οδηγήσει στο πολυπόθητο Final-4.
Φυσικά ο Zeljko θα αποθεωθεί από το ΟΑΚΑ κατά την είσοδό του, όμως για αυτά τα 40 αγωνιστικά λεπτά θα είναι εχθρός και θα πρέπει να κάνουμε την δική του Partizan να υποφέρει στο παρκέ.
Η Partizan όπως έχει στηθεί φέτος είναι ένας αντίπαλος που ομολογουμένως ταιριάζει πολύ με τον Παναθηναϊκό.
Είναι μια ομάδα που βασίζεται πολύ στο επιθετικό ταλέντο των Αμερικανών της, με τον Zeljko να ψάχνει να βρει τις κατάλληλες συνθήκες σε καταστάσεις απομόνωσης για να χτυπήσει την αντίπαλη άμυνα. Είναι δεύτερη στην Λίγκα στο offensive rating (πίσω μόνο από την Real), σε απόλυτους αριθμούς έχει την τρίτη καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (84.5 pts/game), όμως είναι ξεκάθαρο ότι της λείπει η δημιουργία από τους guard της, όπως και ο χειριστής που θα βάλει την αντίπαλη άμυνα σε κίνηση και θα δώσει την δυνατότητα για καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας στο μισό γήπεδο.
Παρότι η επίθεση της λειτουργεί σε πολύ καλό επίπεδο, είναι 16η ομάδα σε παραγωγή assist στην Λίγκα και αυτό είναι ένα δεδομένο που μπορεί να αποδειχθεί χρυσάφι για την ομάδα του Παναθηναϊκού στο αυριανό παιχνίδι.
Την ίδια στιγμή το effort της πίσω είναι αρκετά χαμηλό. Είναι εμφανές ότι στην front line της λείπει πολύ το μέγεθος και η σκληράδα και πως το δίδυμο Le Day-Caboclo αδυνατεί να εξασφαλίσει το αμυντικό rebound και να προστατέψει με επάρκεια την ρακέτα.
Ο Caboclo έχει κάνει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία παιχνίδια, βγάζει effort, όμως είναι αρκετά άγουρος ακόμα για το επίπεδο για να μπορέσει να αποτελέσει το ορόσημο στην άμυνα της Partizan και να δώσει τα hustle plays που θα παρακινήσουν και τους υπόλοιπους συμπαίχτες του να είναι πιο ενεργοί πίσω.
Την ίδια στιγμή και η περιφερειακή τους άμυνα δεν λειτουργεί σωστά. Ο Nunally παραμένει elite στην εκτέλεση όμως τα πόδια έχουν βαρύνει αρκετά με τα χρόνια και έχει γίνει πολύ αργός στις περιστροφές, ενώ δεν κυνηγάει το ίδιο όπως παλιά πίσω από τα screens.
Από την άλλη το δίδυμο Punter-Dozier δεν προσφέρουν αυτό που θα μπορούσαν στο αμυντικό κομμάτι. Μιλάμε για ένα δίδυμο με πολύ μέγεθος, δυνατά πόδια και μακριά άκρα. Κανονικά θα έπρεπε να πιέζουν την μπάλα με μίσος και τα χέρια τους να λειτουργούν σαν κουπιά κόβοντας τα pass lines. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Και οι δύο λειτουργούν πολύ πιο παθητικά πίσω και το βασικό είναι ότι δεν βγάζουν ενέργεια.
Ο Dozier μπορεί να μοιάζει πολύ σε χαρακτηριστικά με τον Exum όμως στην πραγματικότητα απέχει πολύ από την συνέπεια του Αυστραλού τόσο στην άμυνα, όσο και στην δημιουργία μπροστά, το σωστό μοίρασμα της μπάλας και των ρόλων στο μισό γήπεδο και την επιθετικότητά του προς το καλάθι.
Στο αυριανό παιχνίδι η Partizan μάλιστα θα στερηθεί και τις υπηρεσίες του καλύτερου παίχτη της, του Punter, ο οποίος έμεινε στο Βελιγράδι, λόγω μιας ίωσης που τον ταλαιπωρεί.
