Πριν λίγο καιρό διάβασα μια ιστορία που με έκανε να γυρίζω ξανά και ξανά σε αυτή. Όχι μόνο την ημέρα που την είδα. Αλλά και αρκετές από τις επόμενες μέχρι να δω πού θα καταλήξει.
Την ιστορία του Lewis.
Ο Lewis είναι αυτός.
‘Ενα κοάλα που βρέθηκε γεμάτο εγκαύματα πριν από περίπου ένα μήνα από μια γυναίκα τη στιγμή που προσπαθούσε να ανέβει σε ένα δέντρο για να ξεφύγει από τις φωτιές που καίνε αυτές τις μέρες την Αυστραλία.
Η γυναίκα, ονόματι Toni Doherty, οδηγούσε με το αυτοκίνητο της προσπαθώντας και η ίδια να ξεφύγει από την φωτιά, όταν το μικρό κοάλα πέρασε μπροστά από τον δρόμο πηγαίνοντας προς τα κοντινά δέντρα. Η Doherty με κίνδυνο της ζωής της σταμάτησε στην άκρη, βγήκε από το αυτοκίνητο και μπήκε στο δάσος για να το σώσει.
Τελικά τα κατάφερε.
Βγάζοντας της μπλούζα της για να το προστατεύσει από τις φλόγες, το άρπαξε, του έδωσε νερό, το πήρε μαζί της και το πήγε στο τοπικό νοσοκομείο για κοάλα, το Port Macquarie Koala Hospital της Νότιας Νέας Ουαλίας στην Νοτιοανατολική Αυστραλία. Εκεί οι γιατροί που το παρέλαβαν της ζήτησαν να του δώσει ένα όνομα.
Αυτή το ονόμασε Lewis από το όνομα του εγγονού της.
Ένα κοάλα που πηγαίνει στο νοσοκομείο, παραμένει από 6 έως 9 μήνες προτού ξαναγυρίσει στο φυσικό του περιβάλλον. Το φυσικό τους περιβάλλον είναι οι ευκάλυπτοι. Αυτή την στιγμή στην Νοτιονατολική Αυστραλία έχει καεί περίπου το 80% αυτών.
Ο Lewis έμεινε στο νοσοκομείο προσπαθώντας να αναρρώσει τρώγοντας τους ευκάλυπτους που τον τάιζαν οι νοσοκόμοι.
Αυτές τις μέρες συντελείται στην Αυστραλία μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές όλων των εποχών.
Μόνο στην Νοτιοανατολική Αυστραλία και μόνο την τελευταία εβδομάδα έχουν καεί περίπου 15 εκατομμύρια στρέμματα. Για να έχουμε μια εικόνα, στις πρόσφατες πυρκαγιές του Αμαζονίου είχαν καεί 2.5 εκατομμύρια και στις πυρκαγιές της Καλιφόρνια 2 εκατομμύρια. Ή διαφορετικά την τελευταία εβδομάδα είναι σαν να έχει καεί η Πελοπόννησος και η Στερεά Ελλάδα μαζί.
Σε ολόκληρη την Αυστραλία τώρα και από τον Σεπτέμβρη που ξεκίνησε η περίοδος των πυρκαγιών, έχουν καεί περίπου 45 εκατομμύρια στρέμματα.
Με άλλα λόγια στις φετινές πυρκαγιές της Αυστραλίας είναι σαν να έχει καεί όλη η Ελλάδα από την Πελοπόννησο μέχρι την Μακεδονία.
Βασικά από όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο αυτή την εποχή, οι φωτιές στην Αυστραλία είναι ίσως το πιο σημαντικό.
Και ο λόγος είναι ότι στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται κανένας ιδιαίτερα.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα.
Σε αυτό το υπέροχο διαφημιστικό σποτ, με την ακόμα πιο υπέροχα ανεβαστική μουσική, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον, ενημέρωσε το περασμένο Σάββατο το κοινό για τις δράσεις της κυβέρνησης του στις πυρκαγιές που έχουν κάψει την χώρα του.
Ο ίδιος βέβαια όσο οι φωτιές μαίνονταν εν μέσω εορτών βρισκόταν σε διακοπές στην Χαβάη.
