Είναι μέσα Ιουλίου, κάθομαι σπίτι μετά την παραλία λίγο πριν βγω έξω για βράδυ και ο Παναθηναϊκός είναι σχεδόν στου δρόμου τα μισά όσον αφορά την ολοκλήρωση του ρόστερ για την επόμενη σεζόν.
Είναι σαφές ότι θα ήταν καλύτερο ένα τέτοιο κείμενο να γραφόταν μετά το πέρας της off season, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι τέτοια η «φούρια» της φάσης που με οδηγεί να γραψω ένα μικρό κείμενο για την πρόοδο του μέχρι τώρα σχεδιασμού.
Let’s go.
Καταρχάς, ένα εκ των βασικών στοιχείων είναι η ύπαρξη τεσσάρων ξένων (Vildoza, Lessort, Grant, Guy) που σημαίνει ότι μένουν ακόμη 2+1, στην περίπτωση που επικρατήσει το πιο πιθανό σενάριο των 7 ξένων.
Αυτό το κείμενο όμως δε θα αναφερθεί μόνο στα φακτς αλλά και στις αγαπημένες ΦΗΜΕΣ που είναι το αλατοπίπερο στην όλη ιστορία.
Η πιο βασική φήμη εδώ πέρα είναι το «αν αποδεσμευτεί ο Ντόρσεϊ από τη Φενέρ είναι παίχτης του Παναθηναϊκού». Ας σκεφτούμε τώρα το εξής.
Η στελέχωση στη backcourt έχει αυτή τη στιγμή τους Σλούκα, Vildoza, Grant, Guy, Μωραΐτη.
Για αρχή θα πω ότι βλέπω πολύ δύσκολο να σπάσει το Σλούκας – Vildoza στο 1-2, με το Grant – Guy να είναι το δίδυμο στο 2nd unit. Εδώ τώρα πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα.
Ο Αταμάν συνηθίζει να παίζει αρκετά τους σταρ του, οπότε βλέπω τον Αργεντινό να φτάνει τα 30’ ανά ματς και τον Σλούκα τα 25’ αρκετά εύκολα. Συνεχίζοντας τη σκέψη, το συγκεκριμένο δίδυμο φαίνεται στα χαρτιά εξαιρετικά λειτουργικό στην επίθεση, εν αντιθέσει πχ με το Σλούκας – Γουόκαπ λόγω της αδυναμίας του συμπατριώτη μας από το Τέξας να εκτελέσει καλά, κάτι που οδηγούσε τον Σλούκα σε ανάγκη για εντελώς off ρόλο, κάτι που προφανώς δε γίνεται να συμβαίνει σε συνέχεια.
Ο Αργεντινός όμως είναι ένα κλασικό κόμπο γκαρντ που μπορεί να εκτελέσει και να δημιουργήσει με την ίδια επάρκεια. Αυτό το πράγμα λύνει τα χέρια και των δύο όσον αφορά τη συνύπαρξη τους, μιας και ο Σλούκας έχει παρεμφερή skills.
O Grant τώρα είναι ένας παίκτης που μακριά από τη μπάλα είναι σχετικά άχρηστος, είναι καθαρά on ball παίχτης με ένα σχετικό μέγεθος. Αυτό τον οδηγεί στο να είναι η αλλαγή των δύο βασικών (κυρίως του Σλούκα) και εκτιμώ πως θα πάρει χρόνο σε αυτό το ρόλο του back up βασικού χειριστή με έναν εκ των Vildoza και Guy δίπλα του.
Πάμε στον Kyle Guy τώρα όμως και ας σκεφτούμε το ρόλο και τη θέση του σε αυτή τη γραμμή γκαρντ, βάζοντας κάπου εδώ την πιθανότητα έλευσης του Ντόρσεϊ.
Εκτιμώ πως σε αυτό το επίπεδο ο Αμερικανός θα έχει το ρόλο του sharpshooter μιας και έχει όλα τα στοιχεία για αυτό, συν το αξιοπρεπέστατο παιχνίδι του με τη μπάλα στα χέρια.
Αυτού του είδους οι παίχτες κάνουν συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ, είναι εκεί για να ανοίγουν την άμυνα και να προσφέρουν πολυεπίπεδα στην επίθεση, βάζοντας ακόμη ένα πρόβλημα στον αντίπαλο.
Προσωπικά τους θεωρώ απαραίτητους σε οποιαδήποτε επίθεση στο σύγχρονο μπάσκετ και ως εκ τούτου εκτιμώ πως ο Kyle Guy θα είναι τέτοιος και για την επίθεση του Παναθηναϊκού.
Enter Ντόρσεϊ.
Αν εν τέλει αποκτηθεί ο Ελληνοαμερικανός δεν ξέρω το κατά πόσο θα ταίριαζε σε αυτή τη γραμμή γκαρντ και με απασχολεί πολύ το ποιόν από τους Grant και Guy θα καθιστούσε «5ο γκαρντ».
