Η νέα σεζόν ξεκίνησε και όλοι πήραμε θέση στους αναπαυτικούς μας καναπέδες για να παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρώτη αγωνιστική της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης basketball που δεν είναι άλλη από τη Euroleague.
Στην φετινή διοργάνωση θα θαυμάσουμε πολλούς παλιούς μας γνώριμους, αλλά και αρκετούς νέους.
Αυτούς τους νέους είναι που θα κοιτάξουμε να ξεχωρίσουμε στο παρόν άρθρο, καθώς όπως ίσως καταλάβατε θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τους καλύτερους rookies της φετινής Euroleague και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς.
Ας ξεκινήσουμε
1. Peyton Siva (Alba Berlin)
O γνωστός σε όλους μας πλέον Siva, πρώην παίχτης του coach Pitino στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, του οποίου το όνομα ακούστηκε αρκετά φέτος το καλοκαίρι για τον Παναθηναϊκό (κυρίως λόγω Pitino).
Ο Siva λοιπόν έρχεται από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, οδηγώντας την Alba μέχρι τους τελικούς του Eurocup, εκεί που ηττήθηκε από την Valencia.
Ο Peyton αρχικά γνωρίζει τα βασικά το αθλήματος πολύ καλά. Ξέρει να ντριμπλάρει, ξέρει να πασάρει και ξέρει να σουτάρει. Από μόνο του αυτό τον κάνει έναν εξαιρετικό playmaker.
Φέτος θα είναι ο κουμανταδόρος της επίθεσης της ομάδας του coach Reneses, μιας up tempo, motion επίθεσης με τρομερή ροή. Η ροή αυτή οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό και στην επάρκεια του βασικού της χειριστή.
Ο Αμερικάνος βραχύσωμος guard μπορεί να σκοράρει και να δημιουργήσει με την ίδια ευχέρεια. Του αρέσει να εκτελεί μετά από ντρίμπλα (εξαιρετική μηχανική, πολύ γρήγορο release), ενώ το πολύ εκρηκτικό πρώτο βήμα του τον κάνει έναν αξιόπιστο slasher.
Εκτέλεση μετά από ντρίμπλα και σε στοχευμένο iso
Στην δημιουργία τώρα, θα λέγαμε πως είναι εξαιρετικός στο pick’n’roll, αλλά δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Θα δει και την πάσα στην περιφέρεια μετά από δικό του drive, θα δει και τα cuts τον συμπαιχτών του, γενικότερα το court vision του είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Πασάρει στον σωστό χρόνο, διαβάζοντας εξαιρετικά το κόψιμο στην ρακέτα
Pick’n’roll δημιουργία
Γενικά πιστεύω πολύ σε αυτό τον παίχτη, θεωρώ πως στο τέλος της χρονιάς θα έχει ανεβάσει ακόμα περισσότερο τις μετοχές του.
Είναι σκληρός πνευματικά και μπορεί να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για την ομάδα του, αρκεί να επιστρέψει δυνατός από τον τραυματισμό που τον βασανίζει.
2. Shelvin Mack (Armani Milano)
Μια από τις πιο ηχηρές μεταγραφές του καλοκαιριού πραγματοποίησε η Armani, η οποία κατάφερε να υπογράψει τον Mack, έναν παίχτη με πολυετή παρουσία στο NBA.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Mack δεν ήταν κανένας τυχαίος απέναντι, καθώς σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε είχε ενεργό ρόλο στο rotation.
Αν και στα κολλεγιακά του χρόνια μας συστήθηκε ως ένας καλός scorer, στο NBA έβγαζε το ψωμί του κυρίως λόγω της σκληρής του άμυνας. Εξαιρετικός on ball αμυντικός, ξέρει πάντα πως να τοποθετεί τα χέρια του πάνω στην μπάλα. Ο κορμός του είναι τρομερά δουλεμένος για αυτό δεν είναι εύκολο για κανένα αντίπαλο να κάνει drive μπροστά του, ούτε φυσικά να τον παίξει στο post.
Τρομερά δυνατός κορμός, καταπληκτική πίεση πάνω στην μπάλα
Στο επιθετικό κομμάτι, αναμφίβολα μιλάμε για ένα παιδί που μπορεί να πασάρει. Διαθέτει αρκετά ανεπτυγμένο court vision για αυτό συχνά-πυκνά θα τον δούμε και σε ρόλο main ball handler για να τρέχει επιθέσεις.
Αυτό που τον ταβάνιαζε πάντα ήταν η αστάθειά του στην εκτέλεση από την περιφέρεια. Η μηχανική του δεν είναι κακή, όμως έχει αρκετά αργό release κάτι που δίνει την δυνατότητα στην αντίπαλη άμυνα να προσαρμοστεί αναλόγως. Από την άλλη διαθέτει καλό πρώτο βήμα και ο δυνατός κορμός του τον βοηθάει να τελειώνει με drive μέσα σε traffic.
Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον η συνύπαρξη του με τον coach Messina. Μέχρι να βρει τα πατήματά του στο επιθετικό κομμάτι θα ζει από την άμυνα, κάνοντας bullying σε αρκετούς guard στην Ευρώπη.
3. Greg Monroe (Bayern Munich)
Όταν άκουσα ότι ο Monroe έρχεται στην Ευρώπη για λογαριασμό της Bayern τσιμπήθηκα για δω αν είμαι ξύπνιος. Πραγματικά από τις κινήσεις που δεν περιμένεις να γίνουν από μια μικρομεσαία ομάδα της Euroleague, η οποία όμως αρχίζει να χτίζει παράδοση σε τέτοιες μεταγραφές (να θυμίσουμε πως πέρυσι κατάφερε να υπογράψει τον Derrick Williams).
Από εκεί και πέρα ό,τι και να πούμε για τον Monroe θα είναι λίγο. Μιλάμε για έναν παίκτη που επιλέχθηκε στο no.7 του draft του 2010 από τους Pistons.
Που το 2015 τελείωσε την season με double-double σε πόντους και ριμπάουντ (16pts/game, 10.2 rebs/game).
Μιλάμε για τον τύπο που οι Bucks του έδωσαν 50M $ για τρία χρόνια συμβόλαιο.
Λίγο όμως η έλλειψη όρεξης για δουλειά, λίγο οι τραυματισμοί που έγιναν όλο και πιο συχνοί τα τελευταία τρία χρόνια οδήγησαν αυτόν τον παίχτη στην Ευρώπη, εδώ που πραγματικά μπορεί να είναι κυρίαρχος.
Αρχικά μιλάμε για έναν elite rebounder. Μην σας φανεί περίεργο τα νούμερά του φέτος να αγγίζουν τον διψήφιο σε αυτό τον τομέα. Οι τοποθετήσεις του κοντά στην ρακέτα και το timing του στο άλμα είναι σε άριστο επίπεδο.
Στο post προβλέπεται να είναι ανίκητος, καθώς η δομή του σώματός του είναι too much to handle για το εδώ επίπεδο. Επίσης μπορεί να επιτεθεί με πρόσωπο στο καλάθι, ενώ μπορεί και να δημιουργήσει από το high και το low post.
Για να μην πλατειάζω, σίγουρα μιλάμε για την κορυφαία (σε όνομα) μεταγραφή του καλοκαιριού. Αν δείξει την απαραίτητη όρεξη θα μιλάμε για τον πιο dominant παίχτη στην διοργάνωση.
4. Rokas Giedraitis (Alba Berlin)
Δεύτερος παίχτης της Alba στην λίστα μας, αυτή την φορά ο Λιθουανός Giedraitis, ο οποίος έρχεται με ταχύτητα από μια εξαιρετική χρονιά με την ομάδα στο Eurocup (14.8 pts/game, μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης).
