Βλέποντας το πρώτο παιχνίδι των φετινών τελικών, σκέφτηκα από μέσα μου (δεν τολμούσα να το εκφράσω φωναχτά), πως αν δεν καταφέρουν αυτοί οι Raptors να σταματήσουν τους Warriors με αυτές συνθήκες (τραυματισμός Durant, ένταξη του Cousins στο rotation), τότε δεν θα το καταφέρει κανείς.
Αφού τελείωσε και το χθεσινό παιχνίδι, έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται τι βλακείες έλεγα πριν λίγες μέρες. Οι Warriors είναι μια μηχανή που δεν σταματιέται, ακόμα κι όταν έχεις όλα τα απαραίτητα υλικά για να το κάνεις.
Η αλήθεια είναι πως και οι δύο μου σκέψεις ήταν σχετικά υπερβολικές. Αφού το επεξεργάστηκα λίγο, αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο για το τι είδαμε σε αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια των Τελικών και πως μπορεί το Toronto να επιστρέψει στην σειρά.
Πάμε να δούμε…
GAME 1:
Στο πρώτο παιχνίδι, όλα κύλησαν υπέρ των γηπεδούχων. Το γήπεδο κόχλαζε, η ατμόσφαιρα ήταν μαγική. Η επιθυμία του κόσμου της ομάδας για τον πρώτο τους τίτλο ήταν τεράστια. Οι παίχτες αποθεώθηκαν στις παρουσιάσεις των ομάδων. Ο Leonard αντιμετωπίζεται σαν Θεός, που τους οδηγεί στην Γη της Επαγγελίας.
The hype is real…
Το θέμα είναι πως η ομάδα μέσα σε όλο αυτό το hype κατάφερε να βρει την απαραίτητη ισορροπία στο αγωνιστικό κομμάτι και να επικρατήσει σε ένα παιχνίδι που το πλάνο του coach Nurse άγγιξε την τελειότητα.
Το αμυντικό πλάνο:
Η αλήθεια είναι πως οι Raptors είναι ίσως η μόνη ομάδα που έχει τους παίχτες για να αναχαιτίσουν το μπάσκετ των Warriors (τουλάχιστον χωρίς τον Durant).
Διαθέτει παίχτες εξαιρετικούς στην on ball άμυνα (Lowry-VanVleet), παίχτες με μέγεθος και γρήγορα πόδια (Siakam-Ibaka), παίχτες που με το φυσικό τους μέγεθος δίνουν stops πίσω (Gasol), παίχτες που μαρκάρουν έξυπνα στον χώρο (Green) και φυσικά τον Leonard, τον καλύτερο two way παίχτη στον πλανήτη.
Με λίγα λόγια οι επτά από τους οκτώ μπασκετμπολίστες που επιλέγει ο coach Nurse να έχει ως rotation στα φετινά play-off, είναι elite αμυντικοί (ο καθένας στον τομέα του).
Αυτό φυσικά το είδαμε και στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, όταν οι Raptors έπαιξαν μια απίστευτα πιεστική άμυνα απέναντι στους πρωταθλητές.
Ο VanVleet που ήρθε από τον πάγκο κόλλησε σαν βδέλα πάνω στον Curry και τον πίεσε τρομερά στην μπάλα. Με αυτόν πάνω του ο Steph κατάφερε να σκοράρει μόλις 4 (τέσσερις!!) πόντους σε 33 κατοχές.
Την ίδια στιγμή φανταστική δουλειά έκανε και ο Green πάνω στον Thompson. Ατελείωτο κυνηγητό πίσω από τα screen, χαλώντας τους χρόνους εκτέλεσης του Αμερικάνου “φονιά”, με αποτέλεσμα ο Klay να σκοράρει μόλις 4 πόντους σε 26 κατοχές πάνω στον guard των Raptors.
Με τον Thompson να κυνηγιέται σε κάθε σημείο του γηπέδου με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε και ένα έξτρα πρόβλημα στην ομάδα του coach Kerr και φυσικά αυτό δεν ήταν άλλο από την αντιμετώπιση στο pick ’n’ roll.