Ο Grant είναι χειριστής και ο μοναδικός που μπορεί να ανταπεξέλθει σε ρόλο με πρωτίστως αμυντικό προσανατολισμό. Ο Guy είναι επίσης ο υποτιθέμενος (και απαραίτητος) sharpshooter.
Που θα μπει ο Ντόρσεϊ σε όλο αυτό;
Μια λύση θα ήταν ίσως να ξεκινάει με σχήματα Σλούκα – Ντόρσεϊ και Grant – Vildoza με τον Kyle Guy να έρχεται για πολύ συγκεκριμένα (και λίγα) λεπτά στο παρκέ, με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα. Ας μην ξεχνάμε το ήδη υπάρχον ερώτημα του αν μπορέσει να ανταπεξέλθει της αλλαγής επιπέδου. Δύσκολος γρίφος.
Σε όλο αυτό τώρα, το ερώτημα που έρχεται είναι και ο ελέφαντας στο δωμάτιο μέχρι στιγμής.
“Ποιοί θα παίζουν άμυνα;”
Με αυτή τη γραμμή γκαρντ (είτε με Ντόρσεϊ είτε χωρίς) ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μέγεθος και αμυντικό φίλτρο στα φόργουορντ και στο 5, χωρίς να αφήνουμε απ’έξω το καλό σουτ στο 3 και 4.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ο Lessort που ξέρουμε τί φέρνει και που είναι μια εξαιρετική προσθήκη, οι Μητογλου, Μαντζούκας και φυσικά ο Παπαπέτρου.
Για τον Ιωάννη έχω εκφράσει τις ανησυχίες μου σε αυτό το θρεντ.
Από εκεί και πέρα τα δυο βασικά μου arguments είναι το ότι έρχεται από πολύ κακή χρονιά σε ένα περιβάλλον όπου οι πάντες έκαναν step up και το ότι έχω τις αμφιβολίες μου για το αν στον Παναθηναϊκό θα έχει το ρόλο που είχε στην Παρτιζάν.
Θα πω τώρα ότι όσον αφορά το πρώτο ερώτημα με καλύπτει η προσέγγιση του tS0u στο θρεντ του στο σημείο που αναφέρεται στο regression to the mean στη στατιστική.
Όσον αφορά όμως το δεύτερο ερώτημα περί ρόλου, ακομη δε μπορώ να δω το πώς θα είναι καλός όντας σε αντίστοιχο ρόλο με αυτόν της Παρτιζάν. Να υπενθυμίσω ότι σε αυτό τον ρόλο ήταν κακός. Με προπονητή τον καλύτερο όλων των εποχών. Ίδωμεν.
Το θέμα τώρα είναι το εξής. Από τη στιγμή που ο Παπαπέτρου είναι ασταθής στην εκτέλεση ΕΊΝΑΙ ΑΝΆΓΚΗ να έρθει ένας παίχτης που θα καλύψει τη θέση του βασικού 3 (over 25’ δηλαδή) ο οποίος θα συνδυάζει εκτέλεση, μέγεθος και αμυντικό φίλτρο, θα είναι κοινώς ένας ΚΑΛΟΣ 3&D παίχτης.
Το πρόβλημα εδώ είναι πως δε φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα κάποιος τέτοιος παίχτης, οπότε πρέπει να στρέψεις την προσοχή σου στην Αμερική. Υπάρχει όμως η επαρκής γνώση της εκεί αγοράς σε συνδυασμό με την κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων που προκύπτουν σε κάθε περίπτωση παίχτη; Επιτρέψτε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου.
Ως εκ τούτου βλέπω ως πιο πιθανή την απόκτηση ακόμη ενός παίχτη με παρεμφερή στοιχεία σαν αυτά του Παπαπέτρου που θα οδηγήσουν σε ένα μοίρασμα του χρόνου. Κάτι τέτοιο με βρίσκει αρκετά σκεπτικό γιατί πολύ απλά θεωρώ πως θα χαλάει το flow των spread pnr επιθέσεων που μας έχει συνηθίσει να παίζει ο coach Αταμάν.
Δεν πρέπει να γίνει καμία έκπτωση στο θέμα της εκτέλεσης με 40%+ γιατί πολύ απλά πρέπει να παρέχεται το απαιτούμενο spacing στους Σλούκα – Lessort για το τρέξιμο των pnr δράσεων, συν προφανώς την ύπαρξη αμυντικού φίλτρου σε αυτούς τους παίχτες για την κάλυψη των εγγενών αμυντικών αδυναμιών των παιχτών στη γραμμή των γκαρντ.
Όσον αφορά τη θέση 4, πρέπει να ειπωθεί πως ο Αταμάν πάει διαχρονικά με καλό σουτ από εκεί. Έτσι, εκτιμώ πως ο Μαντζούκας είναι ένας παίχτης που θα πάρει πολλά λεπτά εξαιτίας της ικανότητάς του στην εκτέλεση, βοηθώντας έτσι το συνολικό πλάνο στην επίθεση. Προσωπικά τον πιστεύω και θέλω να τον δω να μεγαλώνει μαζί με την ομάδα.
