Στο παρόν άρθρο δεν πρόκειται να διαβάσετε κάποια περισπούδαστη ανάλυση, ή τεχνικές λεπτομέρειες για το τί μπορεί να πήγε στραβά. Χρησιμοποίησα αυτό τον τίτλο γιατί από την ημερομηνία πρόσληψης του coach Πεδουλάκη είχε ξεκινήσει και η αντίστροφη μέτρηση για την απόλυσή του. Καταλαβαίνετε πως το γράφω, διότι θεωρητικά για όλους τους προπονητές ισχύει αυτό.
Είχα γράψει στο twitter το εξής σχόλιο το οποίο ουσιαστικά ήταν μια μεταφορά της κατάστασης με τον Πεδουλάκη και τον Παναθηναϊκό. «Γενικά αν εν έτει 2019 γυρνάς στη “σχέση” που είχες για πρώτη φορά το 2012 και την οποία έχεις χωρίσει ακόμη μια φορά προφανώς επειδή δεν ταιριάζατε, είναι ηλίου φαεινότερο πως ούτε αυτή η φορά θα “δουλέψει”. Το δις εξαμαρτείν πολλώ δε μάλλον το τρις…». Πάμε τώρα στα αυτονόητα. Δεν υπήρχε καμία λογική εξήγηση στην πρόσληψη για 3η φορά του coach Πεδουλάκη.
Δηλαδή πρέπει να είσαι μάγος ή κάποιος σοφός για να καταλάβεις πως από την ημέρα ανακοίνωσης της πρόσληψης του Πεδουλάκη παρακολουθείς το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης απόλυσης;;;
Ας ανατρέξουμε λίγο στους βασικούς λόγους απόλυσης του Πεδουλάκη τις προηγούμενες φορές. Αναχρονιστικό μπάσκετ, limited επίθεση (τη 2η φορά μάλιστα είχε μπει και ειδικός όρος για πρόσληψη βοηθού από ΗΠΑ αν θυμάμαι καλά σε περίπτωση που διαπιστώνονταν εκ νέου πρόβλημα) και τέλος χάσιμο των αποδυτηρίων (κακές σχέσεις με τους ξένους παίκτες, τζαμαρία Τζέιμς κοκ).
Καταρχάς για να είμαι ειλικρινής αν ήμουν ιδιοκτήτης ομάδας και έβλεπα τον προπονητή να δέχεται τέτοιον όρο στο συμβόλαιό του θα του έλεγα, φίλε μου σε ευχαριστώ αλλά δεν κάνεις για αυτό τον πάγκο.
Ας επανέλθουμε τώρα στους λόγους της απόλυσης τις 2 πρώτες φορές.
Οι λόγοι αυτοί λοιπόν έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία του ανθρώπου και προπονητή Πεδουλάκη. Κοινώς με τον χαρακτήρα του. Αλήθεια πίστευε κανείς πως ο Πεδουλάκης σχεδόν στα 60 του θα τα άλλαζε αυτά; Στα μέρη μου λέμε πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Και φυσικά η φράση επαληθεύτηκε.
Ο Πεδουλάκης υποσχέθηκε και μίλησε στις δηλώσεις του για ένα μπάσκετ που δεν πιστεύει στην πραγματικότητα και φυσικά εφόσον δεν το πιστεύει εννοείται πως δεν μπορεί και να το υπηρετήσει.
Όπως και έκανε, ή μάλλον δεν έκανε. Τα λάθος υλικά στα λάθος χέρια.
Οφείλω να ομολογήσω πως εκείνες τις ημέρες του Ιουνίου όλοι η παρέα εδώ στο hateful8 ήμασταν σε αναμμένα κάρβουνα αναμένοντας να ανανεώσει ο Πιτίνο. Όταν άρχισαν οι φήμες για Πεδουλάκη συν το γεγονός πως η εφημερίδα του προέδρου είχε αρχίσει να «διαφημίζει» τον Έλληνα τεχνικό το μήνυμα είχε ληφθεί. Η όποια προσωπική ελπίδα στο να μην δω στον πάγκο της ομάδας για τρίτη φορά τον Πεδουλάκη είχε αποδοθεί στον ίδιο και στην αξιοπρέπειά του.
Ειλικρινά τον Πεδουλάκη τον εκτιμούσα σε μεγάλο βαθμό και πραγματικά θεωρούσα και θεωρώ ακόμη πως είναι ένας πιστός στρατιώτης του συλλόγου. Οι φήμες στη 2η απόλυσή του μιλούσαν για επεισοδιακή απομάκρυνση με ανταλλαγή βαριών χαρακτηρισμών ένθεν και ένθεν. Παρόλα αυτά όταν άκουσα πως είπε το ναι στην πρόταση του προέδρου, απογοητεύτηκα. Και για την ομάδα αλλά και για εκείνον.
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω πως δεν τον θεωρώ κακό τεχνικό ή έναν τεχνικό χωρίς γνώσεις. Αυτό που πιστεύω και αποδεικνύεται και πάλι είναι πως δυστυχώς δεν έχει το ειδικό βάρος για τη διαχείριση ενός τόσο μεγάλου club. Κακά τα ψέματα ο Παναθηναϊκός άσχετα αν δεν έχει την ποιότητα του παρελθόντος παραμένει ένα winning club και η θέση του τεχνικού είναι μια ηλεκτρική καρέκλα στην οποία για να καθίσεις και να επιβιώσεις πρέπει να έχεις μεγάλη, πραγματικά μεγάλη όμως, προσωπικότητα. Σε αυτό θα πρέπει να προσθέσει κανείς και τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη της ομάδας.
Εν πάσει περιπτώσει η τρίτη και φαρμακερή θητεία έλαβε τέλος σε σύντομο χρονικό διάστημα (οποία έκπληξη) και ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά αμφότερες οι πλευρές πήραν το μάθημα τους.