Ή για να γίνει ακόμα καλύτερο, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς ενώπιον εκδήλωσης (?) για έναν καθιερωμένο αγώνα κρίκετ μεταξύ των ομάδων της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, δήλωσε γεμάτος περηφάνια ότι “οι Αυστραλοί σε ολόκληρη την χώρα θα μαζευτούν γύρω από την τηλεόραση και θα εμπνευστούν από τα μεγάλα κατορθώματα (???) των παικτών κρίκετ των 2 ομάδων και θα πάρουν δύναμη ενθυμούμενοι τις τραγικές καταστάσεις που βιώνουν οι συνάνθρωποι τους.”
Υπέροχος τύπος.
Όσο τέλος πάντων το Αυστραλιανό έθνος εμπνέετο από τα κατορθώματα των παικτών κρίκετ της χώρας του, έχουν σκοτωθεί 24 άτομα, έχουν καεί 1300 σπίτια και μόνο στην Νοτιονατολική Αυστραλία και μόνο από την Παρασκευή μαίνονται 130 (!!!) εστίες φωτιάς σε δάση και εθνικά πάρκα εκ των οποίων οι 60 δεν βρίσκονται υπό έλεγχο.
Οι 60.
Είχαμε και υπέροχες εκδηλώσεις για το νέο έτος στην περιοχή.
Όπως και να ‘χει το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα πρόσωπα.
Ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός βρίσκεται στην θέση αυτή από το καλοκαίρι του 2018 αντικαθιστώντας τον Μάλκολμ Τέρνμπουλ. Ένας από τους λόγους που προτιμήθηκε μάλιστα έναντι του Τέρνμπουλ ήταν η προσπάθεια του τελευταίου να περάσει ένα νομοσχέδιο σχετικό με την κλιματική αλλαγή.
Για να πείσει για το δίκαιο του αγώνα του μάλιστα ο Μόρισον είχε φέρει ένα κομμάτι κάρβουνο στο Κοινοβούλιο.
Βέβαια ο Μόρισον αντικατέστησε τον Τέρνμπουλ, που είχε αντικαταστήσει τον Άμποτ, ο οποίος είχε πει κάποτε το ακόμα πιο γαμάτο “Coal is good for humanity,” σε κάτι εγκαίνια ορυχείου και λίγο πριν δηλώσει σε συνάντηση του με τον Ομπάμα ότι “λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη του την κλιματική αλλαγή.”
Ο Τσάντλερ θα έλεγε για όλα αυτά “you can’t make that stuff up.”
Η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και 4ος μεγαλύτερος παραγωγός καύσιμου άνθρακα στον κόσμο. Εκμεταλλευόμενη την ανάπτυξη των χωρών της Ανατολικής Ασίας, η βιομηχανία άνθρακα της χώρας αποτελεί ουσιαστικά της αιχμή του δόρατος της οικονομίας της. Μιας οικονομίας που με την σειρά της έχει να βρεθεί σε ύφεση τα τελευταία 30 χρόνια. Η βιομηχανία κάρβουνου, παρά το δυσοίωνο μέλλον της, λειτουργεί στις χώρες που το παράγουν ως μέσο εξασφάλισης εργασίας και χρησιμοποιείται πολιτικά κατά το δοκούν. Όπως ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ με την ουσιαστική αντικατάσταση του Clean Power Plan (CPP) της διακυβέρνησης Ομπάμα με το Affordabe Clean Energy (ACE) rule της διακυβέρνησης Τραμπ, με σκοπό την προστασία των αμερικανικών ανθρακορυχείων. Και επειδή όλα αυτά ακούγονται αρκετά House of Cards, αν τέλος πάντων για κάτι είναι γνωστή η Αυστραλία είναι για το κάρβουνο της και τον Μεγάλο Κοραλλιογενή της Ύφαλο. Με μια μικρή υποσημείωση.
Ότι τον δεύτερο θα σταματήσουμε να τον θυμόμαστε σύντομα γιατί εξαφανίστηκε.
Το Μάρτιο του 2016, εν μέσω ενός από τα θερμότερα καλοκαίρια της ιστορίας της, οι επιστήμονες της Αυστραλίας παρατήρησαν ότι το βόρειο κομμάτι του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, συγκεκριμένα σχεδόν το ένα τρίτο αυτού, άρχισε να αποχρωματίζεται. Μελετώντας το φαινόμενο για μήνες κατέληξαν, περίπου έναν χρόνο μετά, ότι η απότομη υπερθέρμανση της θάλασσας στην περιοχή σκότωσε την τροφή των κοραλλιών. Όταν τα κοράλλια στερούνται της τροφής σταδιακά και σε βάθος μηνών πεθαίνουν. Γεγονός που καταγράφεται ως αποχρωματισμός. Ένα είδος θανάτου λόγω στέρησης τροφής. Με μια διαφορά. Σχεδόν για τον μισό πληθυσμό των κοραλλιών του Υφάλου δεν χρειάστηκαν μήνες, αλλά μέρες. Τις ημέρες εκείνου του Μαρτίου του 2016.