Οι Raptors έπαιξαν μια καταπληκτική helping defence με τον Gasol και τον Lowry να πρωταγωνιστούν σε αυτή. Όπως είναι φυσικό με τον Ισπανό ψηλό στο παρκέ το Toronto δεν μπορούσε να πάει σε switch μετά το screen, έτσι το coaching staff της ομάδας επέλεξε ο Gasol να βγαίνει μακριά από την ρακέτα και με το μέγεθος του να κλείνει την πάσα στον Curry, ο οποίος δεν μπορούσε να δει το ρολάρισμα του ψηλού εγκαίρως, ώστε να του περάσει την μπάλα. Ταυτοχρόνως δεν μπορούσε να παίξει και τον Marc στα πόδια καθώς είτε είχε ήδη επιστρέψει ο Lowry για να τον μαρκάρει, είτε ο Leonard έδινε βοήθειες στο μαρκάρισμα, αφήνοντας έτσι ελεύθερο το τρίποντο στον Iguodala.
Εδώ εμφανίζεται και το πρόβλημα των Warriors. Με τον Durant εκτός δράσης, ο Iggy αναγκάζεται να παίζει περισσότερο στο 3 και σε αυτό το επιθετικό play είναι αναγκασμένος να βρίσκεται στην γωνία, καθώς ο Green δεν μπορεί να έχει αυτό τον ρόλο (ακόμα χειρότερος σουτέρ). Οι Raptors όμως δεν φοβήθηκαν το τρίποντο του Andre. Προτίμησαν να του το δώσουν παρά να αφήσουν τον Curry να παίξει στα πόδια τον Gasol και η αλήθεια είναι πως η τακτική τους αυτή τους βγήκε, καθώς είτε ο Curry έπαιρνε επιθέσεις πάνω σε άμυνα, είτε πάσαρε την μπάλα έξω στον Iguodala και εκείνος αστοχούσε (0/4 3pt στο Game 1).
Με λίγα λόγια η επίθεση των Warriors με τον Curry βασικό χειριστή, τον Looney στο 5, τον Τhompson μαρκαρισμένο εξαιρετικά να μην μπορεί να βγει από τα screen και τον Iguodala στην γωνία αντιμετώπισε προβλήματα spacing.
Συνολικά η άμυνα των Καναδών οδήγησε τους πρωταθλητές σε πάρα πολλές λάθος αποφάσεις, κάτι που δεν μπορούμε να το δούμε από την απλή στατιστική, καθώς τα 16 λάθη που κατέγραψε μοιάζουν λίγα με βάση την εικόνα της ομάδας σε real time.
Το επιθετικό πλαίσιο των Raptors και η αντιμετώπιση από τους πρωταθλητές:
Ο coach Kerr από την αρχή του παιχνιδιού, ακολούθησε μια συγκεκριμένη αμυντική τακτική. Όταν η μπάλα ήταν στα χέρια του Leonard, δύο ή τρεις παίχτες ήταν πάντα πάνω του, είτε σε καταστάσεις απομόνωσης, είτε μετά από screen, είτε σε προσπάθεια για drive.
Πάντα έπεφτε δεύτερος ή ακόμα και τρίτος παίχτης στο μαρκάρισμά του, ώστε ο Leonard να μην βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να εκτελέσει. Και όντως ο Leonard, δεν εκτέλεσε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Μάλιστα ήταν και πολύ άστοχος.
Όμως και πάλι ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που έκρινε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι. Πως έγινε αυτό; Μα φυσικά με την δημιουργία του.
Κάθε φορά που η άμυνα δίπλωνε πάνω του, εκείνος είχε την ψυχραιμία να μην προσπαθήσει να τρυπήσει τοίχους ή να εκτελέσει πάνω σε πολλά χέρια. Αντί για αυτά μοίραζε την μπάλα στους ελεύθερους συμπαίχτες του.
Κάθε drive του Leonard κατέληγε σε ελεύθερο σουτ από κάποιον συμπαίχτη του.
