Άλλη μια χρονιά για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της. Το μόνο που μας μένει είναι η διεξαγωγή του Final-4, όπου από εκεί θα αναδειχθεί ο νικητής της φετινής διοργάνωσης.
Το Final-4…
Από πολλούς θεωρείται ως “άδικος” θεσμός αν σκεφτούμε πως οι ομάδες παλεύουν όλη την σεζόν για να βρεθούν σε μια τελική φάση, όπου όλοι οι κόποι της χρονιάς θα εξαρτηθούν από ένα παιχνίδι. Από την άλλη, για να αντικατασταθεί το Final-4 με σειρές best of 5 θα πρέπει να υπάρξουν ορισμένοι περιορισμοί στις ομάδες, για να είναι δίκαιο.
Μεγάλη κουβέντα…
Για άλλος λοιπόν μπορεί να θεωρείται άδικο, για άλλους ως η καλύτερη λύση, το μόνο σίγουρο είναι πως το Final-4 ανήκει στην παράδοση του Ευρωπαϊκού μπάσκετ για πολλά χρόνια και είναι κάτι που αρέσει ιδιαίτερα στους φιλάθλους, καθώς τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Στην κυριολεξία.
Στην Βιτόρια φέτος κατάφεραν να πάνε εκείνες οι ομάδες που το άξιζαν περισσότερο. Αυτές που κινήθηκαν καλύτερα στο μεταγραφικό παζάρι το καλοκαίρι και που έδειξαν σημάδια σταθερότητας σε όλη τους την πορεία στην regular season. Έτσι τα ζευγάρια που θα δούμε στους δύο φετινούς ημιτελικούς είναι Fenerbahce-Efes Anadolou και CSKA-Real Madrid.
Πάμε να κάνουμε μια μικρή ανάλυση των ζευγαριών και στην συνέχεια να δώσουμε και κάποιες μπακαλοπροβλέψεις.
EFES-FENER:
Τούρκικος εμφύλιος για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης, με δύο ομάδες πολύ διαφορετικές. Από την μια η ομάδα του άρχοντα των δαχτυλιδιών και από την άλλη η Efes, η οποία επιστρέφει σε Final-4 μετά από 18 χρόνια απουσίας.
Οι κομβικές απουσίες της Fener:
Εδώ και καιρό γνωρίζουμε πως η Fener δεν θα πάει πλήρης στην Βιτόρια. Ο Lauvergne με τον Datome είναι οριστικά εκτός. Όμως τις τελευταίες μέρες υπήρξαν νέα προβλήματα τραυματισμών για τους Τούρκους με τους Vesely και Kalinic να χάνουν τις τελευταίες προπονήσεις. Το επιθετικό και το αμυντικό παιχνίδι της ομάδας του Zeljko βρίσκεται σε κίνδυνο, όπως μπορούμε να καταλάβουμε.
Με την απουσία του Datome, ο coach Obradovic χάνει τον κύριο εκφραστή των close out επιθέσεων του και τον τύπο που εκτελεί καλύτερα από όλους από την περιφέρεια, όταν η μπάλα μεταφέρεται από την strong στην weak side. Επίσης ο Datome είναι μια βασική επιλογή σε post καταστάσεις όταν αγωνίζεται στο 3, καθώς έχει αναπτύξει ένα πολύ καλό fade away shot από μέση απόσταση.
Η απουσία του Lauvergne τώρα ίσως είναι η λιγότερο σημαντική για το σύνολο του Σέρβου προπονητή. Ο Γάλλος ψηλός δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις και γενικά φάνηκε να είναι λίγο εκτός κλίματος σε όλη την διάρκεια της σεζόν. Σίγουρα θα λείψει αρκετά το post παιχνίδι του πάντως, στο οποίο ήταν αρκετά αποτελεσματικός.
Πάμε όμως τώρα στα φρέσκα κουλούρια. Θα είμαι ξεκάθαρος. Αν οι Kalinic-Vesely δεν αγωνιστούν ή αν δεν βρίσκονται στην επιθυμητή κατάσταση τότε οι πιθανότητες της Fener για πρόκριση στον τελικό μειώνονται δραματικά.
Και οι δύο αποτελούν βασικό πυρήνα τόσο στα αμυντικά, όσο και στα επιθετικά rotation του Σέρβου προπονητή. Είναι οι δύο από τους τρεις πιο σημαντικούς παίχτες αυτού του συνόλου (ο τρίτος είναι ο Σλούκας).