Ο Λιθουανός βελτίωσε πάρα πολύ το παιχνίδι του τον χρόνο που μας πέρασε, ανεβαίνοντας επίπεδο αγωνιστικά. Η μηχανική του στο σουτ είναι πλέον εξαιρετική, ενώ το release του δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνο το αργό release που είχε στην Lietuvos Rytas.
Βασικός πυλώνας στην motion offense του coach Reneses, ο οποίος συχνά-πυκνά τον βγάζει να εκτελέσει έπειτα από pin down από τις 45 μοίρες και φυσικά του δίνει μπόλικα σουτ από το αγαπημένο του σημείο που δεν είναι άλλο από τις γωνίες.Ο Giedraitis θα είναι από τους καλύτερους εκτελεστές corner threes στην διοργάνωση φέτος, αν η επίθεση της Alba παρουσιάσει την ίδια κίνηση.
Corner threes
Στην άμυνα τώρα είναι κάτι παραπάνω από καλός. Ο δυνατός και ψηλός κορμός του δίνουν μπόλικα stops, ενώ αρέσκεται να βάζει δυνατά τα χέρια του στην μπάλα και να την κλέβει.
Γενικότερα μιλάμε για έναν κομπλέ πλάγιο, με μπόλικα 3&D στοιχεία. Το περιβάλλον που αγωνίζεται είναι ιδανικό για αυτόν για να μπορέσει να ξεδιπλώσει όλες του τις αρετές.
5. Jonas Jerebko (Khimki Moscow)
Άλλη μια μεταγραφή που δεν περιμέναμε να συμβεί ήταν αυτή. Ο Jerebko ένας παίχτης με σχεδόν 700 παιχνίδια στην καριέρα του στο NBA αποφάσισε να κάνει το comeback στην Ευρώπη και να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην Euroleague με την φανέλα της Khimki.
Ο Jonas σε όλη του την καριέρα στην Αμερική ήταν ένας ρολίστας πολυτελείας με σταθερό ρόλο σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε.
Στην Ευρώπη το πακέτο του σίγουρα μπορεί να είναι κυριαρχικό, καθώς μιλάμε για έναν καθαρό two way αθλητή. Το μεγάλο του προσόν συνεχίζει να είναι το rebounding. Τα μακριά του άκρα σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές τοποθετήσεις του θα τον κάνουν έναν από τους καλύτερους rebounder στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού.
Επιπλέον ο Σουηδός forward είναι αρκετά οξυδερκής και ταυτόχρονα πολύ σκληρός στο παιχνίδι του. Στην άμυνα στο post δεν σπρώχνεται εύκολα και έχει να ρίξει πολύ ξύλο σε όποιον προσπαθήσει να τον βάλει στο καλάθι.
Στο επιθετικό κομμάτι, του αρέσει να ανοίγει το γήπεδο με το μακρινό του σουτ (37% 3pt ποσοστό καριέρας στο NBA), πέρα από το σκορ που βρίσκει από τα επιθετικά rebound, τα οποία κυνηγάει συνεχώς.
Η πιο σπουδαία στιγμή στην καριέρα του προήλθε από follow σε επιθετικό rebound
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι καλός με την μπάλα στα χέρια, καθώς δεν μπορεί να δημιουργήσει επιθέσεις για τον ίδιο, κάτι το οποίο ταβάνιαζε την καριέρα του απέναντι.
Το πακέτο του είναι εξαιρετικό για το εδώ basketball και περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να δω τι θα παρουσιάσει.
6. Luke Sikma (Alba Berlin)
Άλλος ένας παίχτης της Alba σε αυτή την λίστα, αυτή την φορά ο Sikma, ο οποίος έρχεται επίσης από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του (μέλος της καλύτερης πεντάδας του Eurocup).
Ο Sikma είναι ένας παλαιάς κοπής forward, ο οποίος προτιμάει να επιτίθεται κοντά στο καλάθι και όχι να σκοράρει από την περιφέρεια. Είναι ένας εξαιρετικός cutter, με την συνεργασία του με τον Siva να είναι άριστη, καθώς βρίσκονται με κλειστά μάτια (θα δούμε μπόλικες συνεργασίες μεταξύ των δύο, με κοψίματα του Sikma στην ρακέτα και alley hoop πάσες του Siva).
Ακόμα αρέσκεται στο ποστάρισμα και στο pick’n’roll παιχνίδι (λειτουργεί ως roller). Επίσης το παιχνίδι του με την μπάλα στα χέρια είναι πολύ ανεπτυγμένο, καθώς μιλάμε για έναν αθλητή που μπορεί να πασάρει αξιόπιστα.
Τέλος μιλάμε για έναν elite rebounder, με τις τοποθετήσεις του να είναι πολύ καλές. Αυτό που με κάνει σκεπτικό με τον Sikma είναι ότι δεν έχει σταθερή απειλή από την περιφέρεια (αν και έχει βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι), κάτι που μπορεί να τον κάνει προβλέψιμο στο ανώτατο επίπεδο, απέναντι σε elite άμυνες.
Σίγουρα όμως έχουμε να κάνουμε με έναν point forward ευφυέστατο, κάτι που από μόνο του κάνει την rookie συμμετοχή του στην διοργάνωση πολύ ενδιαφέρουσα.
7. Kostas Koufos (CSKA Moscow)
Πάμε και στον δικό μας Κώστα Κουφό, ο οποίος στα 30 του θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ομάδα Euroleague. Πολλοί όταν άκουσαν το ποσό που πήρε ο Κώστας για να επιστρέψει στην Ευρώπη, έσπευσαν αμέσως να απαξιώσουν την επιλογή του coach Ιτούδη χαρακτηρίζοντας τον Κουφό ως “παλτό” ή “κρέας” ή “ξυλοκόπο”.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι πως ο Κουφός δεν είναι κάποιος τυχαίος. Μιλάμε για έναν αθλητή με πάνω από 700 παιχνίδια στο NBA, ο οποίος ναι μεν δεν εξελίχθηκε όπως θα περιμέναμε, όμως μπορεί να κάνει κάποια πράγματα κάτι παραπάνω από εξαιρετικά για το εδώ επίπεδο.
Αρχικά μιλάμε για έναν elite rebounder, ένα κομμάτι στο οποίο η CSKA αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα τα τελευταία χρόνια. Στο επιθετικό κομμάτι είναι η αλήθεια πως οι κινήσεις του είναι περιορισμένες, όμως θεωρώ πως αυτά που μπορεί να δώσει είναι αρκετά για να συμπληρώσει το παιχνίδι της Ρώσικης ομάδας.
Ο Κώστας έχει καλό post up παιχνίδι, το οποίο συχνά καταλήγει σε δεξί hook, στο οποίο είναι άχαστος. Επίσης είναι καλός στο pick’n’roll παιχνίδι, ενώ ταυτόχρονα είναι ένας εξαιρετικός screener, κάτι που θα βοηθήσει πάρα πολύ το παιχνίδι της CSKA και κυρίως το παιχνίδι του βασικού της χειριστή Mike James.
Το δεξί hook του Κώστα
Τέλος στην άμυνα ο Έλληνας center είναι κάτι παραπάνω από καλός. Στο post δεν σπρώχνεται από κανέναν, καθώς μιλάμε για ένα από τα πιο καλογυμνασμένα κορμιά στην διοργάνωση. Θα ρίξει μπόλικο ξύλο όταν πρέπει και γενικά θα δέσει την άμυνα της αρκούδας με μια φυσική παρουσία που έλειπε από το αμυντικό της παιχνίδι.
Ο coach Ιτούδης είναι πραγματικά master στο πως να μοιράζει τους κατάλληλους ρόλους στους αθλητές τους και στο κατάλληλο πλαίσιο ο Κουφός μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμος.