Η αντιμετώπιση αυτή λοιπόν από τον coach Kerr είχε σαν αποτέλεσμα το Toronto να γυρίσει εκπληκτικά την μπάλα, βρίσκοντας συνεχώς την καλύτερη λύση. Μπορεί την τελική πάσα να μην την δίνει ο Leonard, καθώς το Toronto έψαχνε συνεχώς την extra πάσα, όμως η όλη εκπληκτική κυκλοφορία της ομάδας ξεκινούσε από εκείνον.
Φυσικά και οι συμπαίχτες του δεν πήγαν πίσω. Έβαλαν όλα τα σουτ που βρήκαν ελεύθερα και αυτό ουσιαστικά σκότωσε το πλάνο του Kerr, ο οποίος αποφάσισε να ζήσει ή να πεθάνει με αυτή την τακτική. Ο Αμερικάνος coach πίστευε πως όταν η μπάλα βαρύνει από την πίεση της αναμέτρησης, τότε οι “πρωτάρηδες” σε τελικούς παίχτες των Raptors θα λυγίσουν και θα αστοχήσουν. Ο Leonard από την άλλη θα ήταν μαρκαρισμένος, οπότε οι Καναδοί θα έπεφταν στην παγίδα του.
Μπορεί η τακτική αυτή να μην του βγήκε στο πρώτο παιχνίδι, όμως στην συνέχεια θα δούμε πως τελικά η σκέψη του είχε βάση.
Το παιχνίδι καριέρας του Siakam:
O Pascal είναι ένας από τους αγαπημένους μου μπασκετμπολίστες αυτή τη στιγμή. Ένα παιδί χωρίς μεγάλο ταλέντο, που όμως αποφάσισε να φύγει από την πατρίδα του και να κυνηγήσει το όνειρό του δουλεύοντας σκληρά.
Όταν οι Raptors τον επέλεξαν στο no.27 το 2016 όλοι στο NBA πίστευαν πως η επιλογή τους ήταν εντελώς άστοχη. Τρία χρόνια μετά ο Καμερουνέζος PF είναι ο Most Improved Player of the year και ένας από τους βασικούς λόγους που οι Καναδοί βρίσκονται αυτή την στιγμή στους τελικούς.
Την περασμένη Τετάρτη ο “Πασχάλης” πραγματοποιεί την μεγαλύτερη εμφάνιση στην καριέρα του και χαρίζει την νίκη στην ομάδα του. Τρομερό effort πίσω, ξεχειλίζει από hustle. Τρέχει στον αιφνιδιασμό σαν άλογο, πολλές φορές και ως βασικός χειριστής. Τρομερά τελειώματα κοντά στο καλάθι απέναντι σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς του κόσμου (D. Green), τον οποίο κάνει “χαζό” με το τρομερό footwork του. Μέχρι και σουτ από μέση και μακρινή απόσταση σκόραρε, προφανώς λόγω της μεγάλης αυτοπεποίθησης που ένιωθε.
Το συμπέρασμα από το πρώτο παιχνίδι είναι πως το supporting cast των Raptors (κυρίως οι Gasol-Siakam-VanVleet) ανταποκρίθηκαν άψογα στις απαιτήσεις του παιχνιδιού, ενώ ταυτόχρονα ο ηγέτης Kawhi κινούσε τα νήματα υπογείως.
Λίγες μέρες μετά όμως τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά για τους “δεινόσαυρους”…
GAME 2:
Το δεύτερο παιχνίδι αν και θεωρητικά έμοιαζε να κυλάει παρόμοια με το πρώτο, υπήρχαν ορισμένες διαφορές στις λεπτομέρειες που οδήγησαν στην αλλαγή του νικητή.
Το παιχνίδι λοιπόν κυλούσε στους ίδιους ρυθμούς με το προηγούμενο. Η αμυντική τακτική του coaching staff των Warriors συνέχιζε να είναι παρόμοια. Βοήθειες στο μαρκάρισμα του Leonard και ας έβρισκαν το ελεύθερο τρίποντο οι υπόλοιποι.