Ο Kalinic, είναι ο glue guy αυτής της ομάδας. Στην άμυνα θα βγάλει μπόλικο hustle. Θα βάλει το κορμί του και τα χέρια του στην φωτιά. Μπορεί να αμυνθεί εξαιρετικά στο post, και να μην επιτρέψει την εισαγωγική πάσα βγάζοντας εξαιρετικές άμυνες στην πίσω γραμμή. Επίσης είναι ένας παίχτης με μέγεθος που δίνει την δυνατότητα στον Obradovic να τον χρησιμοποιεί ως tweener (SF-PF) ανάλογα την περίσταση. Στην επίθεση θα πάρει μετρημένες προσπάθειες. Είναι αρκετά οικονομικός, γνωρίζοντας τις αδυναμίες του. Φέτος μάλιστα ανέβασε κατακόρυφα και το ποσοστό του από την περίμετρο, σουτάροντας με 39% (30//77).
Από την άλλη ο Vesely είναι ο καλύτερος ψηλός της διοργάνωσης (μέλος της καλύτερης πεντάδας). Στο αμυντικό κομμάτι προσφέρει πολλά παραπάνω από αυτά που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι. Δεν είναι οι εντυπωσιακές τάπες αυτές που κάνουν την διαφορά. Το φυσικό του μέγεθος και τα μακριά του άκρα δεν επιτρέπουν σε κανένα guard να πλησιάσει το καλάθι, ενώ και στο post δεν σπρώχνεται εύκολα. Ταυτόχρονα είναι ο λόγος που η αντίπαλη επίθεση σπανίως μπορεί να βγάλει ολοκληρωμένο pick’n’roll, καθώς μετά το screen του αντίπαλου ψηλού, ο ίδιος πέφτει πάνω στον guard με hard hedge out, ενώ στην συνέχεια επιστρέφει στην ρακέτα του με ένα ταχύτατο recover.
Αυτή η τακτική αποτελεί βασικό στοιχείο της άμυνας που παίζει η Fener με τον Τσέχο στο παρκέ.
Στο επιθετικό κομμάτι τώρα οι pick’n’roll συνεργασίες του Vesely με του Σλούκα είναι πιθανόν οι καλύτερες στην διοργάνωση. Ο Τσέχος είναι τρομερά αλτικός, μπορεί να πηδήξει και να πιάσει κάθε μπάλα που θα του πετάξει ο Έλληνας guard. Την ίδια στιγμή έχει βελτιώσει πολύ το παιχνίδι του με την μπάλα στα χέρια, καθώς συχνά-πυκνά δημιουργεί από το high και το low post διαβάζοντας τα κοψίματα των πλάγιων προς το καλάθι, ενώ άλλοτε αποτελεί το “σκαλοπάτι” της μεταφοράς της μπάλας από την strong στην weak side, δίνοντας μερικές εξαιρετικές short roll πάσες.
Όπως αντιλαμβάνεστε, θεωρώ την παρουσία των Vesely-Kalinic κομβική για το παιχνίδι της Παρασκευής, καθώς μια ενδεχόμενη απουσία αυτών των δύο μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Προσωπικά θεωρώ πως αυτά που προσφέρουν οι δύο αυτοί μπασκετμπολίστες δεν μπορεί να τα βρει από κάποιον άλλο ο coach Obradovic. Πάμε όμως να δούμε τι θα ετοιμάσει ο εννιά φορές πρωταθλητής Ευρώπης για το παιχνίδι με την Efes.
Η αμυντική προσέγγιση:
Στο αμυντικό κομμάτι τα πράγματα θεωρώ πως είναι συγκεκριμένα. Ο Zeljko είναι ο καλύτερος προπονητής για να παίρνει το 100% των παιχτών του στα αμυντικά rotations.
Σίγουρα θα δούμε ασφυκτική πίεση στην μπάλα πάνω στους βασικούς ball handlers της Efes (Larkin-Micic), με σκοπό να μην τους επιτρέψει την εύκολη πάσα. Μην ξεχνάμε πως η τριάδα Σλούκας-Dixon-Guduric είναι εξαιρετική στην on ball άμυνα. Ακόμα πιθανότατα θα δούμε hard hedge και αρκετές φορές θεωρώ πως θα εφαρμόσει τακτικές trapping για να απομακρύνει την μπάλα από τα χέρια τους. Η Efes ναι μεν έχει ένα εξαιρετικό σύνολο παιχτών, όμως δεν έχει elite δημιουργούς αν εξαιρέσουμε την τριάδα (Micic-Larkin-Simon).