8. Theo Maledon (ASVEL)
Πάμε τώρα στο next big thing του Γαλλικού basketball που δεν είναι άλλος από τον PG της ASVEL Theo Maledon.
Ο Γάλλος είναι ο επόμενος Ευρωπαίος που θα φύγει για το NBA (πιθανότατα από του χρόνου κι όλας), καθώς μιλάμε για ένα τρομακτικό πακέτο αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για ένα παιδί 18 χρονών.
Ο Theo είναι ο ορισμός του playmaker. Το court vision του και η ακρίβεια του στην πάσα είναι σε απίστευτα υψηλό επίπεδο για την ηλικία του. Μπορεί να δημιουργήσει το ίδιο αξιόπιστα τόσο στο set, όσο και στο transition.
Εξαιρετικός pick’n’roll δημιουργός, αλλά μπορεί να βάλει την μπάλα αξιόπιστα και στο low post και να βρει τους cutters στον σωστό χρόνο, αλλά και να δει τις πάσες στην περιφέρεια.
Pick’n’roll δημιουργία
Διαβάζει την κίνηση του cutter, πασάρει στον σωστό χρόνο
Εισάγει με ασφάλεια την μπάλα στο post
Από εκεί και πέρα τα αθλητικά του προσόντα είναι σε πολύ καλό επίπεδο, καθώς διαθέτει ένα πολύ αθλητικό κορμί, κάτι που τον βοηθάει τόσο στα drive, όσο και στην άμυνα όπου είναι πολύ πιεστικός στην on ball άμυνα.
Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι τομείς που σηκώνει βελτίωση, άλλωστε μιλάμε για έναν αθλητή με μόλις μια επαγγελματική χρονιά στην πλάτη του. Για παράδειγμα το σουτ του μετά από ντρίμπλα θέλει αρκετή δουλειά, όπως και το γεγονός ότι χρειάζεται να βάλει μερικά μυικά κιλά για να μπορέσει να τεθεί αντιμέτωπος με πιο παιγμένους αντιπάλους.
Γενικά ο Γάλλος PG είναι ένας καλός λόγος για να παρακολουθείς φέτος την ASVEL και καλό είναι να τον απολαύσουμε πριν φύγει για απέναντι.
9. Yousoupha Fall (Baskonia)
Ένας από τους βασικούς λόγους να παρακολουθήσεις τα παιχνίδια της Baskonia φέτος. Φυσικά αναφερόμαστε στον Fall, έναν τύπο που το ύψος του αγγίζει τα 223 εκατοστά.Ο Fall είναι ένας Tavares in progress. Το στυλ παιχνιδιού του μοιάζει αρκετά με εκείνο του center της Real
Πολύ καλός pick’n’roll ψηλός, γρήγορος στο dive παρά το ύψος του, ενώ ταυτόχρονα έχει post παιχνίδι, το οποίο έχει βελτιώσει πάρα πολύ εδώ και ένα χρόνο. Καλός finisher κοντά στο καλάθι, μένει να τον δούμε απέναντι σε κορυφαίους ψηλούς για να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα.
Γρήγορο dive, καλό τελείωμα
Αμυντικά όταν μένει κοντά στο ζωγραφιστό κρύβει τον ήλιο σε όποιον προσπαθεί να πλησιάσει την ρακέτα. Και μόνο το τεράστιο κορμί του σε συνδυασμό με τα μακριά του άκρα απαγορεύουν την είσοδο σε κάθε αντίπαλο που θα κάνει απόπειρα για drive.
Τέλος όπως καταλαβαίνετε ένας μπασκετμπολίστας 2.23 δεν θα μπορούσε να μην ήταν elite rebounder. Ο Fall μπορεί να εξασφαλίσει εύκολα το αμυντικό rebound, ενώ είναι στα βασικά του χαρακτηριστικά το κυνήγι για το επιθετικό.
Έχει πολλά να μάθει ακόμα, αλλά σίγουρα μιλάμε για έναν παίχτη που θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια, καθώς δουλεύει ασταμάτητα τις αδυναμίες του (τοποθετήσεις στην άμυνα, τεχνικά στοιχεία, post παιχνίδι κλπ).
10. Billy Baron (Crvena Zvezda)
Ίσως ότι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει η Crzena Zveda στην φετινή Euroleague. Ο Baron έρχεται με φόρα από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, όπου αναδείχθηκε MVP των τελικών της ABA League.
Όταν μιλάμε για τον Billy, μιλάμε για έναν shooting specialist. Έναν φονιά από την περιφέρεια. Μπορεί να παίξει και off ball με catch and shoot τρίποντα πίσω από τα screen, αλλά αρέσκεται να παίρνει και εξεζητημένες προσπάθειες πάνω σε άμυνες σταματώντας την ντρίμπλα.
Off ball
Πίσω από το screen του ψηλού, εκτέλεση μετά από ντρίμπλα
Η μηχανική του είναι άρτια. Το release του πάρα πολύ γρήγορο, κάτι που τον κάνει δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Φυσικά το παιχνίδι του είναι λίγο μονόπλευρο για αυτό τον λόγο δεν έχει κάνει την καριέρα που θα μπορούσε. Η αδυναμία του στην άμυνα (δεν τον βοηθάει και το σώμα του, 1,88 ύψος) και η έλλειψη δημιουργικών στοιχείων είναι οι βασικοί λόγοι που ίσως δεν το δούμε να κάνει ποτέ το μεγάλο άλμα.
Το σίγουρο είναι πως τις βραδιές που ο Baron θα τα “στάζει” από την περιφέρεια, το Pionir Hall θα παίρνει φωτιά, κάνοντας πολύ πιο δύσκολο το έργο κάθε αντιπάλου που θα προσπαθήσει να φύγει νικητής από εκεί μέσα.
11. Vanja Marinkovic (Valencia)
Λίγο πολύ όλοι έχουμε παρακολουθήσει τον Marinkovic στα πρώτα του βήματα στην Partizan. Πολλοί ήταν εκείνοι που βιάστηκαν να τον φορτώσουν με την ταμπέλα του νέου Bogdanovic, κάτι το οποίο δεν υφίσταται στην πραγματικότητα.
Ο Vanja όντως μοιάζει αρκετά στον Bogdan στο στυλ παιχνιδιού του, όμως έχει πολλά στοιχεία να βελτιώσει για να μπει στα παπούτσια του.
Πέρυσι πραγματοποίησε μια καλή σεζόν με την Partizan κάτι που τον βοήθησε να επιλεχθεί από τον Vlade Divac (ω, τι έκπληξη!) στο νούμερο 60 του draft.
Θέση στο roster των Kings δεν μπόρεσε να βρει πάντως και έτσι κατέληξε στην Valencia. Ο νεαρός Σέρβος έχει πολύ καλή μηχανική στο σουτ, χρειάζεται όμως να σταθεροποιήσει το ποσοστό του για να σταθεί επάξια στο επίπεδο. Επίσης χρειάζεται να βάλει περισσότερο την δημιουργία στο παιχνίδι του και το σώμα του θέλει παραπάνω δουλειά για να γίνει πιο σκληρός πίσω.
Τα skills υπάρχουν, το ταλέντο υπάρχει. Ο Vanja πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά.
12. Tyler Dorsey (Maccabi Tel Aviv)
Δεύτερος Έλληνας στην λίστα είναι φυσικά ο Dorsey. Ο ομογενής guard δεν κατάφερε να βρει συμβόλαιο στο NBA και έτσι ψάχτηκε για Ευρώπη με την Maccabi να είναι τελικά η ομάδα που θα εκμεταλλευτεί το πλούσιο αγωνιστικό πακέτο του Tyler.
Ο Dorsey λοιπόν είναι ένα guard με πολύ αναπτυγμένα scoring instincts. Μπορεί να σκοράρει από την περιφέρεια, με mid range, με drive. Γενικότερα μπορεί να σκοράρει.