Μόνο που αυτή την φορά το σχέδιο του coach Kerr βρήκε ανταπόκριση στο παρκέ. Τα ποσοστά των Raptors έπεσαν δραματικά στο δεύτερο παιχνίδι και κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο εκεί που οι Raptors “πίνουν θάλασσα”. Το 51% εντός παιδιάς του πρώτου παιχνιδιού μετατράπηκε σε 37% στο δεύτερο, το 41% στο τρίποντο μετατράπηκε σε 29% και το 60% στο δίποντο μετατράπηκε σε 42%! Όπως αντιλαμβανόμαστε η λογική του Kerr δεν ήταν λανθασμένη.
Σε καταστάσεις play-off η μπάλα βαραίνει και δεν είναι το ίδιο εύκολο για μια ομάδα άπειρη και δίχως νικητές (αν εξαιρέσουμε τον Leonard) να βάλει τα μεγάλα σουτ
Στο πρώτο ημίχρονο οι Raptors σκόραραν κυρίως στο transition και μετά από δεύτερες επιθέσεις. Εξάλλου οι Καναδοί πέτυχαν 41 pts από παιχνίδι στο transition ή από επιθετικά rebound (18 fast break points-23 second chance points).
Τα πέντε λεπτά του πνιγμού:
Στην τρίτη περίοδο οι Warriors μπήκαν μέσα και το μάτι τους γυάλιζε. Θύμισαν σε όλους πως είναι μια από τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) two way team που έχει πατήσει ποτέ παρκέ.
Στην τρίτη περίοδο λοιπόν οι πρωταθλητές απλώνουν τις τανάλιες τους στην άμυνα και χαλάνε όλους τους χρόνους εκτέλεσης σε μακρινά σουτ των Raptors. Ταυτόχρονα με το μέγεθος του Cousins και την ταυτόχρονη παρουσία του Green απαγορεύουν κάθε πιθανότητα για drive. Ο οποίος Green παίρνει το αίμα του πίσω στην άτυπη ρεβάνς του πρώτου παιχνιδιού από τον Siakam, τον οποίο αφήνει στους 12pts με 5/18 FG.
Dominance!
Στο πρώτο ημίχρονο οι Raptors σκόραραν κυρίως στο transition και μετά από δεύτερες επιθέσεις. Εξάλλου οι Καναδοί πέτυχαν 41 pts από παιχνίδι στο transition ή από επιθετικά rebound (18 fast break points-23 second chance points).
Τα πέντε λεπτά του πνιγμού:
Στην τρίτη περίοδο οι Warriors μπήκαν μέσα και το μάτι τους γυάλιζε. Θύμισαν σε όλους πως είναι μια από τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) two way team που έχει πατήσει ποτέ παρκέ.
Στην τρίτη περίοδο λοιπόν οι πρωταθλητές απλώνουν τις τανάλιες τους στην άμυνα και χαλάνε όλους τους χρόνους εκτέλεσης σε μακρινά σουτ των Raptors. Ταυτόχρονα με το μέγεθος του Cousins και την ταυτόχρονη παρουσία του Green απαγορεύουν κάθε πιθανότητα για drive. Ο οποίος Green παίρνει το αίμα του πίσω στην άτυπη ρεβάνς του πρώτου παιχνιδιού από τον Siakam, τον οποίο αφήνει στους 12pts με 5/18 FG.
Dominance!
Την ίδια στιγμή έβρισκαν πόντους, τόσο στο transition (σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό), αλλά και φυσικά στο set, στο οποίο έγιναν πολύ πιο λειτουργικοί (θα εξηγήσουμε παρακάτω).
Όλα αυτά σε 5 αγωνιστικά λεπτά, μέσα στα οποία οι πρωταθλητές πρόλαβαν να τρέξουν ένα μαγικό 0-18 σερί!
Οι Raptors αδυνατούσαν να αντιδράσουν και όταν το έκαναν οι πρωταθλητές είχαν απάντηση σε κάθε σουτ που πετύχαιναν, βρίσκοντας συνεχώς νέους πρωταγωνιστές. Πλέον οι GSW έπαιζαν με τρομερή αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Μην ξεχνάμε πως αυτά τα παιδιά έχουν ένα winning mentality από τον Curry, τον Thompson και τον Green μέχρι τον τελευταίο που έρχεται από τον πάγκο.