Παράλληλα θα ρίξει πάνω στον Moerman τον Kalinic (αν τελικά αγωνιστεί) και τον Melli για να τον απομακρύνουν όσο των δυνατόν περισσότερο από την ρακέτα. Με λίγα λόγια δεν θα του επιτρέψουν το post παιχνίδι, δυσκολεύοντας πολύ την εισαγωγική πάσα. Ο Moerman είναι ίσως ο μόνος καθαρά post up παίχτης της Efes. Δυσκολεύοντας την ζωή του Moerman, δυσκολεύεις και την ομάδα του Ataman να βρει πόντους κοντά στο ζωγραφιστό.
Από εκεί και πέρα είπαμε πως αν ο Vesely είναι καλά θα δούμε μπόλικα hard hedge and recover με σκοπό να ανακόψει το pick’n’roll παιχνίδι του Dunston.
Φυσικά ο Ζοτς δεν θα επιτρέψει με τίποτα το παιχνίδι να φύγει από το set. Οι επιστροφές θα είναι δεδομένα καλές από την πλευρά της Fener. Όποιος παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια την Τούρκικη ομάδα θα έχει καταλάβει πως δεν δίνει ποτέ το ανοιχτό γήπεδο στον αντίπαλό της. Αυτό φυσικά δεν γίνεται με κάποιο μαγικό τρόπο. Μετά από κάθε σουτ τους, μόνο δύο παίχτες της Fener μένουν για να διεκδικήσουν το επιθετικό rebound την στιγμή που ήδη τρεις παίχτες της (συνήθως οι περιφερειακοί της) έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στην άμυνα.
Το επιθετικό πλαίσιο:
Το επιθετικό παιχνίδι της Fener τώρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον Κώστα Σλούκα. Είναι ο βασικός ball handler της ομάδας και ο προπονητής της ομάδας στο παρκέ. Δεν είναι τυχαίο που ο Obradovic τον αποθέωσε λίγες μέρες πριν την έναρξη του Final-4.
Ο Σλούκας λοιπόν είναι ο τύπος που μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ όπως τα θέλει ο Σέρβος πολυνίκης του θεσμού. Μπορεί να δημιουργήσει μέσω pick’n’roll, μπορεί να σταματήσει την ντρίμπλα και να εκτελέσει πίσω από τα screen, μπορεί να εισάγει την μπάλα στο post εξαιρετικά, μπορεί να μεταφέρει την μπάλα από την strong στην weak side με μόλις μια πάσα, μπορεί να διαβάσει τα close outs αξιόπιστα. Το θέμα είναι τι θα γίνει αν τα υπόλοιπα μέλη αυτής της καλοδουλεμένης επίθεσης δεν βρίσκονται σε κατάσταση για να βοηθήσουν την ομάδα.
Ήδη παραπάνω αναλύσαμε το πόσο καθοριστικοί είναι στο επιθετικό παιχνίδι της Fener η συμμετοχή των Vesely και Datome, καθώς ο πρώτος είναι ο κύριος εκφραστής της pick’n’roll επίθεσης, ενώ ο δεύτερος είναι ο καλύτερος στο να χτυπάει τα close outs.
Όπως αντιλαμβάνεστε είναι δεδομένο πως ο Σέρβος προπονητής θα πρέπει να κοιτάξει να βρει νέους ήρωες για να βγουν μπροστά. Αυτοί οι νέοι ήρωες είναι οι Dixon και Guduric. Δύο παιδιά που μπορούν να πάρουν την μπάλα από τα χέρια του Σλούκα και να δημιουργήσουν αξιόπιστα, έτσι ώστε ο Έλληνας guard να αναλάβει και τον ρόλο του εκτελεστή πέρα από εκείνον του δημιουργού. Μην ξεχνάμε πως ο Κώστας είναι επίσης πολύ αξιόπιστος εκτελεστής από την περιφέρεια, όταν η μπάλα μεταφέρεται στην αδύναμη πλευρά.
Θεωρώ λοιπόν δεδομένο πως η μπάλα στην επίθεση της Fener θα αλλάξει μπόλικες φορές χέρια, έτσι ώστε να μοιραστούν οι ευθύνες στο εκτελεστικό και στη δημιουργικό κομμάτι.
Επίσης θεωρώ δεδομένο πως στην low pace επίθεση της Fener θα δούμε μπόλικο post παιχνίδι (ακόμα κι αν απουσιάσουν οι Datome-Lauvergne), ψάχνοντας συνεχώς τα miss matches.
