“Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο”. Μια basic φράση που την ακούμε συνεχώς , όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα θέλαμε και μας τυχαίνουν αναποδιές. Τι να μας που και οι Sacramento για αναποδιές, μια ομάδα στην οποία τα τελευταία χρόνια τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά. Λάθος αποφάσεις, λάθος παίχτες, λάθος προπονητές. Όλα λάθος. Κι εκεί που όλα έδειχναν πως το βαρέλι δεν έχει πάτο, ξαφνικά οι Kings αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους. Ή μήπως δεν ήταν και τόσο ξαφνικά;
Τα χρόνια της Μαρμότας:
Ήταν το μακρινό 2006 όταν για τελευταία φορά οι Kings συμμετείχαν στα play off του NBA. Με μια εξαιρετική πεντάδα παιχτών (Mike Bibby-Ron Artest-Peja Stojakovic-Brad Miller-Bonzi Wells), η οποία με ένα δυνατό finish τους οδήγησαν στην 8η θέση στην regular season. Βέβαια στα play off συνάντησαν τους πανίσχυρους Spurs του Popovich και έτσι αποκλείστηκαν σχετικά εύκολα με ένα τίμιο 4-2. Τα χρόνια πέρασαν και το Sacramento δεν έφτασε ποτέ ξανά κοντά στην είσοδό του στα πολυπόθητα play off. Ανελέητο tanking, χρονιές χαμένες για να γεμίσουν το roster τους με ταλέντο. Αλλά λάθος επιλογές πάντα. Οι προπονητές που ήρθαν είτε ήταν από το δεύτερο ράφι (Reggie Theus, Kenny Natt, Keith Smart, Tyrone Corbin), είτε ήταν προπονητές που τους είχε ξεπεράσει το άθλημα (Paul Westphal, George Karl). Η μοναδική σωστή επιλογή ήταν ο Mike Malone, τον οποίο βέβαια πρόλαβε και τον έδιωξε ο απίθανος Pete D’Allesandro. Όλη αυτή η αστάθεια στον πάγκο της ομάδας προφανώς δεν μπορούσε να οδηγήσει σε κάποια σταθερή πορεία στο αγωνιστικό κομμάτι. Τα εγκλήματα της διοίκησης φυσικά δεν περιορίστηκαν εκεί, αφού τα τελευταία χρόνια έδιναν τα κλειδιά της ομάδας σε λάθος χέρια. Μετά την απόσυρση του θρυλικού Geoff Petrie από general manager, τις τύχες της ομάδας ανέλαβε ο τυφώνας D’Allesandro όπως είπαμε παραπάνω, για να έρθει στην συνέχεια ο άπειρος Vlade Divac.
Οι εγκληματικές επιλογές στα draft της τελευταίας οκταετίας:
Όπως είπαμε και παραπάνω οι Kings τα τελευταία χρόνια έκαναν ανελέητο tanking. Πολλοί έλεγαν πως κάποτε η υπομονή και οι θυσίες τόσων χρόνων θα ανταμειφθούν και πράγματι έτσι θα γινόταν, αν οι επιλογές των gm ήταν οι κατάλληλες. Μόνο που στους Kings οι επιλογές ήταν εγκληματικές σε όλα τα επίπεδα. Όπως είναι γνωστό, όταν μια ομάδα πάει σε rebuild και τερματίζει χαμηλά στην βαθμολογία, τότε έχουν όλο και περισσότερες πιθανότητες για κάποιο καλό draft pick. Οι Kings δεν αποτέλεσαν εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα, καθώς από το 2010 και μετά έχουν πάντα draft picks μέσα στην πρώτη δεκάδα. Οι επιλογές, όμως μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν τραγικές. To 2010 οι Kings επιλέγουν στο no.5 τον Demarcus Cousins, που ήταν ίσως η μόνη σωστή επιλογή τους μέχρι πολύ πρόσφατα. Από εκεί και πέρα τίποτα δεν πήγε σωστά. Το 2011 επέλεξαν τον Bismack Biyombo στο no.7 του draft, του οποίου τα δικαιώματα