Σκεφτομουν πώς να αρχισω. Απο τον Τσαβι; Τον Γιαννακοπουλο; Τον Καλαθη; Τον Πιτινο;
Τελικα αποφασισα να αρχισω απο τον τελευταιο ανθρωπο στη Γη που θα σκεφτομουν να αρχισω πριν απο ενα τεταρτο.
Τον Ντειβιντ Νουαμπα.
25 χρονων, στη τριτη χρονια του στο ΝΒΑ, στο οποιο μπηκε χωρις ντραφτ, ο Νουαμπα παιζει φετος στο Κλιβελαντ αναπληρωματικος του Αλεκ Μπερκς. Εχει 43% εντος παιδιας, 23% τριποντο και 63% βολες και η ταμπελα που τρεχει μαζι του ειναι αυτη του περιφερειακου αμυντικου.
Ναι, δεν θα κανω τον παραλληλισμο με τον Καλαθη.
Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Ο Ντειβιντ Νουαμπα επαιζε στους Μπουλς. Στους Μπουλς…
Περσι ο Νουαμπα επαιρνε 1.5 εκατομυριο. Το καλοκαιρι οι Μπουλς αποφασιζουν να ΜΗΝ του κανουν την προταση των 1.7 για να τον κρατησουν κ τελικα ο παιχτης μενει ελευθερος για να καταληξει για αυτα τα λεφτα στο Κλιβελαντ. Ποιος ηταν ο λογος που το εκαναν;
Ο ενας ηταν για να δωσουν περισσοτερα λεφτα τον πρωτο χρονο του συμβολαιου στον Τζαμπαρι. Που ηταν κ γεννημα θρεμμα Σικαγο… Ο αλλος ηταν γιατι θεωρησαν οτι ο Τζαστιν Χολιντει, ο Αντονιο Μπλακνει, ο Ντενζελ Βαλενταιν και ο Ζακ Λαβιν ταιριαζουν καλυτερο στο Hoiball.
Το Hoiball…
Μια fast-paced read and react επιθεση δηλαδη. Πώς ειναι του Τζορτζ Καρλ? Κινηση, γρηγορη μεταφορα μπαλας και ανελεητο attack the rim? Απλα χωρις τον Τζορτζ Καρλ. Χωρις τις αρχες του παιχνιδιου του. Χωρις τη σκληραδα του Καρλ. Και το κυριοτερο. Χωρις την προσαρμοστικοτητα του προπονητη που εχει παιξει την αμυνα του Σιατλ και την επιθεση του Ντενβερ. Ενας Τζορτζ Καρλ χωρις τον Τζορτζ Καρλ βασικα. Τελοσπαντων, σημασια εχει οτι επειδη η διοικηση των Μπουλς θεωρησε οτι ο Θιμποντο καθυστερουσε την επιθεση και επειδη η διοικηση των Μπουλς θεωρησε οτι οι Μπουλς ειναι οι Μπουλς ο Χοιμπεργκ ηρθε να παιξει το Hoiball.
Και ο Νουαμπα εφυγε.
Ποιοι εμειναν; Ο 29χρονος Χολιντει που διπλα στον ball dominant Λαβιν κανει καλη χρονια, παροτι ασταθης, χωρις ωστοσο να ειναι σε θεση να μαρκαρει σχεδον κανεναν. Τον Μπλακνει που ειναι πισω και απο τον Χατσινσον. Και τον Τζαμπαρι που ειναι εκτος ομαδας ψαχνοντας να φυγει. Λογω αμυνας. Μη αμυνας μαλλον.
Ναι ξεχασα. Δεν υπαρχει και ο Χοιμπεργκ…
Ανεβαινοντας τα κλιμακια του συμπαθεστατου Σικαγο και πριν παω στον ακομα πιο συμπαθεστατο Παναθηναικο να πω οτι υπαρχει ενα πραγμα που ξεχωριζει τα προβληματα που ειναι ευκολο να λυσεις απο αυτα που ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι ειναι ευκολο να λυσεις. Και στη ζωη.
Και αυτο ειναι να καταλαβεις τί φταιει. Ευκολο θα μου πεις. Για καθε προβλημα φταιει καποιος. Ή κατι. Το απομονωνεις και τελος. ΚΑΙ λυνεις το προβλημα ΚΑΙ γινεσαι δυνατοτερος.
Πολλες φορες ομως υπαρχει και μια κατασταση στην οποια οταν περιελθεις, το να βγεις ειναι πολυ δυσκολοτερο απο οσο φαινεται: Η αβολη αμηχανια του να μη φταιει κανεις.
Να εξηγησω.
Καταρχας το να βγαινεις να μιλας μετα απο μια ηττα ειναι μακραν ευκολοτερο απο το να μιλας μετα απο νικες. Δεν ειναι απλα ευκολοτερο. Ειναι και ικανοποιητικοτερο.
Ο λογος ειναι οτι θεωρουμε πως υπαρχει ενα συγκεκριμενο προβλημα. Ξεκιναμε απο εκει. Ενα προβλημα. Του οποιου μαλιστα την αιτια βρηκαμε και ως εκ τουτου ειμαστε σε θεση να το λυσουμε. Οποτε εξοργιζομαστε μεν που δεν λυνεται πριν το πουμε, ικανοποιουμαστε δε απο το γεγονος οτι το εχουμε εντοπισει.
Οταν ξερεις τι φταιει κατα βαθος χαιρεσαι. Και στη ζωη. Προτιμας να σε κερατωσει κ να τραγουδησεις οτι ειναι πουτανα στη ψυχη παρα να μην ξερεις τι φταιει κ να βλεπεις τη σχεση να διαλυεται.
Νιωθεις αβολα.
Μια αβολη αμηχανια που στην πραγματικοτητα ειναι πολυ δυσκολοτερο να εντοπισεις κ να αξιολογησεις σωστα.
Ο Ντειβιντ Νουαμπα τελικα πηγε στους Καβς για τα 1.7 που λεγαμε. Ο Σεξτον μετα τον τραυματισμο του Χιλ πηρε θεση βασικου PG στο Κλιβελαντ. Λιγες μερες μετα και ενω ηταν καπου στο 1-8 αρχισαν να υπαρχουν φημες οτι τα αποδυτηρια λενε οτι ο Σεξτον δεν πρεπει να στηριχτει.
Ενα μηνα μετα ο Σεξτον ειχε 19.5 ποντους μ.ο, με 10/18 τριποντα νικωντας μεταξυ αλλων Σιξερς κ Ροκετς με 23 κ 29 ποντους αντιστοιχα. Τί ειχε αλλαξει; Η αποφαση του Ντρου να κανει βασικο τον Ντειβιντ Νουαμπα, μαρκαροντας κατα σειρα Λεμπρον, Σιμονς κ Χαρντεν. Απο τοτε ολοι μιλανε για τον χωρο που δινει η αμυντικη παρουσια του Νουαμπα στην ελευθερια του Σεξτον στην επιθεση. Α και ο Τζορτζ Χιλ εφυγε…
Φυσικα ο Νουαμπα μετα τραυματιστηκε αλλα αρκετα με αυτον.
Ο παραλληλισμος με την κατασταση και τον λαθος προγραμματισμο του Παναθηναικου εγινε…
Αλλα δε θα παω στον Παναθηναικο. Οχι ακομα εστω. Γιατι αν υπαρχει ενα κλαμπ παγκοσμιως που αντιπροσωπευει την χαμενη ευκαιρια, την ευκαιρια που ερχεται και φευγει, την αδικαιολογητη απαθεια μπροστα στις γενιες παιδιων που περνανε απο μπροστα της και χανονται αυτο ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να ειναι ο Παναθηναικος. Αλλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Ειναι οι Μπουλς.
Οι Μπουλς ειναι το Βασιλειο του Ροαν. Ο βασιλιας Θεοντεν που εχει γνωρισει τη δοξα για 40 χρονια κ τωρα εχει διωξει τα παιδια του και ειναι μονος κατω απο την επιρροη του Γκριμα του Σκουληκογλωσση. Στη περιπτωση αυτη βεβαια ο σταρ της υποθεσης οπως σε καθε παραμυθι δεν ειναι ο καλος. Ο καλος ειναι σχεδον παντα τυποποιημενος. Υπαρχει εκει για να νικησει στο παραμυθι κ ολοι να νιωσουν εξαγνισμενοι επειδη ταυτιστηκαν μαζι του. Προφανως ειναι καλο να ταυτιστεις με τον Λουκ Σκαιγουοκερ (οχι τον Λεκα). Σαν παιδι ειναι καλο να ταυτιζεσαι με τον καλο. Δε θελουμε να γινεις δολοφονος. Αλλα ο πραγματικος σταρ του παραμυθιου ειναι ο Σιθ Λορντ. Τελοσπαντων. Επιστροφη στο προηγουμενο παραμυθι. Ειναι καλος ο Θεοντεν κ ακομα πιο καβλωτικος οταν φωναζει ride now, ride to Gondor. Αλλα το πιο ενδιαφερον ερωτημα ηταν αλλο.
Ποιος πουστης ηταν ο Γκριμα;
Ο Γκριμα λοιπον εδω εχει προσωπο. Εχει ξυρισμενο κεφαλι και κοντοκουρεμενο ασπρο μουσακι. Ειναι ο Τζον Πακσον. Παρεα με τον GM του τον Γκαρ Φορμαν. Ειναι ο Γκριμα του Σικαγο την τελευταια 15ετια.
Ο Τζον Πακσον δεν ειναι απλα ο τυπος που δεν αφησε τον Νουαμπα να φυγει για να πληρωσει 20 εκατομυρια το χρονο στον τραυματια Τζαμπαρι. Που δεν εδιωξε τον Θιμποντο για να παιξει το Hoiball με τον Γουειντ κ τον Ροντο. Δινοντας τους 24 και 28 εκατομυρια αντιστοιχα. Οχι. Ειναι το περηφανο μελος της ομαδας που το ’10 αντι να παρει τον Λεμπρον κ τον Γουειντ πηρε τον Μπουζερ. Που δεν καταφερε να παρει τον ΜακΓρειντι, τον Χιλ, τον Ντανκαν. Της ομαδας που η μεγαλυτερη της επιτυχια ειναι η υπογραφη του 34χρονου Γκασολ. Και του Μπεν Γουαλας τοτε. Και του Γουειντ που ειπαμε πριν. Τωρα. Της ομαδας που πηρε τον Καμερον Πειν. Που προτιμησε τον Μαικλ Καρτερ Γουιλιαμς αντι του Ντινγουιντι. Που εδιωξε τον Μπατλερ. Της ομαδας που τωρα παιζει ασσος ο Arcidiacono. Το γραφω στα αγγλικα. Αν και στα ελληνικα θα ηταν πιο ταιριαστο σε αυτο που συμβαινει στον συλλογο τα τελευταια 15 χρονια…
Φυσικα κ αυτη η ομαδα θα επαιρνε τον Τζαμπαρι το καλοκαιρι για να τον αφησει τωρα.
Ειναι η ομαδα που γραφει γραμμα για να ξεφτιλισει τον Θιμποντο. Η ομαδα που λεει δημοσιως οτι οι παιχτες προπονουνται πολυ σκληρα. Αλλα με τον επομενο πολυ χαλαρα. Ε και που με τον τωρινο παιζουνε μπουκετα.
Ο Πακσον ομως ειναι και θα ειναι εκει.
Φταιει; Φταιει.
Φταιει ΜΟΝΟ αυτος;
Ο Παξον το 2009 ακριβως μετα το ντραφτ του Ροουζ ηθελε να παραιτηθει. Ειχε αποτυχει να κρατησει την ομαδα στις δοξες του παρελθοντος αλλα τουλαχιστον ειχε παρει τον Ροουζ. Ειχε κ 5-6 χρονια θητεια. Κουλ. Θα ηταν ενας ακομα νορμαλ παραγοντας με επιτυχιες κ κυριως αποτυχιες. Αλλα οχι. Γιατι πανω απο τον Πακσον υπαρχει ενας αλλος ακομα χειροτερος.
Ο Τζερι Ρεινσντορφ.
Ο Ρεινσντορφ ειναι ο ξεφτιλισμενος 82χρονος ιδιοκτητης τους. Των Μπουλς. Οπως επισης και των Σικαγο Γουαιτ Σοξ…
Οι Γουαιτ Σοξ ειναι η δευτερη ομαδα μπειζμπολ του Σικαγο μετα τους Cubs. Τους καλους.
Οχι ομως για τον ανθρωπο που ειχε τον Τζορνταν στην ομαδα του. Ο ανθρωπος αυτος εχει πει τα μοναδικα πραγματα που δεν θα περιμενες να εχει πει ο ιδιοκτητης της ομαδας που εκανε το ΝΒΑ παγκοσμιο. Της ομαδας που αλλαξε την ιστορια ολου του αθληματος. Γενικα εχει πει πολλα καλα που δυστυχως δεν ξερεις ποιο ειναι καλυτερο για να ξεχωρισεις.
Εχει πει πχ οτι θα ανταλλαζε ολα τα δαχτυλιδια των Μπουλς για ενα δαχτυλιδι σε World Series. Ακομα καλυτερο εχει πει: “ο Τζορνταν κ το μπασκετ πηγαν οσο πιο ψηλα γινοταν. Αλλα αυτο ειναι μεγαλυτερο. Αυτο ειναι το μπειζμπολ.” Ή ακομα καλυτερο: “Για μενα ειναι το μπειζμπολ και μετα ειναι ολα τα αλλα αθληματα. Το μπασκετ ειναι αθλημα. Το μπειζμπολ ειναι θρησκεια. Το μπειζμπολ ειναι η Αμερικη.”
Τελικα αυτο το καθικι καταφερε να παρει το World Series το ’05 με την αιωνια δευτερη ομαδα του. Και οταν του εδωσαν το τροπαιο δηλωσε φυσικα: “αυτη ειναι η καλυτερη στιγμη της ζωης μου.”
Αυτος ειναι ο ιδιοκτητης. Αυτοι ειναι οι GM. Ο προπονητης. Και η ομαδα. Αν επρεπε να απαντησουμε ποιος φταιει και το Σικαγο ειναι εκει που ειναι απο τον Τζορνταν και μετα τί θα απαντουσαμε?