Τα οποία miss matches η ομάδα του Obradovic τα ψάχνει υπομονετικά όπως μπορούμε να δούμε στο παρακάτω video
Η προσέγγιση του παιχνιδιού από τον coach Ataman:
Η Efes από την άλλη πηγαίνει στον ημιτελικό, έχοντας όλα της τα όπλα διαθέσιμα. Η ψυχολογία είναι στα ύψη μετά την πρόκριση στο Final-4 και θέλουν να δείξουν πως δεν θα πάνε εκεί για την χαρά της συμμετοχής.
Προσωπικά πιστεύω πως ο coach Ataman πρέπει να δώσει εντολή στους guard του να είναι επιθετικοί στο καλάθι ακόμα και με την παρουσία του Jan Vesely κάτω από αυτό.
Ο Larkin είναι από τους ελάχιστους guard στην Ευρώπη που μπορεί να σκοράρει μέσα σε traffic, ενώ από την άλλη κάθε διείσδυση του Micic είναι ένα υποψήφιο ελεύθερο σουτ από την περιφέρεια, μέσω κάποιας kick out πάσας.
Το βασικό πρόβλημα της Efes είναι πως δύσκολα μπορούν να περάσουν την μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό.
Δεν το κάνουν ακόμα και με ομάδες που δεν έχουν παίχτες φόβητρα κάτω από την ρακέτα τους, πόσο μάλλον απέναντι σε ομάδες σαν την Fener, οι οποίες διαθέτουν παίχτες με μεγάλο μέγεθος στις θέσεις των Forwards και των Centers.
Όπως αναφέραμε ο Moerman είναι ίσως ο μόνος παίχτης που μπορεί να παίξει με πλάτη στο καλάθι για αυτό είναι κομβικής σημασίας οι θέσεις που θα πάρει στο ζωγραφιστό να είναι καλές.
Επίσης ο Dunston δύσκολα θα βρει εύκολα καλάθια μέσα από pick’n’roll. Ίσως χρειαστεί να ποστάρει κι αυτός για να μπει στο παιχνίδι. Σίγουρα πάντως θα “ματώσει” για να βρει πόντους, καθώς η Fener γνωρίζει να προστατεύει το καλάθι της εξαιρετικά.
Όπως αντιλαμβάνεστε για να έχει ελπίδες η Efes στην διεκδίκηση της πρόκρισης θα πρέπει να είναι εύστοχη από την περιφέρεια. Η ομάδα του coach Ataman φέτος είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές ομάδες σε σουτ πίσω από την γραμμή των 6.75.
Πιο συγκεκριμένα είναι δεύτερη σε εκτελεσμένα τρίποντα (887), πίσω μόνο από την Real (906), πρώτη σε εύστοχα τρίποντα (360) και δεύτερη σε ποσοστό (41%), πίσω μόνο από την Fener (43%).
Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για μια εξαιρετική shooting team, οπότε δεν θα είναι ευχολόγιο να πούμε πως μπορούν να κερδίσουν το παιχνίδι αν βάλουν τα σουτ. Όμως η αλήθεια είναι πως στα έξι παιχνίδια που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι φέτος σε όλες τις διοργανώσεις η Efes έχει καταφέρει μόνο σε ένα (αυτό του πρώτου γύρου στην Euroleague) να πιάσει τα standard της από την περιφέρεια. Αυτό συμβαίνει επειδή η Fener παίζει εξαιρετική on ball άμυνα, ενώ οι παίχτες της είναι 100% συγκεντρωμένοι στο αμυντικό τους πλάνο. Φυσικά είναι αρκετά πιο δύσκολο να σκοράρεις μπροστά από ψηλά κορμιά και απλωμένα χέρια.
Για αυτό το λόγο δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει η Efes να στηριχθεί σχεδόν αποκλειστικά στο παιχνίδι μακριά από την ρακέτα, όπως για παράδειγμα έκανε πολλές φορές φέτος, όπως στα παιχνίδια με την Barcelona στα play off.
Σημαντικότατη θεωρώ και την παρουσία του Simon, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει τον παίχτη κλειδί του αγώνα, τόσο με την περιφερειακή του εκτέλεση, όσο και με την δημιουργία του.
Το παιχνίδι του Pleiss που μπορεί να δώσει πολλές λύσεις:
Όπως αναφέραμε παραπάνω η Efes δύσκολα θα καταφέρει να πλησιάσει την ρακέτα ειδικά αν αγωνιστεί τελικά ο Vesely. Έτσι για εμένα θα πρέπει να ψάξει κάποια σχήματα με τον Pleiss στο παρκέ, ακόμα κι αν αναγκαστεί να βάλει στο 4 τον Dunston, ώστε να καλύψει τις αμυντικές του αδυναμίες.