Παρότι ο Punter είναι σχετικά πεσμένος φέτος και δεν είναι το ίδιο efficient στην εκτέλεση, παραμένει ο πιο κομβικός παίχτης του Zoc στο μισό γήπεδο.
Όπως είπαμε και παραπάνω η Partizan βασίζεται κυρίως σε καταστάσεις απομόνωσης που θα βρουν οι Αμερικανοί της στο μισό γήπεδο. Το πόσο παραγωγική θα είναι αυτή η επίθεση, όπως είναι δομημένη αυτή την στιγμή, χωρίς τον πιο ταλαντούχο της σκόρερ τίθεται υπό ισχυρή αμφισβήτηση.
Και η αμφισβήτηση αυτή μεγαλώνει αν αναλογιστούμε ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει την τρίτη καλύτερη άμυνα στην Λίγκα (109.7 def. Rating), η οποία γίνεται ακόμα πιο ασφυκτική όταν έχει να κάνει με ομάδες που δεν κυκλοφορούν καλά την μπάλα αλλά ψάχνουν τις καταστάσεις απομόνωσης, μιας και όπως είναι γνωστό μια άμυνα υποπίπτει πιο εύκολα σε λάθη όταν μπαίνει σε κίνηση.
Στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός, διαθέτει κάποια πολύ δυνατά εργαλεία για να εξολοθρεύσει τέτοιες μονόπλευρες επιθέσεις. O Grant με τον Nunn πιέζουν τρομακτικά καλά πάνω στην μπάλα. To deny του Grant στον χειριστή και το γεγονός ότι τον οδηγεί πολύ εύκολα σε λάθος επιλογές είναι το ψωμοτύρι του. Δυνατός κορμός, συγκέντρωση υψηλού επιπέδου, χέρια πάντα πολύ ενεργά πάνω στην μπάλα και πόδια έτοιμα να κυνηγήσουν πίσω από κάθε screen.
Elite αμυντικός χωρίς μα και μου.
Για τον Nunn το ξέραμε ότι είναι πολύ καλός αμυντικός από τα χρόνια του στους Heat και ο Ataman γνωρίζει πως να διαχειριστεί τέτοιου είδους αθλητές και πως να τους δώσει έξτρα κίνητρο για να δώσουν το κάτι παραπάνω πίσω.
Ο Παναθηναϊκός θα παρουσιάσει φυσικά και άμυνα με αλλαγές με τον Lessort να βγαίνει στην περιφέρεια και να μαρκάρει, ενώ και το show and recover του Μήτογλου μπορούν να δώσουν λύσεις σε pick’n’roll καταστάσεις μέχρι ο περιφερειακός αμυντικός να επιστρέψει στο μαρκάρισμα του χειριστή.
Το ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο χειριστής μιας και ο Punter είναι εκτός.
Σίγουρα ο Nunally θα τρέξει πολλές περισσότερες επιθέσεις. Και εικάζω ότι ο Grant θα είναι αυτός που θα πέσει πάνω του, μιας και είναι ο πιο επικίνδυνος επιθετικά παίχτης της Partizan έχοντας και elite εκτέλεση από την περιφέρεια.
Σίγουρα και ο Dozier θα επιχειρήσει να τρυπήσει την άμυνα του Παναθηναϊκού με το κάθετο παιχνίδι του, όμως ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια ομάδα που επιτρέπει πολλά τέτοια drive στην ρακέτα του. Είναι σαφές επίσης πως ο Ataman θα τζογάρει το σουτ του Dozier μιας και είναι streaky εκτελεστής από μέση και μακρινή απόσταση.
Γενικά θα επιδιώξει να πάει περισσότερο η μπάλα στον Dozier και λιγότερο στον Nunnally. Αυτός θα είναι ο πρώτος στόχος.
Ο δεύτερος στόχος θα είναι να κόψουν την όποια δημιουργία της Partizan.
Όπως ανέφερα και παραπάνω στην Partizan λείπει πολύ ένας χειριστής που να βάζει στο παιχνίδι τους συμπαίχτες του. Αυτό που θα πρέπει να προσέξει ο Παναθηναϊκός είναι να προστατέψει τον κεντρικό του διάδρομο μιας και ο Caboclo είναι καλός roller σε pick’n’roll καταστάσεις και μπορεί να βρει εύκολα καλάθια μέσα στο ζωγραφιστό (καλός finisher).