Midrange εκτέλεση
Η μηχανική του στο σουτ είναι εξαιρετική, ενώ μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο καλά και με off ball κίνηση αλλά και με την μπάλα στα χέρια (καλός χειριστής). Από τις αγαπημένες του κινήσεις είναι να στέκεται πίσω από το screen του εκάστοτε ψηλού σε pick’n’roll καταστάσεις και να εκτελεί από την περίμετρο. Νομίζω πως φέτος θα το δούμε αρκετές φορές αυτό, καθώς θα έχει για συμπαίχτη έναν από τους καλύτερους screeners της διοργάνωσης, τον Black.
Εκτέλεση από την περιφέρεια πίσω από το screen του ψηλού
Στα αρνητικά είναι ότι δεν βλέπει πολύ γήπεδο. Πρώτο του μέλημα είναι να βρει τρόπο να συνδεθεί με το καλάθι, κάτι που δεν θα τον βοηθήσει να βρει ρυθμό στο παιχνίδι όταν τα σουτ δεν μπουν. Δεν είναι κακός δημιουργός απλά δεν “βλέπει” την πάσα.
Το πακέτο του πάντως είναι εξαιρετικό για την Ευρώπη και μαζί με τον Willbekin θα συνθέσουν ένα πολύ fun-to-watch δίδυμο.
13. Wesley Johnson (Panathinaikos)
Ο Johnson αποτέλεσε μια από τις πιο ηχηρές μεταγραφές του καλοκαιριού στην Ευρώπη. Η τελευταία του χρονιά στο NBA μπορεί να μην ήταν τόσο παραγωγική όσο οι προηγούμενες, όμως αυτό δεν μπορεί να μειώσει την αξία του, η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Απέναντι, ο Wesley έβγαλε το παντεσπάνι του σαν αμυντικός εξολοθρευτής (Βαγγέλη Ιωάννου το δανείζομαι λίγο) που πάντα έπεφτε πάνω στο μαρκάρισμα του καλύτερου scorer της αντίπαλης ομάδας. Πολύ δυνατός κορμός δεν σπρώχνεται με τίποτα από ισοϋψή παίκτη, μακριά άκρα ικανά να προστατέψουν το καλάθι, γρήγορα πόδια.
Rim protection
Όλο αυτό το αμυντικό πακέτο θα δώσει τεράστιες λύσεις στην ομάδα του Πεδουλάκη που πάσχει από έλλειψη rim protection.
Στο επιθετικό κομμάτι ο Johnson είναι ένας αξιόπιστος spot shooter (ειδικά από corner threes), ενώ σε παρόμοιες επιθετικά συνθήκες μπορεί να χτυπήσει στα close outs φτάνοντας βαθιά στο καλάθι της αντίπαλης άμυνας και τελειώνοντας με ένα δυναμικό κάρφωμα.
Corner three
Τέλος τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο στο transition. Θα θέλαμε να τον δούμε σε αυτές τις συνθήκες με τον Καλάθη, ο οποίος αποδεδειγμένα είναι ο καλύτερος guard στην Ευρώπη στο transition.
Το βασικό του μειονέκτημα είναι ότι δεν έχει σχεδόν καθόλου παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια (άρα και προσωπική φάση), ενώ και η αθλητικότητά του δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το 2015 (prime χρονιά για την καριέρα του).
14. Jock Landale (Zalgiris Kaunas)
Πολλοί τον είχαν παρατηρήσει στην περυσινή Partizan, αλλά οι περισσότεροι τον έμαθαν από το φετινό Mundobasket με την Εθνική Αυστραλίας.
Ο Landale προσπάθησε και φέτος (μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες πέρυσι) να βρει συμβόλαιο στο NBA. Τελικά δεν τα κατάφερε και έτσι κατέληξε στην Ευρώπη και στην Zalgiris.
Ο Αυστραλός στην Zalgiris θα βρει το τέλειο περιβάλλον για να εξελίξει το παιχνίδι του, αφού τα χνώτα του (σε αγωνιστικό επίπεδο τουλάχιστον), ταιριάζουν απόλυτα με τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας.
Ο Jock είναι ένας ψηλός παλιάς κοπής που ξέρει μπάσκετ. Είναι εξαιρετικός roller στο pick’n’roll, μπορεί να εκτελέσει από μέση και μακρινή απόσταση στο pick’n’pop, έχει πλαστικές κινήσεις στο post και πολύ δυνατό footwork.
Επίσης από το low post μπορεί να λειτουργήσει σαν δημιουργός, κάτι το οποίο είναι πολύ βασικό στο set παιχνίδι που παίζει ο Saras στην Zalgiris.
Βασικό το μειονέκτημα είναι τα αθλητικά του προσόντα τα οποία δεν βρίσκονται σε καλό επίπεδο (αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία του στην Αμερική), κάτι που μπορεί να δημιουργήσει θέματα σε μια ομάδα με έλλειψη αθλητικότητας σαν την Zalgiris.
Σίγουρα αυτή την στιγμή δεν είναι στο επίπεδο του Davies αλλά η επιλογή του βάσει χαρακτηριστικών είναι εξαιρετική.
15. Pierria Henry (Baskonia)
Δεύτερος παίχτης από τους Βάσκους και δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον Henry, ο οποίος έγινε γνωστός στα μέρη μας από το περυσινό serial που είχε δημιουργηθεί με τον Ολυμπιακό.
Τελικά δεν πήγε ποτέ στην ομάδα του coach Blatt και έτσι κατέληξε στην Unics με την οποία έκανε μια εξαιρετική χρονιά.
Ο Pierria είναι ένα εξαιρετικό two way pg. Μπορεί να δημιουργήσει με κάθε τρόπο (προτιμάει την pick’n’roll δημιουργία, αλλά μπορεί να εισάγει την μπάλα στο post και να πασάρει αξιόπιστα πάνω σε κίνηση στην περιφέρεια), ενώ ταυτόχρονα το εκρηκτικό πρώτο του βήμα μαζί με τα ball handlings του, τα οποία είναι σε τρομερό επίπεδο τον κάνουν έναν φοβερό scorer.
Εξαιρετικός slasher
Pick’n’roll δημιουργία
Επίσης το γεγονός ότι είναι ένα ψηλό guard σε συνδυασμό με την εξαιρετική σωματοδομή του, του δίνει το πλεονέκτημα να ποστάρει τα αντίπαλα pg.
Στην άμυνα τώρα ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Μιλάμε για ένα pitbull. Πιέζει εξαιρετικά πάνω στην μπάλα, ενώ μπορεί να ανταποκριθεί και σε τακτικές switch all λόγω του δυνατού του κορμού.
Ο Henry έχει όλο το πακέτο να γίνει ένας elite pg για το επίπεδο της Euroleague με έναν σημαντικό αστερίσκο. Το σουτ του μετά από ντρίπλα δεν είναι σταθερά καλό, κάτι το οποίο στοίχισε στην Unics στα κρίσιμα παιχνίδια στο Eurocup. Είναι πάρα πολύ σημαντικό ο βασικός χειριστής να μπορεί να σουτάρει, έτσι ώστε να μην γίνεται προβλέψιμος από την αντίπαλη άμυνα.
Αν ο Henry σταθεροποιήσει το σουτ του, τότε θα μιλάμε για μια από τις μεταγραφικές κλοπές της χρονιάς.
16. Kevin Punter (Olympiacos)
Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός προχώρησε σε μια έξυπνη μεταγραφή, υπογράφοντας τον γνωστό σε εμάς (από το πέρασμά του στην ΑΕΚ) Kevin Punter.