Arcidiacono…
Υπαρχει μια ταση στις αποτυχιες του Παναθηναικου να κατηγορειται καποιος. Την μεριδα του λεοντος σε αυτες τις περιπτωσεις την παιρνει ο Γιαννακοπουλος. Ακολουθως ο προπονητης. Και εν συνεχεια οι πρωτοκλασσατοι παιχτες. Αν θελαμε να νιωσουμε πραγματικα αβολα ομως τί θα λεγαμε για αυτα;
1. ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ
Εγινε τεραστιος λογος τους περασμενους μηνες για το κατα ποσον επρεπε ο Καλαθης να παραμεινει στην ομαδα. Αφου εμεινε δε, εγινε λογος για το ποια επρεπε να ειναι η θεση του σε αυτην. Ναι, εχω τη χαρα η εκνευριστικη φωνη του Profanatica να αντηχει συχνα στα αυτια μου. Fun fact: εχει ωραια φωνη.
Ας τα παρουμε λοιπον ενα ενα.
Επρεπε να μεινει;
Για να δοθει η απαντηση θα επρεπε να ξερουμε ποιες ειναι οι εναλλακτικες. Ειναι ο Ντιλεινι με κλειστο τριετες; Τοτε οχι δεν επρεπε. Ειναι ο Ντιλεινι με NBA out καθε καλοκαιρι ξεκινωντας απο το πρωτο; Τοτε ναι επρεπε. Ειναι ο Τζειμς με κλειστο 3ετες; Θα το πω παρακατω…
Σε καθε περιπτωση καποιοι αποφασισαν ο Νικ Καλαθης να μεινει στην ομαδα για τα επομενα 3 χρονια με κλειστο 3ετες συμβολαιο. Στην προκειμενη περιπτωση ο Τσαβι. Ο Τσαβι που μετα απολυθηκε βεβαια. Οπως ο Χοιμπεργκ…
Αλλα σε καθε περιπτωση την αποφαση την πηρε ο Τσαβι. Γιατι μπορει να το εκανε αυτο;
Η ευκολη απαντηση θα ηταν να πουμε επειδη ηταν μαλακας.
Επειδη δεν σκεφτηκε το ολεθριο λαθος που εκανε και που το οποιο μας καταδικασε σε αιωνια αποτυχια, πετωντας με αυτη του την κινηση το τροπαιο της Ευρωλιγκας στα εγκατα του Mount Doom.
Να το δεχτω λοιπον. Ειναι τοσο μαλακας.
Αλλα παρολα αυτα κατι σκεφτηκε και το εκανε. Καποιο λογο. Ποιον ομως;
Ο πρωτος λογος πολυ πιθανο ειναι γιατι ο Τσαβι παιζει κατα βαση σετ παιχνιδι μισου γηπεδου με εμφαση στην ελαχιστοποιηση των λαθων. Στην καριερα του ο Τσαβι εχει παιξει με Γιασικεβιτσιους, Ρουμπιο, Χουερτας, Σαδα. Στον Παναθηναικο ο Νικ ειναι αυτος που μπορει να τρεξει τα περισσοτερα απο τα plays του. Σε ολη του τη θητεια ο Τσαβι στηριξε το συνολο της επιθετικης λειτουργιας του Παναθηναικου στα playmaking skills του πιο ακριβου του παιχτη. Η λογικη επιτασσει οτι δεν θα ηθελε να τον χασει. Εστω και αν επρεπε να πληρωσει 2.1 εκατομυρια ευρω για αυτον. Η ομαδα θα τον αποτιμουσε για τοσα λεφτα? Πιθανον οχι. Ειναι ηλιθια η ομαδα που τον αποτιμησε τοσο? Αλλη μια ευκολη απαντηση εκει θα ηταν ναι.
Ειναι ομως ετσι;
Για οποιαδηποτε αλλη ομαδα θα ειχε βαση. Για ΕΛΛΗΝΙΚΗ ομαδα που πρεπει να εχει 6 Ελληνες ΟΧΙ.
Ειχες Βουγιουκα, Μητογλου, Θαναση (που δεν εχει ανανεωσει για του χρονου), Παπαπετρου και Παππα που δεν θελεις να τον βλεπεις. Παπαγιαννης δεν υπαρχει και αν ολα πηγαιναν κατ’ ευχην ουτε Παππας. Σου δινεται παραλληλα η δυνατοτητα να εχεις εναν παιχτη με τα χαρακτηριστικα του Καλαθη και αυτα πιανοντας θεση ΕΛΛΗΝΑ. Αντι να τον κανεις αυτον παιχτη κορμου θα του πεις φυγε για να ερθει ενας αμερικανος με NBA out καθε καλοκαιρι στον οποιον να χτισουμε την ομαδα των επομενων χρονων κ γυρω του να ψαχνουμε τους Ελληνες που θα τον πλαισιωσουν; Αν δεν τα εδινες φετος στον Καλαθη δεν θα τα εδινες του χρονου στον Λαρεντζακη, ή τον Κονιαρη, ή και τον Σλουκα υπεραξια; Το buy out μονο του Λαρεντζακη το καλοκαιρι ηταν 500 χιλιαρικα…
Αρα τί εχουμε μεχρι τωρα;
Εχουμε εναν προπονητη που ΟΡΘΩΣ για τον ΙΔΙΟ και για την ΟΜΑΔΑ πηρε την αποφαση να ανανεωσει τον παιχτη πανω στον οποιον στηριζει ολη την επιθετικη λειτουργια της ομαδας του. Συμφωνω εγω με αυτο;
Ναι. Ξεκαθαρα.
Εαν ειχα τον Ντιλεινι με το ιδιο συμβολαιο ή καποιον αλλον που ΔΕΝ εχει ακουστει με τα ιδια skills απο το ΝΒΑ δεν θα συμφωνουσα. Οχι μονο αυτο. Θα ΕΠΕΔΙΩΚΑ να τον εχω. Αλλα δεν εχω δει ακομα τετοιον παιχτη να δεσμευεται με ευρωπαικη ομαδα. Βλεπω τον Ντιλεινι να επιλεγει μονοετη στην Κινα. Βλεπω ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ απο τον Ντιλεινι να το κανουν. Ξαναλεω θα επεδιωκα, θα ηθελα εναν ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ παιχτη απο τον Καλαθη με αυτα τα λεφτα. ΑΝ μπορουσα να τον βρω.
Με δεδομενο ομως οτι ΕΙΜΑΙ ο Τσαβι. Και με δεδομενο οτι ΟΛΑ μου τα plays απαιτουν εναν τυπο που θα ειναι σε θεση να τα αφομοιωσει γρηγορα κ να τα εφαρμοσει με την καλυτερη δυνατη ακριβεια που μπορω να βρω σε αυτη τη μερια του Ατλαντικου ΚΑΙ να μου πιανει θεση Ελληνα ΝΑΙ. Θα τον υπεγραφα.
Εαν ημουν ο Τσαβι ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΕΛΕΓΑ να παρω με μονοετες τον Λαρκιν, ή τον Γουοναμεικερ. Ουτε καν με ΤΡΙΕΤΕΣ τον Λαρκιν. Γιατι;
Γιατι ειμαι στο τελευταιο ετος του συμβολαιου μου. Ο προεδρος μου εχει δειξει οτι του χρονου για να με κρατησει θα πρεπει να παω την ομαδα φαιναλ φορ. Αρα εγω τί θα επιλεξω; Να αλλαξω τον τυπο που ξερει ΗΔΗ και παιζει ολα μου τα plays σαν κομπιουτερ για να τα μαθω ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ σε εναν αλλο παιχτη που θα εχει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ χαρακτηριστικα και που κατα πασα πιθανοτητα εχει και ΠΙΟ περιορισμενα playmaking skills απο αυτον που ΗΔΗ εχω;
Οχι. Θα τον επαιρνα.
Επαγγελματιας ειμαι. Δεν θα τον επαιρνα για αυτον ή για τον συλλογο. Θα τον επαιρνα ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Για να κανω γρηγοτερα τη δουλεια μου και να μην χασω ΛΕΦΤΑ απο το επομενο συμβολαιο μου. Οποτε παμε στην δευτερη κ πολυ πιο ενδιαφερουσα ερωτηση.Αφου εμεινε ο Νικ με ποιους θα επρεπε να τον πλαισιωσουμε;
Η επικρατουσα αποψη ειναι και η πιο λογικη.
Ο Νικ δεν εχει σουτ. Εχει δημιουργια και αμυνα. Τί κανεις για να τον αξιοποιησεις αποτελεσματικοτερα? Τον γεμιζεις με πλαγιους. Προφανως κ η αντιληψη αυτη εχει βαση. Πιθανως να εφερνε κ καλυτερα αποτελεσματα απο αυτα που ηρθαν. Βασικα κατοπιν εορτης μπορω να δηλωσω με βεβαιοτητα οτι ΘΑ ΕΦΕΡΝΕ καλυτερα αποτελεσματα απο αυτα που ηρθαν.
Ωστοσο.
Καπου εδω ανοιγει ενα τεραστιο θεμα πανω στην αντιληψη που εχουμε για το ειδος των παιχτων που βλεπουμε στην απο εδω μερια. Ενα θεμα το οποιο εχω σκοπο να ανασυρω οταν θα μιλησω για τον προπονητη.
Να φερεις πλαγιους λοιπον.
Το πρωτο κ ευκολοτερο ερωτημα που προκυπτει ειναι ποιους;
Περσι ειχες τον Σινγκλετον. Εναν παιχτη με τριποντο ανω του 40%, υψηλη αντιληψη της φασης, ιδανικο για να τρεξει ο Τσαβι αρκετα απο τα συστηματα με τον ιδιο κ τον Νικ που θα κατεληγαν σε περιμετρικο σουτ του πρωτου απο μεση κ μακρινη αποσταση. Επισης ηταν καλος ριμπαουντερ απορροια των φοβερων για Ευρωπη φυσικων του προσοντων. Ειχε γρηγορα πλαγια βηματα και φυσικα μπορουσε να αμυνθει σε ολες τις θεσεις. Τί αλλο ειχε ο Κρις; Μηδενικη παρουσια στο ζωγραφιστο, αδυναμια καλου ποστ κ ανυπαρκτο ball handling το οποιο ομως χρησιμοποιουσε συχνα προσπαθωντας να επιτεθει στα close out. Δυνατος μεν, αδυνατο να εκμεταλλευτει τα σωματικα του προσοντα για επιτεθει αποτελεσματικα στη ρακετα δε. Αρα τί ηταν κυριως στην ομαδα μας; Ενας catch and shoot υπερμεγεθης off-the-ball φοργουορντ. Και το κυριοτερο;
Φετος πηρε 2 εκατομυρια για αυτο.
Αρα να δεχτουμε οτι θα εφερνες πλαγιους χειροτερους απο τον Σινγκλετον. Με ακομα μεγαλυτερες αδυναμιες. Ας πουμε οχι τον Ριβερς και τον Λοτζεσκι που εχουν προβληματα τραυματισμων. Αλλα τον Κοπονεν. Χαριν συντομιας. Και ας πουμε οχι ΕΝΑΝ Κοπονεν αλλα ΤΡΕΙΣ.
Τί θα ειχες; Στην περιπτωση του Κοπονεν θα ειχες εναν ακομα σχετικα σκληροτραχηλο γκαρντ, pass-first, με ψηλο κ γρηγορο release, ιδανικο τοσο να ανοιξει το γηπεδο για τον Νικ οσο κ να τρεξει pnr με τους ψηλους. Τους οποιους ψηλους τελοσπαντων… Τί αλλο θα εφερνε ο Κοπονεν; Ανυπαρκτη παρουσια στο ζωγραφιστο, μηδενικα slashing abilities, ελαχιστα mid-range κ δυσκολια επιθεσης απεναντι σε αντιπαλα αθλητικα γκαρντ. Αρα; Αλλος ενας catch and shoot off-the ball. Γκαρντ αυτη τη φορα. Αλλοι τρεις εστω.
Και καπου εδω ξεκιναει η διαστρεβλωμενη αντιληψη που εχουμε για τους παιχτες που παιζουν στην απο δω μερια. Ποια μπορει να ειναι αυτη; Η απαντηση ειναι απλη.
Πιστευουμε οτι ειναι καλοι.
Πιστευουμε οτι οι παιχτες που παιζουν στην Ευρωπη ειναι καλοι. Σαν παιχτες. Οτι εχουν skills.
Δεν εχουν.
Βασικα ενας απλοικος διαχωρισμος για μενα που ειχα γραψει πριν κατι μερες στο τουιτερ ειναι οτι το μπασκετ οπως και τα περισσοτερα που κανει ο ανθρωπος απαιτουν 2 πραγματα: φυσικα προσοντα και ταλεντο.
Αν θες να παιξεις πιανο και εχεις κοντα χοντροδαχτυλα σαν Χομπιτ δεν θα καταφερεις ΠΟΤΕ να γινεις o Σοπεν. Οσο ταλεντο και να εχεις. Με δουλεια κ επιμονη ισως καταφερεις να φτασεις καπου που οι γυρω σου ουτε θα ονειρευονταν για αυτους αλλα Σοπεν ΔΕΝ θα γινεις! Αν εισαι 2.20 κ θες να χορεψεις ρυθμικη γυμναστικη θα σε βλεπουν σαν τον Μαριανοβιτς με κορδελα.
Το ιδιο ακριβως ισχυει και στο μπασκετ.
Μονο που εκει αν εχεις φυσικα προσοντα και ταλεντο παιζεις στο ΝΒΑ. Αν εχεις ειτε το ενα ειτε το αλλο παιζεις στην Ευρωλιγκα. Και αν δεν εχεις κανενα παιζεις με σκληρη δουλεια μεχρι τα τοπικα πρωταθληματα.
