Το trade deadline πάντα με ιντρίγκαρε και μου προκαλούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς οι ισορροπίες του πρωταθλήματος μπορούν πραγματικά να αλλάξουν από μια πετυχημένη ή μια αποτυχημένη ανταλλαγή.
Κλασσικό τέτοιο παράδειγμα ήταν οι περυσινοί Raptors, οι οποίοι πήραν το ρίσκο να πάνε all-in με την προσθήκη του Gasol. Στην Αμερική πολλοί αναλυτές είχαν κακή άποψη για το συγκεκριμένο deal λέγοντας πως τα καλά χρόνια του Marc είχαν περάσει και πως το συμβόλαιό του είναι πολύ μεγάλο για την πραγματική του αξία.
Στο παρκέ όμως ο Marc έκλεισε στόματα, αποτελώντας βασικό παράγοντα του πρωταθλήματος των Raptors λίγους μήνες μετά.
Το φετινό trade deadline ήταν εξίσου ενδιαφέρον με το περυσινό. Πάμε να δούμε τις πιο σημαντικές κινήσεις στο φετινό trade deadline και πως πρόκειται να επηρεαστούν οι ομάδες που τις πραγματοποίησαν.
1. Miami Heat
Το Miami είναι η ομάδα που έκανε το μεγαλύτερο all-in (μετά τους Rockets φυσικά) στο φετινό trade deadline. Η υπογραφή τόσο του Andre Iguodala, όσο και του Jae Crowder μπορεί να περιγραφεί με μία μόνο πρόταση.
Οι Heat αποφάσισαν να μαζέψουν παρέα για ξύλο (όπως σωστά ανέφερε ο @profanatica στο twitter).
Το δίδυμο Iguodala-Crowder μπορεί να κάνει την άμυνα του Miami άρμα μάχης. Μιλάμε για δύο αθλητές που μπορούν να αναλάβουν αμυντικές αποστολές, πάνω στους καλύτερους επιθετικά παίχτες κάθε αντίπαλης ομάδας.
Έχουν τα “μούσκουλα” να σπρώξουν τον καθένα στο post, έχουν τα πόδια να κυνηγήσουν, ενώ στην ομαδική άμυνα είναι εξαιρετικοί, καλύπτοντας εξαιρετικά τους χώρους και κλείνοντας συνεχώς όλες τις γωνίες για πάσα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτοί οι δύο μπορούν να αποφορτίσουν τον Butler στο αμυντικό κομμάτι για όση ώρα βρίσκονται στο παρκέ.
Ο Butler θα μετατραπεί πλέον μόνιμα σε βασικό χειριστή και θα μπορέσει να αφεθεί περισσότερο στις εκτελεστικές και οργανωτικές υποχρεώσεις του. Φυσικά όταν χρειαστεί θα παίξει και άμυνα, όπως κάνει τόσα χρόνια, αλλά αυτό δεν θα είναι αναγκαστικό πλέον να γίνεται σε κάθε παιχνίδι της regular season.
Από εκεί και πέρα στο επιθετικό παιχνίδι και οι δύο μπορούν να βοηθήσουν. Ο Andre έχει παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια. Μπορεί να λειτουργήσει ως δεύτερος πόλος δημιουργίας, όπως έκανε τόσα χρόνια στους Warriors. Είναι παίχτης ομάδας. Βλέπει την εύκολη πάσα, ενώ το δυνατό του πρώτο βήμα μπορεί να βάλει την αντίπαλη άμυνα σε κίνηση.
Ο Crowder από την άλλη κινείται εξαιρετικά στην baseline με τα διάφορα cuts που επιχειρεί, ενώ λόγω του κορμού του μπορεί να δώσει και πόντους από post up καταστάσεις.
Και οι δύο είναι έμπειροι σε καταστάσεις play-off. Βασικά δεν είναι απλά έμπειροι. Είναι παίχτες που εμφανίζονται συνήθως καλύτεροι στα play-off από ότι στην regular season. Τέτοιος είναι και ο Butler.