Τα ευρήματα των επιστημόνων ήταν εντυπωσιακά. Τα κοράλλια δεν είχαν καν τον χρόνο να πεθάνουν φυσιολογικά από την πείνα. Ψήθηκαν.
Μέχρι ωστόσο οι επιστήμονες να δημοσιεύσουν αυτές τις πρώτες μελέτες για τις αιτίες του πρωτοφανούς φαινομένου, το επόμενο καλοκαίρι συνέβη κάτι ακόμα χειρότερο. Πέθανε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και το μεσαίο κομμάτι του Υφάλου. Ουσιαστικά δηλαδή μέσα σε 2 καλοκαίρια συνέβη κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ για αιώνες. Κάηκε ζωντανό ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Για την ιστορία, την στιγμή που μιλάμε υφίσταται μόνο το ένα τρίτο του Υφάλου, αυτό που εξαρχής ήταν το λιγότερο πλούσιο.
Ωστόσο μπορεί να γίνει τίποτα για αυτό;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι αστεία, αλλά οκ θα την αναφέρω.
Η Συμφωνία του Παρισιού είναι ουσιαστικά ένα σύνολο πολιτικών που υπογράφηκε το 2015 από 197 χώρες – μεταξύ των οποίων ακόμα και η Συρία – προκειμένου να διατηρηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα επίπεδα της προ-βιομηχανικής εποχής. Για να μην τα πολυλογούμε ο 1 βαθμός έχει ήδη ανέβει. Επίσης για να μην τα πολυλογούμε οι 2 βαθμοί είναι το όριο που οι επιστήμονες έχουν ορίσει ως το απόλυτο μέγιστο προτού έχουμε το πλήρες λιώσιμο των πάγων και μια σειρά από καταστροφικά γεγονότα. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες μιλάνε για 1.5 βαθμό ως το μέγιστο.
Ε, από την ημερομηνία υπογραφής είχαμε αύξηση 1.7% στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα την μία χρονιά, 2.7% την επόμενη και πάμε για νέο ρεκόρ την χρονιά που μόλις τελείωσε. Το διάγραμμα των εκπομπών CO2 των τελευταίων 40 χρόνων είναι υπέροχο.
Βασικά τα πράγματα είναι γενικά υπέροχα.
Τα 4 από τα τελευταία 5 χρόνια έχει σπάσει το ρεκόρ του πιο θερμού έτους στην ιστορία και μάλιστα με τις παρούσες συμφωνίες μεταξύ των χωρών θα έχουμε αύξηση 3 βαθμών Κελσίου πριν το τέλος του αιώνα.
Αλλά στην ουσία αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί οι περισσότερες χώρες δεν τις τηρούν όπως θα έπρεπε και οι ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός εκπομπών CO2 στον κόσμο, έχουν ανακοινώσει ότι θα αποσυρθούν.
Όχι και η καλύτερη εποχή να είσαι καγκουρό.
Σε γενικές γραμμές όπως είπα και παραπάνω το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής είναι ένα δύσκολο πρόβλημα.
Και ο λόγος που είναι δύσκολο είναι διότι υπάρχουν λύσεις αλλά λόγω της ίδιας της φύσης του προβλήματος δεν θα υλοποιηθούν. Και δεν θα υλοποιηθούν διότι δεν ενδιαφέρουν πραγματικά κανέναν.
Η παρούσα περίοδος παρατεταμένης ξηρασίας που έχει συμβάλλει στις φωτιές της Αυστραλίας οφείλεται σε ένα φαινόμενο που οι επιστήμονες ονομάζουν Δίπολο Ινδικού Ωκεανού. Η διαφορά στην θερμοκρασία της θάλασσας μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού τμήματος του Ινδικού ωκεανού είναι στο υψηλότερο σημείο των τελευταίων 60 χρόνων. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να σπάσει 2 φορές το ρεκόρ της υψηλότερης θερμοκρασίας όλων των εποχών στην Αυστραλία. Η Μετεωρολογική Υπηρεσία της χώρας είχε ήδη προειδοποιήσει για όλα αυτά.