Καπως ετσι λοιπον οδηγουμαστε στον Σινγκλετον που θα μπορουσε να ειναι ο Ρουντι Γκει αλλα τελικα ειναι ο Κρις Σινγκλετον ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ παιρνει 2 εκατομυρια. Γι’ αυτο ο Καρολ ειναι 36 χρονων και οχι 20. Και γι’αυτο ο Σπανουλης ειναι ο πληρεστερος παιχτης της Ευρωπης. Γιατι ειναι παιχτες με τρομερα μειονεκτηματα τα οποια ομως ελλειψει καλυτερων ΚΑΙ πληρωνονται ΚΑΙ σπανιζουν. Στην απο δω μερια.
Αρα που ειναι η διαστρεβλωση;
Η διαστρεβλωση εγγειται στο γεγονος οτι εμεις θεωρουμε οτι θα επρεπε η ομαδα να γεμισει με 10 πλαγιους, οι οποιοι ομως στο μυαλο μας ειναι ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΜΕΝΟΙ.
Ο Ριβερς πλεον σηκωνει το χερι μεχρι τον ωμο. Ο Λοτζεσκι δεν βρισκει ασφαλιστη να τον ασφαλισει. Ο Μπομπι Ντιξον του σουπερ ευρωπαικου powerhouse ειναι στην ηλικια μου. Και σχεδον στο υψος μου. Ο Καρολ θα παιζει λογικα μεχρι τα δευτερα αντα στον πολυνικη του θεσμου και οι υπολοιποι αναζητουνται για να τρεξουν στα κολλεγια απεναντι να ανοιξουν κι αλλο το γηπεδο μεχρι να καθιερωθει το τετραποντο. Θα γυρισει ο Τεοντοσιτς με πελματαια απονευρωσιτιδα 2 χρονια και καμια 10αρια παρουσιες συνολο στη ρεγκιουλαρ των ιστορικων (νοτ) Κλιπερς μετα, και οι ομαδες εδω θα σφαχτουν για το ποια θα τον παρει πρωτη.
Επομενως τί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα επαιρνε ο Παναθηναικος;
Με δεδομενο οτι στον εκαστοτε παιχτη θα πρεπει να λειπει ειτε καποιο φυσικο χαρακτηριστικο, ειτε καποιο τεχνικο skill, και με δεδομενο οτι θεωρουμε οτι το skill με βαση το οποιο θα ξεχωριζαμε καποιες περιπτωσεις θα ηταν το ανω του 40% τριποντο, τοτε μοιραια θα οδηγουμασταν σε 2 κατηγοριες παιχτων, που ειναι κ αυτες οι οποιες στελεχωνουν το μεγαλυτερο ποσοστο των ευρωπαικων ομαδων:
Ειτε παιχτες με ικανοποιητικο χειρισμο που υστερουν σε αθλητικοτητα. Γκος, Λεκα (sic), Kουζμινσκας, Τζανινγκ, Λοτζεσκι, Καρολ. Ειτε αθλητικοι παιχτες που υστερουν σε ball-handling. Σινγκλετον, Τομας, Τιμα, Kλαβερ, Παπανικολαου.
Ποιο ειναι το κοινο στοιχειο ομως ΟΛΩΝ αυτων των παιχτων;
Οτι κανεις απο αυτους δεν μπορει να επιτεθει στη ρακετα.
Ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα ειναι να δουμε τα ονοματα των παιχτων για τους οποιους εκοψαν οι Ναγκετς τον Τζανινγκ οταν ειχε βρεθει στην ομαδα το ’16. Ο Τζανινγκ κοπηκε γιατι η ομαδα προτιμησε τον Γκαλιναρι, τον Μπαρτον, τον Γκαρι Χαρις, τον Γουιλσον Τσαντλερ και τον Ραντι Φογιε. Τον σκεφτεσαι διπλα τους κ τον λυπαται η ψυχη σου.
Αυτοματως λοιπον συμβαινει το εξης που ειδαμε να συμβαινει ΚΑΙ περσι ΚΑΙ προπερσι στον Παναθηναικο. Οσο περισσοτερους πλαγιους μαζευεις, λογω αυτης ακριβως της αδυναμιας των παιχτων που παιζουν στην Ευρωπη, τοσο μικροτερη παρουσια εχεις στο ζωγραφιστο. Ειτε για να επιτεθεις στα close out, ειτε για να σουταρεις mid-range, ειτε για cuts, ειτε για να ποσταρεις, ειτε για να δημιουργησεις κινηση στην αντιπαλη αμυνα.
Αρα ΚΑΙ θα επαιρνες τιμιους πλην μερικως ανεπαρκεις stretch ΚΑΙ θα τους πληρωνες ΚΑΙ κυριως:
Θα ηταν πληρως εξαρτωμενοι απο τον Καλαθη…
Και καπως ετσι οδηγουμαστε σε ενα αλλο δημοφιλες ερωτημα.
Θελεις η ομαδα σου να εξαρταται απο τον Νικ Καλαθη;
Προτου ανοιξω το στομα μου θα πω οτι το παραπανω σεναριο εγινε περσι. Ολα οσα προαναφερθηκαν εγιναν. Η ομαδα πηρε τον Σινγκλετον, τον Λοτζεσκι, τον Ντενμον, τον Ριβερς, τον Γκαμπριελ, τον Λεκα (sic). Πιο πολυ απο αυτο δεν παει. Πετυχε;
Δεν θα πω οτι ΔΕΝ πετυχε.
Αν η ιστορια ειχε γραφτει αλλιως πιθανον σημερα να μιλουσαμε απο τελειως διαφορετικη βαση. Οχι απο ενα αποτελεσμα ή ενα σουτ. Ο Ντονσιτς μπορει να το ξαναβαζε το σουτ οταν θα επρεπε. Αν ομως ειχες τη φετινη αντιμετωπιση απο την Ευρωλιγκα κατι θα ειχε γινει καλυτερα. Θα ηταν μια παραπανω νικη; Παραπανω απο μια; Θα ηταν ενα καλαθι που δεν μετρησε;
Δεν με ενδιαφερει τί θα ηταν. Με ενδιαφερει πως Ο,ΤΙ και να ηταν αυτο που θα γινοταν διαφορετικα, η αλλη διασταση η οποια κινειται παραλληλα με αυτη που ζησαμε θα ειχε μια εξελιξη γεγονοτων ΕΥΝΟΙΚΟΤΕΡΗ απο την παρουσα. Σημασια εχει οτι δυσμενεστερη ΔΕΝ θα μπορουσε να εχει. Εκτος ισως αν το απολυτως ελαχιστο 1 (ΕΝΑ) ευνοικοτερο σφυριγμα που θα παιρναμε θα αποτελουσε λογο για να τραυματιστει ο Τζειμς ξερω γω.
Αρα παροτι ΔΕΝ προκριθηκαμε στο φαιναλ φορ εγω θα πω οτι πετυχε η περσινη συνταγη.
Οποτε.
Ξεπερνωντας το γεγονος οτι οι καινουριοι, ημι-ανεπαρκεις, off-ball παιχτες που θα επρεπε να αναπληρωσουν τους πλεον πιο ακριβους ηδη υπαρχοντες ΔΕΝ βρισκονται ευκολα, θα ρωτησω κατι αλλο.Θεωρουμε οτι το να εξαρτας το παιχνιδι μιας ολοκληρης ομαδας σε ΕΝΑΝ ανθρωπο, ειναι ευκολο για ΑΥΤΟΝ τον ανθρωπο;
Να το πω αλλιως.
Θεωρουμε οτι αυτο που εκανε ο Καλαθης περυσι ηταν ευκολο ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ; Συνεπακολουθως, πιστευουμε οτι ειναι ευκολο να το επαναλαβει; Και οχι μια σεζον, τη φετινη. Αλλα ΤΡΕΙΣ;
Η λογικη ειναι απλη.
Εχεις 5 απο τους προαναφερθεντες πλαγιους. Θα κοψεις το παιχνιδι αυτων ή ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙ;
Στον καλυτερο φετινο αγωνα του Παναθηναικου, αυτον με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, ΧΩΡΙΣ τον Κοπονεν, τον Σινγκλετον κ τον Καρολ στις γωνιες αλλα τον… Θαναση κ ειδαμε τί εκαναν στον Καλαθη επι 40 λεπτα. Και δε μιλαω καν για το overplay του Χακετ.
Εχεις λοιπον περσι στην ομαδα ΕΝΑΝ ball-handler. Φερνεις στα μεσα της σεζον κ δευτερο ο οποιος ομως στην ουσια δεν μπαινει ποτε στα plays της ομαδας σου. Που παρολα αυτα βεβαια εστω κι ετσι τα αποτελεσματα του να εισερχεται και δευτερος ball-handler στην ομαδα γινονται αισθητα κατευθειαν και λειτουργουν ευεργετικα. Τοσο ευεργετικα που παιρνεις πλεονεκτημα εδρας.
Στην πραγματικοτητα ομως εχεις εναν και μοναδικο ανθρωπο επι 2.5 σεζον που μπορει να βρει ολους τους υπολοιπους στις θεσεις που πρεπει να τους βρει. Τί θα κανεις εσυ ο αντιπαλος που εισαι στο υψηλοτερο επιπεδο κ ως εκ τουτου εχεις πιθανον παραπανω απο εναν παιχτη με μεγαλη ικανοτητα στην περιφερειακη αμυνα?
Θα κανεις bullying στον εναν και θα προκριθεις. Σιγουρα.
Και δεν χρειαζεται να σε λενε Ντενμον, Ριβερς, Λοτζεσκι, Γκαμπριελ, ή Σινγκλετον για να εξαφανιστεις. Μπορεις να σε λενε Αριζα, Τακερ, Γκορντον και Τζεραλντ Γκριν και οταν τραυματιστει ο ΠΟΛ και αναγκαστει να μεινει μονος του ο ΧΑΡΝΤΕΝ να χασεις 27 ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ και να αποκλειστεις.
Θελεις λοιπον το ροστερ σου να ειναι πληρως εξαρτωμενο απο τον Νικ Καλαθη;
Οχι. Με τεραστια μαυρα γραμματα.Οσο περισσοτερο εξαρταται το ροστερ απο τον Νικ Καλαθη τοσο περισσοτερο αυξανεται η πιεση στον ΙΔΙΟ τον Νικ Καλαθη. Με ακομα πιο τεραστια γραμματα. Με φωτακια.
Η περσινη ομαδα που ηταν συνεχεια της προπερσινης εκανε ενα ολεθριο για μενα λαθος. Εβαζε περισσοτερους κ περισσοτερους πλαγιους παιχτες γυρω απο τον Νικ Καλαθη. Σχεδον λαιμαργα. Και το πληρωσε.
Γιατι καθε εναν πλαγιο που θεωρουσε οτι εβαζε για να τον βοηθαει, στην πραγματικοτητα τον εβαζε για να απαιτει ακομα μεγαλυτερη τελειοτητα στο παιχνιδι, στους χρονους, στις αποστασεις και στις αντοχες του ενος και μοναδικου της πραγματικα καλου γκαρντ. Οποιαδηποτε μειωμενη αποδοση του τελευταιου σε οποιοδηποτε απο τα παραπανω στοιχεια μεσα στα 40 λεπτα του ΚΑΘΕ αγωνα θα μεταφραζοταν σε δυσκολια δημιουργιας, κακες επιθεσεις, σουτ απο τον ιδιο στο τελος του χρονου.
Δεν θα μαρκαρεις τον Αριζα και τον Γκορντον οταν θα κρινεται ο τιτλος. Αυτοι θα βγουν απο τα σκριν σωστα κ θα περιμενουν να εκτελεσουν. Θα προσπαθησεις να εξαφανισεις τον δημιουργο. Αν αφησεις την ομαδα με εναν δημιουργο στο ροστερ αυτος θα αποτυγχανει παντα. Οσες φορες και αν παιξετε το παιχνιδι. Ακομα και αν αυτος ο δημιουργος δεν λεγεται Νικ Καλαθης αλλα Τζειμς Χαρντεν.
Η αντιπαλη ομαδα παντα θα στοχευει σε αυτον. Αρα που καταληγουμε;
Καταληγουμε οτι οσο λιγοτεροι ανθρωποι εχουν δημιουργια σε ενα ροστερ ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ.
Αρα λες περσι. Παιρνω τον Καλαθη και 5 πλαγιους.
Και πού οδηγεισαι μαθηματικα;
Στην επωδυνη συνειδητοποιηση:
Α. Οτι οι πλαγιοι σου ΔΕΝ εχουν τις ικανοτητες που ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι εχουν
Β. Οτι ο Καλαθης εχει επωμιστει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ευθυνες απο οσες ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να εχει επωμιστει
Αρα τί θα ηταν καλυτερο να κανεις φετος;
Να αναπληρωσεις τους πλαγιους που εχασες οσο το δυνατον αποτελεσματικοτερα;
Να αναπληρωσεις τους πλαγιους που εχασες με τους παιχτες που τους αναπληρωσες με τον Καλαθη;
Ή να αναπληρωσεις τους πλαγιους που εχασες με τους παιχτες που αναπληρωσες με τον Τζειμς συν εναν πλαγιο ακομα;
2. Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Απο τις 3 παραπανω επιλογες ευκολα κανεις απορριπτει την δευτερη. Ή τελοσπαντων την αφοριζει ως την ξεκαθαρα χειροτερη απο τις 3.
Λογικο γιατι πλεον εχουμε δει το αποτελεσμα.
Να κανω εδω παρενθεση λεγοντας οτι αν αποφασιζα να γραψω τον Σεπτεμβρη δεν θα τη θεωρουσα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ χειροτερη απο τις τρεις. Και θα εβγαινα ΜΑΛΑΚΑΣ.
Τί θα ελεγα ΑΝ ελεγα;
Πρωτον και κυριοτερο. Οτι οι Γκιστ και Λασμε ΟΡΘΩΣ εμειναν και θα ειναι ΤΕΡΑΣΤΙA ANAΒΑΘΜΙΣΗ σε σχεση με την περσινη θεση 5.
Αν υπαρχει ΕΝΑ πραγμα που δεν περιμενα με τιποτα να δω αυτο ηταν η εικονα των Γκιστ και Λασμε.
