O Παναθηναϊκός βρέθηκε χθες στο πρώτο μισό του 4ου δεκάλεπτου μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού.
Ενός αποκλεισμού από το Φ4 που, χωρίς να ακυρώνει τίποτα από το εντυπωσιακό come back του ΠΑΟ στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο φέτος, σίγουρα θα άφηνε μια πικρή γεύση μετά από μια εξαιρετική σεζόν κατά την οποία η ομάδα εκτοξεύθηκε από την περσινή 17η θέση στη 2η κερδίζοντας το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.
Ο κόουτς Ataman, ο πρωτεργάτης αυτής της επιτυχίας στη RS και δίκαιο φαβορί για το βραβείο του COTY στην Ευρωλίγκα, βρισκόταν χθες επίσης αντιμέτωπος με τη σοβαρή πιθανότητα να βρεθεί εκτός διεκδίκησης του βραβείου, αν αποκλειόταν από τον βασικότερο ανταγωνιστή του, τον κόουτς Kattash.
Τον έτερο κόουτς δηλαδή που αν περάσει η ομάδα του στο Φ4 θα το δικαιούται απόλυτα.
Παρότι είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα στο μυαλό του Ataman, είναι ενδεικτικό του πως έχει πάει η σειρά ως τώρα.
Η Μακάμπι είναι αυτή που έχει θέσει τους όρους του παιχνιδιού και ο Ataman βρίσκεται στη διαδικασία να ψάχνει απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει ο Kattash.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να φέρει το παιχνίδι στο tempo που τον συμφέρει ούτε στα ματς που κέρδισε. Την τακτική των αγώνων όμως μπορεί να τη σχεδιάζουν οι προπονητές, αλλά τα ματς τα κερδίζουν οι παίκτες.
Ό,τι και να προετοιμάσει ο προπονητής για το ματς, όσο καλά και να σχεδιάσει τα plays, όσο καλοί και να είναι οι αυτοματισμοί, τον τελικό λόγο θα τον έχουν πάντα οι παίκτες και η ικανότητά τους να βάλουν τη μπάλα στο πλεχτό.
Αυτή είναι η πολύ απλή, απόλυτη αρχή του μπάσκετ.
Και ευτυχώς ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με περισσότερους από έναν παίκτες που μπορούν να βάλουν τη μπάλα στο πλεχτό με πολλούς τρόπους και κυρίως όταν αυτή καίει.
First things first όμως…
Αν ο Ataman ελέγχεται για την πνευματική ετοιμότητα με την οποία μπήκε η ομάδα του στο κρίσιμο Game 3, επιτρέποντας στους αντιπάλους τους να κάνουν πλήρες take over για 36′ (μέχρι να πάρει μπροστά η μηχανή σκορ που λεγεται Nunn και να γυρίσει το ματς), πρέπει να του αναγνωριστεί ότι στο χθεσινό ματς τους είχε προετοιμάσει για να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια.
Παρά το δυνατό ξεκίνημα, όμως, ο ΠΑΟ βρέθηκε σύντομα πίσω στο σκορ, καθώς οι Blatt και Di Bartolomeo τιμώρησαν την drop άμυνα των πρασίνων.
Στο Game 3 δεν είχαν δουλέψει καλά τα hedge outs, ειδικά στο 4ο δεκάλεπτο, οπότε η επιλογή να πάει σε drop στο χθεσινό ματς μοιάζει λογική. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται και επιτυχημένη, αλλά ίσως μια στοχευμένη μίξη των δύο τρόπων αντιμέτωπισης του pnr να είχε μεγαλύτερο νόημα για το επόμενο ματς.
Blatt και Di Bartolomeo είναι καλοί σουτερ τριών πόντων, ειδικά ο πρώτος μετά από ντρίμπλα, αλλά δεν έχουν το μέγεθος των Brown και Baldwin για να δουν τη πάσα πάνω από υψωμένα χέρια.
Από την άλλη, όταν οι δύο βασικοί σου ψηλοί παίζουν 37 λεπτά έκαστος είναι αδύνατον να παίξεις hard hedge outs σε όλο το ματς.