Γενικότερα οι Heat πλέον απέκτησαν και αθλητές με αυξημένο veteran leadership (μην ξεχνάμε και τον Dragic πού έρχεται από τον πάγκο), οι οποίοι μαζί με τους νεαρούς Adebayo, Nunn, Herro, Robinson μπορούν να συνθέσουν μια ομάδα που μπορεί να πάει μέχρι τέλους.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως οι Heat δεν έδωσαν κανένα αθλητή από το ενεργό rotation της ομάδας (μπόρεσαν να κρατήσουν ακόμα και τον Jones). Το μόνο ερωτηματικό που πλανάται πάνω από το συγκεκριμένο trade είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτή την στιγμή ο Andre, καθώς μην ξεχνάμε πως φέτος δεν έχει αγωνιστεί ούτε δευτερόλεπτο (ότι χειρότερο για έναν αθλητή 36 ετών η αγωνιστική απραξία).
Κατά τα άλλα το deal είναι εξαιρετικό και ο Riley μπορεί να αποδειχθεί ο μεγάλος νικητής της trade deadline με τις παραπάνω κινήσεις.
Το Miami αυτή την στιγμή είναι ένας ισχυρός contender του πρωταθλήματος. Αν μπορούσαν να πάρουν και έναν ψηλό ακόμα με μέγεθος, θα τους θεωρούσα πρώτο φαβορί για τους τελικούς του NBA.
2. Memphis Grizzlies
Το Memphis τώρα ενίσχυσε τον νεανικό του κορμό, ξεφορτώνοντας το μεγάλο συμβόλαιο του Andre και διώχνοντας ταυτόχρονα και τον Crowder, του οποίου το παιχνίδι δεν ταίριαζε αρκετά με τον τρόπο που έπαιζε η ομάδα πλέον (υψηλό pace, τρέξιμο στο transition, σουτ από παντού).
Στην θέση τους λοιπόν ήρθαν οι Winslow και Waiters με τον δεύτερο να φεύγει λίγες μέρες μετά την μετακίνηση του στο Memphis (προφανώς εξαιτίας των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια στις ομάδες του).
Ο Winslow είναι ένας καλός playmaker. Ένα guard με μέγεθος, όγκο και καλή δημιουργία. Μπορεί να δώσει πολλά στο αμυντικό παιχνίδι μιας ομάδας, όμως επιθετικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, κυρίως λόγω του μέτριου σουτ του.
Πέρυσι λόγω του τραυματισμού του Dragic πήρε αρκετές ευκαιρίες στους Heat χωρίς όμως να κάνει την διαφορά. Είναι χαρακτηριστικό πως στους περυσινούς Heat ουσιαστικά λειτουργούσε σαν βασικός χειριστής ο 37χρονος Wade.
Οι τραυματισμοί που ταλαιπωρείται από την αρχή της καριέρας του σίγουρα δεν τον έχουν βοηθήσει καθόλου. Ειδικά εκείνος στον ώμο του είχε δημιουργήσει σοβαρό θέμα με την μηχανική του στην εκτέλεση (δείχνει να το έχει ξεπεράσει).
Στο Memphis τώρα θα ψάξει να κάνει μια νέα αρχή. Έχει και το ταλέντο και τα φυσικά προσόντα για να σταθεί καλά. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα ταιριάξει με τον Morant, καθώς και οι δύο είναι ασταθείς σουτέρ και θέλουν την μπάλα στα χέρια.
Συνολικά το Memphis μπορούμε να πούμε πως βγήκε κερδισμένο από αυτό το trade, καθώς ξεφορτώθηκαν δύο μεγάλα συμβόλαια αθλητών που ουσιαστικά δεν υπολόγιζαν για την επόμενη μέρα και κατάφεραν να πάρουν ένα project σε καλή ηλικία και με καλή πρώτη ύλη.