Μπορει ο Γκιστ αυτη τη στιγμη στο μυαλο ολων (μαζι και στο δικο μου) να ειναι ενα κραμα Τζουλιους Νουοζου με Γιουριτσα Ζουζα αλλα η αληθεια ειναι οτι ο Γκιστ μεχρι τον περσινο δευτερο γυρο παιζει ΜΟΝΟΣ του τη θεση απεναντι σε ολες τις ομαδες με την χρησιμοτητα του στην ομαδα να ειναι εφαμιλλη αυτης του Ντρειμοντ Γκριν στους Γουοριορς. Εστω λιγοτερη. Του Γκριν.
Και ο Λασμε που μεχρι πριν λιγες μερες γελουσε στη παρουσιαση των ομαδων, ή στον παγκο, ο Λασμε που γελαει γενικα, ερχοταν με 28 λεπτα μ.ο ανα παιχνιδι στο Eurocup (οκ δεκτο but still), 14.5 ποντους, 6.5 ριμπαουντ κ 2.5 ταπες.
Οπως θα σχολιαζουν κ οι φαν πατρολ σε κατ’ ιδιαν συζητησεις μεταξυ τους, ενα τεραστιο ποσοστο αυτης της αστειας εικονας που παρακολουθουμε απο την αρχη της σεζον οφειλεται στην κατασταση των βασικων ψηλων μας.
ΔΙΑΦΩΝΩ. Και συμφωνω…
Συμφωνω ως προς την προσεγγιση οτι ναι, οι βασικοι ψηλοι σου δεν ειναι αυτοι που ηταν. Ο Λασμε προφανως δεν ειναι ο Μπραντον Ντειβις. Διαφωνω οτι για ολα φταιει η εικονα των ψηλων μας. Η εικονα των ψηλων μας δεν ειναι καλη αλλα η εικονα αυτη ΕΚΠΟΡΕΥΕΤΑΙ απο την διαχειριση τους. Θα επανελθω στο θεμα.
Ωστοσο. Αφου σκοπευεις να τους διαχειριστεις κατ’ αυτο τον τροπο εγω θα ρωτησω το αλλο.
Ο Παναθηναικος ηταν μια ομαδα που εψαχνε μονιμως τα τελευταια 2 χρονια του Τσαβι να φτιαξει το ελευθερο τριποντο στους σουτερ της. Ή τελοσπαντων ενα τριποντο υπο καλες προυποθεσεις.
Για το λογο αυτο επρεπε αφενος να εχει καλους σουτερ. Οκ δεν εχεις…
Αφετερου δε, να εχει καλους ΣΚΡΙΝΕΡ!
Επι Τσαβι βλεπαμε συνεχεια flare, down, back, front βλεπαμε ΟΛΩΝ των ειδων τα σκριν που θα ανοιγαν χωρους στους σουτερ. Το προβλημα εδω ειναι το εξης. Οκ, δεχομαι οτι οι παιχτες μας φετος λογω των χαρακτηριστικων που προτιμηθηκαν δεν θα ειχαν την ιδια αποτελεσματικοτητα απο το τριποντο λογω της απουσιας του ΙΔΙΟΥ του skill. Το ερωτημα ειναι αλλο.
Με δεδομενο οτι αποφασισες να επενδυσεις και οποτε ΔΙΑΘΕΤΕΙΣ πιθανον ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ που θα μπορουσες να διαθετεις στην Ευρωπη σε ορους timing καθως δεχεται το πικ ΚΑΙ σε ορους διαβασματος της αντιπαλης αμυνας λογω υψους ΚΑΙ σε ορους decision making ΚΑΙ στο αυτο καθ’αυτο passing skill, τοτε για ποιο πουστη λογο εκτος απο το να του στερεις τους σουτερ που θα μπορουσε να εκμεταλλευτει, του στερεις ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΡΙΝΕΡ?
Οι σουτερ ειναι ακριβοι, πιστευεις οτι ο Τομας κ ο Λοτζεσκι θα κανουν τη δουλεια, εστω πιστευεις οτι κ ο Παπαπετρου με τον Μητογλου μονο προς τα πανω μπορουν να πανε σε ορους σουτ. Δεκτα.
Στη βαση ομως οτι ο νουμερο ΕΝΑ ανθρωπος που μπορει να επωφεληθει απο ενα πετυχημενο σκριν ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΚΡΙΝΕΡ, εσυ τί ηταν αυτο που ειδες σε αυτους τους 2 που σε εκανε να τους επιλεξεις για βασικους στην ομαδα σου?
Σκριν καλα δεν κανουν, μετα το σκριν με εξαιρεση το πνπ του Λασμε ειναι αχρηστοι, στις αλλαγες δε μπορουν να ακολουθησουν.
Τί ηταν αυτο που σε εκανε να τους κανεις βασικους?
Στην προκειμενη περιπτωση λοιπον κ με δεδομενο οτι εμεις που τα λεμε αυτα το καλοκαιρι κυριως καναμε μπανια, ενω ο Τσαβι κυριως ηταν στο ΟΑΚΑ πολεμωντας να βρει απαντησεις για αυτα ακριβως τα θεματα, τοτε γεννιουνται τα ακολουθα ερωτηματα. Ή μαλλον οι ακολουθες περιπτωσεις ως προς το τί πραγματικα μπορει να συνεβαινε.
Το ειχε δει ο Τσαβι κ δεν εκανε τιποτα ενω θα μπορουσε;
Το ειχε δει και ειχε ζητησει απο τον Γιαννακοπουλο μεταγραφες;
Το ειχε δει και επελεξε να το βελτιωσει επιλεγοντας να μεταφερει το μπατζετ αλλου;
Δεν το ειχε δει;
Καθοτι δεν ειμαστε μεσα στην ομαδα και δεν ξερουμε, δεν μπορουμε κιολας να ειμαστε σιγουροι για το μεγεθος και την κατευθυνση των ευθυνων της σημερινης στελεχωσης. Οπως προανεφερα, το να υποδεικνυεις εναν αποκλειστικο υπευθυνο και μια μαγικη ευκολη λυση σε ενα προβλημα ειναι το πιο ευκολο.
Και το πιο λαθος…
Ωστοσο τί μπορει να σκεφτηκε ο Τσαβι;
Για αρχη ας θεωρησουμε οτι η τελευταια επιλογη αποκλειεται. Αν οι ψηλοι μας δεν εχουν τα ποδια να ακολουθησουν τωρα στις αλλαγες ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να τα ειχαν το καλοκαιρι. Ετσι κι αλλιως την αστεια εικονα που βλεπαμε επι Τσαβι στις αλλαγες την βλεπαμε απο το πρωτο φιλικο. Και τη σχολιαζαμε. Εμεις. Που δεν ξερουμε τί μας γινεται. Το οτι αν και οταν κανουν σωστα το σκριν οι ψηλοι μας μετα ειναι αχρηστοι το βλεπουμε εμεις.
Επομενως δεν παιζει. Ο Τσαβι ΣΙΓΟΥΡΑ το ειχε δει.
Οποτε εχουμε κατι μεταξυ των τριων πρωτων. Απο αυτα το επομενο πιο λογικο να απορριφθει ειναι να το εχει δει κ απλα να το αγνοουσε.
Για μενα ΟΥΤΕ για αυτο τιθεται θεμα.
Ναι. Θα ηταν παλι γαματο να πουμε οτι ηταν απλα μαλακας. Αλλα η ομαδα απο το καλοκαιρι δεν μπορουσε να ακολουθησει στις αλλαγες ΚΑΝΕΝΑΝ. Και οταν λεμε κανεναν εννοουμε κανεναν. Δεν ειναι οτι οι Γκιστ κ Λασμε εδειχναν ανικανοι να ακολουθησουν τα γρηγορα γκαρντ των τοπ ομαδων της Ευρωλιγκας.
Ή των τοπ ομαδων του ελληνικου πρωταθληματος…
Οι Γκιστ κ Λασμε εκαναν τον Γαιο Σκορδιλη να γραφει νταμπλ νταμπλ. Εκαναν τον ψηλο του Προμηθεα που αποφασιζει να βοηθησει χωρις συμβολαιο για ενα παιχνιδι να γραφει νταμπλ νταμπλ. Αυτο ειναι κ ο,τι πιο κοντα στο οτι θα μπορουσαν να κανουν κ εναν που περναει εξω απο το γηπεδο να κανει νταμπλ νταμπλ. Ή καποιον απο εμας.
Σημασια εχει οτι ο Τσαβι ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να το αγνοησε.
Η ομαδα δεχοταν 50 ποντους μ.ο στο ημιχρονο ανεξαρτητως αντιπαλου. Εφοσον εχεις αποφασισει να αμυνεσαι κατα αυτο τον τροπο και με αυτους τους παικτες ΚΑΙ εχεις δει το προβλημα ΚΑΙ ψαχνεις τροπους να το λυσεις.
Οποτε παμε παρακατω.
Μενουν και οι 2 ρεαλιστικοτερες και δυσκολοτερες ως προς την αξιολογηση τους πιθανες περιπτωσεις.Ειτε ηξερε και ζητησε μεταγραφες. Ειτε ηξερε κ πιστεψε οτι μπορουσε να τις βελτιωσει.
Και καπου εδω ξεκινανε και οι πραγματικα δυσκολες απαντησεις.
Μη ξεχναμε οτι ο προπονητης 3 μηνες μετα εχει απολυθει. Εχει επιλεχθει ο δευτερος τροπος στελεχωσης, δηλαδη αυτος με τους συγκεκριμενους παιχτες στις συγκεκριμενες θεσεις, κ ο οποιος εχει οδηγησει στο χειροτερο μπασκετ που εχουμε δει να παιζει η ομαδα τα τελευταια 15 χρονια κ με παιχτες που δειχνουν οτι μπορουν να υστερησουν ακομα κ απεναντι σε ερασιτεχνες μπασκετμπολιστες.
Αρα εκ προοιμιου μιλαμε για μια καταστροφη.
Οποτε εχουμε τα εξης δεδομενα. Ο Τσαβι πηγε στην επιλογη του μηδενικου spacing στην επιθεση, των συγκεκριμενων ψηλων στην αμυνα με αλλαγες, και με μοναδικο ανθρωπο να ξεχωριζει τον Νικ Καλαθη.
Και καταστραφηκε.
Οποτε μενουν οι εναπομειναντες 2 δρομοι που θα μπορουσαν να ακολουθηθουν.
Πλαγιοι ή Μαικ Τζειμς;
Κατα εναν διεστραμμενο τροπο οι 2 επιλογες μπορουν να απαντηθουν μαζι: Γιατι οχι πλαγιοι ΜΕ Μαικ Τζειμ; Αρα μπορουμε να πουμε: Πλαγιοι με Νικ ή πλαγιοι με Μαικ Τζειμς; Αρα μπορουμε να πουμε τελικα ενα ερωτημα που επισης επαιξε πολυ αυτους τους πρωτους μηνες:Γιατι δεν ανοιγουμε τελειως το γηπεδο χωρις την ενοχλητικη παρουσια του ανθρωπου που το κλεινει;
Για να απαντησω στο ερωτημα μου θα μιλησω συγκεκριμενα για τον Νικ Καλαθη.
Ή μαλλον θα μιλησω για τον Μικαλ Μπριτζες…
Πρωτον θα πω οτι οι Σανς γ@μ@νε. Απλα.
Μπορει η ολυμπιακη ομαδα των ΗΠΑ (aka Γουοριορς) να ειναι το σημερα. Μπορει οι Σελτικς να ειναι το next big thing. Mπορει η Φιλαδελφεια να ειναι το next next big thing. Αλλα οι Φοινιξ Σανς μπορει να ειναι το next next next! Ενταξει ρεαλιστικα βεβαια αυτη τη στιγμη ειναι πατος. Αποπατος. Ξεφτιλα. Ωστοσο εχουν κατι που με κανει να γουσταρω να τους βλεπω πολυ περισσοτερο απο οποιαδηποτε αλλη ομαδα στο ΝΒΑ αυτη τη στιγμη. Εχουν μια old-school basketball αισθητικη στο παιχνιδι τους συνδυασμενη με μερικους εξωγηινους φουτουριστικους ρουκι σαν τον Μπουκερ και τον Αιτον. Αλλα εγω δεν θελω να σταθω σε αυτους. Θελω να σταθω σε εναν περιεργο τυπακο που ξεκινησε την χρονια εκτος ροτεισον κ εχει καταληξει να απειλει αμεσα το μελλον του Τζος Τζακσον στην ομαδα.
Ο Μικαλ Μπριτζες θα μπορουσε να εκπροσωπει το ιδανικο σε ορους χαρακτηριστικων αλλα και αξιας σαν παιχτη στο ειδος ομαδας που θα μπορουσε να φτιαχτει στα προτυπα του περσινου Παναθηναικου. Με αλλα λογια. Αν ηθελες να παιξεις το μπασκετ του περσινου Παναθηναικου παιρνοντας ο,τι καλυτερο μπορει να δημιουργησει η φυση σε υπερπολυτιμο 3 and D xαμαλη θα επαιρνες 5 κλωνους του Μικαλ Μπριτζες. Θα μπορουσε να ειναι ο Τακερ του Παναθηναικου. Πεντε απο δαυτους. Anyway.
Ο Μπριτζες ειναι αποφοιτος του Βιλανοβα (στ @ρχιδι@ μας – αλλα fun fact No2 ειχαν κι αυτοι Death Lineup κι ο Μπριτζες ηταν μελος της), ειναι σκληρος, σουταρει περιπου 6 τριποντα ανα αγωνα με ποσοστο γυρω στο 42%, εχει γρηγορο και ψηλο release, εχει γρηγορα πλαγια βηματα και δεν ζηταει και πολλες μπαλες. Επισης δεν εχει ψηλο ταβανι. Μεχρι τωρα βεβαια περιεγραψα εναν λιγο καλυτερο Ντενμον. Γιατι;
Διοτι με αυτον τον τυπο συμβαινει το εξης παραδοξο.
Οταν ειναι αυτος μεσα το Φοινιξ εχει rating -2. Οταν ειναι εξω εχει -17. Aπο την αλλη, οταν ο Τζος Τζακσον ειναι μεσα το Φοινιξ εχει rating -13 και οταν ειναι εξω -8. Ο Τζος Τζακσον ειναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ περιφερειακος αμυντικος, ειναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ δημιουργικα, ειναι ΠΙΟ δυνατος, ΜΠΟΡΕΙ να επιτεθει στο καλαθι. Αλλα εχει ενα προβλημα.