Παρά την αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης, η άμυνα παρέμεινε και χθες η αχίλλειος πτέρνα του ΠΑΟ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Οι 50 πόντοι και τα μηδέν λάθη της Μακάμπι τα λένε όλα για την αμυντική εικόνα του πρώτου μέρους για το τριφύλλι.
Παρά το γεγονός ότι η παραγωγική επίθεση (49 πόντοι) κρατούσε τον ΠΑΟ στο ματς, οι οιωνοί για το δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν καλοί.
Το ματς παιζόταν και πάλι στον υψηλό ρυθμό που ευνοεί της Μακάμπι και όλα έδειχναν ότι ο βασικός κορμός των πρασίνων θα έφτανε εξουθενωμένος στην τελική ευθεία του ματς.
Ο Vildoza δεν είχε παίξει ούτε λεπτό (ούτε μπήκε στο δεύτερο μέρος), ο Κωστας ελάχιστα, και το βασικό ερωτηματικό ήταν τι ανάσες θα έχουν οι Σλούκας, Lessort, και Μήτογλου στο 4ο δεκάλεπτο.
Η αστοχία των χειριστών της Μακάμπι από το τρίποντο στο δεύτερο μέρος άλλαξε τα δεδομένα του ματς αρκετά.
Παρότι η Μακάμπι συνέχισε να ορίζει το ρυθμό του ματς, ο ΠΑΟ κατάφερε να τελειώσει το 3ο δεκάλεπτο μπροστά στο σκορ.
Το σχήμα του Kattash με Cleveland στο 3 επέτρεψε στον Grigonis να μείνει παραπάνω στο παρκέ χωρίς να είναι τεράστια τρύπα πίσω και να λειτούργησει ευεργετικά στο σπέισινγκ μπροστά.
Ταυτόχρονα ανέβηκε και η απόδοση του Μήτογλου μετά από ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο. Το χθεσινό είναι το δεύτερο ματς της σειράς που ο Μήτογλου τελειώνει με θετικό +/-. Ενδεικτικά στο πρώτο ημίχρονο είχε μόνο ένα ριμπάουντ και τελείωσε τον αγώνα με 4.
Το επιμέρους σκορ στο τέλος του 3ου δεκαλέπτου ήταν 25-19 υπέρ του ΠΑΟ, το καλύτερο από τα τρία στα οποία υπερίσχυσε.
Το 4ο δεκάλεπτο ξεκίνησε με τον ΠΑΟ στο +5 (69-74), αλλά μέσα σε ενάμιση λεπτό η υπέρ του διαφορά εξανεμίστηκε με ενα σερί 6-0 της Μακάμπι.
Ο βασικός λόγος για αυτό το σερί πρέπει να αναζητηθεί στα σχήματα που επέλεξαν οι δύο κόουτς να βάλουν στο παρκέ.
Ενώ ο Kattash επέλεξε ένα ψηλό σχήμα με τον Colson στο 3, ο Ataman δεν θεώρησε καλό να απαντήσει ξεκινώντας τον Παπαπέτρου αλλά άφησε μέσα τον Grigonis.
Τα σχήματα με ταυτόχρονη παρουσία των Grigonis και Μήτογλου είναι τα χειρότερα σε αμυντική απόδοση σε όλη τη σειρά για τον ΠΑΟ, όχι μόνο γιατί ο Grigonis δεν μπορεί να παίξει άμυνα τον Colson, αλλά και γιατί δεν έχουν την ίδια υψηλή απόδοση στις βοήθειες και στο ριμπάουντ σε σχέση με τα σχήματα με Παπαπέτρου στο 3.
Το εσπευσμένο τάιμ άουτ του Ataman μετα από εναμιση λεπτό αγώνα, στο 75-74, και η επιστροφή του Παπαπετρου στο ματς δεν στάθηκαν αρκετά για να ανακόψουν το μομέντουμ της Μακάμπι, η οποία μετά από 4 λεπτά στο 4ο δεκάλεπτο βρέθηκε από το -5 της αρχής στο +7 (82-75).