τα αντάλλαξαν αμέσως σε ένα mega trade με εμπλεκόμενους τους Bucks και τους Hornets, με αποτέλεσμα οι Kings να καταλήγουν με τον βετεράνο John Salmons και τον πολλά υποσχόμενο Jimmer Fredette (ο οποίος κατέληξε στην Κίνα). Τι κι αν από το no.7 και κάτω υπήρχαν παίχτες όπως ο Kemba Walker, ο Klay Thompson, ο Kawhl Leonard, ο Nikola Vucevic και ο Jimmy Buttler. Το 2012 τώρα οι Kings επέλεξαν να αποκτήσουν έναν ακόμα center στο no.5 (ενώ ήδη υπήρχε ο Cousins), τον Thomas Robinson (ναι αυτόν που πέρυσι ήρθε στην Euroleague, για χάρη του coach Μπαρτζώκα). Φυσικά οι Kings δεν είδαν ποτέ τις επιλογές των Damian Lillard και Andre Drummond (αφού σώνει και καλά ήθελαν να πάρουν ψηλό). Το 2013, ο νέος General Manager Pete D’Allesandro επέλεξε να πάρει στο no.7 τον Ben McLemore, έναν μέτριο SG, ο οποίος ποτέ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Εκείνη την χρονιά βέβαια υπήρχε διαθέσιμος και ο Γιάννης Αντεντοκούνμπο, ο οποίος κατέληξε στο no.15. Την επόμενη χρονιά τα λάθη συνεχίστηκαν από τον νεαρό Pete, ο οποίος επέλεξε στο no.8 τον Nik Stauskas, την στιγμή που παρακάτω υπήρχαν οι τίμιες επιλογές Dario Saric, Zach LaVine και Jusuf Nurkic. Το 2015 η επιλογή του Willie Cauley-Stein αποδείχθηκε εξαιρετική (παρότι στην αρχή φαινόταν περίεργη, καθώς οι Kings ήθελαν ξεκάθαρα ενίσχυση στις θέσεις των guard). Το 2016 στην πρώτη χρονιά του Vlade Divac ως general manager, το Sacramento επέλεξε στο no.8 τον Marquese Chriss, του οποίου τα δικαιώματα (ευτυχώς), ανταλλάχθηκαν κατευθείαν για να πάρουν εκείνα του Bogdan Bogdanovic (Divac speaking) και εκείνα του Γιώργου Παπαγιάννη και του Skal Labissiere (δύο επιλογές που δεν βγήκαν ποτέ). Τουλάχιστον έμεινε ο Bogdan από αυτή την ανταλλαγή. Στην δεύτερη χρονιά του Divac τώρα, οι Kings είχαν δύο draft picks στην πρώτη δεκάδα. Στο no.5 πήγαν με την επιλογή του De’Aron Fox, η οποία αποδεικνύεται εξαιρετική. Το δεύτερο draft pick τους όμως στο no.10 δεν ήταν τόσο επιτυχημένο. Εκεί λοιπόν οι “Βασιλιάδες” επέλεξαν τον Zach Collins (δεν έχει δείξει ότι μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο μέχρι σήμερα), τον οποίο αμέσως αντάλλαξαν με τον Justin Jackson και τον Harry Giles (ο πρώτος ανταλλάχθηκε πρόσφατα, ενώ ο δεύτερος έρχεται από τον πάγκο για να δίνει βοήθειες). Σίγουρα πάντως θα μπορούσε να γίνει μια καλύτερη επιλογή αν σκεφτούμε ότι πιο κάτω στην λοταρία υπήρχαν οι Malik Monk, Donovan Mitchell και Kyle Kuzma. Και φτάνουμε στα draft του 2018 εκεί που έγινε η μεγάλη συζήτηση για το θέμα Doncic. Ο Divac επέλεξε να πάρει στο no.2 τον Marvin Bagley, αντί του παιδιού θαύματος του Ευρωπαικού basket. Προσωπικά θεωρώ πως ο Bagley έχει μεγαλύτερο ταβάνι σε σχέση με εκείνο του Doncic, το θέμα είναι αν θα μπορέσει ποτέ να το φτάσει. Σίγουρα πάντως μιλάμε για μια εξαιρετική επιλογή. Όπως καταλαβαίνετε οι επιλογές των Kings τα τελευταία οκτώ χρόνια στα draft είναι σχετικά κακές. Όμως δεν είναι μόνο αυτές που μέχρι πρόσφατα ταβάνιαζαν την ομάδα.