Το rebuild συνεχίζεται.
3. Golden State Warriors
Το Golden State προχώρησε σε ένα trade με μεγάλο ρίσκο. Έδωσαν τον Russell για να πάρουν τον Wiggins, έναν παίχτη που δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν γύρω από το όνομά του.
Προσωπικά θεωρώ πως η κίνηση αυτή δεν είναι κακή για τους Warriors. Ο Russell είναι ένας παίχτης που θέλει την μπάλα στα χέρια του για να επιτεθεί και δεν είναι καθόλου efficient στο σουτ.
Με την επιστροφή των Curry-Thompson και την αναβάθμιση του ρόλου του Green, ο Russell θα είχε όλο και χαμηλότερο USG% άρα θα ήταν όλο και λιγότερο χρήσιμος στην ομάδα. Επιπροσθέτως ο Russell είναι ένα combo guard και σίγουρα δεν γινόταν να σταθεί με τον Curry και τον Thompson στην ίδια πεντάδα καθώς θα υπήρχε αμυντική ανισορροπία στην ομάδα (ο Russell είναι κάκιστος αμυντικός και ταυτόχρονα δεν είναι καθόλου αθλητικός).
Με λίγα λόγια ο Russell ήταν κακό fit για το δίδυμο Curry-Thompson.
Ο Wiggins σαν καθαρό SF ταιριάζει προφανώς καλύτερα, καθώς μπορεί να κινηθεί πιο άνετα χωρίς την μπάλα στα χέρια.
Τα προβλήματα με τον Andrew φυσικά είναι πολλά, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Ο Καναδός αρχικά ποτέ δεν σταθεροποίησε το σουτ του. Επίσης το decision making του είναι πραγματικά άθλιο. Κακές αποφάσεις σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού (πολλά λάθη σε crunch time, πολλά κακά σουτ και φυσικά κακές άμυνες). Τέλος το γεγονός ότι είναι ένας από τους χειρότερους αμυντικούς στο NBA δεν δικαιολογείται για το κορμί και τα πόδια που διαθέτει.
Η άμυνα είναι κυρίως θέμα διάθεσης και ο Wiggins έδειχνε μέχρι σήμερα να μην έχει καμία διάθεση να αμυνθεί.
Αυτό στους Warriors του Kerr δεν υπάρχει.
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν από την άμυνα τους. Αυτή είναι που έπνιγε τον αντίπαλο και ο Wiggins θα πρέπει να μάθει σε αυτή την νοοτροπία αν θέλει να καταφέρει να σταθεί σε μια τόσο ανταγωνιστική ομάδα.
Ο Andrew αν θέλει να πετύχει στο San Francisco πρέπει να ξεκινήσει από την άμυνα και να πάρει ενέργεια από αυτήν. Εξάλλου είναι δεδομένο πως σε μια εξαιρετικά δομημένη επίθεση σαν αυτή των Warriors θα βρει τους χώρους που χρειάζεται για να σκοράρει.
Ο Wiggins πρέπει και μπορεί να λειτουργήσει όπως ο Barnes την χρονιά του πρώτου πρωταθλήματος.
Συνολικά το deal θα ήταν πολύ καλό, αν δεν υπήρχε το τεράστιο και πολυετές συμβόλαιο του Καναδού star στην κουβέντα. Οι GSW φορτώθηκαν ίσως το χειρότερο συμβόλαιο της αγοράς (αν συνυπολογίσουμε την αξία του παίχτη, τα λεφτά που αμοίβεται και τα χρόνια που δεσμεύεται με αυτό το συμβόλαιο). Αν ο Wiggins δεν τους βγει πολύ δύσκολα θα βρουν μια ομάδα που θα θέλει να καλύψει το υπέρογκο συμβόλαιό του, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην υπόλοιπη στελέχωση της ομάδας.