Από την άλλη ο Μήτογλου είναι μια περίπτωση που δε μπορείς να πεις ότι σε αφήνει ήσυχο πως με την παρουσία του λύνονται πολλά προβλήματα.
Ο Ντίνος είναι εκτός φάσης πάρα πολύ καιρό και δε μπορούμε να μιλάμε μόνο για τα skills του (εξαιρετικός ριμπάουντερ, μεγάλο και δυνατό κορμί γενικά, αστσθές σουτ) αλλά για το κατά πόσο παραμένει επαγγελματίας παίχτης μπάσκετ για το ανώτατο επίπεδο στην Ευρώπη. Μένει να το δούμε.
Από τη στιγμή που, δυστυχώς, ο Μίροτιτς φαίνεται να απομακρύνεται, θεωρώ πως θα παρθεί παίχτης για εκεί που εύχομαι να εχει 3&D στοιχεία, πηγαίνοντας τον Ντίνο σε ρόλο 5ου ψηλού και tweener, όπου τη δεδομένη στιγμή -και εντελώς ρεαλιστικά – αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του.
Πάμε στο 5.
«Τί παίχτης πρέπει να έρθει δίπλα από τον Lessort;»
Καταρχάς, οντας απολύτως ειλικρινής θεωρώ blessing in disguise το γεγονός ότι ο Παπαγιάννης χαιρέτησε για Φενέρ παρά την πρόταση που του έγινε για παραμονή. Ο παίχτης χρειαζόταν αλλαγή περιβάλλοντος και θεωρώ πως το αντιλήφθηκε και ο ίδιος.
Εν συνεχεία το ερώτημα που τέθηκε πριν είναι σε πλήρη ισχύ με τα δεδομένα να είναι πολλά και σε μερικές περιπτώσεις αλληλοσυγκρουόμενα.
Ο Αταμάν συνηθίζει να έχει 5ρια που στρετσάρουν το γήπεδο, δίπλα σε αυτά που παίζουν PnR. Και αν αυτός υπάρχει στο πρόσωπο του Lessort, τον άλλον τον ψάχνουμε.
Ή μήπως τον έχουμε στο πρόσωπο του Μήτογλου;
Από την άλλη, έχει δημιουργηθεί πλέον η ανάγκη στην Ευρωλίγκα να έχεις κορμιά που μπορούν να σπρώξουν τους Tavares και Fall της διοργάνωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δύο αναμετρήθηκαν στον τελικό της Ευρωλίγκας πέρυσι, κάτι θα πρέπει να μας λέει αυτό το γεγονός.
Οπότε τείνω προς την ανάγκη απόκτησης ενός τέτοιου τύπου παίχτη, με τις λύσεις στην Ευρώπη να είναι ελάχιστες. Προσωπικά θα έκανα μια κρούση στον Demarcus Cousins για να δω τις προθέσεις του και το πόσο υγιής είναι, όσο longshot και αν είναι η φάση. Μετά υπάρχουν παίχτες σαν τον Koumadje που πιστεύω ότι μπορούν να απασχολήσουν.
Προσωπικά θέλω να εχω συνεχώς αμυντική επάρκεια από το 5 μου, αυτό προκρίνω ως πιο σημαντικό. Η απόφαση βέβαια ανήκει στον Αταμάν και θα δούμε τί έχει στο μυαλό του ο Τούρκος coach.
Κλείνοντας τώρα θέλω να αναφέρω το εξής. Ο Αταμάν παίζει συγκεκριμένα πράγματα στην επίθεση του και μέσες-άκρες αυτά εικάζω πως θα παρουσιάσει και στον Παναθηναϊκό.
Heavy pnr offense και 1v1. Αυτό παίζει πάνω κάτω ο Αταμάν.
Σε όλο αυτό το πράγμα είναι τρομακτικά σημαντική η ύπαρξη του spacing και γι’αυτό πχ πήγε σε απόκτηση του Kyle Guy παρά τις αμυντικές του αδυναμίες. Επίσης, το ότι έχει παιχνίδι με τη μπάλα βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση μιας και ο Αταμάν ζηταει από τους παίχτες του να πάρουν ευθύνες.
Ωστόσο, είναι υψίστης σημασίας να υπάρξει ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης και θεωρώ πως στο τέλος θα δούμε ένα σύνολο στο παρκέ που είναι επαρκές και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Οκ, στην επίθεση ίσως να είναι λίγο περισσότερο επαρκής ο Παναθηναϊκός αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό. Αρκεί η απόκλιση να μην είναι πολύ μεγάλη.
Αυτά. Εύχομαι να μην κουραστήκατε όσοι διαβάσατε μέχρι εδώ, ήθελα να εκφράσω όσο πιο καθαρά γινόταν τις σκέψεις μου για τη φάση της στελέχωσης μέχρι τώρα.
Φυσικά και θα υπάρξει συνέχεια στο The Hateful 8, είτε μέσω νέων κειμένων είτε φυσικά μέσω νέων HateCasts.
Spread the H8!