Πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένα ροκ κλαμπ. Το Jasmin.
Το Jasmin ήταν στην Μιχαλακοπούλου πίσω από τον Πύργο των Αθηνών. Δεν ήταν το καλύτερο ροκ κλαμπ. Παρόλα αυτά έκανε κάτι ενδιαφέρον. Κάθε μέρα είχε διαφορετικό θέμα στα είδη ροκ που έπαιζε και τα Σαββατοκύριακα αν θυμάμαι καλά έπαιζε generic.
Οπότε συνήθως πηγαίναμε τις Τετάρτες που ήταν οι metal nights.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ για τις metal nights του Jasmin λοιπόν, είναι ότι μια Τετάρτη πριν καμιά εικοσαριά χρόνια έμαθα ένα συγκρότημα που κανονικά έπρεπε να ξέρω πολύ πριν.
Τους Spiritual Beggars.
Οι Spiritual Beggars είναι το αιώνιο side-project του τεράστιου Michael Amott.
Ο Amott είναι ο κιθαρίστας και δημιουργός των Arch Enemy (φλώροι αλλά props στην Angela) και των Carcass (όχι φλώροι). Το κοινό σημείο των δύο συκροτημάτων ωστόσο είναι ότι και οι δύο παίζουν μελωδικό death. Και επειδή όπως συνήθως συμβαίνει με καλλιτεχνάρες που δεν μπορούν να περιορίσουν την εκνευριστική δημιουργικότητα τους σε ένα πράγμα, ο Amott έφτιαξε τους Spiritual Beggars προκειμένου να παίξει αυτό που δεν μπορούσε να παίξει πουθενά αλλού.
Stoner.
Οι Spiritual Beggars του Amott λοιπόν, είναι ένα κράμα ψυχεδελικού, 70s stoner ροκ, γεμάτο ριφ, τρέξιμο, κιθάρες και δύναμη. Και ναι. Ο λόγος ύπαρξης τους είναι για να σε κάνουν να νιώσεις ξεκάθαρα πιό μούρη από όσο πραγματικά είσαι.
Συνολικά υπάρχουν τα τελευταία 25 χρόνια. Άκυρο για τέτοια φάση. Που υπάρχουν.
Έχουν βγάλει βέβαια μόνο 9 δίσκους. Αλλά τί δίσκους…
Επίσης έχουν αλλάξει 3 τραγουδιστές. Σχεδόν ανά δεκαετία. Αλλά τί τραγουδιστές…
Σήμερα παίζουν με τον Apollo. Καλός. Πριν έπαιζαν με τον JB. Καλύτερος. Και πιο πριν έπαιζαν με τον Spice.
Τον Spice…
Ο Spice, του οποίου το κανονικό όνομα δεν πρέπει να θυμάται ούτε η μάνα του, ανήκει στο γκρουπ ανθρώπων που κάποτε εμφανίστηκαν, τα γ@μησαν όλα, υπήρξε μια περίοδος που ο κόσμος μιλούσε για αυτούς σαν να μιλάει για παγκοσμίως γνωστές προσωπικότητες σαν τον Χριστόφορο Κολόμβο ή τον Σωκράτη, και σήμερα πρέπει να συζητάνε τί έζησαν με κάποιον μπάρμαν που θα τους κοιτάζει παράξενα σκουπίζοντας ποτήρια.
Ο Spice τέλος πάντων υπήρξε η απόλυτη stoner υπερφωνάρα. Ένας τυπάς που βοήθησε να βγει ο μεγαλύτερος stoner δίσκος στην ιστορία του είδους.
Το Ad Astra.
Tο Ad Astra είναι εκείνο το είδος πραγμάτων στην ζωή που για κάποιον ανεξήγητο λόγο μένουν κρυμμένα από τον συλλογικό νου και που θα πρέπει κάποιος να σε βοηθήσει να τα ανακαλύψεις. Είναι όπως για παράδειγμα πρέπει να σου πουν να δεις το Looper αν σου αρέσει ο Bruce Willis.
Είναι εκείνο το είδος πραγμάτων που αφ’ ενός σε κάνουν να απορείς για ποιον λόγο δεν συζητείται το θέμα τους σε εβδομαδιαία βάση στην Βουλή και αφ’ ετέρου να νιώθεις ότι γνωρίζεις μυστικά επιπέδου τί βρίσκεται στην Περιοχή 51. Ή ποιά είναι η συνταγή της Coca Cola.
Το Αd Astra, οι Spiritual Beggars, ο Bruce Willis.
Και μια Τετάρτη πριν 20 χρόνια στο Jasmin.
Πάντα ήξερα ότι όλα τα γαμάτα πράγματα είναι κρυμμένα. Αυτή τη φορά θα δω πώς είναι να τα κρύβεις εσύ.
Τουλάχιστον σε 20 χρόνια από τώρα θα έχεις να λες μια ωραία ιστορία…
Καλή μας αρχή.
“And all I can say to you if to fly with the riddle
To touch the moon all I can say to you is try”