Ο Γερμανός center είναι ο μόνος που μπορεί να τραβήξει τον Vesely μακριά από την ρακέτα, καθώς διαθέτει ένα εξαιρετικό σουτάκι από τα 5 μέτρα (ή και πιο πίσω), έπειτα από καταστάσεις pick’n’pop. Με αυτό το σουτ μπορεί να πληγώσει την άμυνα της Fener, η οποία γενικά κλείνει προς τα μέσα και δεν επιλέγει τακτικές switch μεταξύ guard και center.
Το κλειστό rotation των δύο ομάδων:
Ο coach Ataman από την αρχή της σεζόν επέλεξε να ποντάρει στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Οκτώ καλοί παίχτες και έπειτα γεμίσματα με κάποιους εγχώριους αθλητές. Έτσι από το ξεκίνημα της διοργάνωσης επέλεξε να κλείσει το rotation του και να παίξει ουσιαστικά με οκτώ παίχτες, καθώς ακόμα και ο Motum έμεινε πολύ πίσω. Νομίζω πως αυτή την τακτική θα ακολουθήσει και στο Final-4 εκεί που το rotation θα κλείσει ακόμα περισσότερο.
Θεωρώ πως ο χρόνος των Beaubois, Anderson και Pleiss θα είναι περιορισμένος. Θα δοκιμαστούν στην δεύτερη περίπου περίοδο κι αν ανταποκριθούν θα τους ξαναδούμε όταν τα πράγματα δυσκολέψουν. Πιστεύω πως η 5άδα που θα ξεκινήσει το παιχνίδι (δηλ. Micic-Larkin-Simon-Moerman-Dunston) θα χτυπήσει 30λεπτο στο παρκέ.
Από την άλλη πλευρά ο Zeljko λόγω των απουσιών θα αναγκαστεί να κλείσει το rotation του. Προσωπικά θεωρώ πως ακόμα και ο Green θα έχει περιορισμένο ρόλο και την θέση του στο rotation να την παίρνει ο αρχηγός Mahmutoglu, ο οποίος φέτος σε κάποια παιχνίδια άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά.
Τι γίνεται όμως στην πράξη όταν εννοούμε πως τα rotation θα κλείσουν;
Εννοούμε πως θα πάμε σε μια σκυλομαχία, όπου αυτός που θα έχει τις περισσότερες αντοχές θα βγει νικητής. Κακά τα ψέματα δεν περιμένω να δούμε καλό παιχνίδι.
Περιμένω μπόλικο ξύλο κάτω από την ρακέτα και μεγάλες επιθέσεις σε χαμηλό ρυθμό. Οπότε πιστεύω πως όποια από τις δύο ομάδες αντέξει στην μεγάλη πίεση και στα βαριά πόδια θα έχει το πλεονέκτημα.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ:
Για να είμαι ειλικρινής από την αρχή της regular season θεωρώ πως η Fener είναι το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Όμως δεν μπορώ να ποντάρω σε μια ομάδα που δεν ξέρω ακόμα αν αγωνιστεί πλήρης ή με τρεις σημαντικότατες απουσίες. Αν η Fener έχει στην διάθεση της τους Vesely και Kalinic και είναι μάλιστα σε καλή κατάσταση, τότε είναι το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση.
Επειδή όμως πιστεύω πως δεν θα αγωνιστούν ή τουλάχιστον δεν θα είναι στην επιθυμητή κατάσταση, πιστεύω πως η Efes θα περάσει. O Ataman κοντράρεται αρκετά καλά με τον Obradovic και οι νίκες μεταξύ τους είναι μοιρασμένες φέτος.
Η Efes είναι πιο διψασμένη για επιτυχίες και πιστεύω πολύ στο δίδυμο Micic-Larkin.
Βέβαια ο Zeljko είναι Zeljko και σπανίως μένει έξω από τα ημιτελικά (τελευταία φορά το 2015), αλλά κάτι μου λέει πως φέτος οι τραυματισμοί θα του κοστίσουν.
Πάμε τώρα στον άλλο ημιτελικό
CSKA-REAL:
Δύο ομάδες με συνεχόμενες παρουσίες στα τελευταία Final-4. Δύο ομάδες με βαριά φανέλα και με μπόλικες ευρωπαϊκές επιτυχίες. Άξια βρέθηκαν και οι δυο στην Βιτόρια, χωρίς μάλιστα να συναντήσουν ιδιαίτερες δυσκολίες στα play off απέναντι σε Baskonia και Παναθηναϊκό αντίστοιχα. Πάμε να δούμε κάποια πράγματα λίγο πιο συγκεκριμένα
Η μάχη της ρακέτας:
Η αλήθεια είναι πως η τεράστια διαφορά μεταξύ των ομάδων φαίνεται στην ρακέτα τους. Η CSKA αντιμετωπίζει όλη την χρονιά σοβαρά προβλήματα στην ρακέτα της. Το δίδυμο Hines-Hunter βρίσκεται σε καθοδική πορεία εδώ και δύο χρόνια, ενώ για άλλη μια χρονιά ο coach Ιτούδης επέλεξε να μην πάρει κάποιον παίχτη με μέγεθος στην θέση αυτή.