Το έγκλημα με τον Isaiah Thomas:
Ήταν 23 Ιουνίου του 2011, όταν οι Kings επέλεξαν στο no.60 τον ύψους 1.75 Isaiah Thomas, σαν μια λύση που απλά θα γέμιζε το roster τους. Για καλή τύχη όμως του “κοντού” το Sacramento εκείνη την χρονιά δεν διέθετε κάποιον καθαρό PG, αντιθέτως διέθετε πολλούς πλάγιους. Έτσι από την αρχή της χρονιάς ο coach Smart ξεκίνησε να δίνει ευκαιρίες στο παλικάρι με το νούμερο 22. Ο Thomas αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά και τελειώνει την χρονιά με τα πολύ καλά νούμερα της τάξης των 11.5ppg και 4.1apg. Την επόμενη ο Thomas καθιερώθηκε ως starter στην πεντάδα των Kings, για να έρθει το 2014, η χρονιά της εκτόξευσης του Isaiah με τον coach Malone στον πάγκο. Ο Thomas τελειώνει την χρονιά με 20.2ppg και 6.3apg, γίνεται το αγαπημένο παιδί τόσο της κερκίδας, όσο και του προπονητή του. Όλα καλά μέχρι να ανακατευτεί στο θέμα ο general manager D’Allesandro, ο οποίος στο τέλος της χρονιάς αποφάσισε να μην καλύψει τα “θέλω” του Thomas και ουσιαστικά αποφάσισε να τον ανταλλάξει για το τίποτα, αψηφώντας τα θέλω τόσο του κοινού των Kings, όσο και του coach Malone (τον οποίο στην συνέχεια έδιωξε σε μια άλλη εκπληκτική απόφαση). Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Thomas μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τους Suns κατέληξε στoυς Celtics, τους οποίους οδήγησε στους τελικούς περιφέρειας το 2017. Σε ατομικό επίπεδο ο Thomas κάνει μαγικά πράγματα στο παρκέ και η εξαιρετική του παρουσία ανταμείβετε με την συμμετοχή του σε δύο All Star Game (2016-2017). Την ίδια στιγμή ο coach Malone πηγαίνει στους Denver Nuggets, οι οποίοι τον εμπιστεύονται και τον στηρίζουν ακόμα και χωρίς την συμμετοχή τους σε play off τα πρώτα τρία χρόνια. Για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου οι Nuggets είναι στην δεύτερη θέση της Δύσης και ο coach Malone συμμετέχει σαν προπονητής στο all star και σίγουρα θα είναι μέσα στα ονόματα για coach of the year. Great job D’Allesandro.
To trade που άλλαξε τα πάντα γύρω από την νοοτροπία του συλλόγου:
Και φτάνουμε στον χειμώνα του 2017, όταν λίγο πριν το trade deadline, οι Kings θα προχωρήσουν σε μια αλλαγή που θα τάραζε τα νερά του NBA, καθώς ο μοναδικός all star της ομάδας Demarcus Cousins ανταλλάσεται για τους Tyreke Evans, Langston Galloway, τον rookie Buddy Hield και δύο draft picks (ένα πρώτου γύρου και ένα δεύτερου γύρου), που πήγαν στον Justin Jackson και τον Frank Mason. Πολλοί τότε βιάστηκαν να πουν, πως οι Kings έβαλαν ταφόπλακα στα όποια όνειρά τους για συμμετοχή στα play off και ο Divac δέχτηκε σκληρή κριτική για αυτή του την επιλογή. Δύο χρόνια μετά όμως το Sacramento μοιάζει να είναι ο απόλυτος νικητής αυτού του trade. O Cousins πήγε στους Pelicans και ουσιαστικά δεν βρήκε ποτέ καλή χημεία με τους υπόλοιπους stars (Davis-Holiday). Tην πρώτη χρονιά έμειναν εκτός play off, ενώ στα μέσα της δεύτερης τραυματίζεται (σοβαρά) και χάνει όλο το υπόλοιπο της season. Όλως περιέργως οι Pelicans αρχίζουν να παίζουν καλύτερα χωρίς τον Boogie και καταφέρνουν να μπουν στα play off ως 6οι. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο μαγική για αυτούς καθώς “σκούπισαν” με μειονέκτημα έδρας τους Blazers, για να αποκλειστούν στην συνέχεια από τους μετέπειτα πρωταθλητές Golden State. Οι Pelicans πάντως το καλοκαίρι αποφασίζουν να μην δώσουν max συμβόλαιο στον τραυματία Cousins και έτσι ουσιαστικά χαράμισαν έναν εξαιρετικό νεαρό μπασκετμπολίστα για το τίποτα. Αυτή η ανταλλαγή ήρθε και έδεσε για τους Sacramento, αφού ξεκίνησαν να βγάζουν υγεία στο παρκέ, χωρίς να υπάρχει η δεσποτική παρουσία του Cousins για να εμποδίζει την εξέλιξη των νεαρών παιχτών του συλλόγου.
