Αυτή την στιγμή που γράφεται το παρακάτω κείμενο ο πλανήτης μας ζει ιστορικές στιγμές. Δυστυχώς δεν ανακαλύψαμε ζωή σε άλλους πλανήτες. Ούτε καταφέραμε να δώσουμε μια λύση για την οικολογική καταστροφή. Γενικότερα δεν ζούμε ιστορικές στιγμές για ένα καλό γεγονός. Ζούμε ιστορικές στιγμές επειδή για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια (και το ξέσπασμα του H1N1) η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πανδημία.
Μια πανδημία που αυτή την στιγμή έχει σκοτώσει χιλιάδες συνανθρώπους μας σε όλο τον πλανήτη και που συνεχίζει να σκοτώνει καθημερινά και δυστυχως με τρελούς ρυθμούς…
Στην χώρα μας δυστυχώς αργήσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Αργήσαμε να καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Η ίδια η κυβέρνηση δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για αυτό που οι επιστήμονες προειδοποιούσαν ότι μας έρχεται από τον Γενάρη.
Η κυβέρνηση δεν κοίταξε να ενισχύσει εγκαίρως το (κάκιστο) σύστημα υγείας που διαθέτουμε. Δεν κοίταξε να προσλάβει νέο προσωπικό, δεν κοίταξε να ενισχύσει τα νοσοκομεία με τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό, δεν κοίταξε να αγοράσει τεστ ανίχνευσης του COVID-19, δεν κοίταξε να κάνει εξονυχιστικούς ελέγχους στα αεροδρόμια σε πολίτες που γυρνούσαν από το εξωτερικό.
Μόνο όταν ο εχθρός μας χτύπησε την πόρτα έτρεξαν (όχι με ιδιαίτερη ψυχραιμία) να προλάβουν να συμμαζέψουν ότι συμμαζεύεται. Προσπάθησαν να οργανώσουν τα νοσοκομεία, προσπάθησαν να προσλάβουν νέο προσωπικό (ελάχιστο αν αναλογιστούμε τις ανάγκες που απαιτεί ο έλεγχος μιας πανδημίας), κλείνοντας εγκαίρως βεβαια από την άλλη σχολεία και επιχειρήσεις, ενώ σε άλλες (πολύ κοντινές μας) χώρες για να γίνουν αυτά έπρεπε πρώτα να θρηνήσουν εκατοντάδες θύματα.
Χθες το απόγευμα ο πρωθυπουργός της χώρας ανήγγειλε απαγόρευση κυκλοφορίας (φυσικά με τις όποιες εξαιρέσεις στον κανόνα). Ένα σκληρό μέτρο, το οποίο κατά την γνώμη μου ήταν απαραίτητο να παρθεί και ο λόγος είναι απλός.
Ένα μέρος των συνανθρώπων μας δεν μπόρεσε να αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης και δεν τήρησε τους κανόνες που είχε ορίσει η κυβέρνηση ως αναγκαίους για την αποτροπή της διασποράς του ιού.
Είναι αλήθεια πως δυστυχώς αρκετοί είδαν την όλη φάση σαν μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση από την δουλειά και διακοπές. Εκμεταλλευόμενοι τον καλό καιρό ξεχύθηκαν στις παραλίες για μπάνιο, στα δάση και στα βουνά για πικ νικ, μαζεύτηκαν στα σπίτια για πάρτι, επέστρεψαν στα χωριά τους κλπ. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας βέβαια τήρησε με ευλάβεια το “Μένουμε στο Σπίτι”, όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να σταματήσει την διασπορά του ιού.
Χρειάζεται καθολική συμμετοχή.
Και φυσικά χρειάζονται ακόμη περισσότερα μέτρα τα οποία όμως δεν αφορούν τον απλό πολίτη, αλλά την κυβέρνηση. Η διασπορά του ιού δεν θα σταματήσει αν όλοι κάτσουμε στο σπίτι μας για τις επόμενες δύο εβδομάδες ή για τον επόμενο μήνα ή για τους επόμενους δύο μήνες. Η κυβέρνηση επιβάλλεται να οργανωθεί και να δημιουργήσει ένα πλάνο. Το πλάνο αυτό πρέπει να έχει κάποιους συγκεκριμένους στόχους:
1. Επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων
Όπως όλοι ξέρουμε τα δημόσια νοσοκομεία (και ακόμα πιο συγκεκριμένα οι ΜΕΘ) δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των συμπολιτών μας σε μια πιθανή έξαρση της πανδημίας. Αργά ή γρήγορα το σύστημα υγείας θα καταρρεύσει. Αποτελεί λοιπόν βασική ανάγκη, η κυβέρνηση να επιτάξει τα ιδιωτικά νοσοκομεία, ώστε να μπουν στην μάχη νέες κλίνες για αρρώστους, περισσότερες ΜΕΘ για βαριά περιστατικά, νέα εργατικά χέρια. Προσωπική μου άποψη είναι πως αυτό το μέτρο θα έπρεπε ήδη να έχει παρθεί, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως το δημόσιο σύστημα υγείας μας δεν μπορεί να τα βάλει με μια πανδημία με τα τωρινά δεδομένα. Ο λόγος φυσικά είναι πως οι εκάστοτε κυβερνήσεις των τελευταίων ετών (αριστερές, δεξιές, κεντρώες) υποβάθμισαν την λειτουργία των νοσοκομείων. Πολλά χρόνια τώρα ακούμε γιατρούς να διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Έλλειψη προσωπικού (κάποιοι είχαν εισηγηθεί απολύσεις), έλλειψη βασικού εξοπλισμού (γάντια, μάσκες, βαμβάκι κλπ), απαράδεκτα διατηρημένα κτίρια είναι λίγα μόνο από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο κλάδος της υγείας μας τα τελευταία 15 χρόνια και καμία κυβέρνηση δεν κοίταξε να βελτιώσει.