Σουταρει χειροτερα απο τον Μπριτζες δημιουργωντας μεγαλυτερο προβλημα στην ομαδα του απο αυτο που λυνει η παρουσια του.
Το ιδιο ακριβως συμβαινει στο Μαιαμι με τον Ριτσαρντσον και τον Γουινσλοου. Πιο καλος παιχτης ο Γουινσλου. Πιο δυνατος. Πιο αθλητικος. Πιο σκληρος. Πιο γρηγορο πρωτο βημα. Πιο γρηγορα πλαγια βηματα. Μπορει να αμυνθει παντου στην αμυνα και στην επιθεση μπορει να επιτεθει στο transition, λειτουργει εξυπνα off the ball, μπορει να κανει δυνατα cuts στη ρακετα. Τί δε μπορει να κανει? Να σουταρει.
Ε, οποτε τωρα ειναι 6ος παιχτης στο Μαιαμι κ βλεπει τον Ριτσαρντσον να του κανει πλακα.
Εφυγε ο Κοβινγκτον και ο Σαριτς απο τη Φιλαδελφεια για να ερθει οχι ο Νικ Καλαθης αλλα ο Τζιμι Μπατλερ κ το γηπεδο εκλεισε κ αρχισε να σουταρει τριποντα ο Εμπιιντ μεχρι που δηλωσε προχτες “I don’t like shooting 3s.” Α, και εκει αντι του Λοτζεσκι παιζει ο Ρεντικ…
Τί θελω να πω; Πρωτον οτι ΠΡΑΓΜΑΤΙ η παρουσια του Καλαθη ελλειψει μαλιστα αλλων αξιοπιστων σουτερ κλεινει το γηπεδο.
Αρα τιθεται το ερωτημα.
Μηπως θα ηταν προτιμοτερο να αντικατασταθει απο τον Μαικ Τζειμς?
Ο Μαικ Τζειμς.
Υπαρχει ενα απιστευτο χαρακτηριστικο στους παιχτες που παιζουν στην Ευρωπη. Σχεδον ποτε δεν τους βλεπεις να εξελισσονται. Προφανως αυτο εχει σχεση με το work ethic τους, το οποιο work ethic τους με τη σειρα του εχει σχεση με το γεγονος οτι παιζουν στην Ευρωπη και οχι στο ΝΒΑ. Σημασια τελοσπαντων εχει οτι οταν ερχεται ενας παιχτης στην ομαδα σου σε βαθος χρονου θα βγαλει ακριβως τα στοιχεια κ τον χαρακτηρα που ειχε και πριν ερθει σε αυτην. Το αν θα πετυχει η ομαδα σου απο αυτα ειναι συνδυασμος πολλων παραγοντων. Προγραμματισμο, τυχη, προπονητη, ψυχολογια και φυσικα.. στελεχωση.
Ας πουμε λοιπον οτι παιρνεις τον Μαικ Τζειμς.
Τί παιρνεις στην πραγματικοτητα;
Πρωτα απ’ ολα παιρνεις ψυχολογια. Κινητρο.
Ο Τζειμς ειναι το ειδος παιχτη που δεν χρειαζεται ουτε τον προπονητη, ουτε το γηπεδο, ουτε τους συμπαιχτες του για να παρει ψυχολογια μεσα στον αγωνα. Εχει ο ιδιος. Ειναι self-motivated.
Το ειχα γραψει κ περσι. Οταν κοιταζεις την ομαδα σου κ εισαι στο σημειο που θα κριθει ενας τιτλος θα κοιταξεις να δωσεις τη μπαλα σε αυτον που εχει κανει τατουαζ στο χερι του Chosen 1.
Αυτο ειναι απλο και αδιαπραγματευτο.
Και να το χασει εκανε καλα που το πηρε.
Στην πραγματικοτητα μικρη σημασια εχει αν θα το βαλει ή αν θα το χασει. Ακομα και αν οπως τη προηγουμενη βδομαδα εχει 2/103 σουτ. Η ομαδα σου αν μπορει να εχει εναν τετοιο τυπο θα ειναι καλο για αυτην. Καποια στιγμη θα της φανει χρησιμος.
Τί αλλο παιρνεις με τον Τζειμς;
Παιρνεις γρηγορο πρωτο βημα, επιθεση κατα βουληση στη ρακετα, τεραστιο καθετο αλμα που κανει το υψος του να κρυβεται αρκετα και αρκετα καλο ball-handling. Δεν ειναι τοσο κακος στην αμυνα οσο θα επρεπε με βαση το υψος του. Ειδικα στην επιθετικη αμυνα. Οπως επισης δεν ειναι κ τοσο κακος οσο θα επρεπε στη δημιουργια στην επιθεση βασει του aggressive παιχνιδιου του. Προφανως στο trasnsition σαρωνει. Παιζει ΚΑΙ pnr βλεπει ΚΑΙ στην αδυναμη πλευρα.
Τί αλλο παιρνεις;
Παιρνεις εναν εξαιρετικα on the ball παιχτη. Τα σουτ που παιρνει ειναι σχεδον παντα off the dribble. Ξεκινωντας απο χαμηλα. Συνηθως υπο κακη γωνια. Και με αργο release. Αυτος ειναι κ ο λογος που καμια φορα φαινονται παρατραβηγμενα, αδικαιολογητα, ή “τρελα.” Προφανως δεν ειναι τρελα. Απλα αυτο ειναι το στυλ του. Το κακο με αυτο ειναι 2 πραγματα. Πρωτον τον περιοριζει απο το να παιξει off the ball σε μια ομαδα. Και δευτερον οτι του περιοριζει την ιδια την αποτελεσματικοτητα των σουτ του. Ο Τζειμς ΔΕΝ ειναι καλος σουτερ. Στο Φοινιξ περσι σουταρε με 26% τριποντο κ φετος στην Ευρωλιγκα με 30%. Για Ευρωπη το 30% δεν ειναι δραματικο. Αλλα οντας on the ball σουταρει πολυ. Και οταν δεν σουταρει προσπαθει να διεισδυσει. Πραγμα που μας οδηγει στο αλλο μεγαλο προβλημα του.
Οταν διεισδυει κανει την εμφανιση του ο τεραστιος περιορισμος των φυσικων του χαρακτηριστικων. Λογω του χαμηλου του υψους κ της ταχυτητας του αν βρεθει απεναντι σε δυνατοτερους περιφερειακους αμυντικους επιλεγει ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ INEFFICIENT σουτ. Οπως ακριβως ειδαμε και στον μεταξυ μας αγωνα με τον Καλαθη και τον Θαναση αντιστοιχα. Μη οντας pass first, το ενστικτο του θα του πει να προτιμησει ενα mid-range, ή ενα step back τριποντο, παρα μια πασα στην αδυναμη πλευρα. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να μην ειναι efficient ΟΥΤΕ απο το διποντο. Λογω του οτι εδω βρισκει περισσοτερη ελευθερια να το κανει αυτο βλεπουμε το ποσοστο του σε FG% να ειναι φετος ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ (40%) απο το ηδη χαμηλο περσινο οταν και επαιζε στο ΝΒΑ (44%).
Επισης το εμφανες προβλημα στην αμυνα με αλλαγες του Τσαβι και τα 183 εκατοστα του που θα βρισκονταν μονιμως κατω απο τη ρακετα μας δεν το θεωρω αξιο σχολιασμου.
Αρα επρεπε να αντικαταστησει τον Νικ ο Μαικ ή οχι;
Η υπαρξη του ερωτηματος αυτου απο μονη της αποτελει μερος ενος πολυ πιο συνθετου ερωτηματος:
Επρεπε η ομαδα να μπει στη λογικη η παραμονη του ενος να σημαινει την φυγη του αλλου; OXI. Με γιγανταια μαυρα γραμματα. Που πετανε φωτιες γυρω τους.
Και καπως ετσι ερχομαστε στο επομενο μεγαλο αντεπιχειρημα. Μηπως δεν εφταιγε ο προπονητης ο οποιος αναγκαστηκε να επιλεξει να στελεχωσει κατ’ αυτο τον τροπο την ομαδα λογω χαμηλου μπατζετ;
3. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ξεκινησα μιλωντας για τους Σικαγο Μπουλς κ για το πώς η συνθεση πολλων προβληματων ταυτοχρονα καταφερνει να λειτουργει παραμορφωτικα ως προς την ιδια την κατασταση καθιστωντας τα ιδια τα προβληματα δυσδιακριτα, αφηνοντας τελικα εμας να την παρατηρουμε με μια αβολη αμηχανια.
Ομως τα λαθη εγιναν.
Ο Λεμπρον δεν πηρε πρωταθλημα με τους Μπουλς αλλα με το Κλιβελαντ κ η ιστορια του μελλοντος θα γραφει το ονομα των Γουοριορς διπλα στην καλυτερη ομαδα ολων των εποχων.
Ο Τζειμς κ ο Σινγκλετον εφυγαν απο τον Παναθηναικο κ τωρα εφυγε κ ο Πασκουαλ.
Τελικα ζητησε μεταγραφες ο προπονητης που του εκοψε ο προεδρος, ή απλα ο πρωτος επελεξε να πονταρει στα λαθος αλογα;
Να πω οτι το πλεον ευδιακριτο, εως προφανες, προβλημα εδω ειναι να συνεβη το πρωτο. Ωστοσο ειναι μαζι και το πιο ευκολο να απαντησεις…
Να δεχτω οτι ο Τσαβι ζητησε τον Κοπονεν και ο Γιαννακοπουλος τον εγραψε κ πηρε τον Παπαγιαννη. Και εδιωξε κ τον Ντενμον. Κ υπεγραψε κ τον Παππα.
Πολλα λαθη μαζι.
Υπο κανονικες συνθηκες θα ελεγες δεν κοιταω παρακατω οριστε η ριζα του κακου. Ο Τσαβι αναγκαστηκε να στελεχωσει λαθος την ομαδα, αναγκαστηκε να διωξει τους καλους του παιχτες, αναγκαστηκε να παρει αυτους που πηρε, αρα να τι φταιει κ παιζουμε ετσι ολο αυτο το καιρο.
Αν θελαμε να νιωσουμε αβολα ομως θα θεταμε πιο δυσκολα ερωτηματα.
Εχεις τον Παπαγιαννη που κυκλοφορει ελευθερος. Που μπορει ανα πασα στιγμη να τον παρει ο Ολυμπιακος. Ελληνα. Με τα συγκεκριμενα σωματικα χαρακτηριστικα (και δεν εννοω αυτα που ηρθε). Και στη συγκεκριμενη ηλικια. Τον υπογραφεις ή υπογραφεις για 2 ή 3 χρονια τον Κοπονεν? Θυμιζω οτι ο Τσαβι τωρα ειναι ηδη αλλου…
Μενει ελευθερος ο Παπαπετρου. Ο Παπανικολαου ειναι 29. Δινεις την θεση 3 για την επομενη δεκαετια σε Ελληνα στον Ολυμπιακο, ή τον παιρνεις εσυ?
Θεωρουμε οτι αυτοι οι παιχτες δεν θα δειξουν τη σημασια της φετινης υπογραφης τους στο μελλον;
Μολις τη περασμενη βδομαδα ειδαμε τί μπορει να προσφερει ο Παπαπετρου. Σε λιγους μηνες θα δουμε και την προσφορα του Παπαγιαννη. Του Μητογλου τη βλεπουμε απο την αρχη της χρονιας. Σωματικα προσοντα και αμερικανικα κολλεγια. Δηλαδη σωματικα προσοντα και γνωση των βασικων. Και μικρη ηλικια. Και Ελληνες. Δε νομιζω οτι υπαρχει λογος να επιχειρηματολογησει κανεις περαιτερω για την αξια της διασφαλισης της υπογραφης τους.
Σε αντιθεση λοιπον με την ευκολη απαντηση οτι κοιτας να ικανοποιησεις ολα τα θελω του προπονητη σου γιατι αλλιως καταστραφηκες θα πω οτι ΔΙΑΦΩΝΩ.
Ειναι ΕΥΚΟΛΟ να το πεις αυτο.
Ο λογος ειναι διοτι εξισου ΕΥΚΟΛΟ θα ειναι οταν θα του ριξεις το ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ φταιξιμο στην περιπτωση που τα ικανοποιουσες κ αυτος αποτυγχανε! ΟΥΤΕ ο Τσαβι θα εφταιγε εξ ολοκληρου, ΟΥΤΕ οι παιχτες, ΟΥΤΕ ο Γιαννακοπουλος.
Και καπως ετσι καταληγουμε να λεμε οτι καποιες φορες ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Μιλαμε για δυσκολες αποφασεις, που απαιτουν ακομα πιο δυσκολες επιλογες με οριζοντα τουλαχιστον πενταετιας, τα αποτελεσματα των οποιων ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΝ να αξιολογηθουν σημερα.
Η συνοχη του Ολυμπιακου σημερα ειναι αξιοθαυμαστη. Ας περιμενουμε λιγα χρονια να δουμε πώς θα αξιολογειται το all-in στον Σπανουλη αντι του Σλουκα. Ή η απομακρυνση Παπαπετρου. Ή η μη υπογραφη Μητογλου, Θαναση κ Παπαγιαννη. Να θυμισω οτι ο Ολυμπιακος εχει να παρει ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τιτλο ηδη 2 χρονια. Το λεω λαθος ή σωστο το all-in;
Δεν το λεω ΤΙΠΟΤΑ. Λεω οτι δεν μπορει να κριθει ΣΗΜΕΡΑ. Θα κριθει μετα απο χρονια και οταν θα εχουμε δει τί καταφεραν με τις συγκεκριμενες επιλογες οι ομαδες που δημιουργηθηκαν.
Γενικα θεωρω οτι αν θελεις να πετυχεις σε βαθος χρονου πρεπει να πανε πολλα πραγματα σωστα κ απο πολλους ανθρωπους.
Καλως ή κακως λοιπον πιστευω οτι ο Τσαβι ΔΕΝ ηταν αυτος ο ανθρωπος και ΣΩΣΤΑ απομακρυνθηκε.