Η ζωή χωρίς τον Cousins:
Η περυσινή χρονιά ήταν και πάλι δύσκολη για τους οπαδούς των Kings. Η ομάδα δείχνει άσχημη εικόνα στο παρκέ, η ικανότητα του coach Joerger να εξελίξει αυτό το σύνολο αμφισβητείτε και ο Vlade Divac δέχεται σκληρή κριτική για την ανταλλαγή του superstar τους. Ας μείνουμε λίγο στην εικόνα της ομάδας στο παρκέ. Η αλήθεια είναι πως το θέαμα που παρουσιάζει το Sacramento την περασμένη season ήταν αποκρουστικό, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Οι Kings είχαν την χειρότερη επίθεση στην Λίγκα (98.8 pts/game) και ταυτόχρονα το χαμηλότερο pace (95.59). Γενικότερα ο coach Joerger, είναι “τέτοιος” προπονητής. Το προηγούμενο project που έτρεχε στους Grizzlies στηριζόταν στο χαμηλό pace και στην αποτελεσματική άμυνα, με μια μεγάλη διαφορά όμως. Το roster που είχε δημιουργήσει στο Memphis ήταν ειδικά διαμορφωμένο για αυτό το basket. Από την άλλη το roster του Sacramento φώναζε πως δεν ταιριάζει με αυτή την λογική. Δεν γινόταν ο Fox και ο Hield να πηγαίνουν σε low tempo και set επιθέσεις. Ο Απρίλης έρχεται οι Kings τερματίζουν στην 12η θέση της West Conference με record 27-55 (μόλις 6 νίκες παραπάνω από τους τελευταίους Suns) και το προπονητικό επιτελείο γνωρίζει πως δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν να βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι. Ξέρουν πως το καλοκαίρι του 2018 θα είναι καλοκαίρι αλλαγών.
Η φετινή χρονιά και το κυνήγι των playoff:
Το καλοκαίρι που μας πέρασε οι Kings επέλεξαν να κινηθούν έξυπνα στην αγορά, καθώς απέκτησαν τον Nemanja Bjelica για ένα γέμισμα στην γραμμή των forwards και τον Yogi Ferrell για να αναλάβει τον ρόλο του back-up pg. Φυσικά στο roster πλέον υπήρχε και ο Marvin Bagley, ο οποίος όπως είπαμε και παραπάνω επιλέχθηκε στο no.2 του φετινού draft. Όπως αντιλαμβάνεστε οι αλλαγές δεν ήταν ιδιαίτερα πολλές και σημαντικές στο roster. Ο κορμός παρέμεινε ως έχει. Η μεγάλη αλλαγή αφορούσε την φιλοσοφία της ομάδας. Ο coach επέλεξε (σοφά) να πάει σε ένα style basket εντελώς διαφορετικό από εκείνο που μας είχε συνηθίσει στις προηγούμενες δουλειές του. Έδωσε ελευθερίες στους ταλαντούχους παίχτες του και από τους πρώτους αγώνες της φετινής χρονιάς φάνηκε πως υπήρχε η πρόθεση να ψάξουν το ανοιχτό γήπεδο. Προσωπική μου άποψη είναι πως ο Αμερικανός coach έπραξε σωστά και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Ο Fox είναι ο κατάλληλος pg για να τρέξει μια τέτοια επίθεση, καθώς μιλάμε για έναν πραγματικά φτεροπόδαρο guard. Ο Fox έχει το potential να γίνει ο καλύτερος pg στον κόσμο σε up tempo καταστάσεις. Παράλληλα η δουλειά που έριξε το καλοκαίρι στο shot του τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ, όπως επίσης έχει βοηθήσει και όλη την λειτουργία της ομάδας (είναι βασικό στο σύγχρονο basket, ο βασικός σου ball handler να έχει την ικανότητα να σουτάρει αξιόπιστα). Από εκεί και πέρα κομβικής