Το ρίσκο είναι μεγάλο. Προσωπικά όμως είμαι αισιόδοξος, καθώς στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Kerr. Ένας άνθρωπος που μπορεί να πάρει πάντα το μέγιστο από τους παίχτες του και που μπορεί να εξελίξει το παιχνίδι τους.
Το έκανε με τον Curry, το έκανε με τον Thompson, το έκανε με τον Green, το έκανε με τον Iggy, το έκανε με τον Barnes, το έκανε με τον Livingston και με πολλούς άλλους. Γιατί όχι και με τον Wiggins;
4. Minnesota Timberwolves
Η Minnesota είναι η ομάδα που έκανε το μεγαλύτερο lifting στο φετινό trade deadline. Συγκεκριμένα προσέθεσαν στο ρόστερ τους 8 νέους παίχτες (Russell-Hernagomez-Beasley-Turner-Johnson-Vanderbilt-Spellman-Evans) με τους τρεις τελευταίους να μην υπολογίζονται για το βασικό rotation.
Πάμε να τσεκάρουμε τις κινήσεις μία προς μία.
Η Minnesota λοιπόν βρίσκεται σε μια διαδικασία rebuild, καθώς και η φετινή χρονιά έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Με λίγα λόγια προσπαθούν να χτίσουν για το μέλλον.
Για αυτό τον λόγο θεωρώ πως η κίνηση να δώσουν τον Covington είναι σωστή, καθώς ο Αμερικανός forward είχε πολυετές συμβόλαιο με την ομάδα.
Στην θέση του ήρθαν οι Beasley-Hernagomez-Turner. Το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών είναι πως τα συμβόλαιά τους τελειώνουν φέτος. Άρα είναι ξεκάθαρο πως οι Timberwolves προσπαθούν να δημιουργήσουν χώρο στο salary cap τους.
Κι αν οι δύο πρώτοι έχουν πιθανότητες να ανανεώσουν (ειδικά ο Beasley, ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικός ρολίστας), ο Turner ήρθε ξεκάθαρα για να φύγει.
Την ίδια στιγμή κατάφεραν να αποχωριστούν και το τεράστιο συμβόλαιο του Wiggins, o οποίος καθαρά αγωνιστικά είχε βαλτώσει στους Timberwolves και στην θέση του να έρθει ο κολλητός του Towns ο Russell.
Οι περισσότεροι αντιμετώπισαν με ενθουσιασμό την συγκεκριμένη κίνηση. Προσωπικά έχω σοβαρές ενστάσεις για το συγκεκριμένο δίδυμο.
Αρχικά και οι δύο είναι υπερβολικά soft. Αποφεύγουν τις επαφές στο παιχνίδι τους. Αποφεύγουν να βάλουν δυνατά το κορμί τους στις φάσεις. Αποφεύγουν το παιχνίδι κοντά στην ρακέτα.
Νομίζω το να έχεις και τους δύο στην ίδια ομάδα δεν είναι και η καλύτερη επιλογή. Μιλάμε για δύο από τους χειρότερους αμυντικούς της Λίγκας. Κι αν για τον Towns είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας το γεγονός ότι δεν παίζει άμυνα (που μπορείς να πεις ότι αυτό θα αλλάξει κάποια στιγμή όταν ωριμάσει το παιχνίδι του), ο Russell δεν μπορεί να παίξει άμυνα για καθαρά αθλητικούς λόγους. Έχει αδύναμα πόδια και αδύναμο κορμό.
Οκ επιθετικά μπορεί να υπάρξουν μέρες που θα “οργιάσουν”. Όμως αυτό δεν μπορεί να τους πάει μακριά από μόνο του.
Θα χρειαστεί να γίνουν σκληροί. Και πραγματικά αμφιβάλλω για το πως θα γίνουν όταν οι δύο all-star αθλητές τους δεν είναι two way.