Κάπου εκεί έχουμε το turning point του ματς που δεν είναι άλλο από το τεράστιο τρίποντο του Παπαπέτρου.
Μετά από ένα εντυπωσιακό κόψιμο του Nebo στον Lessort που θα μπορούσε να σχολιάζεται τώρα ως το σημείο χωρίς επιστροφή για τον ΠΑΟ, το μακρινό επιθετικό ριμπάουντ κατέληξε στα χέρια του Μήτογλου. Αυτός είδε τον Παπαπέτρου ελεύθερο στη γωνία και ο τελευταίος απέδειξε για ακόμη μία φορά γιατί στον σωστό ρόλο μπορεί να αποδίδει ως ένας από τους καλύτερους forward της λίγκας.
Από το κομβικό σουτ του Παπαπέτρου και για τα επόμενα 3 λεπτα περίπου αναλαμβάνει ο Kendrick Nunn, κάνοντας πλήρες επιθετικό take over με σερί προσωπικών ενεργειών.
- Spot up τρίποντο από την κορυφή για το 84-81.
- Midrange pull up για το 86-83.
- Ασιστ πάρε βάλε για κάρφωμα στον Lessort για το 86-85.
- Midrange pull up για το 88-87.
O Nunn είναι αυτός που κρατάει ζωντανό τον ΠΑΟ σε ένα διάστημα που η Μακάμπι συνεχίζει να βρίσκει σχετικά ευκολα τον δρόμο προς το καλάθι.
Και κάτι λιγότερο από 3 λεπτά πριν το τέλος, κάνει enter ο Κώστας Σλούκας.
Ο τελευταίος πραγματικά μεγάλος γκαρντ του ελληνικού μπάσκετ.
Ο φυσικός ηγέτης του νέου Παναθηναϊκού παίρνει τα ηνία και καθοδηγεί μαεστρικά τον ΠΑΟ όχι μόνο επιθετικά αλλά και αμυντικά!
- Παίρνει ριμπάουντ μέσα στα θηρία και κερδίζει φάουλ για δύο βολές κάνοντας το 88-89.
- Στην αμέσως επόμενη επίθεση της Μακάμπι κλέβει τη μπάλα μέσα από τα χεριά του Rivero μετά από επιθετικό ριμπάουντ του τελευταίου.
- Περνάει τη μπάλα μαεστρικά στον Lessort στο μις ματς με Blatt κάτω από το καλάθι. Φάουλ, δύο εύστοχες βολές (Ματίας επιτέλους, ρε φίλε), και 88-91.
- Παίρνει το ριμπάουντ μετά το άστοχο φλότερ του Nebo στην επόμενη φάση, κατεβάζει τη μπάλα, εκμεταλλεύεται τον ελάχιστο δισταγμό στην άμυνα του Nebo στην αλλάγη στο pnr και βυθίζει τη μπάλα στο πλεχτό με ένα αψεγάδιαστο pull up.
88-93 και kalimera, kalispera, kalinyxta!
Στο τσατ που έχουμε μεταξύ μας στο σάιτ έλεγα στην κουβέντα το πρωί πριν το ματς (με αρκετή δόση απαισιοδοξίας είναι η αλήθεια) ότι ο Παναθηναϊκός θα χρειαζόταν μια μεγάλη βραδιά συνδυαστικά από Σλούκα και Nunn για να έχει ελπίδες να κάνει το break.
Και αυτό ακριβώς πήρε από τους δύο μεγάλους αυτούς γκαρντ που έχει την τύχη να έχει στο ρόστερ του.
Ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Μακάμπι στο δικό της παιχνίδι γιατί Σλούκας και Nunn (Nunn και Σλούκας), κάνουν μαγικά πράγματα για άλλη μια φορά.
Νίκησε όμως και επειδή ο Lessort βρήκε τις ψυχικές δυνάμεις να ξεπεράσει τη σωματική εξάντληση από τα 37 λεπτά στο παρκέ και να κυριαρχήσει στις δύο ρακέτες στο τελευταίο τρίλεπτο του ματς.
