Η φράση αυτή είναι γραμμένη στον τοίχο ενός μπαρ που συχνάζω με τους φίλους, κατηφορίζοντας από το ΟΑΚΑ μετά από αγώνες της ευρωλίγκας, για τη σχετική ανάλυση-αμπελοφιλοσοφία, παράλληλα με άφθονη μπυροποσία και τη σχετική μάσα, στα πλαίσια την “υγιεινής” διατροφής που κάνουμε. Κάλλιστα βέβαια η φράση θα μπορούσε να αντιστραφεί και να γράφει WHEN YOU EXPECT EVERYTHING YOU GET NOTHING για να ταιριάξει με την φετινή κατάσταση της ομάδας.
Σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι το παρόν άρθρο γράφεται την επομένη της ήττας του Παναθηναϊκού από τη Μακάμπι. Τα συναισθήματα σε κάθε εκτός έδρας εξόρμηση της ομάδας είναι πάνω κάτω τα ίδια. Εμφανίζονται με την ίδια εκνευριστική σειρά και με συνέπεια. Λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας ήρεμος και ψύχραιμος πάντα, έχεις συμβιβαστεί πως δεν υπάρχει περίπτωση διπλού. Ξεκινάει o αγώνας, η ομάδα ψιλοβλέπεται και λες, ρε μπας και. Πάμε 2ο δεκάλεπτο αρχίζουν οι γνωστές αδυναμίες αλλά και πάλι η ομάδα είναι κοντά, παλεύει. Εκεί πέφτεις στη γνωστή παγίδα που πέφτεις πάντα. Ενώ ξέρεις τι θα γίνει δημιουργείς, λανθασμένα προφανώς, προσδοκίες και ελπίδες. Λάθος, λάθος, λάθος που θα πληρώσεις.
Ξεκινάει το 3ο δεκάλεπτο και πλέον κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα γνωστά σημάδια κατάρρευσης. Λάθος πάσες, χαμένες βολές(αυτό συμβαίνει σε όλα τα δεκάλεπτα), χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, ασυνεννοησίες, midrange από Γκιστ, drive και κουτουλήματα ανάμεσα σε 3 αντίπαλους αμυντικούς, τάπες από τη στεφάνη, άστοχα τρίποντα εκτός λογικής από Καλάθη και πολλά άλλα. Στο 4ο δεκάλεπτο η συνέχεια ανάλογη και χειρότερα. Ακόμη και όταν εμφανίζονται κάποια ψήγματα σφυγμού ζωής-αντίδρασης γνωρίζεις ότι ο ασθενής θα καταλήξει. Εκεί λοιπόν παράγεται το κοκτέιλ συναισθημάτων που περιλαμβάνει, νεύρα, απογοήτευση, πίκρα, οργή. Και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι το ξέρεις, το περιμένεις, παρόλα αυτά είναι κάτι που ο μόνος τρόπος για να το αποφύγεις είναι να μην έχεις δει το παιχνίδι.
Έχουμε Ιανουάριο και ουσιαστικά η ομάδα έχει αποκλειστεί. Κατά συνέπεια και χωρίς καμιά αμφιβολία η φετινή χρονιά είναι ξεκάθαρα αποτυχημένη ως προς τον ευρωπαϊκό σου στόχο. Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά και δυστυχώς δεν υπάρχουν για όλα απαντήσεις. Φταίει ο Γιαννακόπουλος; φταίει ο Πασκουάλ; φταίνε οι παίκτες; Προφανώς μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Η ζωή όμως συνεχίζεται και δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Οι ιθύνοντες της ομάδας αφού κάνουν την απαιτούμενη και απαραίτητη αυτοκριτική αναφορικά με τα λάθη που έγιναν θα πρέπει να πάρουν τις κατάλληλες αποφάσεις έτσι ώστε όχι μόνο να μετριαστεί η φετινή χασούρα αλλά και να προκύψει και κάτι θετικό από αυτή τη χρονιά. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Φυσικά το στεπ απ παικτών με περιορισμένες παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο. Η ομάδα οφείλει για την επόμενη χρονιά να έχει έτοιμους τους Μήτογλου και Παπαγιάννη, ενώ παράλληλα θα ήταν χρήσιμο να δοθούν και κάποιες ευκαιρίες στον Καλαϊτζάκη έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν εφόσον παρέμεινε στο ρόστερ και φέτος.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η φετινή χρονιά με τις κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι(δεν εξετάζουμε αν ήταν λάθος η στελέχωση, που προφανώς ήταν) φώναζε πως ήταν μεταβατική. Τη φετινή χρονιά η ομάδα έπρεπε να ρίξει το βάρος της στη δημιουργία του περιβόητου Ελληνικού κορμού και στην ανεύρεση ξένων χαμηλού κόστους με δυνατότητα υψηλής απόδοσης εφόσον σου βγουν. Εσφαλμένα η διοίκηση και ο τότε προπονητής μίλησαν για F4 και αδειάσματα σε περίπτωση που αυτό δεν επιτευχθεί. Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να είχε τηρηθεί μια πιο μετριοπαθής επικοινωνιακή πολιτική με την οποία θα περνούσαν τα κατάλληλα μηνύματα. Ποια θα ήταν αυτά;
Κύριοι ζητάμε τη συνδρομή σας φέτος καθώς το βάρος και η προσοχή της ομάδας θα πέσει στη δημιουργία ενός ποιοτικού(στα όρια του δυνατού) κορμού Ελλήνων παικτών που είναι απαραίτητοι, ενώ στο θέμα των ξένων η ομάδα θα πάει σε φθηνές επιλογές νέων παικτών με διάθεση να αναδειχθούν(κοινώς ξένοι παίκτες λαβράκια-βλέπε περίπτωση Γουίλιαμ Γκος). Κατά συνέπεια βασικός στόχος της ομάδας θα ήταν η διατήρηση των σκήπτρων στην Ελλάδα και ενδεχόμενα μια καλή πορεία στην Ευρώπη δηλαδή μέχρι τους 8. Αν ερχόταν και κάποια έκπληξη καλοδεχούμενη. Η χρονιά φώναζε για κάτι τέτοιο αλλά δυστυχώς από την ομάδα επιλέχθηκε άλλη οδός. Εδώ λοιπόν θα κολλούσε τέλεια η φράση WHEN YOU EXPECT NOTHING YOU GET EVERYTHING.
Ο Πιτίνο, δήλωσε μετά το παιχνίδι με την Μακάμπι πως ο λόγος που προσελήφθη είναι να βελτιώσει τους νέους, κυρίως Έλληνες αθλητές, στον τρόπο που αμύνονται και στον τρόπο που σουτάρουν, προκειμένου στο τέλος της χρονιάς να ενημερώσει τον πρόεδρο και τον GM της ομάδας, τι είναι εκείνα που χρειάζεται η ομάδα ώστε να διεκδικήσει το επόμενο F4. Εφόσον λοιπόν έχουμε αποκλείσει το ενδεχόμενο ο Πιτίνο να είναι ο προπονητής της ομάδας για τη σαιζόν 2019-2020, οι ιθύνοντες πρέπει να κάνουν από χθες τις κατάλληλες προεργασίες-επαφές έτσι ώστε ο σχεδιασμός της επόμενης σαιζόν από τον επόμενο προπονητή να ξεκινήσει άμεσα και όχι το προσεχές το καλοκαίρι.