O Punter θα λέγαμε πως είναι αρκετά value for money παίχτης αφού ξέρεις ότι μπορεί να σου προσφέρει σταθερή βοήθεια στο σκοράρισμα.
Είναι ένας αθλητής με αρκετά ανεπτυγμένα scoring instincts. Μπορεί να σουτάρει από κάθε σημείο του γηπέδου, είτε σε off ball καταστάσεις, είτε μετά από ντρίμπλα (το προτιμάει), κάτι που θα βοηθήσει πολύ την επίθεση του Ολυμπιακού, όταν θα κολλάει στο set.
Στα παιχνίδια που ο Kevin βρίσκει ρυθμό είναι πραγματικά δύσκολο να τον σταματήσεις. Κυριολεκτικά μπορεί να σε σκοτώσει μόνος του, καθώς έχει και χαρακτηριστικά closer.
Όπως είναι φυσικό έχει και ορισμένες αδυναμίες, όπως η έλλειψη playmaking κάτι που καθιστά το παιχνίδι του ελαφρώς μονόπλευρο.Το μεγάλο στοίχημα για τον παίκτη θα είναι να μεταφέρει το επιθετικό του πακέτο από το επίπεδο του Champions League σε αυτό της Euroleague (καθόλου εύκολο πράγμα – τα παραδείγματα παιχτών που απέτυχαν είναι πολλά).
Επίσης θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν μπορεί να μπει σε έναν πιο “δεύτερο” ρόλο σε μια ομάδα και αν αυτό επηρεάσει τον τρόπο παιχνιδιού του. Στον Ολυμπιακό σίγουρα δεν θα μπορέσει να παίρνει τόσες μπάλες, όσες έπαιρνε στην Bologna και την AEK αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Θα περιμένουμε να τον δούμε.
17. Martin Hermannsson (Alba Berlin)
Άλλος ένας παίχτης της Alba στην λίστα. Ένας Ισλανδός, ο οποίος όμως έμαθε το basketball απέναντι και αυτό φαίνεται σε κάθε του κίνηση στο παρκέ.
Ο Hermannsson είναι ένα επιθετικά ολοκληρωμένο combo guard. Μπορεί να σκοράρει αλλά μπορεί και να δημιουργήσει ταυτόχρονα. Διαθέτει άριστη μηχανική στο σουτ από κάθε σημείο του γηπέδου (αρέσκεται σε isolation game και σε pick’n’roll καταστάσεις όπου σουτάρει πίσω από το screen του ψηλού) και διαθέτει και ένα αέρινο drive (πολύ γρήγορο πρώτο βήμα και δυνατό πάτημα στο τελείωμα της φάσης).
Ο Martin από πέρυσι αποτελεί τον δεύτερο χειριστή της Alba πίσω από τον Siva. Από άποψη δημιουργίας είναι εξαιρετικός στο pick’n’roll, ενώ μπορεί εύκολα να βρει τους cutters την κατάλληλη στιγμή.
Γενικά προτιμάει να εκτελεί (παίζει κυρίως ως SG), αλλά φέτος θα πέσει πάνω του και το βάρος στο δημιουργικό κομμάτι, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Siva, κάτι που νομοτελειακά θα τον φέρει σε ρόλο βασικού χειριστή για κάμποσο καιρό.
18. Sandy Cohen (Maccabi Tel Aviv)
Άλλο ένα κολλεγιόπαιδο που δεν κατάφερε να βρει συμβόλαιο στο NBA και έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει τον Ευρωπαϊκό δρόμο. Ο λόγος για τον Cohen, ο οποίος ξεχώρισε σαν την μύγα μες το γάλα στα φετινά παιχνίδια του Green Bay, όντας βέβαια ο μεγαλύτερος της ομάδας (έκλεισε τα 24 τον Σεπτέμβριο).
Ο Cohen διαθέτει ένα τρομερά δουλεμένο σώμα, κάτι που τον κάνει πολύ σκληροτράχηλο στην άμυνα. Δύσκολα θα σπρωχθεί στην post άμυνα, ενώ ταυτόχρονα θα κολλήσει σαν βδέλα πάνω στον προσωπικό του αντίπαλο.
Στο επιθετικό κομμάτι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, καθώς και εκεί εκμεταλλεύεται την αθλητικότητά του. Του αρέσει να ποστάρει κοντύτερα guards (διαθέτει δουλεμένο footwork) και να λειτουργεί ως cutter, τελειώνοντας με δυναμικά καρφώματα.
Στο κολλέγιο βέβαια έπαιρνε και αρκετές μπάλες παίζοντας συνεχώς παιχνίδι απομόνωσης, κάτι που θεωρώ πως δεν θα δούμε αρκετά συχνά εδώ, καθώς οι αντίπαλοι θα είναι αυξημένης δυναμικότητας.
Το πρόβλημα για τον Cohen θα είναι η προσαρμογή στις συνθήκες του πραγματικού basketball, καθώς έχει φτάσει 24 και ακόμα δεν έχει αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο. Ίσως του πάρει λίγο χρόνο αλλά θεωρώ πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα πάρει την ευκαιρία του από τον coach Σφαιρόπουλο.
19. Nigel Hayes (Zalgiris Kaunas)
Άλλος ένας παίχτης που έβγαλε μάτια την περυσινή season στο Eurocup και φέτος και κατάφερε να πάρει αναβάθμιση για το ανώτερο επίπεδο.
Ο Hayes βέβαια δεν ήταν κανένας τυχαίος, καθώς ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στα κολλεγιακά πρωταθλήματα, ενώ δούλεψε σκληρά για να βρει συμβόλαιο στο NBA κάτι που τελικά δεν κατάφερε.
Το πακέτο του για την Ευρώπη βέβαια είναι αρκετά καλό. Τα power forwards που αρέσκονται στο να παίζουν το pick’n’pop και να βρίσκουν ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια (τρομερή βελτίωση στην μηχανική του), θα είναι πάντα χρήσιμα όπλα στην φαρέτρα κάθε προπονητή.
Ταυτόχρονα πίσω δεν φοβάται να βάλει το κορμί του στην φωτιά, όντας πολύ δυνατός στην post άμυνα.
Γενικότερα το στυλ του θυμίζει αρκετά τον Singleton και θα έχει πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε πως θα τον εκμεταλλευτεί ο Saras, ο οποίος γνωρίζει ότι μπορεί να πέτυχε φλέβα χρυσού.
20. Andrew Albicy (Zenit St. Petersburg)
Πάμε και στον Γάλλο PG που φέτος πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική σεζόν της καριέρας του οδηγώντας την Andorra στα ημιτελικά του Eurocup (μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης) και όντας χρήσιμο γρανάζι στην μηχανή της Εθνικής Γαλλίας στον δρόμο προς το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο Albicy είναι ένας εξαιρετικός floor general. Ο ορισμός του pass-first pg, μπορεί να δει την πάσα πάνω από κάθε άμυνα παρά τα μόλις 178 εκατοστά ύψος.
Ο Γάλλος είναι το ίδιο δυνατός στην pick’n’roll δημιουργία, όσο και στην δυνατότητα του να πασάρει σε κίνηση (drive and kick πάσες), όσο και να πασάρει απευθείας από την δυνατή στην αδύνατη πλευρά, βρίσκοντας το ελεύθερο σουτ. Γενικά το court vision του είναι εξαιρετικό, όπως και τα passing skills του.
Pick’n’roll δημιουργία
Μετά από pick’n’roll βρίσκει τον παίχτη που κάνει το κόψιμο στην ρακέτα
Kick out pass
Τα ερωτηματικά που δημιουργούνται γύρω από το πρόσωπό του αφορούν στην δυνατότητά του να εκτελέσει. Ο Albicy δεν φημίζεται για την ικανότητα του στο σκοράρισμα, καθώς δεν διαθέτει ιδιαίτερα καλό σουτ (παρότι πέρυσι ανέβασε εντυπωσιακά το ποσοστό του). Οι άμυνες της Euroleague θα είναι ευκολότερο να προσαρμοστούν στο παιχνίδι σε σύγκριση με την ικανότητα των ομάδων του Eurocup, κάτι που μπορεί να βάλει σε μπελάδες τον Γάλλο guard.