Τέλος τρίτος στόχος θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση του αμυντικού rebound.
Οι Σέρβοι δεν είναι καλή rebounding team και είναι ευκαιρία επιτέλους ο Παναθηναϊκός να μην δώσει δεύτερες επιθέσεις, μιας και οι δεύτερες επιθέσεις συνήθως αποδιοργανώνουν την άμυνα και οδηγούν σε καταστάσεις ανισορροπίας. Σε τέτοιες καταστάσεις η Partizan έχει το ταλέντο και την ικανότητα να χτυπήσει αλύπητα. Οπότε ο έλεγχος του αμυντικού rebound στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι απαραίτητος.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα πάει σε αυτό το κομμάτι και οι πεντάδες με τον Παπαπέτρου μέσα, μιας και είναι πολύ σύνηθες μέχρι σήμερα ο Παναθηναϊκός να επιλέγει triple switch με τον Lessort να τραβιέται στην περιφέρεια και τον Μήτογλου με τον Grigonis να μένουν κοντά στην ρακέτα δίνοντας μάχη για καλά box out και εξασφάλιση του αμυντικού rebound.
Μόνο που σε αυτό το κομμάτι η ομάδα μέχρι τώρα πονάει μιας και ο Grigonis δυσκολεύεται πολύ, λόγω του μεγέθους του και της έλλειψης αθλητικού πακέτου να βάλει στην πλάτη του τον αντίπαλο επιθετικό. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε λοιπόν αν ένα μεγαλύτερο κορμί και ένας καλύτερος αθλητής σαν τον Ιωάννη μπορεί να δώσει τις απαραίτητες βοήθειες στο κομμάτι αυτό.
Αν η άμυνα του Παναθηναϊκού εμφανιστεί στα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει τότε πραγματικά μπορεί να πνίξει την Partizan και το iso game που επιλέγει να παίξει ο Zoc φέτος.
Στο επιθετικό κομμάτι τώρα ο Παναθηναϊκός έχει την δυνατότητα αν διαβάσει σωστά το παιχνίδι να χτυπήσει τα miss match, τα οποία θα είναι πολλά που θα τον ευνοήσουν.
Αρχικά η Partizan δεν αμύνεται καλά σε καταστάσεις pick’n’roll, καθώς ο κεντρικός της διάδρομος δεν προστατεύεται επαρκώς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει πολλαπλές συνθήκες για καλά, δικά του plays.
Μπορεί να πάρει μπάλες ο Lessort μετά από pick’n’roll καταστάσεις και να τις τελειώσει μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Nunn μπορεί να εκμεταλλευτεί το screen ψηλά και να επιτεθεί στο καλάθι, όπως αρέσκεται να κάνει. Ο Σλούκας μπορεί να εκτελέσει πίσω από το screen του ψηλού μιας και όπως αναφέραμε η περιφερειακή άμυνα της Partizan ακόμα ψάχνεται.
Αν οι Σέρβοι επιλέξουν να κλείσουν την πάσα στον Lessort και άρα επιλέξουν να κλείσουν και την ρακέτα, τότε είναι προφανές ότι θα βρεθούν πολλά καλά σουτ για τον Grigonis στις 45 μοίρες, είτε για τον Μήτογλου και τον Juancho από τις γωνίες.
Ο Παναθηναϊκός γενικά δουλεύει στο μισό γήπεδο για να βγάζει τέτοια καλά σουτ για τους πλάγιούς του και είναι απαιτούμενο να μπουν από την αρχή αυτά τα open looks για να μην δώσει την Partizan την εύκολη επιλογή του “ταμπουρώματος” στο ζωγραφιστό.
Αν τα πρώτα ελεύθερα μπουν τότε η κακή περιφερειακή άμυνα της Partizan δεν θα ξέρει πως να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις στο pick’n’roll. Θα επικρατήσει μια σύγχυση και εκεί αν ο Παναθηναϊκός μυριστεί αίμα μπορεί να θέσει τις βάσεις για άλλη μια σπουδαία νίκη.
Επίσης είναι δεδομένο πως στο set ο Παναθηναϊκός θα ψάξει και τα miss matches στο post, τα οποία θα είναι πολλά.