Για παράδειγμα τα back to back τρίποντα του Cook την στιγμή που οι νικητές της Ανατολικής περιφέρειας είχαν μειώσει στους 4, ήταν μαχαιριά στην καρδιά.
Οι Raptors βέβαια με τον Leonard μπροστάρη προσπάθησαν ξανά και ξανά να επιστρέψουν, όμως δεν μπόρεσαν να ευστοχήσουν σε κανένα μεγάλο σουτ για να απειλήσουν πραγματικά τους πρωταθλητές. Όταν ο Green ευστόχησε για να μειώσει σε 106-104 ήταν ήδη αργά, για να έρθει το μεγάλο σουτ από τον Iggy και να δώσει ένα οριστικό τέλος στο παιχνίδι.
Τι άλλαξε ο coach Kerr στην set επίθεση:
Όπως είπαμε παραπάνω οι πρωταθλητές εμφανίστηκαν πολύ πιο efficient στο set παιχνίδι σε σχέση με το game 1. Αυτό φυσικά δεν συνέβη με κάποιο μαγικό ραβδάκι. Πολλοί θα πουν ότι η άμυνα των Raptors δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματική.
Όχι!
Η άμυνα του Toronto ήταν εξαιρετική και έπιασε σχεδόν τα ίδια επίπεδα ενέργειας με το πρώτο παιχνίδι. Ο coach Kerr απλά επέλεξε να κάνει μερικές αλλαγές στον τρόπο επίθεσης της ομάδας του, για να γίνει πιο λειτουργική.
Η πρώτη και σημαντικότερη ήταν η αλλαγή του main ball-handler.
Στο προηγούμενο παιχνίδι βασικός χειριστής της ομάδας ήταν κατά κύριο λόγο ο Curry με δεύτερους πόλους δημιουργίας τους γνωστούς Green-Thompson.
Στο παιχνίδι της Κυριακής αυτό άλλαξε, επειδή ο coach αντιλήφθηκε πως δημιουργήθηκε θέμα με το spacing της ομάδας, όταν δεν έχει δύο καλούς off ball shooters (όπως αναλύσαμε παραπάνω).
Έτσι αποφάσισε να δώσει περισσότερες μπάλες στον Green από την αρχή των επιθέσεων και έβαλε τους Curry-Thompson στα φτερά
Προφανώς αυτή η τακτική δημιούργησε προβλήματα στην άμυνα των Raptors ακόμα κι αν ο Steph δεν ήταν σε καλή βραδιά (αγωνίστηκε άρρωστος). Ακόμα κι όταν ο Curry είναι άστοχος καμία άμυνα δεν θα του δώσει το παραμικρό εκατοστό για να εκτελέσει κι έτσι αυτομάτως βρίσκονται χώροι για να κάνουν παιχνίδι οι υπόλοιποι.
Ακόμα κι όταν ο Thompson τραυματίστηκε ο coach Kerr δεν άλλαξε το πλάνο του.
Προτίμησε να βάλει τον άπειρο αλλά καλύτερο σουτέρ Cook μέσα από το να ρίξει στην μάχη τον πολύ πιο έμπειρο και παιγμένο σε τέτοια παιχνίδια –αλλά όχι επαρκή στο περιφερειακό σουτ– Livingston. Η επιλογή του τον δικαίωσε.
Η δεύτερη αλλαγή του αφορούσε την χρησιμοποίηση του Cousins στο παιχνίδι.
Στο game 1 ο Boogie ήταν απογοητευτικός. Ήταν εκτός τόπου και χρόνου και πολλοί πίστευαν πως η παρουσία του περισσότερο κακό έκανε στην ομάδα παρά καλό.
Ο Cousins όμως μπήκε στο game 2 έτοιμος για να δώσει απαντήσεις. Παρότι δεν έχει ακόμα την ίδια dominant παρουσία σε σχέση με αυτή που είχε πριν 2-3 χρόνια, η ποιότητα του ξεχειλίζει στο παρκέ.