Από την άλλη ο Albicy είναι και πολύ καλός αμυντικός, καθώς πιέζει ασφυκτικά πάνω στην μπάλα, βγάζοντας πολλές φορές από το παιχνίδι τον αντίπαλο χειριστή. Ταυτόχρονα είναι εξαιρετικός και στο να πάει screens καθώς σε αυτό τον βοηθάει το χαμηλό κέντρο βάρους του και τα γρήγορα πόδια του.
21. Nik Stauskas (Baskonia)
Άλλη μια μεταγραφή από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, αυτή την φορά για την Baskonia. Ο Stauskas μετά από συνεχόμενες αποτυχίες σε πέντε διαφορετικές ομάδες του NBA, αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη για λογαριασμό των Βάσκων.
Ο Καναδός SG το 2014 αποτέλεσε ένα από τα πιο καυτά ονόματα του draft (επιλέχθηκε στο No.8 από τους Kings), όμως ποτέ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες γύρω από το όνομά του, καθώς δεν βελτίωσε τις αδυναμίες του (θα τις αναλύσουμε παρακάτω).
Ο Stauskas είναι ένας ακόμα shooting specialist.
Μπορεί να εκτελέσει από κάθε σημείο του γηπέδου (αγαπημένη του θέση είναι οι γωνίες), είτε σε off ball καταστάσεις (πίσω από screen, μετά από hand off), είτε σε iso καταστάσεις με pull up jumpers. Η μηχανική του είναι άρτια, όπως και ο χρόνος απελευθέρωσης της μπάλας από τα χέρια του.
Στο κολλεγιακό πρωτάθλημα ήταν και ένας πολύ καλός slasher, φτάνοντας βαθιά στην αντίπαλη ρακέτα. Επίσης τον είχαμε δει να χτυπάει με επιτυχία σε close out καταστάσεις. Τίποτα από τα δύο πάντως δεν είδαμε να τα κάνει απέναντι στον elite ανταγωνισμό.
Γιατί συνέβη αυτό;
Μα γιατί δεν βελτίωσε ποτέ το σώμα του και την αθλητικότητά του. Ο Stauskas ήταν πολύ αδύναμος για να σταθεί στο NBA και αν το έκανε για κάποια χρόνια ήταν επειδή ζούσε αποκλειστικά από το σουτ του. Προφανώς με τόσο αδύναμα χέρια και κορμό δεν μπορούσε να επιτεθεί στο καλάθι απέναντι στους rim protectors του NBA. Η έλλειψη αθλητικότητας βέβαια δημιούργησε προβλήματα και στην άμυνα του, όπου δυσκολευόταν να ακολουθήσει τον αντίπαλο.
Γενικά ο Nik δεν δούλεψε το σώμα του όταν πήγε στον μαγικό κόσμο και για αυτό το NBA τον ξέρασε. Για το εδώ επίπεδο βέβαια ο Stauskas είναι πολυτέλεια. Με τον Janning στην ίδια πεντάδα, ίσως αποτελέσουν το καλύτερο δίδυμο sharp shooters στην διοργάνωση.
22. Sergey Karasev (Khimki Moscow)
Ο Karasev προέρχεται από μια εξαιρετική χρονιά με την Zenit (την πιο σταθερή της καριέρας του), αλλά το περίεργο είναι ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο που πολλοί περίμεναν να βγει μπροστά, μιας και ο Shved απουσίαζε, εκείνος ήταν κάκιστος τελειώνοντας το τουρνουά με 33% 2pt, 33% 3pt και 4.0points/game.
Ο Sergey παρόλαυτα θα είναι φέτος στην Euroleague για πρώτη φορά στην καριέρα του και θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι αντέχει στο ανώτερο επίπεδο (στο ανώτατο έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς).
Τα χαρακτηριστικά του είναι λίγο πολύ γνωστά. Εξαιρετικός scorer, πολύ καλός στο μακρινό σουτ, μπορεί όμως και να προσποιηθεί το τρίποντο, ώστε να μπει βαθιά στην ρακέτα, κοινώς να χτυπήσει στα close outs.
Από την άλλη βέβαια ο Karasev θέλει την μπάλα στα χέρια του για να επιτεθεί, κάτι που δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι δυνατόν με τον Shved στην ίδια ομάδα.
Πιστεύω πως ο Ρώσος guard θα πρέπει να έχει έναν πιο passive χαρακτήρα για να μπορέσει να σταθεί δίπλα στον Alexey, καθώς και τα λεπτά του στο παρκέ θα εξαρτηθούν από το πόσο συνεπής θα φανεί πίσω (δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός).
23. Jimmer Fredette (Panathinaikos)
Φτάσαμε και στον Jimmer, o οποίος θα λέγαμε πως έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον Stauskas, τόσο για το στυλ παιχνιδιού τους, όσο και για την πορεία τους στο NBA.
Και ο Jimmer όπως και ο Stauskas ήταν stars στα κολλεγιακά (ο Jimmer μεγαλύτερος φυσικά). Και οι δύο πλασαρίστηκαν σε πολύ υψηλές θέσεις στα drafts της χρονιάς τους (No.10 Fredette, No.8 Stauskas) και τέλος και οι δύο επιλέχθηκαν από τους Kings.
Το βασικό τους κοινό σημείο είναι ότι και οι δύο είναι shooting specialists που δεν μπόρεσαν ποτέ να βελτιώσουν την αθλητικότητά τους και έτσι παρέμειναν ευάλωτοι αμυντικά και μονόπλευροι επιθετικά. Και οι δύο απέτυχαν στο NBA για αυτό τον λόγο.
Τώρα ο Fredette βρέθηκε αυτό το καλοκαίρι να φοράει την φανέλα του Παναθηναϊκού.
Προφανώς μεγάλη μεταγραφή, καθώς το σκοράρισμά του θα δώσει μεγάλη ανάσα, σε μια επίθεση που πέρυσι εμφάνισε τεράστιες αδυναμίες στο set. Το θέμα είναι ότι από τον Fredette πρέπει να ζητηθούν κι άλλα πράγματα αν η ομάδα δεν θέλει να έχει ταβάνι την οκτάδα και σκούπισμα στα play off.
Η μπάλα πρέπει να πάει στα χέρια του Τζίμμερ για να δημιουργήσει πέρα από το να σκοράρει. Τα δημιουργικά skills υπάρχουν στο playbook του, όμως η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν τα εμφάνισε απέναντι σε elite ανταγωνισμό. Μένει να δούμε αν θα το κάνει φέτος.
*για τον Fredette δείτε κι εδώ: Are you ready to leave your comfort zone?
24. Quincy Acy (Maccabi Tel Aviv)
Άλλη μια μεταγραφή από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού για την Maccabi. Ο Acy μετά από 7 γεμάτες season στο NBA (337 παιχνίδια) και ένα σύντομο πέρασμα από την Κίνα αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη.
Η Maccabi πραγματοποίησε μια σπουδαία μεταγραφή, μετατρέποντας την ρακέτα της σε ναρκοπέδιο. Ο Acy μαζί με τον Black, αποτελούν το καλύτερο αμυντικό δίδυμο ψηλών στην διοργάνωση. Δεν σπρώχνονται στο post, δεν νικιούνται στον αέρα, δεν χάνουν εύκολα rebounds. Είναι δύο beasts έτοιμα να κατασπαράξουν όποιον προσπαθήσει να πλησιάσει την ρακέτα των Ισραηλινών.