Συνολικά το deal είναι θεωρητικά καλό, καθώς έδωσαν έναν παίχτη που είχε μείνει στάσιμος για έναν άλλον που έχει πολλά να δείξει. Πρακτικά όμως θεωρώ πως το Russell-Towns δεν θα είναι το δίδυμο που θα βγάλει τους Λύκους από την μετριότητα των τελευταίων ετών.
Το σενάριο που ακούγεται για Booker μάλιστα θεωρώ πως αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, καθώς οι Suns θα πρέπει να λάβουν σοβαρά ανταλλάγματα για να πεισθούν να δώσουν τον Devin.
To πρόβλημα είναι ότι οι Timberwolves δεν έχουν αυτή την στιγμή σοβαρά ανταλλάγματα να προσφέρουν.
5. Detroit Pistons/Cleveland Cavaliers
Στο πιο “άκυρο” deal των τελευταίων ετών προχώρησαν οι Cavs με τους Pistons. Ουσιαστικά οι Pistons ήθελαν να ξεφορτωθούν το συμβόλαιο του Drummond, καθώς κατά την διάρκεια της φετινής χρονιάς-τραγωδίας που πραγματοποιούν αποφάσισαν να πάνε σε rebuild.
Το αστείο είναι ότι ουσιαστικά τον αντάλλαξαν για το τίποτα. Έδωσαν έναν all-star αθλητή για να μην πάρουν τίποτα. Στην πραγματικότητα πίστευαν πως ο Andre δεν θα έβρισκε πουθενά αλλού τα 29.000.000 (έχει player option το συμβόλαιο του, το οποίο τελειώνει φέτος) και έτσι θα τους έμενε για άλλον ένα χρόνο, καθυστερώντας με αυτό τον τρόπο το rebuild που ετοίμαζαν.
Οι Cavs από την άλλη δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Χώρο στο salary cap έχουν, το συμβόλαιο του Thompson φέτος τελειώνει (λογικά θα αποδεσμευτεί) και έτσι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να ψήσουν τον Drummond να μείνει για άλλον ένα χρόνο στο Cleveland.
Όλα θα κριθούν από τις προσφορές που θα βρει το καλοκαίρι ο Αμερικάνος ψηλός στην αγορά. Δύσκολα πάντως θα βρει καλύτερο συμβόλαιο σε μια contender ομάδα, καθώς στην Αμερική θεωρούν το στυλ του αρκετά “ξεπερασμένο” και το επιθετικό του παιχνίδι έχει μείνει στάσιμο σε επίπεδο εξέλιξης.
6. Philadelphia 76ers
Οι 76ers τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Το καλοκαίρι θεώρησαν σωστό να δώσουν max contract στον 33χρονο Horford την στιγμή που υπήρχε ο Embiid στο ρόστερ. Θεώρησαν σωστό να κρατήσουν τον “βαρύ” Tobias.
Γενικά δημιούργησαν ένα ρόστερ δυσλειτουργικό. Ένα ρόστερ που δεν ταιριάζει καθόλου στα θέλω των δύο star που διαθέτουν. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει καθόλου καλό spacing κάτι που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.
Για αυτό τον λόγο θα προσπαθήσουν να εντάξουν στο rotation τους, δύο παιδιά που μπορούν να σουτάρουν καλά την μπάλα, τον Burks και τον Robinson.
Σίγουρα είναι η καλύτερη δυνατή κίνηση αυτή την στιγμή, καθώς οι Sixers δεν είχαν να προσφέρουν σοβαρά ανταλλάγματα για κάτι καλύτερο. Όμως σίγουρα οι δύο ρολίστες δεν μπορούν να αλλάξουν την συνολική εικόνα της ομάδας στο μισό γήπεδο σε set καταστάσεις.
Με λίγα λόγια ο Burks και ο Robinson δεν έχουν την προσωπικότητα για να μπορέσουν να βάλουν μεγάλα σουτ σε καταστάσεις play off, ώστε να αναγκάσουν την αντίπαλη άμυνα να αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης.