Ο Cousins είναι από τους βασικούς λόγους που οι Warriors έπαιξαν κυριαρχικό μπάσκετ στην τρίτη περίοδο. Είναι ο βασικός λόγος που η μπάλα γύρισε εξαιρετικά στην επίθεση με τον ίδιο να δημιουργεί πάρα πολλές φάσεις στην πλάτη της άμυνας, διαβάζοντας τα cuts των συμπαικτών του προς το καλάθι,
Εξαιτίας αυτών των δύο αλλαγών και παρόλο που ο Curry ήταν σε μέτρια βραδιά και παρόλο τον τραυματισμό του Thompson οι Warriors νίκησαν στο δεύτερο παιχνίδι.
Εξαιτίας αυτών των δύο αλλαγών είδαμε τους πρωταθλητές να σκοράρουν 22 καλάθια στο δεύτερο ημίχρονο, όλα μετά από κάποια τελική πάσα (100% assist rating) και συνολικά 34 από τα 38 (89.5% assist rating).
Τα επόμενα παιχνίδια:
Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπω πως θα καταφέρουν οι Raptors να γυρίσουν την σειρά τούμπα. Οι Warriors ακόμα και χωρίς τον Durant είναι μια μηχανή, που πολύ δύσκολα μπορείς να την απενεργοποιήσεις.
Η τακτική του Kerr δεν θα αλλάξει.
Οι Raptors αν θέλουν να έχουν ελπίδες για break πρέπει να βάλουν τα σουτ που θα τους δώσει η αντίπαλη άμυνα.
Θέλουν κρύα χέρια και παίχτες με προσωπικότητα σαν τον Gasol να βγουν μπροστά.
Επίσης πρέπει η μπάλα να ακουμπήσει λίγο περισσότερο κοντά στην ρακέτα. Καλά τα pick ’n’ pop του Marc, όμως δεν γίνεται να μην του περνάς την μπάλα καθόλου στο post, ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκεται ο Looney.
Επιπροσθέτως, νομίζω πως καθοριστικός παράγοντας θα είναι ο VanVleet, ο οποίος είναι εξαιρετικός μπρος πίσω. Στο χθεσινό παιχνίδι είχε οκτώ deflections την στιγμή που όλη η υπόλοιπη ομάδα είχε τον ίδιο αριθμό. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει ως floor spacer και να είναι αυτός που θα βάλει τα μεγάλα σουτ για τους Καναδούς. Η αλήθεια είναι πως του έχω περισσότερο εμπιστοσύνη σε αυτό το κομμάτι σε σχέση με τον Green.
Ακόμα ενδιαφέρον θα έχει να δούμε σε τι κατάσταση θα είναι ο Thompson μετά τον τραυματισμό του (ξεκαθάρισε ότι θα αγωνιστεί στο game 3), καθώς αποτελεί βασικό πυλώνα του παιχνιδιού των Warriors.
Φυσικά αν και τυχόν επιστρέψει ο Durant η σειρά έχει επισήμως τελειώσει με όλο τον σεβασμό στην ομάδα των Raptors. Αν και πιστεύω πως εφόσον έγινε το break το ιατρικό επιτελείο των πρωταθλητών δεν θα θελήσει να πιέσει για μια άμεση επιστροφή, αν ο ίδιος ο παίχτης δεν είναι 100% έτοιμος. Μην ξεχνάμε πως ο Kevin φέτος θα ψαχτεί στην αγορά για το max συμβόλαιο και σίγουρα δεν θα ρισκάρει να υποτροπιάσει. Αν όμως χθες είχε γίνει το 2-0 τότε πιστεύω πως θα τον βλέπαμε να έσφιγγε τα δόντια και να επέστρεφε στα παιχνίδια στο Oakland.
Και θα κλείσω αυτό το κείμενο με ένα τραγουδάκι του άκρως συμπαθητικού (nooot!!!) rapper που έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σε αυτά τα play-off.
Drake είσαι ένας από εμάς, απλώς γεννήθηκες σε λάθος χώρα. Έλα στην Ελλάδα και θα κανονίσουμε συνεργασία με Sin Boy (ίσως και με Νέστορα).
Καλή συνέχεια τελικών να έχουμε.