Επιθετικά ο Acy είναι ένας εξαιρετικός pick’n’roll ψηλός (όπως και ο Black), ενώ μπορεί να σουτάρει αξιόπιστα και από το τρίποντο αν βρεθεί ελεύθερος. Επίσης του αρέσει να σουλατσάρει στην baseline ψάχνοντας συνεχώς τα baseline cuts, εκεί που όταν πιάσει την μπάλα δεν έχει αντίπαλο. Πολλοί αντίπαλοι στην καριέρα του έχουν γίνει poster πάνω στην προσπάθεια τους να σταματήσουν το baseline cut του Quincy.
Στο NBA δεν μπόρεσε να καθιερωθεί γιατί ήταν πολύ κοντός για center και ταυτόχρονα πολύ άτεχνος και χωρίς παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια για forward. Εδώ σίγουρα θα παίξει και στις δύο θέσεις και προσωπική μου άποψη είναι ότι μπορεί να κυριαρχήσει.
25. Alex Perez (Zalgiris Kaunas)
Άλλος ένας παίχτης που έβγαλε μάτια στο Champions League και καλείται να αποδείξει την αξία του στο ανώτερο επίπεδο. Ο Alex Perez θα είναι ο βασικός χειριστής της επίθεσης του Saras για φέτος με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Προφανώς η απόδοσή του θα είναι καταλυτική για την ομάδα, κάτι που μπορεί να επηρεάσει έναν rookie του θεσμού. Σε θέμα skills πάντως ο Perez είναι κάτι παραπάνω από καλός.
Μπορεί να δημιουργήσει με σχεδόν κάθε τρόπο (προτιμάει την pick’n’roll δημιουργία), μπορεί να εκτελέσει από την περιφέρεια, μπορεί να κατεβάσει αξιόπιστα την μπάλα και έχει και ένα συμπαθητικό drive.
Το επιθετικό του πακέτο είναι θεωρητικά πλήρες. Το θέμα όπως προείπα είναι αν μπορεί να μεταφέρει αυτό το πακέτο στο ανώτερο επίπεδο και ταυτόχρονα με την πίεση που θα έχει να αντιμετωπίσει όντας ο βασικός χειριστής της ομάδας.
Στο αμυντικό κομμάτι ο Perez είναι ένας εξαιρετικός on ball αμυντικός (πιέζει τρομερά στην μπάλα), με μεγάλη ευχέρεια στο κλέψιμο. Στην ομαδική άμυνα και στις περιστροφές, όμως, χρειάζεται δουλειά, καθώς συχνά χάνει την συγκέντρωσή του.
26. Elijah Bryant (Maccabi Tel Aviv)
Ακόμα ένας αμερικανοθρεμμένος στην ομάδα του Λαού. Αυτή την φορά θα μιλήσουμε για τον Bryant, ο οποίος άδραξε τους καρπούς που με κόπο είχε σπείρει την περυσινή season στην Hapoel Eliat.
Ο Bryant ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας και τέταρτος σκόρερ του ισραηλινού πρωταθλήματος. Όπως καταλαβαίνετε άλλος ένα παίχτης με αναπτυγμένα scoring instincts στην λίστα μας.
O Bryant είναι ο παίχτης που κινείται εξαιρετικά γύρω από τα screen. Είναι ένας κλασσικός catch and shoοt παίχτης, ο οποίος βέβαια μπορεί να σκοράρει και off dribble σε iso καταστάσεις.
Ταυτοχρόνως λόγω του πολύ δυνατού κορμού του, είναι και ένας καλός slasher (παρά το γεγονός πως δεν είναι ιδιαίτερα εκρηκτικός), που μπορεί να τελειώσει μέσα σε traffic και μετά από επαφή.
Το βασικό το πλεονέκτημα του είναι ότι δεν “κλέβει” στην άμυνα. Ο Bryant είναι two way αθλητής. Θα βάλει το κορμί του δυνατά στις φάσεις, εκτοπίζοντας τα αντίπαλα guards με την αθλητικότητά του.
Γενικότερα αν και ο Dorsey θεωρητικά τον κερδίζει σε θέμα εμπειρίας και ποιότητας, ο Bryant θα παλέψει για την θέση του βασικού SG αντιπαραθέτοντας τον 3&D χαρακτήρα του και την όρεξη του να βάλει το κορμί του στην φωτιά πίσω (κάτι που θα εκτιμηθεί από έναν αμυντικό προπονητή σαν τον Σφαιρόπουλο).
27. Amine Noua (ASVEL)
Μετά από τον Maledon έχουμε και δεύτερο παιδί από τις ακαδημίες της ASVEL. Ο λόγος φυσικά για τον Noua, ο οποίος θα πάρει για πρώτη φορά την ευκαιρία του στην Euroleague.
Ο Noua είναι καταρχήν ένας καλός αθλητής, ο οποίος δύσκολα σπρώχνεται στην άμυνα. Τα πόδια του δεν είναι πολύ γρήγορα αν αναλογιστούμε ότι το μέγεθός του δεν είναι και πολύ μεγάλο (2.02 μέτρα), κάτι που τον δυσκολεύει να ακολουθήσει γρήγορους forward.
Στο επιθετικό κομμάτι αρέσκεται σε post up καταστάσεις (θέλει αρκετή δουλειά στο τελείωμα των φάσεων) και σε baseline cuts, ενώ συχνά-πυκνά λειτουργεί ως screener σε pick’n’roll καταστάσεις (δίνει δυνατά screen).
Στον τομέα που σηκώνει τεράστια βελτίωση είναι η σταθεροποίηση του σουτ του. Η μηχανική του δεν είναι κακή, όμως το release του είναι σχετικά αργό, κάτι που δίνει τον χρόνο στις αντίπαλες άμυνες να προσαρμοστούν. Επίσης είναι πραγματικά δύσκολο στις μέρες μας ένας forward να σταθεί στο top επίπεδο, χωρίς μια σταθερή απειλή από την περιφέρεια.
Τέλος δεν διαθέτει καθόλου παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια, είτε ως δημιουργός, είτε ως εκτελεστής.
Γενικότερα μιλάμε για έναν αθλητή με καλές προδιαγραφές, που όμως θα χρειαστεί πολύ δουλειά για να φτάσει το ταβάνι του, το οποίο είναι αδιαμφισβήτητα ψηλό.
28. Tyler Cavanaugh (Alba Berlin)
Άλλος ένας παίχτης της Alba στην λίστα μας. Ο Cavanaugh ήλθε απευθείας από την Αμερική για να ενισχύσει την γραμμή ψηλών των Γερμανών.
Ο 25χρονός forward της Alba είναι ένα παιδί που έχει μάθει να προσπαθεί πολύ στην ζωή του. Όταν έμεινε undrafted το 2017 δεν το έβαλε κάτω και προσπάθησε μέσω των camps να κερδίσει ένα two way contract, το οποίο ήλθε τελικά σαν σωτήρια λέμβος από τους Hawks.
Λόγω διάφορων συνθηκών (τραυματισμοί βασικών forwards των Hawks), αλλά και λόγω της δικής του καλής πορείας ο Cavanaugh κερδίζει μια θέση στο roster της Atlanta και υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο από το πουθενά.
Φυσικά όταν οι υπόλοιποι επέστρεψαν ο ίδιος παραγκωνίστηκε και τελικά έμεινε ελεύθερος για να βρει ένα συμβόλαιο στους Jazz, όπου τελικά δεν στέριωσε. Έτσι κατέληξε στην Alba.
Ο Αμερικανός είναι ένας εξαιρετικός ψηλός, ο οποίος έχει πλαστικές post up κινήσεις και “γλυκά” τελειώματα. Επίσης σουτάρει εξαιρετικά πίσω από την γραμμή του τριπόντου, κάτι που θα δώσει άλλη διάσταση στην επίθεση των Γερμανών.