Από εκεί και πέρα οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα και στην θέση 4 εκεί που ο Peters δεν έπιασε ποτέ. Καλό περιφερειακό σουτ αλλά μόνο αυτό. Δεν έχει τα πόδια να ακολουθήσει γρήγορα PF στην άμυνα, ενώ αποφεύγει πεισματικά να πλησιάσει το ζωγραφιστό. Την ίδια ώρα ο Vorontsevich αγωνίζεται σαν πρώην αθλητής, ενώ και ο Bolomboy δεν έχει δείξει την παραμικρή σταθερότητα μέσα στην σεζόν.
Έτσι ο coach Ιτούδης αναγκάζεται να κατεβάζει τον Clyburn πλέον στο 4, ώστε να καλύβει με κάποιον τρόπο τα κενά στην ρακέτα. Παράλληλα ο Will βοηθάει πολύ στον τομέα του rebound όταν αγωνίζεται στο 4, καθώς είναι δεύτερος rebounder στην Λίγκα πίσω μόνο από τον Poirier. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Αμερικάνος forward μαζεύει μόνος του περίπου 7 rebs/game την στιγμή που το δίδυμο ψηλών της ομάδας μαζεύει περίπου 8 rebs/game.
Κατά την γνώμη μου πάντως ο Clyburn δεν αρκεί για να ματσάρει όλη την front line της Real. Οι Μαδριλένοι έχουν με τεράστια διαφορά την καλύτερη ftont line της διοργάνωσης. Εκτός από το αμυντικό κομμάτι, όπου ο Tavares με το μέγεθός του, ο Ayon με τα γρήγορα πλάγια βήματά του και ο Randolph με την αθλητικότητά του κρύβουν το καλάθι, οι παραπάνω κύριοι δίνουν πάρα πολλά και στο επιθετικό κομμάτι.
O Randolph είναι ο καλύτερος επιθετικά παίχτης της Real φέτος (πρώτος scorer της ομάδας), ενώ οι Ayon-Tavares συνεχώς δημιουργούν από μέσα προς τα έξω μόλις τους ντουμπλάρουν είτε μετά από pick’n’roll, είτε μετά από post παιχνίδι.
Ταυτόχρονα η frontline της Real μαζεύει τα περισσότερα rebounds από κάθε άλλη στην διοργάνωση κάτι που μπορεί να δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στην ρακέτα της CSKA.
Προσωπικά δεν μπορώ να βρω τρόπο να ματσαριστούν οι ομάδες στην ρακέτα (όπως δεν έβρισκα τρόπο και με τον Παναθηναϊκό), παρά μόνο αν ο coach Ιτούδης παίξει μια helping defence ανάλογη με εκείνη των πρασίνων στο πρώτο παιχνίδι στην Μαδρίτη.
Έχει τα πόδια έχει και τα κορμιά να το κάνει. Ο Higgins και ο Hackett μπορούν να κυνηγήσουν τον Rudy και τον Carroll, ενώ ο Clyburn έχει τον κορμό και το μέγεθος για να παίξει τον Randolph και τον Thompkins στο post. Ο Sergio και ο De Colo μπορούν να είναι αυτοί που θα δίνουν τις βοήθειες στους ψηλούς.Αν επιλέξει να πάει χωρίς βοήθειες τότε οι ψηλοί της Real θα καταπιούν τον Hines και τον Hunter
Η επίθεση προσωπικής φάσης από την CSKA και η αντιμετώπιση από την άμυνα της Real:
Είναι γνωστό πως από πέρυσι η επίθεση των Ρώσων έχει αλλάξει φύση. Ο coach Ιτούδης έχει αφήσει στην άκρη την επίθεση συνεργασιών και έχει πάει σε ένα πιο Αμερικάνικο στυλ.
Πιο συγκεκριμένα έχει οδηγήσει το παιχνίδι της ομάδας του στην προσωπική φάση, εκμεταλλευόμενος την τεράστια διαφορά ποιότητας των guards του, σε σχέση με των υπόλοιπων ομάδων.