Ο Μήτογλου με τον Le Day είναι ξεκάθαρα ένα τέτοιο, με την άμυνα του Αμερικάνου σε post καταστάσεις να είναι τουλάχιστον αναιμική.
Το δεύτερο miss match είναι του Lessort με τον Caboclo μιας και ο Γάλλος έχει δείξει πως μπορεί άνετα να κερδίσει τέτοιες μάχες με ισοϋψής, αθλητικούς ψηλούς βάζοντας τους στα καλάθια με την σκληράδα του και το εξαιρετικό footwork του.
Tην ίδια στιγμή επειδή σίγουρα ο Zoc θα επιστρατεύσει και την άμυνα αλλαγών, είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός θα βρει κι άλλα miss matches να χτυπήσει σε post καταστάσεις.
Και το καλό είναι πως έχει τους χειριστές να διαβάσουν τέτοιες καταστάσεις και να περάσουν με ασφάλεια την μπάλα στο post, χτυπώντας την αντίπαλη άμυνα εκεί ακριβώς που πονάει.
Συνοψίζοντας να πω πως το παιχνίδι με την Partizan είναι ένα ακόμα must win για την ομάδα. Χρειάζεσαι την νίκη για να παραμείνεις σε τροχιά πλεονεκτήματος και φυσικά για να διπλώσεις τους Σέρβους σε περίπτωση ισοβαθμίας.
Η αλήθεια είναι πως αν ο Παναθηναϊκός εμφανιστεί συνεπής και σοβαρός πίσω, πιάνοντας τα γνωστά του αμυντικά στάνταρ και απομονώνοντας τα δύο-τρία στοιχεία που η Partizan μπορεί να του κάνει την ζημιά τότε είναι ένα παιχνίδι που δύσκολα θα το χάσει.
Αν από την άλλη αν βρει ρυθμό από νωρίς ο Nunnally και η άμυνα επιτρέψει στον Le Day να βρει καταστάσεις απομόνωσης πάνω στα αργά πόδια του Μήτογλου, ενώ ταυτόχρονα μπροστά η Partizan κλείσει τον διάδρομο και δώσει απροκάλυπτα το σουτ στους πλάγιους και εκείνοι δεν τα βάλουν, τότε οι Σέρβοι θα μείνουν ζωντανοί στο παιχνίδι.
Κι αν μείνουν ζωντανοί στο παιχνίδι, τότε έχουν και την ποιότητα να το πάρουν. Ας μην ξεχνιόμαστε. Η Partizan δεν είναι κακή ομάδα, ούτε έχει κακούς παίχτες, απλά ψάχνει να βρει ακόμα τις ισορροπίες μεταξύ άμυνας και επίθεσης, Μια διαδικασία που μπορεί να τραβήξει πολύ ακόμα.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως οι δηλώσεις του Ataman σήμερα με ταρακούνισαν αρκετά. Η ομάδα έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τους τραυματισμούς ήδη (τρία χειρουργεία μέσα σε λίγους μήνες), κάποιοι παίχτες παίζουν στα κόκκινα από την αρχή της χρονιάς, καθώς ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που έχει επιλέξει να παίζει σε υψηλή ένταση τόσο μπροστά, όσο και πίσω.
Η εβδομάδα δεν κύλησε όπως θα την ήθελε ο προπονητής. Ο Balcerowski βγήκε εκτός με σκωληκοειδίτιδα, ο Αντεντοκούνμπο ταλαιπωρείται από μια ίωση και δεν έχει προπονηθεί και ο Lessort συνεχίζει να έχει το πρόβλημα στην μέση τον οποίο τον ταλαιπωρεί ένα μήνα τώρα.
Ο αγώνας δεν θα είναι πάρτι. Θα είναι σκληρός και δύσκολος. Και θα είναι τέτοιος επειδή η ομάδα δεν δούλεψε ούτε αυτή την εβδομάδα όλη μαζί.
Να ευχηθούμε καλή επάνοδο και στον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος επιστρέφει σε αγώνα Ευρωλίγκας μετά από τρεις μήνες.
Καλή απόλαυση του παιχνιδιού σε όσους τυχερούς θα είναι στο γήπεδο.