σημασίας ήταν η αναβάθμιση του ρόλου του Hield. O Hield μας είχε συστηθεί στο κολλέγιο ως ένας εξαιρετικός shooter από κάθε γωνία του παρκέ, ενώ πέρυσι είχε τον ρόλο του 6th player στο Sacramento. Φέτος βέβαια βλέπουμε πραγματικά έναν τελείως διαφορετικό παίχτη και όχι έναν απλά εξαιρετικό shooter. O Hield το καλοκαίρι δούλεψε πολύ τον χειρισμό της μπάλας, ενώ πλέον δεν διστάζει να μπει μέχρι μέσα στο καλάθι τελειώνοντας τις φάσεις μετά από επαφή. Φυσικά μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα παιδί με απίστευτο μηχανισμό στο shoot (είτε στατικό, είτε pull up) και με εξαιρετικό footwork. Με λίγα λόγια ο Buddy μετατράπηκε σε έναν ολοκληρωμένο scorer, ο οποίος και αυτός βοηθήθηκε πάρα πολύ από την αλλαγή φιλοσοφίας του προπονητή του. Γενικότερα το ανέβασμα του pace (δεύτερη ομάδα σε pace φέτος, 104.32), βοήθησε αυτούς τους δύο μελλοντικούς all star να “αναπνεύσουν”. Φυσικά αποτέλεσμα της αλλαγής πλάνου ήταν και η βελτίωση της εικόνας της ομάδας σε αγωνιστικό επίπεδο. Οι περισσότεροι αναλυτές στην αρχή της χρονιάς δεν έδιναν καμία ελπίδα για να μπουν στην 8άδα (χαρακτηριστικά έλεγαν πως θα τερματίσουν στην 5th της Pacific Division). Η εικόνα της ομάδας όμως ήταν ανέλπιστα καλή, κάτι που έδωσε ελπίδες στον κόσμο της για είσοδο στα play off έπειτα από 13 χρόνια απουσίας. Έτσι φτάσαμε στο trade deadline του Γενάρη, εκεί που ο Σέρβος general manager επιλέγει να διεκδικήσει στα ίσα την είσοδό της ομάδας στα play-off απέναντι στις ομάδες του Los Angeles. Έτσι ανταλλάσει το αποτυχημένο project του Justin Jackson και τον βετεράνο Zach Randolph (ο οποίος δεν έχει αγωνιστεί φέτος), για έναν πρώην πρωταθλητή, τον Harisson Barnes. Ταυτόχρονα ήρθαν και οι Burks-Swanigan για να δώσουν βάθος στον πάγκο. Το deal με τον Barnes από την μία προκαλεί ένα μεγάλο κόστος στο salary cup της ομάδας (αμείβεται με 25.000.000$ τον χρόνο), όμως είναι ένας παίχτης που έχει πατήσει την κορυφή (άρα διαθέτει το winning mentality που είναι ένα απαραίτητο στοιχείο σε ένα club με ταλαντούχους άπειρους παίχτες) και φυσικά βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία, ενώ θεωρώ πως δεν έχει πιάσει ακόμα το peak του. Προσωπική μου άποψη είναι, πως οι Βασιλιάδες αξίζουν να βρίσκονται στα play-off του Μαΐου, κυρίως για την βελτίωση που έχουν δείξει σε σχέση με την περυσινή τους εικόνα, όπως και για το γρήγορο και όμορφο basket που παρουσιάζουν στο παρκέ. Θα ήθελα λοιπόν πολύ περισσότερο να δούμε αυτή την νεανική ομάδα απέναντι στους Warriors, παρά τον περιοδεύοντα θίασο του Lebron (παρότι άλλη μια μάχη Βασιλιά-Warriors θα είχε ενδιαφέρον) και επίσης τους προτιμώ από τους άοσμους Clippers (ειδικά μετά την απομάκρυνση του Tobias). Επιπροσθέτως, θα είναι πολύ σημαντικό για ένα νεανικό σύνολο σαν αυτό των Kings να κερδίσουν την μάχη και να μπουν στα play off, για να δημιουργήσουν μια παρακαταθήκη, για το μέλλον του συλλόγου.