Δεν συμφωνω στην ηθικοπλαστικη ηρωοποιηση του κατοπιν εορτης κ απο αποσταση ασφαλειας. Οπως δεν συμφωνω και στην υποβαθμιση του εργου και της αξιας του.
Ο Τσαβι υπηρξε ενας τοπ προπονητης που δουλεψε με αξιοπρεπεια σε εναν τοπ συλλογο.
Μεχρι εκει.
Εκανε πολλα καλα κ η ιστορια θα τον καταταξει στους καλυτερους που εκατσαν στον παγκο μας. Ποιοι ειμαστε εμεις αλλωστε να μιλησουμε για ανθρωπους που αυτο που κανουν ειναι η δουλεια τους. Και μαλιστα εχοντας διακρισεις στο ανωτερο δυνατο επιπεδο.
Κανουμε ομως κρισεις κ σχολια με βαση αυτα που βλεπουμε διαχρονικα δινοντας ΟΛΑ τα benefit of a doubt στον ιδιο τον προπονητη.
Στην προκειμενη περιπτωση λοιπον, μπορει ο Τσαβι να συναντησε δυσκολιες στη στελεχωση. Να ζητησε πραγματα που δεν εγιναν. Ακομα και να τα ηξερε και ο ιδιος μεσα του για την ομαδα. Τεχνικα δεν ειναι σε θεση ΚΑΝΕΝΑΣ μας να τον κρινει. Οχι τον Τσαβι. Αλλα τον Μαρκοπουλο και τον Λυκογιαννη.
Ομως ενα πραγμα θεωρω οτι το ακολουθησε πιστα. Και το πηρε μαζι του μεχρι την απομακρυνση του.
Την απεχθεια του στο ρισκο.
Αν θα μπορουσα να κρινω τον Τσαβι στο βαθμο που του αναλογει αυτο δεν ειναι αλλο απο το οτι απο την αρχη μεχρι το τελος λειτουργησε οπως ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λειτουργει μια ομαδα. Και εννοω απο τη συμπεριφορα του εκτος αγωνιστικου χωρου (εξ ου και η εικονα που μενει απο αυτον ηταν αυτη του κυριου), μεχρι την συμπεριφορα του εντος αγωνα, μεχρι τη συμπεριφορα του στην ιδια την στελεχωση.
Συμπεριφορα που ηταν ΑΝΕΥΡΗ.
Ανευρη εκτος αγωνιστικου χωρου κατι που προστατευσε την ομαδα απεναντι στον κατα περιοδους διαλυτικο παραγοντα Γιαννακοπουλο.
Ανευρη εντος αγωνιστικου χωρου κατι που εκανε την ομαδα που προηγηθηκε με 16 ποντους απεναντι στη Φενερ να χασει. Κατι που εκανε την ομαδα που διελυσε τη Ρεαλ να χασει τον επομενο εντος εδρας. Κατι που εκανε την ομαδα να αγχωνεται και να χανει οταν την πλησιαζαν στο σκορ και που εκανε την ομαδα να χανει με 20 οταν καταφερνε να πλησιασει αυτη στο σκορ.
Και τελος ανευρη στην ιδια τη στελεχωση.
Και ενω τα πρωτα 2 στοιχεια αποχωρησαν μαζι με την αποχωρηση του, η στελεχωση του ειναι αυτη που θα συνεχισει να μας ακολουθει.
Ανευρη ομως γιατι;
Δεχομαστε οτι ειτε υπηρξε παρεμβαση απο πανω ειτε δεν υπηρξε, η στελεχωση της ομαδας ειναι αυτη που κατα βαση θα εκανε ευκολοτερη ή δυσκολοτερη τη δουλεια του ιδιου του προπονητη.
Τα προφανη ελαφρυντικα σε σχεση με τον παρεμβατισμο του ΔΓ εχουν πιστωθει στον Τσαβι. Εγω ΔΕΝ συμφωνω ως προς το βαθμο που εχει γινει αυτο. Αλλα εχει γινει. Δεν μου πηρες τον Κοπονεν αρα τωρα ας εχεις το χειροτερο ποσοστο στα τριποντα στη λιγκα. Ομως να του το δωσω του Τσαβι. Ολο.
Αυτο που ΔΕΝ θα του δωσω ειναι ενα.
Οτι ΜΕ ΒΑΣΗ τις δεδομενες συνθηκες που ειχε να δουλεψει, αυτος ΔΕΝ ΠΑΡΕΝΕΒΗ ΠΟΥΘΕΝΑ. Σε αλλη ομαδα ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ να παρεμβει και ως εκ τουτου δεν θα φαινοταν ΠΟΤΕ αυτο του το μειονεκτημα. Αν χαρακτηριζεται μειονεκτημα. Στην ΤΣΣΚΑ για παραδειγμα. Ή στην Μπαρτσελονα. Ή στην Αρμανι.
Να το πω αλλιως.
Εισαι ενας defensive-minded προπονητης. Σου αρεσει να δημιουργεις χωρους για τους σουτερ σου. Και προφανως δε θελω ΣΕ ΚΑΜΙΑ περιπτωση να αντιπαραβαλλω κατι σε αυτο. Καλα κανεις κ επιζητας τους χωρους για τους σουτερ σου. Η δημιουργια χωρων δυσκολευει τον αντιπαλο στην αμυνα:
Των οδων πασας
Των περιφερειακων σουτερ
Των cutters
Των post παιχτων
Του dribble-penetration
Θα ρωτησω κατι αλλο που ειχα πει οτι θα επανελθω.
Ειχες παιχτες που να τα κανουν ολα αυτα;
Θες spacing για να εκμεταλλευτεις τους cutters. Ποιους cutters;
Τους post παιχτες. Ποιους post παιχτες;
Dribble-penetration;
Υπαρχει ΕΝΑΣ παιχτης αυτη τη στιγμη στη μετα-Τζειμς εποχη που να μπορει να περασει τον προσωπικο του αντιπαλο προκειμενου να δημιουργησει για τον εαυτο του;
Δυο θα ηταν οι πιθανες απαντησεις σε αυτο: o Λανγκφορντ και ο Παππας.
Ο Λανγκφορντ.
Πρωην αθλητικος γκαρντ, δυνατος, εκρηκτικος, με το σωστο μενταλιτι σε ορους επιθετικοτητας στη ρακετα κ ανυπαρκτο τριποντο. Νυν κοντρολαρισμενος παιχτης, με τοπ mid-range και pull-up off the dribble. Και ανυπαρκτη αμυνα.
Kαι ο Παππας.
Κακος χειρισμος, ανυπαρκτα playmaking skills, ανυπαρκτο τριποντο, μετρια αμυνα. Αλλα σωστο μενταλιτι σε ορους επιθετικοτητας στη ρακετα κ ενιοτε ευρεση κινητρου, πραγμα που τον κανει να ξεχωριζει σε καποιους αγωνες. Επισης μετρια αμυνα.
Αρα τί εχεις:
Α. Δεν εχεις καλους σκρινερ, αρα α) δεν μπορεις να παιξεις ουτε με τους ιδιους τους σκρινερ, β) ουτε καλα σουτ να φτιαξεις στους σουτερ
Β. Δεν εχεις καλους σουτερ, αρα και να ΜΗΝ γινονταν τα παραπανω δυο πραγματα σωστα, οι νυν πλαγιοι να σκοραραν ετσι κι αλλιως. Οπως γινοταν πολυ συχνα πχ περσι κυριως με τον Σινγκλετον και τον Ριβερς πριν τραυματιστει.
Γ. Δεν εχεις cutters, αρα και να ΜΗΝ γινονταν ολα τα παραπανω σωστα, οι παιχτες να εβρισκαν δρομο προς το καλαθι.
Δ. Δεν εχεις post παιχτες, αρα κανενας λογος οι αντιπαλοι αμυντικοι να μην εστιαζουν αποκλειστικα στους σουτερ για τους οποιους ψαχνεις να δημιουργησεις καλες προυποθεσεις.
Ε. Δεν εχεις παιχτες που να μπορουν να δημιουργησουν για τον εαυτο τους. Με εξαιρεση τον Λανγκφορντ ο οποιος ΕΛΛΕΙΨΕΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ τελικα καλειται να αναλαμβανει ΟΛΗ την επιθετικη λειτουργια της ομαδας.
Ολα αυτα ΔΕΝ τα ειχες.
Τί σημαινει αυτο;
Σημαινει οτι παιζοντας ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ορους τις αλλες μεγαλες δυναμεις της Ευρωπης θα εχανες. Παντα. Και το χειροτερο ειναι οτι ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ. Τα passing skills του Τομιτς ή του Λορμπεκ ΔΕΝ μπορεις να τα βρεις. Ναβαρο ΔΕΝ υπαρχει. Πιτ Μαικλ ΔΕΝ υπαρχει. Ενας Ρουμπιο υπαρχει και ΤΕΛΟΣ.
Η ευθυνη ως προς τη χαμηλοτερη ποιοτητα των παιχτων δεν βαραινει τον προπονητη ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ. Αυτο που τον βαραινει ομως για μενα και που κατα τη γνωμη μου ηταν και ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ που συνετελεσε στην ΣΩΣΤΗ για μενα απομακρυνση του ειναι οτι ποτε ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ στα χαμηλοτερα στανταρ. Δηλαδη.
Ναι, ο ενδεδειγμενος τροπος αμυνας ειναι με αλλαγες.
Ναι, ο ενδεδειγμενος τροπος επιθεσης ειναι με το ιδανικο spacing που θα δινει ελευθερα EFFICIENT τριποντα αντι των inefficient mid-range σε σετ παιχνιδι.
Ειναι.
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΟΙ BOSTON CELTICS!
Θα παιξεις αμυνα με αλλαγες παντου με την εμμονικη σχεδον ευλαβεια που το εκανες θεωρωντας οτι σε βαθος χρονου οι παιχτες θα μαθουν να περιστρεφονται σωστα κ σε σωστο χρονο κ με σωστες αποστασεις. ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΝΤΡΕΙΜΟΝΤ ΓΚΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΤΟΥΡΑΝΤ στο ροστερ. Αν εχεις τον Γκιστ κ τον Λασμε ΟΧΙ. Ειναι τυχαια η εμφανιση του Λασμε με τη ΤΣΣΚΑ; Ηταν θεμα κινητρου; Arcidiacono..
Και ερχομαι στο αλλο μεγαλο πραγμα που θελω να πω καιρο.
Απορροια της διαστρεβλωσης μας ως προς τους παιχτες που παιζουν στην Ευρωπη ειναι ο ιδανικος τροπος με τον οποιο πρεπει να παιζεται το μπασκετ στην Ευρωπη.
Υπαρχει η εικονα οτι το μπασκετ των Σελτικς για παραδειγμα ειναι κατι που μπορει να εφαρμοστει στην Ευρωπη και που θα οδηγησει σε διακρισεις τις οποιες ομαδες το εφαρμοζουν.
Θα πω οτι ΔΙΑΦΩΝΩ.
Οχι με τη λογικη. Προφανως οι Σελτικς ειναι ενας οργανισμος που αυτη τη στιγμη λειτουργει πιο σωστα απο τον οποιονδηποτε αλλο στο ΝΒΑ. Σωστες επιλογες στα ντραφτ, σωστη στελεχωση, σωστο unselfish μπασκετ. Γενικα αυτη τη στιγμη εχουν τη συνταγη της επιτυχιας. Επισης ομως εχουν και κατι αλλο.
Τον Ροζιερ αναπληρωματικο…
Τί θελω να πω.
Στην προσπαθεια να εφαρμοσουμε τις αρχες του μπασκετ του μελλοντος που παιζεται στο ΝΒΑ και να τις φερουμε στην Ευρωπη και δη στις δικες μας ομαδες κανουμε μια ολεθρια εξισωση. Τους παιχτες που παιζουνε σε εμας με τους παιχτες που παιζουνε εκει. Ειναι σωστες οι πολλες πηγες δημιουργιας απο ολους τους παιχτες.
Αλλα αυτο το βλεπεις απο μια ομαδα στην οποια δεν χωραει Ο ΧΕΙΓΟΥΟΡΝΤ!
Στη πραγματικοτητα λοιπον μιλαμε παλι για εξιδανικευμενες καταστασεις οι οποιες καμια σχεση δεν εχουν με τον τροπο που παιζεται το μπασκετ στην Ευρωπη.
Η σκληρη πραγματικοτητα ειναι οτι στην Ευρωπη παιζουν:
Α. Μετριοι γηγενεις που ειτε λογω περιορισμενων σωματικων προσοντων ή χαμηλου work ethic δεν μπορουν να παιξουν απεναντι. Β. Καλοι γηγενεις σε μικρη ηλικια προτου κανουν το βημα για απεναντι. Γ. Μετριοι αμερικανοι που ειτε λογω περιορισμενων σωματικων προσοντων ή χαμηλου work ethic δεν μπορουν να παιξουν απεναντι και ψαχνουν κατα βαση μονοετη συμβολαια σε Ευρωπη και Κινα στην προσπαθεια τους να μεταπηδηξουν με τη πρωτη ευκαιρια στη χωρα τους.
Αρα στη πραγματικοτητα οι αρχες οι οποιες διεπουν το μπασκετ της Βοστωνης, ή της Γιουτα, ή του Γκολντεν Στεητ ακομα, παροτι ΟΛΟΣΩΣΤΕΣ και winning απεναντι, εδω ΔΕΝ μπορουν να εχουν την ιδια χρησιμοτητα.
Τί θελω να πω;
Θελω να πω οτι μπορει για παραδειγμα να εχουμε στο μυαλο μας οτι ο Ομπραντοβιτς εχει πολλους δημιουργους στις ομαδες του αλλα αυτοι οι δημιουργοι ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ διοτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Επομενως το προβλημα δεν ειναι στη πραγματικοτητα προβλημα μπασκετ, αλλα προβλημα ΜΠΑΤΖΕΤ! Περσι ο Τσαβι αν αντι του Αντριαν Πειν επαιρνε τον Αλ Χορφορντ θα επαιζε σιγουρα καλυτερο μπασκετ. Με γρηγοροτερη κυκλοφορια, καλυτερη ροη, περισσοτερα cuts, καλυτερες προυποθεσεις για σουτ, μεγαλυτερη γκαμα επιλογων επιθεσης που θα μπορουσε να εισαγει στην ομαδα. Αν ειχε εστω τον ανευρο Τομιτς αφου μιλαμε για Ευρωπη. Ή τον Γουνταιτις. Αλλα ειχε τον Ιαντα τον Βουγιουκα. Που φαινοταν και καλος εξαιτιας των βασικων που γνωριζει!