Ωστόσο τα νούμερα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά ως προς το αν ενδιέφεραν κανέναν.
| Θέση | Χώρα | Εκπομπές CO2 | Μεταβολή (%) έτος βάσης 1990 |
| 1 | China | 9 019.52 | 266.5 |
| 2 | USA | 5 583.38 | 9.5 |
| 3 | India | 2 074.34 | 200.4 |
| 4 | Russia | 1 650.27 | -34.2 |
| 5 | Japan | 1 240.63 | 8.7 |
| 6 | Germany | 810.44 | -22.2 |
| 7 | South Korea | 589.43 | 138.7 |
| 8 | Iran | 586.60 | 177.8 |
| 9 | Indonesia | 563.98 | 277.1 |
| 10 | Canada | 557.29 | 21.4 |
| 11 | Saudi Arabia | 520.28 | 138.7 |
| 12 | South Africa | 477.24 | 49.2 |
| 13 | Mexico | 466.55 | 48.4 |
| 14 | United Kingdom | 464.04 | -21.5 |
| 15 | Brazil | 439.41 | 110.4 |
| 16 | Italy | 413.38 | -4.9 |
| 17 | Australia | 398.16 | 44.2 |
| 18 | France | 364.82 | -8.5 |
| 19 | Turkey | 345.73 | 144.2 |
| 20 | Poland | 327.72 | -12.6 |
Σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η Αυστραλία βρίσκεται στην 17η θέση σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Με δεδομένο τον πληθυσμό της χώρας το νούμερο είναι τεράστιο. Αν το αναγάγουμε ανά κεφαλή η Αυστραλία βρίσκεται στην 3η θέση πίσω μόνο από ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία.
Από τις πρώτες 20 χώρες της λίστας οι περισσότερες ευρωπαϊκές και η Ρωσία παρουσιάζουν μείωση των εκπομπών σε σχέση με τα προ 30ετίας νούμερα. Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν αύξηση. Η Αυστραλία παρουσιάζει 4 φορές μεγαλύτερη αύξηση από τις ΗΠΑ.
Για να το κάνω ακόμα καλύτερο.
Ο Δείκτης Απόδοσης Κλιματικής Αλλαγής (CCPI) χρησιμοποιεί 4 άξονες που σχετίζονται άμεσα με την κλιματική αλλαγή προκειμένου να ενημερώνει τις χώρες σχετικά με την πορεία τους μετά την Συμφωνία του Παρισιού χρησιμοποιώντας στοιχεία από τις χώρες που ευθύνονται για το 90% των εκπομπών CO2. Οι άξονες αυτοί είναι: α) Εκπομπές CO2, β) Χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, γ) Ενεργειακή χρήση και δ) Υιοθέτηση πολιτικών για την κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του δείκτη για το 2020, οι βόρειες χώρες – Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, κτλ – βρίσκονται αναμενόμενα στις πρώτες θέσεις. Από την άλλη μεριά, ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία βρίσκονται στην τελευταία και προτελευταία θέση αντίστοιχα. Η Αυστραλία τώρα βρίσκεται ακριβώς 4 θέσεις πριν τις τελευταίες. Βασικά, σε κανέναν από τους 4 άξονες δεν απέχει περισσότερες από 10 θέσεις από το τέλος. Ακόμα καλύτερα, στον άξονα των πολιτικών για την κλιματική αλλαγή βρίσκεται ακριβώς τελευταία, ξεπερνώντας και την Αμερική του Τραμπ που έχει δηλώσει εδώ και 3 χρόνια ότι αποχωρεί από το Παρίσι. Σε κάθε περίπτωση πέρα από πολιτικές, νούμερα και περίεργους δείκτες ένα είναι σίγουρο.
Την Αυστραλία δεν την ενδιέφερε ποτέ κανένας Ύφαλος.
Είναι όμως θέμα της Αυστραλίας;
Η απάντηση είναι σαφώς και όχι.
Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες και σίγουρα θα ήταν καλύτερα για όλους να τηρούνταν η Συμφωνία του Παρισιού και όλος μαζί ο κόσμος να προχωρούσε προς ένα μέλλον όπου θα είχαμε όχι 2 ή 1.5 βαθμούς Κελσίου αύξηση αλλά 1 ή κανέναν. Ωστόσο το πρόβλημα είναι βαθύτερο και η επίλυση του δεν ξεκινάει από κανέναν πολιτικό, από καμία χώρα και από κανέναν οργανισμό. Ξεκινάει από τον ίδιο τον άνθρωπο. Και αυτό γιατί το πρόβλημα είναι ύπουλο και χτυπάει την ίδια του την φύση.