Ότι δεν έγινε τόσα χρόνια με σουτέρ επιπέδου Reddick, Covington, Saric, Belinelli, είναι δύσκολο να αλλάξει από δύο αθλητές που δεν διαθέτουν ιδιαίτερες παραστάσεις.
Γενικότερα τα λάθη του καλοκαιριού δύσκολα διορθώνονται μέσα στην χρονιά. Ειδικά όταν τα λάθη του σχεδιασμού είναι τόσο κραχτά και οι προσθήκες δεν είναι από το πάνω ράφι (γκουχ γκουχ ναι μόνο για τους 76ers μιλάω).
7. Houston Rockets
Οι Rockets στο φετινό trade deadline προχώρησαν στο μεγαλύτερο all-in των τελευταίων ετών, καθώς έγιναν η πρώτη ομάδα παγκοσμίως που θα επιχειρήσει να βγάλει την σεζόν χωρίς καθαρό ψηλό (ακόμα και οι Warriors που έπαιζαν πολύ με small ball, είχαν centers στο ενεργό rotation).
Η απόφαση τους να δώσουν τον Capela για τον Covington ουσιαστικά, όταν την πρωτοάκουσα μου φάνηκε εντελώς τρελή. Παράλογη. Χωρίς κανένα νόημα. Αυτοκτονική. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.
Όσο όμως οι μέρες πέρναγαν μπορώ να πω πως οι Rockets και ο general manager τους Morey κέρδισαν τον σεβασμό μου. Αποφάσισαν να ζήσουν ή να πεθάνουν ακολουθώντας τυφλά το πλάνο τους.
Ποιο είναι αυτό;
Μα φυσικά να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το φονικό δίδυμο που έχουν στην περιφέρεια. Και αυτό η αλήθεια είναι πως μπορεί να γίνει με ευέλικτα χαμηλά σχήματα.
Σκοπός τους είναι να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από το κάθετο παιχνίδι του Westbrook (καλύτερος slasher στον κόσμο). Αυτό φυσικά θα είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει, όταν η αντίπαλη άμυνα δεν είναι κλεισμένη στην ρακέτα, αλλά ανοιχτή.
Και πως ανοίγει μια άμυνα;
Όταν υπάρχει μόνιμη απειλή από το τρίποντο. Όταν στις γωνίες υπάρχουν οι Tucker-Covington και στα φτερά οι Gordon-McLemore τότε καμία άμυνα δεν μπορεί να τους αφήσει να εκτελέσουν.
Ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα πάρουν την απόφαση να κλείσουν μέσα και όσοι το κάνουν θα πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουν την ικανότητα του Russell να τελειώνει σε traffic και φυσικά την ικανότητα του Harden στο iso παιχνίδι (ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών σε αυτό το κομμάτι).
Γενικότερα οι Rockets πλέον μπορούν να παίξουν πολύ καλύτερα μπροστά. Η μπάλα μπορεί να γυρίσει καλύτερα στην επίθεση, το pace μπορεί να ανέβει πιο εύκολα (είναι βασικό το αμυντικό rebound να το παίρνει ένας από τους δύο βασικούς guard και όχι ο Capela) και οι ευκαιρίες για παιχνίδι στο transition θα αυξηθούν.
Προφανώς φυσικά σε κάθε risky επιλογή υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.
Αυτή η άλλη όψη λέει πως αμυντικά θα συναντήσουν πολλά προβλήματα, καθώς δεν υπάρχει το μέγεθος σε καμία γραμμή άμυνας για να σταματήσουν τόσο τους αντίπαλους ψηλούς, όσο και τα αντίπαλα guard που θα επιτίθενται στο καλάθι τους.
Ο Tucker όσο καλός αμυντικός και να είναι δεν μπορεί να τα βάλει με κορμιά όπως του Jokic ή του Davis και φυσικά δεν μπορεί να προστατέψει το καλάθι από τους Lillard αυτού του κόσμου.