Το θέμα είναι πως η Real έχει μερικούς εξαιρετικούς αμυντικούς για να ρίξει πάνω σε αυτούς τους ταλαντούχους μπασκετμπολίστες. Ο Taylor με τον Campazzo θα έχουν σημαντικούς αμυντικούς ρόλους στο παιχνίδι αυτό. Ο Αργεντίνος πιθανότατα θα πέσει πάνω στον Sergi και ο Taylor πάνω στον De Colo. Ενδιαφέρον θα έχει και το ματσάρισμα μεταξύ Rudy και Higgins. O Ισπανός αστέρας φέτος πραγματοποιεί εξαιρετική σεζόν, ενώ είναι πραγματικά elite αμυντικός με δυνατό κορμί και γρήγορα πόδια.
Από την άλλη βέβαια η CSKA έχει τα επιθετικά όπλα για να καταφέρει να χαλάσει το αμυντικό πλάνο του coach Laso. Όπως έχουμε ξαναναφέρει ο Ισπανός προπονητής αρέσκεται σε flat άμυνες μετά το screen όπου ο Tavares δεν αλλάζει στο μαρκάρισμα αλλά περιμένει τον αντίπαλο guard κοντά στο ζωγραφιστό προστατεύοντας έτσι το καλάθι του.
Ελάχιστοι είναι οι guard στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού που μπορούν να τελειώσουν τις φάσεις μπροστά στον Tavares. Τι γίνεται όμως όταν αντιμετωπίζει μια ομάδα που μπορεί να εκθέσει αυτή την άμυνα με mid range εκτελέσεις από τα 5 μέτρα μετά το screen;Τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για την Real. Οι Ρώσοι έχουν τους παίχτες να γυρίσουν μπούμερανγκ αυτή την αμυντική λειτουργία των Μαδριλένων, σκοράροντας όλο το βράδυ από τα πέντε μέτρα.
O Higgins, ο Sergio, ο De Colo, ακόμα και ο Clyburn μπορούν να κάνουν αυτό που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε, καθώς δεν είχε τους παίχτες για να το στηρίξει. Να βάλουν τα σουτ μέσης απόστασης και να αναγκάσουν τον Laso να τραβήξει τον Tavares στον πάγκο.
Το δίδυμο Higgins-Clyburn:
Ήθελα καιρό να πω δύο πράγματα για αυτό το δίδυμο.
Θα ξεκινήσω λέγοντας το εξής απλό.Είναι οι καλύτεροι πλάγιοι στην διοργάνωση με διαφορά από τους δεύτερους.
Two way παίχτες. O Higgins είναι από τους πιο efficient παίχτες στην Euroleague. Παίρνει μετρημένες προσπάθειες, ενώ μπορεί να λειτουργήσει εξαιρετικά και σε off ball καταστάσεις, όσο και σε on ball. Στην άμυνα είναι σκληρός, κυνηγάει πίσω από τα screen, ενώ δεν σπρώχνεται εύκολα.
Από την άλλη ο Clyburn είναι ίσως ο μοναδικός παίχτης στην Ευρώπη που μπορούμε να πούμε ότι είναι NBA material. Τρομερά αθλητικός, μακρύς και με δυνατό κορμό. Ένα κινητό miss match στην επίθεση, ένας βράχος πίσω.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;Ο Clyburn με τον Higgins είναι ο λόγος που η CSKA κατάφερε φέτος να εξασφαλίσει την είσοδό της στην τετράδα.
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό τώρα που είναι ήδη στο F4, αλλά ας θυμηθούμε τι γινόταν πριν λίγους μήνες.
Ο De Colo πραγματοποιούσε την χειρότερη regular season από όταν επέστρεψε από το NBA, ο Sergio ήταν μετριότατος, ο Hines με τον Hunter κακοί, ο Hackett με συγκεκριμένο ταβάνι.
Ο Clyburn με τον Higgins ήταν εκεί από την αρχή της σεζόν. Κρατούσαν το οικοδόμημα όρθιο. Για να έρθουν στα play-off ο Rodriguez με τον Nando για να τελειώσουν την δουλειά με μερικές μαγικές εμφανίσεις (ειδικά οι δύο τελευταίες του Γάλλου μέσα στην Βιτόρια ήταν κάτι παραπάνω από elite).