Την φύση της άμεσης ικανοποίησης.
Ο άνθρωπος εξελικτικά δεν είναι φτιαγμένος για να περιμένει. Η ενστικτώδης αντίδραση του ανθρώπου απέναντι σε ο,τιδήποτε είναι να το κάνει τώρα. Επίσης είναι να κάνει κάτι εύκολο, τώρα. Ο,τιδήποτε αντιβαίνει στις 2 αυτές βασικές αρχές αποτελεί προϊόν εξέλιξης και δεν αποτελεί ενστικτώδη αντίδραση. Αν ο άνθρωπος εξελικτικά περίμενε προκειμένου να βρει την τροφή υψηλότερης ενεργειακής αξίας θα διέτρεχε 2 κινδύνους: να την είχε βρει άλλος πρώτος, ή να πέθαινε από την πείνα ψάχνοντας.
Δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται να περιμένουμε για να απολαύσουμε κάτι. Σημαίνει ότι δεν μας αρέσει να γίνεται. Όπως δεν μας αρέσει όταν κάνουμε δίαιτα.
Ένας από τους πιο διάσημους καθηγητές ψυχολογίας, ο Dan Gilbert του Πανεπιστημίου του Harvard εξηγεί ότι η κλιματική αλλαγή δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θα ήταν ικανά να επιφέρουν την ανθρώπινη κινητοποίηση. Για την ακρίβεια συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η κλιματική αλλαγή θα ήταν η νούμερο ένα απάντηση αν μας ζητούσαν να βρούμε κάτι στην περίπτωση που θα θέλαμε να μεγιστοποιήσουμε την ανθρώπινη απάθεια:
- Τα θετικά αποτελέσματα από μια πιθανή σημερινή μας δράση βρίσκονται βαθιά στο μέλλον και είναι αβέβαια.
- Αν υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις αυτές θα επηρεάσουν άλλους πρώτα.
- Ό,τι και να κάνουμε φαίνεται σταγόνα στον ωκεανό.
Η λογική αντίδραση λοιπόν για όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στην Αυστραλία τις τελευταίες μέρες είναι να στεναχωρηθούμε για όσα δευτερόλεπτα διαρκεί το διάβασμα της είδησης, ή ακόμα καλύτερα το πέρασμα μιας εικόνας από μπροστά μας και να προχωρήσουμε τις ζωές μας. Είμαστε εξελικτικά φτιαγμένοι για αυτό.
Είχα έναν γάτο να με κυνηγάει επί μήνες προκειμένου να αποφασίσω να τον πάρω και τώρα να μην θυμάμαι πώς ήταν το σπίτι πριν από αυτόν. Έπρεπε η γυναίκα να μου πει ότι “υιοθέτησε” έναν ελέφαντα με 3 ευρώ το μήνα και να την κοροϊδέψω όταν μου έφερε το αναμνηστικό ελεφαντάκι που της έστειλαν, προκειμένου να το παίζω τώρα ότι ενδιαφέρομαι.
Στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος για να σώσουμε τον κόσμο, προτού τρέξουμε σε φλεγόμενα δάση για να σώσουμε κοάλα, είναι να ξεκινήσουμε κάνοντας κάτι μικρό και ηλίθιο. Κάτι από το οποίο δεν θα περιμένουμε καμία ανταπόδοση και που την στιγμή που το κάνουμε θα είμαστε σίγουροι ότι το κάνουμε τσάμπα.
Ο Lewis έμεινε για μέρες στο νοσοκομείο.
Η ιστορία του απέκτησε σύντομα ενδιαφέρον και η Doherty έδωσε αρκετές συνεντεύξεις από εκείνη τη μέρα. Το βίντεο του μικρού κοάλα να κλαίει την στιγμή που αυτή το αρπάζει και προσπαθεί να το πάρει από τις φωτιές έπαιξε γρήγορα παντού. Τα κανάλια άρχισαν να παρακολουθούν καθημερινά την πορεία της υγείας του μέσα από το νοσοκομείο.
Η ίδια δήλωσε ότι δεν είχε ξανάρθει σε επαφή με κοάλα και ο λόγος που πετάχτηκε από το αυτοκίνητο ήταν γιατί είδε ότι το τρομαγμένο ζώο κατευθύνεται ακριβώς προς την φωτιά. “Δεν μπορούσα να ακούω το κλάμα του. Δεν ήξερα καν ότι κλαίνε.”