Επίσης μην ξεχνάμε πως είναι 34 ετών και πως το σώμα του δεν θα αντέξει να σπρώχνει συνεχώς βαρύτερα και μεγαλύτερα κορμιά. Καλώς ή κακώς ο Capela είναι ένας από τους καλύτερους rim protector στην Λίγκα και ένας αξιόπιστος ριμπάουντερ
Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή στην ομάδα, κάτι που φυσικά μπορεί να δημιουργήσει ένα ντόμινο προβλημάτων στο αμυντικό κομμάτι.
Είναι ξεκάθαρο πως η τακτική του D’Antoni είναι να προσπαθήσει να κάνει outscoring κάθε πιθανό αντίπαλο που θα βρεθεί μπροστά του. Αυτό μπορεί να είναι εφικτό στην regular season, όμως σε καταστάσεις play-off θα συναντήσει πολλά προβλήματα απέναντι σε ομάδες με two way χαρακτήρα (Lakers-Clippers-Jazz κλπ).
Παρόλα αυτά η απόφαση του συλλόγου να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο (My Way) έχει κερδίσει τον αμέριστο σεβασμό μου.
8. Atlanta Hawks
Οι Hawks επίσης συνέχισαν να κάνουν μικρά και σωστά βήματα προς τα εμπρός.
Ο Capela είναι ο παίχτης που έλειπε από αυτό το ρόστερ, καθώς μιλάμε για έναν εξαιρετικό rim protector (έλειπε πολύ ένας τέτοιος από την άμυνα των Hawks), έναν πολύ καλό ριμπάουντερ (η ομάδα πονούσε πολύ σε αυτό τον τομέα) και έναν παίχτη που μπορεί να συνεργαστεί εξαιρετικά στο pick’n’roll με τον Trae Young και να του δώσει μερικά στιβαρά screen για να εκτελέσει με μεγαλύτερη άνεση.
Γενικότερα ο Capela θεωρώ πως είναι perfect fit για το μπάσκετ που θέλει να παίξει η Atlanta. Είναι νέος, εξελίξιμος και βγάζει όρεξη στο αμυντικό κομμάτι.
Επίσης θα απελευθερώσει πολύ τον Collins, ο οποίος αναγκαστικά έπαιρνε πολλά λεπτά στο 5 φέτος, ενώ ξεκάθαρα είναι πολύ πιο αποτελεσματικός σαν Power Forward.
Από την άλλη η επιλογή του Dedmon δεν μου αρέσει. Είναι πολλά τα 13.330.000 συμβόλαιο για ένα back up πεντάρι (30 ετών) με τις αδυναμίες του Dewayne. Οκ μπορεί να προστατέψει το καλάθι και μπορεί να σουτάρει αξιόπιστα, όμως θεωρώ πως τα λεφτά αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα.
Συνολικά οι Hawks πάντως είναι από τις κερδισμένες ομάδες του trade
9. Los Angeles Clippers
Θα είμαι ξεκάθαρος. Οι Clippers με την προσθήκη του Morris έγιναν πλέον το No.1 φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως ο Marcus είναι ένας two way αθλητής. Όπως είναι και ο Leonard. Όπως είναι και ο George.
Αμυντικά μπορεί να σπρώξει το οποιοδήποτε forward στην Λίγκα και να βγάλει έναν versatile χαρακτήρα, ενώ επιθετικά μπορεί να δώσει πάρα πολλές λύσεις με το εξαιρετικό μακρινό του σουτ (άψογος μηχανισμός, γρήγορο release).
Σίγουρα δεν θα πάρει τις μπάλες που έπαιρνε στους Knicks, όμως είναι ένας παίχτης που μπορεί να έρθει από τον πάγκο και να βρει ρυθμό χωρίς να χρειαστεί να πάρει πολλές προσπάθειες.