Ο Παναθηναικος, οπως και η Ευρωπη γενικοτερα απεχει αιωνες απο οποια συγκριση μπορουμε να κανουμε με αυτα που συμβαινουν στο μπασκετ σημερα. Αν ειναι κατι το οποιο δεν καταλαβε ποτε ο Τσαβι κ τελικα το πληρωσε ηταν ακριβως αυτο.
Οτι τα πραγματα εδω δεν ειναι ιδανικα.
Ο Γκιστ δεν ειναι ο Χορφορντ. Και ο Θανασης δεν ειναι ο Χειγουορντ.
Στην πραγματικοτητα για μια ομαδα με το μπατζετ του Παναθηναικου το καλυτερο δυνατο μπασκετ που θα μπορουσε να φερει επιτυχιες δεν ειναι το μπασκετ της Βοστωνης. Το καλυτερο φιτ για τον Παναθηναικο ειναι το χειροτερο δυνατο μπασκετ απεναντι: Το μπασκετ της Ουασινγκτον.
Ο Καλαθης ειναι αυτη τη στιγμη ενας pass-first γκαρντ:
Xωρις ανθρωπο να pass αλλα και
Χωρις ανθρωπο να shoot the ball
Υπο ιδανικες συνθηκες ο Καλαθης επρεπε να ειναι ενας υπερηχητικος Σατορανσκι.
Με τη διαφορα οτι ο Παναθηναικος δεν εχει Γουολ κ Μπιλ.
Το ιδανικο πλαισιο να συνδυαστει το μπασκετικο IQ του Νικ ηταν να εχει slasher για να ανοιγει διαδρομους. Σκορερ. Με μεγεθος. Σε αυτη την ομαδα ο Λοτζεσκι φαινεται Λεμπρον γιατι επιτιθεται στα close out. Ο Παππας φαινεται θετικος παρα το γεγονος οτι ειναι απεριγραπτα ελλιπης σαν παιχτης εξαιτιας οτι ο Παναθηναικος δεν εχει καθολου το στοιχειο που μπορει να του προσφερει. Του Παπαπετρου φανηκε η απουσια του ακριβως για αυτο. Ο Λανγκφορντ φαινεται σαν τον Χαρντεν μονο κ μονο με το mid-range του.
Αντιθετως λοιπον τί εχει ο φετινος Παναθηναικος;
Εχει εναν γεματο παγκο. Οπως οι Σελτικς…
Αυτο που δεν εκανε σωστα ο Τσαβι για μενα ειναι οτι πηγε να παιξει το ιδανικο μπασκετ ζητωντας πραγματα που το τεραστιο ροστερ που δημιουργησε δεν ηταν σε θεση να του δωσουν.
Οι Γουιζαρντς ενα πραγμα εχουν που τους κραταει κ οπως φαινεται θα τους κρατησει κ για οσο ακολουθουν αυτο το μοντελο ΜΑΚΡΙΑ απο την επιτυχια. Το βαθος στο ροστερ.
Ε αυτο ακριβως το πραγμα ειναι που θα ΕΦΕΡΝΕ την επιτυχια σε ομαδες με μικρο μπατζετ που παιζουν με παιχτες με μικρο ταβανι απεναντι ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ παιχτες με μικρο ταβανι.
Το ΜΙΚΡΟ ροστερ και οι ΠΟΛΛΟΙ ηγετες.
Δινοντας στον Σατορανσκι 15 παικτες παγκο κ ζητωντας του να σκοραρει θα αποτυχει.
Δινοντας στον Σατορανσκι τον Μπιλ θα σου δωσει +13.6 rating στον Μπιλ. Το μεγαλυτερο απο οποιονδηποτε αλλο συμπαικτη του. Και θα δωσει κ στον ιδιο το τριτο μεγαλυτερο on/off court diff μετα απο Μπιλ κ Πορτερ.
Αν υπαρχει κατι που αξιολογησε λαθος ο Τσαβι, αυτο ειναι οτι παιχτες οπως ο Λεκαβιτσιους ειχαν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ να του προσφερουν. Σε μια επιθεση στατικη. Που ζητας τελειοτητα στη γνωση κ εφαρμογη του εκαστοτε play πρωτα απο τον βασικο σου γκαρντ. Και στη συνεχεια απο τον εχοντα τελειως διαφορετικα, καταφανως χαμηλοτερα, χαρακτηριστικα αναπληρωματικο του. Δε γινεται αυτο.
ΔΕΝ εισαι οι Σελτικς. Οι Σελτικς στη θεση του Λεκαβιτσιους εχουν τον Ροζιερ. Που θελει να φυγει απο την ομαδα για να μην παιζει πισω απο τον Ιρβινγκ! Που στους 2 αγωνες που ξεκινησε φετος βασικος εχει μ.ο 16 ποντους, 6.5 ριμπαουντ, και 4.5 ασιστ. Που μολις χτες στην τριτη του φορα βασικος ειχε 16 ποντους, 3 ριμπαουντ, 5 ασιστ, 5 κλεψιματα κ 1 ταπα! Ο Ροζιερ που ειναι 1.85!
Να το πω διαφορετικα.
Οι Σελτικς κρατανε στον ΠΑΓΚΟ τους εναν παιχτη που οχι μονο διαθετει τα σωματικα προσοντα και το ταλεντο για να εξελιχθει μεσα στα πλαισια της ομαδας. Οχι μονο το εχει ηδη αποδειξει σε πλει οφ. Αλλα επιλεγουν να κρατησουν στον παγκο εναν παιχτη που διαθετει και τα ΗΓΕΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ για να το κανει αυτο. ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ! ΟΞΩ!
Το ισοδυναμο θα ηταν ενας Λεκαβιτσιους 15 ποντους ψηλοτερος, 10 μυικα κιλα δυνατοτερος κ με την ψυχολογια οτι θα μπω μεσα κ θα παρω το παιχνιδι μονος μου γιατι ειμαι καλυτερος απο ολους οσους παιζουν εδω μεσα.
Τετοιοι παιχτες ΔΕΝ υπαρχουν εδω.
Οταν μιλαμε για βαθος παγκου ΔΕΝ μπορουμε να εχουμε στο μυαλο μας εξιδανικευμενες καταστασεις. Γιατι απλα κοροιδευομαστε. Η αναπληρωματικη πενταδα του Ντενβερ με Μοντε Μορις, Μαλικ Μπισλει, Χουαν Ερνανγκομεζ, Τρει Λαιλς κ Μεισον Πλαμλι εχει το καλυτερο defensive rating στη λιγκα απο ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αλλη πενταδα. Γιατι; Διοτι στο ΝΒΑ ο 15ος παιχτης στο ροστερ της τελευταιας ομαδας ειναι ετοιμος να δαγκωσει σιδερα προκειμενου να ξεχωρισει. Μπορει να μην του δοθει παραπανω απο 2 φορες μεσα στη σεζον η δυνατοτητα αλλα αυτος θα τις εκμεταλλευτει. ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ! Θα ξεχωρισει. Θα δειξει σε ολους την αξια του και τα υπολοιπα θα ειναι σε ορους φιτ στο τροπο παιχνιδιου του εκαστοτε προπονητη και με βαση τους υπαρχοντες παιχτες στην ομαδα το αν θα παρει τη θεση του στη πενταδα ή οχι.
Τα παραδειγματα τετοιων παιχτων ειναι τοσα πολλα που θα μπορουσα να μιλαω για ωρες. Ο Ντερικ Τζοουνς Τζουνιορ. Ο Καλεμπ Σουανιγκαν. Ο Τζος Οκογκι. Ο Τομας Μπραιαντ. Ο Γιογκι Φερελ. Ο Σαμ Ντεκερ. Ο Ρισον Χολμς. Ο Βαν Φλιτ. Ο Νοελ. Ο Μπελ. Ο Μπεμπρι. Ο Λαμπισιερ. Ο Αντεμπαγιο.
Παιχτες που τους εχεις στον παγκο γνωριζοντας οτι αν τους δωσεις την ευκαιρια να παιξουν βασικοι θα διαπρεψουν. Οπως ακριβως συνεβαινε με τον Χαρελ οσο βρισκοταν πισω απο τον Τζορνταν. Οπως εγινε με τον Σιακαμ κ βλεπουμε αυτο που βλεπουμε φετος. Οπως εγινε με τον Ραντλ. Οπως εγινε περσι με τον Ολαντιπο. Με τον Ντινγουιντι. Οπως πηγε να γινει φετος με τον Λεβερτ. Οπως θα γινει αυριο με τον Νοελ αν για οποιονδηποτε λογο φυγει ο Ανταμς απο μπροστα του.
Προχτες πηρε χρονο ο Μαξι ο Κλεμπερ κ εκανε 6 ταπες (!!!), εβαλε 10 ποντους κ πηρε 3 ριμπαουντ. Σε 24 λεπτα. Δεν παιζει ο Ζουμπατς για να παιζει περισσοτερο ο Ταισον Τσαντλερ που εφυγε απο το Φοινιξ για να παιζει ο Αιτον, που δεν παιζει ομως γιατι γυρισε ο Μαγκι, που δεν επαιζε περσι πολυ στο Γκολντεν Στειτ γιατι επαιζε ο Ντρειμοντ Γκριν! Εφυγε ο Σαριτς απο τη Φιλαδελφεια κ προτιμαει ο Θιμποντο τον Γκιμπσον κ ο Σαριτς του δινει απο τον παγκο 12 ποντους, 6 ριμπαουντ, 2 ασιστ, με 43% τριποντο κ defensive rating 102 που θα ηταν το δευτερο καλυτερο της λιγκας απο 108 που ειναι το 14ο οταν αυτος βρισκεται εκτος. ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ ΠΑΓΚΟ!
Μια ομαδα λοιπον με το μπατζετ του Παναθηναικου ΔΕΝ ανανεωνει πρωτο τον Βουγιουκα και τον Λεκαβιτσιους.
Γιατι πολυ απλα δεν εχει ΣΤΑΡΤΕΡ προκειμενου να παει κ στον παγκο.Μια ομαδα με το μπατζετ αυτο αξιολογει ποιοι παιχτες θα του δωσουν το απαιτουμενο winning mentality, ΤΟΥΣ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙ και ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ μεινουν λεφτα για οτιδηποτε αλλο τοτε το παιρνει.
Αλλιως εχει απλα λιγοτερους παιχτες.
Η καταδικαστικη πιστη ειδικα για προπονητες του βεληνεκους κ των ικανοτητων του Πασκουαλ ειναι οτι μπορουν να διδαξουν το μπασκετ που θελουν στους παιχτες τους τα οποια αυτοι θα αφομοιωσουν κ θα τα εφαρμοσουν κιολας. Ομως δυστυχως οσες φορες και να παιξει ο Παναθηναικος εκτος εδρας με τη Ρεαλ ο Λεκαβιτσιους δεν θα γινει ο Ροζιερ για να μπει στην αρχη του δευτερου δεκαλεπτου και να τρεξει τη second unit. ΔΕΝ εχεις τους Σελτικς κ ΔΕΝ θα τους κουβαλησει στα πλει οφ οταν ο Ιρβινγκ μεινει εκτος. ΠΟΤΕ.
Σε μια ομαδα με το μπατζετ του Παναθηναικου ΠΡΩΤΑ επιλεγεις τους ΗΓΕΤΕΣ σου και ακολουθως στηριζεσαι ΣΤΟ ΣΚΑΟΥΤΙΝΓΚ για να στελεχωσεις με τον ΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΝ καλυτερο τροπο τις υπολοιπες θεσεις του ροστερ γνωριζοντας ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ οτι αναλαμβανεις κ το προβλεπομενο ΡΙΣΚΟ.
Σε καθε περιπτωση λοιπον θεωρω οτι ο Τσαβι ΔΕΝ λειτουργησε ετσι και ΣΩΣΤΑ αποχωρησε. Ειμαι ωστοσο σχεδον βεβαιος οτι αν ειναι ο επομενος προπονητης της ΤΣΣΚΑ ή της Μπαρτσελονα θα πετυχει.
Οποτε τί κανουμε απο δω και περα;
Ο ΡΙΚ ΠΙΤΙΝΟ
With a swish and smack and a whip and a crack Everybody talks when they’re on my rack Pound, pound far underground Down down down in Goblin Town
Οταν ο Θοριν κ η συντροφια του επεσαν μεσα στις σπηλιες των Misty Mountains, εκει τους επιασαν τα Goblins τα οποια κ τους πηγαν στον αρχηγο τους.
Στην ταινια ακολουθει μια απο τις καλυτερες deleted σκηνες στην ιστορια του σινεμα. Βασικα πιθανον η καλυτερη σκηνη ολης της δευτερης τριλογιας.
Το τραγουδι του Goblin-King.
Ενα διλεπτο χορικο που ουσιαστικα εξηγει στους ξενους πώς λειτουργει η Goblin Town:
“Clash, crash, crush and smish, bang, break, shimmer and shake You can yammer and yelp but there ain’t no help.”
Το λαθος που καταδικασε τον Τσαβι σε αποτυχια ηταν οτι δεν ρισκαρε προσαρμοζομενος στα στοιχεια μπασκετ που διαθετει αυτη η ομαδα.
Για να το πω καλυτερα ο Τσαβι αντιμετωπισε τον εαυτο του σαν τον Elrond, τον Παναθηναικο σαν το Rivendell και τους παιχτες σαν τους Noldor. Ο Παναθηναικος ΗΤΑΝ αυτο το πραγμα οταν υπηρχαν ΤΑ ΛΕΦΤΑ για αυτο το πραγμα.