Επειδή ο Μήτογλου θυμήθηκε στον καλό εαυτό του στο δεύτερο ημίχρονο και έπαψε να είναι ο αδύναμος κρίκος που βλέπαμε στα τρία πρώτα ματς.
Επειδή ο Παπαπέτρου συνέχιζει να είναι ο X factor που ήλθε να υπερκαλύψει το σοβαρό κενό της απώλειας του Juancho και την ισχνή παρουσία του Grigonis.
Νίκησε τέλος, επειδή ο Ataman αποφάσισε να ρίξει για λίγα λεπτά τον Καλαϊτζάκη πάνω στον Brown, αναγκάζοντας τον εγκέφαλο της Μακάμπι να προσπαθήσει πολύ πιο σκληρά για να πάει προς το καλάθι και έτσι να μπει στα τελευταία λεπτά του ματς με μεγαλύτερη κούραση και λιγότερο καθαρό μυαλό.
Το Game 4 μπορεί να γίνει οδηγός για τον τελικό των τελικών, το Game 5, αλλά μπορεί να αποτελέσει και παγίδα για τον Παναθηναϊκό, αν το αποτέλεσμα του δεν διαβαστεί σωστά.
Ο Lessort δεν γίνεται να κάνει κάθε φορα κατάθεση ψυχής, παίζοντας σχεδόν 40 λεπτά συνεχόμενα απέναντι σε φρέσκους αντιπάλους. Ο Κώστας πρέπει να πάρει λεπτά για να του δώσει σοβαρές ανάσες, έστω κι αν μέχρι τώρα δεν αποδίδει όπως πρέπει.
Ο κόουτς δείχνει να μην εμπιστεύεται και πάλι καθόλου τον Vildoza για λόγους που γίνονται δύσκολα κατανοητοί καθώς η ως τώρα συμμετοχή του στα προηγούμενα ματς ήταν θετική.
Ο Σλούκας ωστόσο δεν γίνεται να παίζει διαρκώς 35λεπτα και να περιμένουμε ότι θα αποδίδει το ίδιο.
Και βέβαια το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός είναι να νομίσει ότι το 5ο ματς θα το πάρει το ΟΑΚΑ.
Αυτό θα είναι κυριολεκτικά συνταγή καταστροφής.
Οι μεγαλύτερες αθλητικές κηδείες γίνονται σε γεμάτα γήπεδα αντιπάλων και η Μακάμπι είναι μια άνιωθη ομάδα που θα έλθει για να πουλήσει ακριβά το τομάρι της.
Δεν έχει τίποτα να χάσει, μόνο να κερδίσει.
Το κυριότερο έρχεται με τη σιγουριά ότι το ματς θα παιχτεί και πάλι στο δικό της τέμπο και αυτό ήταν και παραμένει δίκοπο μαχαίρι για τον Παναθηναϊκό.
Ο κόουτς καλείται να βρει λύση σε αυτόν τον γρίφο έστω και την ύστατη ώρα, αν δεν θέλουμε να ζήσουμε άλλο ένα θρίλερ.
Η βραδιά της επόμενης Τρίτης θα είναι μια δύσκολη βραδιά. Θα χρειαστεί καυτή ατμόσφαιρα (πάντα μέσα σε αθλητικά πλαίσια), μεγάλη συγκέντρωση και ενέργεια από τους παίκτες, και πολλή υπομονή από όλους.
Το κυριότερο, θα χρειαστεί οι μεγάλοι παίκτες του Παναθηναϊκού να παίξουν για άλλη μια φορά ως τέτοιοι.
Θα είναι σίγουρα μια βραδιά για να γραφτεί ιστορία.
ΥΓ1: Η σκέψη μας και οι θερμότερες ευχές μας για γρήγορη ανάρρωση είναι με τον κύριο Πάρη, την πιο συμπαθητική φιγούρα και από τις μεγαλύτερες σταθερές του μεγάλου Παναθηναϊκού των έξι αστεριών.
ΥΓ2: Ζελικο ήσουν, είσαι και θα είσαι τεράστιος!