Το καυτό καλοκαίρι του 2019 και…Trust the process:
Το καλοκαίρι που μας έρχεται θα είναι καυτό για όλες τις ομάδες, όχι μόνο για τους Kings, καθώς το salary cup ανεβαίνει και πολλά μεγάλα ονόματα θα κυκλοφορήσουν ελεύθερα στην αγορά ψάχνοντας το max συμβόλαιο. Το Sacramento βέβαια έχει το πλεονέκτημα να έχει δημιουργήσει αρκετό χώρο για το επερχόμενο καλοκαίρι, καθώς έδιωξαν ήδη τα βαριά συμβόλαια των Shumpert, Randolph και McLemore, ενώ δεν πρόκειται να ανανεώσουν τους Κουφό και Burks εξοικονομώντας έτσι κοντά στα 20.000.000$. Ο μόνος που θα ενδιαφερθούν να ανανεώσουν οι Kings θα είναι ο Cauley-Stein, για τον οποίο βέβαια υπάρχει μια qualifying offer από την πλευρά της ομάδας της τάξης των 6.500.000$. Βέβαια θεωρώ πως αυτή η προσφορά δεν θα γίνει δεχτεί από τον παίκτη, ο οποίος θα αξιώσει συμβόλαιο πάνω από 10.000.000$. Από την άλλη οι Kings, λόγω του τεράστιου χώρου στο salary cup που διαθέτουν θα το χρησιμοποιήσουν σαν όπλο, καθώς δεν θα “σκάσουν” κι όλας αν δεν ανανεώσει ο νεαρός center τους. Σίγουρα η συζήτηση για ανανέωση θα είναι η προτεραιότητα που θα βάλει ψηλά στο μπλοκάκι του ο Vlade Divac, όμως η αίσθηση μου, μου λέει πως δεν θα προσφέρει συμβόλαιο μεγαλύτερο των 10.000.000-12.000.000$. Από εκεί και πέρα ο βασικός κορμός της ομάδας (Bagley-Bogdanovic-Hield-Fox-Ferrell-Bjelica) θα έχει συμβόλαιο σε ισχύ και για την επόμενη season, ενώ θεωρώ δεδομένο πως ο Barnes θα μείνει με 25.000.000$ συμβόλαιο (υπάρχει player option), καθώς δύσκολα θα βρει αλλού αυτά τα λεφτά. Με λίγα λόγια ακόμα και να ανανεώσει ο Stein με ένα συμβόλαιο κοντά στα 12.000.000$, οι Βασιλιάδες θα έχουν χώρο περίπου 40.000.000$ για να ρίξουν στην αγορά. Η λογική λέει πως θα προσπαθήσουν να φέρουν έναν all-star στην θέση του SF (τα ονόματα πολλά, Buttler, Leonard, Durant μερικά εξ αυτών) και μετέπειτα να διαθέσουν τα 10.000.000 για να φέρουν ένα back up center. Αν από την άλλη δεν τα βρουν με τον Stein πιθανότατα το max συμβόλαιο να πάει σε ψηλό (επιστροφή Boogie;) και να κινηθούν για ένα back up SF, βγάζοντας μπροστά τον Barnes ως starter. Η λογική επίσης λέει πως δεν θα κινηθούν για παίχτη σε κάποια άλλη θέση, καθώς δεν θα ήθελαν να “κουτουλάει” με τα project της ομάδας Bagley-Fox-Hield, ενώ επίσης και οι Bjelica-Bogdanovic-Farrell είναι ότι πρέπει για να δίνουν βοήθειες από τον πάγκο στις θέσεις αυτές. Συνοψίζοντας, οι Kings το καλοκαίρι που μας έρχεται θα έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν μια ομάδα που θα μπορεί σε δύο με τρία χρόνια να χαρακτηριστεί title contender. Το μέλλον της ομάδας βρίσκεται στα χέρια του Vlade Divac, ο οποίος φέτος το καλοκαίρι θα κληθεί να πάρει τις πιο σημαντικές αποφάσεις των τελευταίων ετών στην ιστορία του συλλόγου. Πρέπει να στηρίξει το process των Kings, βάζοντας δίπλα στην μελλοντική all-star τριάδα έναν superstar. Το δύσκολο θα είναι να προσελκύσει πραγματικά μεγάλα ονόματα, καθώς το Sacramento δεν ιδιαίτερα δημοφιλής αγορά.