Στην εποχη του χαμηλου μπατζετ, της χαμηλης ποιοτητας κ των δυσκολων αποφασεων ομως ο Παναθηναικος δεν ειναι αυτο που ειχε στο μυαλο του ο Τσαβι. Γιατι ο Παναθηναικος σημερα ειναι η Goblin Town. Υπαρχει παντα ο διαλυτικος παραγοντας Σαουρον που ανα πασα στιγμη μπορει να τη διαλυσει. Αλλα ειναι κ αυτος που της δινει τη δυναμη της.
Και μπορει ολοι οσοι παρακολουθουμε αυτη την ομαδα απο τη χρυση εποχη της να την εχουμε για παντα στο μυαλο μας σαν την Γκοντολιν, αλλα η αληθεια ειναι οτι αυτη τη στιγμη κ για οσο θα υπαρχει αυτο το μπατζετ η ομαδα ειναι η Goblin Town. Και η Goblin Town χρειαζεται περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο εναν Goblin King.
Και ο Ρικ Πιτινο ειναι αυτος…
Οταν ρωτανε τους περισσοτερους προπονητες του ΝΒΑ τί ειναι αυτο που ζητανε απο τους παιχτες της ομαδας τους θα σου απαντησουν δυο πραγματα:
“Commitment and unselfishness.”
Σωστο γιατι αυτα ειναι τα μονα που δεν κανουν οι ολοκληρωμενοι παιχτες του ΝΒΑ.
Απο την αλλη μερια αυτο που αναφερει ο Πιτινο σαν μοτο του σε αρθα κ υπαρχει κ σε βιβλια του ειναι:
“Stay active on defense, keep your hands busy, and knock the ball away.”
Προφανως γι’ αυτο δεν πετυχε στο ΝΒΑ.
Μολις εμαθα οτι τον υπογραψαμε εκατσα κ ειδα τον τελικο του ’13 με το Μισιγκαν. Με τρελαναν οι 17 ποντοι στο πρωτο ημιχρονο ενος Σπαικ Ολμπρεχτ. Ενος ξανθου, λευκου, αδυνατου, κοντου παιχτη του Μισιγκαν που μπηκε αλλαγη λογω προβληματος με φαουλ του Μπερκ κ αυτος αρχισε να τα βαζει απο παντου με τρια ατομα να τον κυνηγανε απο ενα σημειο κ μετα κανοντας τον εκφωνητη να φωναζει στο τελος who is this kid. Aπο τοτε ο Σπαικ Ολμπρεχτ δεν ξανακανε τιποτα αλλο στο μπασκετ. Εμεινε ομως μια ωραια ιστορια που θα τη λεει για παντα στη ζωη του.
Αυτο που με τρελανε ομως ακομα πιο πολυ ηταν η διαφορα στα ροστερ των δυο ομαδων.
Το Μισιγκαν λοιπον επαιζε με: Τιμ Χαρνταγουει, Τρει Μπερκ, Καρις Λεβερτ, Νικ Σταουσκας, Γκλεν Ρομπινσον, και το Λουιβιλ επαιζε με: Πειτον Σιβα, Ρας Σμιθ, Γουειν Μπλακσιαρ, Τσειν Μπεχαναν και Γκοργουι Ντζενγκ. Για παγκο ουτε λογος. Και ναι με εξαιρεση τον Ντζενγκ που καθαριζει ικανοποιητικα τη θεση του Ταουνς στον παγκο της Μινεσοτα κ τον Σιβα που σημερα ειχε ντερμπι με την Μιτελντοιτσερ για λογαριασμο της Αλμπα, τους υπολοιπους του Λουιβιλ τους ξερει μονο ο Τζιμ.
Για την ιστορια, πρωτος σκορερ του αγωνα με 22 ποντους και most oustanding player του τουρνουα βγηκε ενας Χανκοκ, παγκιτης του Λουιβιλ που τωρα ειδα οτι επαγγελεται οικονομικος συμβουλος…
Μη τα πολυλογω (sic).
Η νοοτροπια που φερνει αυτος ο προπονητης ειναι ακριβως αυτο που χρειαζοταν ο Παναθηναικος.
Απο το ’11 μεχρι το ’16 το Λουιβιλ ηταν σε defensive rating 3ο, 1ο, 1ο, 5ο, 4ο, 2ο. Η αρχη και το τελος του μπασκετ του Πιτινο τυχαινει να ειναι το μοναδικο πραγμα το οποιο μπορουν να κανουν στον τελειο βαθμο οι παιχτες στην απο εδω μερια, αποτελωντας σχεδον εγγυηση για την επιτυχια:
Τα deflections.
Εχει γραφτει οτι ο Πιτινο ειχε τους assistant να καταγραφουν καθε ενα deflection της ομαδας του ειτε σε αγωνα ειτε σε προπονηση. Για μια τοπ κολλεγιακη ομαδα 20 deflections ανα αγωνα ειναι τελεια. Στο ΝΒΑ πρωτη ειναι η Οκλαχομα του Ντονοβαν (λογικο) με 16 ανα αγωνα και ακολουθει η Ουασινγκτον που λεγαμε με 15.9 και η Μινεσοτα του Θιμποντο με 15.8.
Ο Παναθηναικος με τη ΤΣΣΚΑ ειχε 16 στο δευτερο δεκαλεπτο…
Αυτοι οι παιχτες αυτο μπορουν να κανουν.
Να αμυνθουν και να τρεξουν.
Δεν υπαρχει αλλος δρομος.
Οι παιχτες αυτης της αξιας εχουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα που τους περιοριζουν να παιξουν πολλα ειδη μπασκετ. Η προσπαθεια του Τσαβι να προσαρμοσει τους παιχτες στο low-mistake μπασκετ του ηταν φιλοδοξη κ στη βαση της σωστη για την αναπτυξη των ιδιων των παιχτων.
Αλλα και καταδικασμενη να αποτυχει.
Υπαρχει μια κουλτουρα στην απο κει μερια που την ειδαμε να την εφαρμοζει ο Πιτινο απο το πρωτο παιχνιδι. Αλλα το εκανε ακομα πιο ευκολο γιατι το ειπε κιολας στη συνεντευξη τυπου με την ΤΣΣΚΑ. Η κουλτουρα οτι εισαι τα χαρακτηριστικα σου. Μην προσπαθεις να τα κρυψεις δεν ωφελει. Αποδεξου τα πρωτα. Και μετα γινε ο καλυτερος που μπορεις σε αυτο που μπορεις. Αυτο που ειπε στον Λεκα εδειξε με κυνισμο αυτο που επρεπε να διδασκεται στα παιδια απο τις ακαδημιες.
Εισαι κοντος, του λεει. Θες να σε θυμουνται σαν τον πιο κοντο στο γηπεδο, ή σαν τον καλυτερο κλεφτη?
Τυποποιηση. Κυνισμος.
Ακουγονται ασχημα ενω ειναι ο δρομος για την επιτυχια. Κανεις δεν τα λεει για κακο.
Μια ομαδα που εχει τον καλυτερο περιφερειακο αμυντικο στην Ευρωπη δεν βγαζει στο τριποντο μονιμως τους ψηλους της γιατι ετσι το μονο που καταφερνει ειναι ΚΑΙ να ακυρωσει την αμυντικη ικανοτητα του παιχτη της ΚΑΙ να εκθεσει την ελλειψη της αντιστοιχης ικανοτητας των ψηλων της. Να δεχεται καλαθι σε καθε φαση, να κουραζονται οι παιχτες χωρις αντικρυσμα, να κοβεται ο ρυθμος, να κοβεται η ψυχολογια κ τελικα να χανεται το κινητρο.
Αν ξερω οτι δεν μπορω να ακολουθησω κ εκτιθεμαι, απο ενα σημειο και μετα ΔΕΝ θα εχω λογο να παιξω. Αργα ή γρηγορα γνωριζω οτι θα αποχωρησω λογω αυτης μου της υστερησης. Αν ειμαι καλος ριμπαουντερ, ή εχω σωστο timing στο αλμα αλλα βρισκομαι να κυνηγαω γκαρντ, ετσι ΚΑΙ χανω τον παιχτη μου γιατι ειναι πιο γρηγορος απο μενα ΚΑΙ δεν παιρνω ριμπαουντ γιατι πολυ απλα βρισκομαι στο τριποντο.
Και καπως ετσι καταληγουμε να μιλαμε για αλλαγη “διαθεσης” που φερνει γενικα η αλλαγη προπονητη. Ή για το ακομα αστειοτερο οτι καποιοι παιχτες θελανε να φανε τον προπονητη. Οταν δεν σε διαχειριζονται με τροπο που να εκμεταλλευονται τα θετικα σου στοιχεια αλλα σε καλουν να κανεις κατι που εκ των πραγματων δεν μπορεις να κανεις τοτε απλα θα χασεις την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου, στη συνεχεια το κινητρο να παιξεις, και στη συνεχεια θα θελεις να φυγεις. Ειναι ντομινο που εκπορευεται απο την ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ.
Το τριποντο που τοσο ειδαμε να αλλαζει στους τελευταιους αγωνες ειναι ικανοτητα (δηλαδη τεχνικη), ψυχολογια κ προυποθεσεις. Αν εχω μια στατικη επιθεση η οποια θα προσπαθει σχεδον εμμονικα να βρει ενα τριποντο μεσα απο τα σκριν των κακων σκρινερ της, τοτε αυξανεται η πιεση: στον γκαρντ, γιατι απαιτει τελειοτητα στην εκτελεση κ τους χρονους κ κατα βαση με μια αντιπαλη αμυνα προσαρμοσμενη πανω του, στον σκρινερ γιατι καλειται να κανει κατι στο οποιο υστερει, και στον σουτερ, που καλειται να ευστοχησει. Οταν κινειται η επιθεση, οταν πασαρεις περισσοτερο, οταν τρεχεις περισσοτερο μπορει το low mistake basketball να χαθει μαζι τους, αλλα θα εχει γυρισει αυτο που τους ειχες στερησει τοσο καιρο. Την ψυχολογια.
Σουταρει προχτες με τον Προμηθεα ο Παππας ενα τριποντο που δεν επρεπε να παρει κ αστοχει. Παιρνουμε κατα λαθος το επιθετικο ριμπαουντ κ ξαναζηταει τη μπαλα κ του τη δινουν κ ξανασουταρει αμεσως ακριβως απο το ιδιο σημειο χωρις να κουνηθει. Δευτερο λαθος. Η διαφορα ομως ειναι οτι ο Παππας στο δευτερο ευστοχησε. Και στην αμεσως επομενη επιθεση που βρεθηκε στο τριποντο εδωσε ασιστ κ ευστοχησε ο επομενος…
Ριμπαουντ, deflections, βοηθειες, επιθετικη αμυνα, τρεξιμο σε καθε ευκαιρια, συνεχης κινηση στην επιθεση.
Η pressure defense και uptempo offense του Πιτινο ειναι ο μονος τροπος να εκμεταλλευτεις την αντοχη κ το court vision του Καλαθη, το grit του Θαναση, του Παπαπετρου, του Μητογλου, του Παππα. Ειδαμε πολλα dribble hand-off που εκτελεσαν τελεια οι παιχτες με την ΤΣΣΚΑ απορροια της δουλειας των 2.5 ετων του Τσαβι. Μακαρι να δουμε κι αλλη dribble drive motion offense του Καλιπαρι μολις μπει κ ο Κιθ στην ομαδα. Αφου του αρεσει τοσο το Κεντακι του κοουτς…
Οταν παιζεις στατικα στην επιθεση το μονο που θα καταφερεις ειναι να εκθετεις το μοναδικο στοιχειο που δεν εχει ενας απο τους καλυτερους παιχτες της Ευρωπης που εχεις την τυχη να διαθετεις και να εξαφανιζεις παραλληλα ολους τους υπολοιπους που ειναι ετσι κι αλλιως ετεροφωτοι.
Οταν τρεχεις ο καλυτερος σου παιχτης θα ειναι παντα στα ορια του τριπλ νταμπλ και ο Θανασης θα βαζει τριποντα. Ο Λασμε θα ξαναθυμιζει στον εαυτο του οτι ειναι παιχτης. Ο Λοτζεσκι θα ξανασουταρει off the dribble. Ο Λεκα θα βαζει floater απεναντι σε 3 ψηλους κ ο Γκιστ θα ξανακοβει μεσα γρηγοροτερα απο τους αμυντικους. Για Παπαπετρου και Μητογλου δε μιλαω γιατι ειναι ηδη o κορμος της επομενης δεκαετιας.
Αυτο επρεπε να βλεπουμε απο την αρχη και οπου βγει.
Ετσι κι αλλιως η κομβικη χρονια ειναι η επομενη.
Τα υλικα που επρεπε να υπαρχουν την επομενη θα υπαρχουν. Αυτη ειναι η μεγαλη εικονα. Και αυτο δε σου το παιρνει ΚΑΝΕΙΣ. Και ναι, ο προπονητης αυτος ειναι ο,τι καλυτερο θα μπορουσε να εμφανιστει στον συλλογο τη δεδομενη στιγμη. Ο προπονητης αυτος ειναι βασικα μεγαλυτερο ονομα απο τον ιδιο το συλλογο. Και για οσο ειναι εδω ο Παναθηναικος θα μεγαλωνει μαζι του.
Δεν ειμαι καθολου απαισιοδοξος ακομα και για τη φετινη χρονια του Παναθηναικου.
Καθολου.
Ειδα για πρωτη φορα μετα απο χρονια τον Παναθηναικο να χανει προβαδισμα 10 ποντων 5 λεπτα πριν τη ληξη του αγωνα και στο 1.5 λεπτο κερδιζε με 17.
Ειδα την ομαδα μετα απο χρονια να ειναι winner.
Εναν κακο εψαχνε τοσο καιρο αυτη η ομαδα. Ειπαμε ο σταρ στο παραμυθι δεν ειναι σχεδον ποτε ο καλος.
Και ο Παναθηναικος μολις βρηκε τον σταρ του…
“Now you’re a little damn tired and you’re all standing watching one guy take bad shots. That’s not offense. You blew a 10point lead cause you were all standing watching one guy play. That’s not basketball. Rebound the damn basketball. Be tougher.”