Τα κοάλα, σε αντίθεση με τα καγκουρό που λόγω ταχύτητας μπορούν να σωθούν από πυρκαγιές, είναι αργά και δυσκίνητα. Σε περίπτωση κινδύνου προσπαθούν να ανέβουν όσο ψηλότερα γίνεται στα δέντρα και να κουλουριαστούν. Αυτό που πιθανότατα προσπαθούσε να κάνει και ο Lewis την στιγμή που τον έπιανε η Doherty.
Τελικά αυτός του ο δρόμος προς τα δέντρα, εκεί δηλαδή που του έλεγε το ένστικτο του, θα ήταν και ο τελευταίος που θα έκανε στο φυσικό του περιβάλλον.
Λίγες μέρες μετά ο Lewis πέθανε στο νοσοκομείο.
Εδώ είναι η ιστορία του.
Μαζί με τον Lewis αυτές τις μέρες πέθαναν και άλλα 500 εκατομμύρια ζώα. Αν ήταν άνθρωποι θα ήταν σαν να πεθαίνει ολόκληρος ο πληθυσμός της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση το νούμερο δεν είμαστε σε θέση να το συνειδητοποιήσουμε. Το μέγεθος της καταστροφής είναι ιστορικό και η πανίδα της χώρας μπορεί να μην επανακάμψει ποτέ.
Ωστόσο αν υπάρχει ελπίδα αυτή δεν έχει ούτε την μορφή κυβερνήσεων, ούτε πολιτικών, ούτε σύνθετων συμφωνιών για το περιβάλλον. Έχει την μορφή του Lewis.
Tην ημέρα που η Doherty πήγε το μικρό κοάλα στο νοσοκομείο, αυτό ξεκίνησε έναν υποτυπώδη έρανο στο GoFundMe για την βοήθεια όλων των κοάλα που τους στέλνουν αυτές τις μέρες. Σύμφωνα με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Προστασίας της Νότιας Νέας Ουαλίας τις τελευταίες μέρες έχει χαθεί περίπου το 30% των κοάλα της Νοτιοανατολικής Αυστραλίας. Ο αρχικός στόχος του νοσοκομείου ήταν τα 25.000 δολάρια.
Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και λόγω της έκτασης που πήρε η ιστορία έχουν μαζευτεί σχεδόν 4.5 εκατομμύρια.
Ο Lewis λοιπόν μπορεί να μην τα κατάφερε, αλλά χωρίς να το ξέρει με εκείνη τη βόλτα του στο δάσος έσωσε τον Paul.
τον Peter…
Και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να σώζει πολλούς σαν και αυτόν για πολύ καιρό ακόμα.
Η τραγωδία στην Αυστραλία είναι τεράστια. Το χειρότερο είναι ότι δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Και αν νομίζουμε ότι μπροστά σε τραγωδίες σαν αυτή είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε ο,τιδήποτε θα έχουμε δίκιο.
Αλλά αν παρόλα αυτά βρεθεί στον δρόμο μας, κατά τύχη, κάτι που να μας παρακινήσει για να κάνουμε το παραμικρό, ξέρω τουλάχιστον ότι μετά θα έχουμε να το θυμόμαστε.
Δεν θα έχουμε σώσει τον κόσμο, θα έχουμε σώσει τον γάτο που έχουμε στο σπίτι μας.
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι:
Το GoFundMe που ξεκίνησε ο Lewis για την περίθαλψη των κοάλα στο Port Macquarie Hospital είναι εδώ.
Tο WFF Αυστραλίας για υιοθεσία κοάλα ή one time donation είναι εδώ.
Το Emergency Fund για την προστασία της Άγριας Ζωής που φτιάχτηκε μέσω Facebook είναι εδώ.
Ο Ερυθρός Σταυρός της Αυστραλίας είναι εδώ.
Further Reading:
https://www.theatlantic.com/science/archive/2018/04/since-2016-half-the-coral-in-the-great-barrier-reef-has-perished/558302/
https://newclimate.org/wp-content/uploads/2019/12/CCPI-2020-Results_Web_Version.pdf
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3213005/
https://unstats.un.org/unsd/envstats/qindicators.cshtml
https://www.bbc.co.uk/news/world-australia-50951043
https://www.buzzfeed.com/daniellaemanuel/woman-save-koala-shirt
https://www.dailymail.co.uk/news/article-7729071/Meet-Lewis-koala-brothers-saved-bushfires-help.html