Για αυτούς τους λόγους πιστεύω πως αν αυτοί οι δύο δεν αγωνιστούν στο 100% την Παρασκευή, η CSKA θα χάσει και μάλλον σχετικά εύκολα. Είναι ο κινητήριος μοχλός αυτής της ομάδας. Αν από την άλλη αγωνιστούν όπως τους επιτάσσουν τα skills τους, τότε η ομάδα του Έλληνα προπονητή έχει πολλές πιθανότητες να βρίσκεται στον τελικό την Κυριακής.
Ο περυσινός ημιτελικός:
Φυσικά, οι δύο ομάδες είχαν βρεθεί αντιμέτωπες και πέρυσι στον ημιτελικό της διοργάνωσης. Τότε η Real επικράτησε (δίκαια) σε ένα χορταστικό παιχνίδι με 83-92.
Ο ρυθμός είχε ανέβει η CSKA είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά στην πρώτη περίοδο όμως στα υπόλοιπα 30 λεπτά του αγώνα η Real ενεργοποίησε τις αμυντικές τις τανάλιες και ανάγκασε μια υπερταλαντούχα ομάδα να σκοράρει μόλις 53 πόντους. Ο Sergio ήταν μέτριος σε όλο το παιχνίδι και δέχθηκε σκληρή κριτική για το performance του απέναντι στην πρώην ομάδα του.
Μπορεί να έχουν αλλάξει κάποια πρόσωπα από το περυσινό παιχνίδι, όμως το πλάνο των ομάδων και το πλαίσιο επίθεσης και άμυνας τους δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου.
Πιστεύω με λίγα λόγια πως το παιχνίδι θα πάει σε υψηλό pace (αντίθετα με εκείνο της Fener) οι ομάδες θα κυνηγήσουν το transition (ειδικά η CSKA), θα δούμε μπόλικα μακρινά σουτ (η Real είναι πρώτη σε εκτελεσμένα τρίποντα φέτος) και πιστεύω πως στο τέλος θα μιλήσουν οι προσωπικότητες.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ:Θα ξεκινήσω λέγοντας, πως όποια ομάδα περάσει από αυτόν τον ημιτελικό θα κατακτήσει το τρόπαιο.
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Και οι δύο ομάδες έχουν πιο πλήρες roster σε σύγκριση με αυτό των Τούρκων (αν συνυπολογίσουμε τις απουσίες της Fenerbahce) και θεωρώ τις ομάδες αυτές ένα κλικ ανώτερες από εκείνες του άλλου ημιτελικού.
Από εκεί και πέρα στο συγκεκριμένο ζευγάρι βλέπω φαβορί την Real.Θεωρώ πως η CSKA πρέπει να κάνει το τέλειο παιχνίδι για να καταφέρει να ματσάρει τα κορμιά της Real στην άμυνα και να βάλει μπόλικα mid range σουτ στην επίθεση, ώστε να χαλάσει το αμυντικό πλάνο του coach Laso.
Δεν πιστεύω πως δεν υπάρχει πιθανότητα η ομάδα του Έλληνα προπονητή να παρουσιάσει κάτι τέτοιο στο παρκέ (η ποιότητα υπάρχει), όμως θεωρώ πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του.
Επιπροσθέτως, θεωρώ πως η Real έχει περισσότερες προσωπικότητες σε σχέση με τους αντιπάλους της. Παιδιά που έχουν κερδίσει και μακριά από το περιβάλλον της Real ως πρωταγωνιστές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Llull-Rudy-Reyes που έχουν κερδίσει τα πάντα με την Εθνική τους και ο Randolph που ήταν ο τρίτος σωματοφύλακας της Εθνικής Σλοβενίας στην τρελή της πορεία μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου στο περασμένο Eurobasket.
Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ τους Ισπανούς φαβορί για την πρόκριση στον μεγάλο τελικό της Κυριακής και ως εκ τούτου φαβορί για την κατάκτηση της φετινής Euroleague. Λίγες ομάδες έχουν καταφέρει να σηκώσουν το τρόπαιο back to back, αλλά αν μια ομάδα αξίζει να το κάνει, είναι αυτή η Real και ο coach Laso, ο οποίος συχνά-πυκνά χλευάζεται από ορισμένους, οι οποίοι ξεχνάνε ότι είναι ο προπονητής που έχει κατακτήσει ήδη δύο Euroleague, προώθησε τον Doncic στα 17 του στην πρώτη ομάδα, εξέλιξε τον Campazzo και τον Thompkins, μετέτρεψε τον Tavares σε DPOY και τον Taylor από σκόρερ στο NBDL, σε αμυντικό εξολοθρευτή.
Μακάρι να έχουμε ένα Final-4 αντάξιο των προσδοκιών. Να απολαύσουμε θέαμα και στο τέλος ας το πάρει ο καλύτερος.