Επίσης είναι από τους παίχτες που ο ρόλους τους μέσα στην σεζόν και όσο τα παιχνίδια περνούν αναβαθμίζεται. Είναι παίχτης που ξέρεις ότι σε σειρές παιχνιδιών θα είναι έτοιμος πνευματικά και σωματικά για να δώσει το 100% του καλύτερου εαυτού του.
Με λίγα λόγια ο Morris είναι ένας σκληρός καργιόλης. Και στους Clippers υπάρχουν ήδη αρκετοί τέτοιοι (George-Leonard-Harrell-Beverley-Lou).
Τα ανταλλάγματα που έδωσαν ίσως ήταν λίγο υπερβολικά αν αναλογιστούμε πως το συμβόλαιο του Morris τελειώνει φέτος, αλλά οι Clippers θεωρούν πως η προσθήκη αυτή είναι ικανή να τους οδηγήσει στο πολυπόθητο πρωτάθλημα.
Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο για ορισμένες ομάδες που δεν προχώρησαν σε κάποιο trade και ουσιαστικά θα συνεχίσουν ως έχουν μέχρι τέλους.
Boston Celtics: O Ainge με τον Stevens δίστασαν να ανταλλάξουν κάποιο καλό τους πλάγιο για να πάρουν έναν ψηλό που η ομάδα έχει απόλυτη ανάγκη. Ο Stevens συνεχώς αναφέρεται στην βελτίωση του Theis (όντως ο Γερμανός έχει βελτιώσει το παιχνίδι του και στις δύο πλευρές του γηπέδου), όμως είναι βέβαιο πως δεν γίνεται να θεωρηθούν ισχυροί διεκδικητές του τίτλου χωρίς ένα πεντάρι που θα δώσει stops πίσω και που μπροστά θα ανοίξει το γήπεδο. Η διστακτικότητα αυτή των δύο μεγάλων αντρών της Βοστώνης πιθανότατα θα τους κοστίσει στα play-off.
Los Angeles Lakers: Οι Lakers “πλήρωσαν” ουσιαστικά το all-in που έκαναν το καλοκαίρι στον Davis, καθώς έδωσαν όλα τα “ξερολούκουμα” στους Pelicans για να μπορέσουν να τον αποκτήσουν. Ουσιαστικά δεν μπορούσαν να προσφέρουν κάτι πολύ καλό για να πάρουν έναν πλάγιο με σουτ που έχουν ανάγκη (συν το γεγονός ότι δεν έχουν καθόλου χώρο στο salary cap). Θεωρώ επίσης σωστή την απόφαση να μην ανταλλάξουν τον Kuzma για κάποιον σαν τον Bogdanovic (τον Σέρβο) ή τον Bjelica, καθώς συνολικά ο Kyle είναι πολύ ανώτερος αθλητής. Προχωράνε ως έχουν.
Milwaukee Bucks: Η αλήθεια είναι πως έτσι όπως έχει δομηθεί το ρόστερ των Bucks είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν πλέον τεράστιες αλλαγές. Η ομάδα ψάχτηκε για κάτι καλό, όμως εφόσον δεν βρέθηκε η χρυσή τομή αποφάσισε να μείνει ως έχει. Αν γινόταν κάποια προσθήκη θα ήταν κάτι σαν την περυσινή του Mirotic, για να ανοίγει καλύτερα το γήπεδο για τον Γιάννη. Τα ελάφια έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν το πλάνο τους (Γιάννης στην μέση και γύρω γύρω σουτέρ) μέχρι τέλους. Προσωπικά θεωρώ πως αυτό το στυλ παιχνιδιού έχει ένα συγκεκριμένο ταβάνι
UPDATE: Τελικά οι Bucks προχώρησαν στην προσθήκη του Marvin Williams, ο οποίος είναι αυτό που περιμέναμε. Ένα stretch forward ακόμα. Προσωπικά δεν με ενθουσιάζει η επιλογή παρότι θεωρητικά είναι καλό fit.