Σε αθλητικό επίπεδο δεν είναι κάτι το τρομερό (έχει αμυντικά θέματα), αλλά τουλάχιστον παραμένει συνεπής rebounder, λόγω των καλών τοποθετήσεών του.
Θεωρώ πως το κενό στην ρακέτα της Alba θα οδηγήσει τον Reneses, έστω στην αρχή της χρονιάς, να τον χρησιμοποιήσει αρκετά και στην θέση του center, όπου σίγουρα θα δούμε αρκετά συχνά pick’n’pop συνεργασίες με τον Siva ή τον Hermannsson.
29. Austin Hollins (Zenit St. Petersburg)
Στους περισσότερους ο παίχτης θα είναι άγνωστος, καθώς μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Γερμανίας και στην Rasta Vechta, όμως σας προειδοποιώ πως το πακέτο του είναι εξαιρετικό.
Μιλάμε για έναν scorer ολκής, ο οποίος αρέσκεται σε iso καταστάσεις, είτε για εκτέλεση από την περιφέρεια πάνω σε άμυνα, είτε για να επιτεθεί με μανία στο καλάθι.
Το πρώτο του βήμα είναι εκρηκτικότατο, ενώ η αθλητικότητά του είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Εξαιρετικός shooter μπορεί να εκτελέσει και μετά από ντρίμπλα, αλλά και πίσω από screen σε off ball καταστάσεις. Το release του είναι πραγματικά πολύ γρήγορο.
Off ball
Σε καταστάσεις iso
Ταυτόχρονα είναι εξαιρετικός στην πίεση πάνω στην μπάλα και στην pick’n’roll άμυνα, καθώς τα γρήγορα πόδια του τον βοηθάνε να σπάει screen.
Θα είναι δύσκολο για έναν παίχτη που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ του απέναντι σε elite αντιπάλους να σταθεί απευθείας σε αυτό το επίπεδο, όμως θα έχει απίστευτο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την εξέλιξή του.
Προσωπικά θεωρώ πως το κασέ του στο τέλος της χρονιάς θα έχει διπλασιαστεί.
30. Ron Baker (CSKA Moscow)
Πάμε και στον Baker, ο οποίος μετά από ένα όχι και τόσο επιτυχημένο πέρασμα από το NBA αποφάσισε να μετακομίσει στην Μόσχα για λογαριασμό της πρωταθλήτριας Ευρώπης.
Ο Baker επιθετικά δεν είναι κάτι το εξαιρετικό. Ένας αξιόπιστος spot up shooter είναι, ο οποίος αρέσκεται να εκτελεί και αρκετά midrange shots σε iso καταστάσεις, όταν πάρει την μπάλα στα χέρια του. Δεν διαθέτει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη δημιουργία, ούτε καλό drive, ακόμα και το καλό του σουτ δεν μας το έχει δείξει στην επαγγελματική του καριέρα, καθώς στο NBA σούταρε άσχημα.
Το potential του για το ευρωπαϊκό επίπεδο, όμως, είναι υψηλό ανεξάρτητα απο τις επιθετικές του αρετές. Ο Baker μπορεί να αποδειχθεί ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του coach Ιτούδη κυρίως για την συνέπειά του στο αμυντικό κομμάτι και γιατί μπορεί να κάνει τα απλά πράγματα στην επίθεση, χωρίς να εκβιάσει προσπάθειες (π.χ. μπορεί να δει εύκολα την extra πάσα).
O Ron έχει υψηλό μπασκετικό IQ κάτι που τον βοηθάει να έχει πάντα σωστές τοποθετήσεις πίσω. Το καλά δουλεμένο-γυμνασμένο κορμί του θα αναχαιτίσει μπόλικες προσπάθειες αντίπαλων guard για drive, ενώ η ικανότητά του να σπάει τα screens σε pick’n’roll καταστάσεις θα είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμη.
Συνολικά μια έξυπνη μεταγραφή.
31. Josh Huestis (Bayern Munich)
O Josh Huestis, είναι άλλος ένας παίχτης που προσπαθούσε να βρει την σταθερότητα στο NBA, αλλά δεν τα κατάφερε για αυτό επέλεξε να πάρει τον δρόμο για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για το Μόναχο.
Ο Huestis είναι ένα 3&D forward με συγκεκριμένες δυνατότητες στο επιθετικό του παιχνίδι, αλλά με πολλές αμυντικές αρετές.
Στην επίθεση κυρίως λειτουργεί σαν floor spacer εκμεταλλευόμενος το καλό του σουτ, ενώ μπορεί να επιτεθεί και στα close outs αποτελεσματικά, καθώς διαθέτει αξιόπιστη ντρίμπλα.
Εκεί που είναι εξαιρετικός όμως είναι το αμυντικό σκέλος. Ο Huestis είναι ένας forward με στεγνό κορμί που δύσκολα σπρώχνεται πίσω. Ταυτόχρονα τα μακριά του άκρα μπορούν να δώσουν μπόλικα stops στην αντίπαλη άμυνα, ενώ οι τοποθετήσεις του για την εξασφάλιση του αμυντικού rebound είναι εξαιρετική.
Θα αργήσουμε λίγο να τον δούμε στο παρκέ, λόγω του τραυματισμού του, όμως πιστεύω πως θα είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν.
32. Landry Nnoko (Alba Berlin)
Έκτος και τελευταίος (το υπόσχομαι lol) παίχτης της Alba στην λίστα μας είναι ο Nnoko, ένας παίχτης που θα μας τραβήξει φέτος το ενδιαφέρον, κυρίως για τα αθλητικά του προσόντα.
Ο Καμερουνέζος center διαθέτει ένα εξαιρετικά αθλητικό κορμί, με το οποίο σκεπάζει εκπληκτικά το καλάθι. Είναι ο ορισμός του rim protector, ενώ μπορεί να υπηρετήσει και άμυνα αλλαγών, καθώς διαθέτει γρήγορα πόδια.
Rim protection
Ταυτόχρονα είναι πολύ καλός rebounder, αλλά το επιθετικό του παιχνίδι είναι απολύτως εξαρτημένο από την δημιουργία του βασικού χειριστή της ομάδας (κλασικός ετερόφωτος παίχτης), καθώς ο ίδιος είναι άτεχνος και δεν μπορεί να δημιουργήσει επιθέσεις για τον εαυτό του.
Γενικότερα είναι ο κλασσικός rim protector που θα ήθελε να έχει κάθε ομάδα και που μπροστά μπορεί να επιτεθεί μόνο σε καταστάσεις pick’n’roll.
Θεωρώ πως στο τέλος της χρονιάς πολλοί θα τον θέλουν στις ομάδες τους για να τους ξελασπώσει αμυντικά.
33. Tonye Jekiri (ASVEL)
Και η φετινή μας λίστα θα κλείσει με τον center της ASVEL, τον Νιγηριανό Jekiri, ο οποίος σε χαρακτηριστικά μοιάζει αρκετά με τον επίσης Αφρικανό Nnoko που αναφέραμε παραπάνω.
Εξαιρετικό κορμί, πολύ αθλητικό, μακριά άκρα που προστατεύουν εξαιρετικά το καλάθι. Πολύ έξυπνος αμυντικός, δύσκολα θα υποπέσει σε αμυντικό λάθος.
Επιπροσθέτως είναι ένας τρομερός rebounder (κυρίως στο αμυντικό rebound), αλλά και αυτός είναι εξαρτημένος από το παιχνίδι των guard επιθετικά, αφού δεν διαθέτει σχεδόν καθόλου προσωπική φάση (έχει καλύτερο post παιχνίδι πάντως από τον Nnoko).