2. Αγορά τεστ για την ανίχνευση του ιού
Θα είμαι ξεκάθαρος. Καμία καραντίνα και κανένα “Μένουμε στο Σπίτι” δεν θα λύσει το πρόβλημα αν το κράτος δεν αποφασίσει να αγοράσει τεστ για να ελέγχει οποιονδήποτε ασθενή εμφανίζει συμπτώματα του ιού. Δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να εξαλειφθεί ο ιός χωρίς τα απαραίτητα τεστ, καθώς ο περισσότερος κόσμος είναι φορέας χωρίς να το γνωρίζει. Η κυβέρνηση επιβάλλεται να αγοράσει τεστ και να προσλάβει ένα συγκεκριμένο προσωπικό ιατρών και νοσοκόμων σε κάθε πόλη που θα πηγαίνει και θα παίρνει δείγμα από την οικεία του υποψήφιου κρούσματος. Μετέπειτα όσοι ασθενείς αποδειχθούν θετικοί στον ιό θα πρέπει να μπουν σε κατ οίκον περιορισμό τηρώντας κατά γράμμα του κανόνες υγιεινής και τις εντολές των γιατρών ώστε να μην κολλήσουν εκείνους που συζούν μαζί τους.
3. Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας
Σε συνέχεια του πρώτου σχολίου (1), η ελληνική κυβέρνηση εκτός από την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών επιβάλλεται να ενισχύσει την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κάνει το προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία μας. Η πρόσληψη νέου προσωπικού και η αγορά βασικού και εξειδικευμένου εξοπλισμού είναι δύο πολύ βασικές κινήσεις που το κράτος πρέπει να προβεί άμεσα. Το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων είναι εξαντλημένο πλέον από τις υπερωρίες που χτυπάει καθημερινά και εκτεθειμένο τόσο στον COVID-19, όσο και σε άλλες ασθένειες μιας και δεν υπάρχουν ούτε καν μάσκες και γάντια για να προστατευτούν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα καταφέρουν να αντέξουν. Χρειάζονται άμεση βοήθεια!
4. Σοβαρός έλεγχος σε αεροδρόμια και σύνορα
Επιβάλλεται η κυβέρνηση να περνάει από σοβαρό έλεγχο, οποιονδήποτε καταφθάνει στην χώρα μας. Πρέπει να γίνονται τα απαραίτητα τεστ και επιβάλλεται η υποχρεωτική και αυστηρότατη καραντίνα σε όσους έρχονται στην Ελλάδα από το εξωτερικό.
Αν η κυβέρνηση μέσα στον επόμενο μήνα δεν οργανωθεί κατάλληλα και δεν ενεργοποιήσει τα τέσσερα παραπάνω μέτρα τότε, η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν θα έχει κανένα νόημα.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας, όπως και η καραντίνα βοηθούν στην καθυστέρηση της μετάδοσης του ιού, όχι στην εξαφάνισή του. Για πόσο καιρό όμως ένα κράτος θα καταφέρει να επιβάλλει στον λαό να παραμείνει κλεισμένος στο σπίτι; Για ένα μήνα; Δύο μήνες; Προφανώς παραπάνω δεν γίνεται! Και δεν γίνεται γιατί η οικονομία θα καταρρεύσει και ο κόσμος θα πεινάσει. Το εμβόλιο προφανώς δεν θα έχει εφευρεθεί μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες (υπολογίζεται πως θα βγει με το νέο έτος), οπότε ο πρωθυπουργός καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του. Μπορεί να κερδίσει χρόνο μέσω της καραντίνας, όμως αν δεν πάρει τα μέτρα του, μόλις γίνει άρση της απαγόρευσης τότε τα πράγματα θα ξαναγίνουν πολύ επικίνδυνα.
Ίσως η κυβέρνηση να ελπίζει πως ο COVID-19 είναι ένα εποχιακός ιός και πως η αύξηση της θερμοκρασίας τους επόμενους μήνες θα περιορίσει την δράση του. Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί ακόμα, οπότε δεν μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στην φύση.
Επιβάλλεται να πάρουμε αυστηρά μέτρα! Και όπως επιβάλλεται ο κόσμος να μείνει σπίτι του για να σπάσει ο κύκλος μετάδοσης του ιού, έτσι και η κυβέρνηση επιβάλλεται να αναλάβει τις ευθύνες της και να προστατέψει τους πολίτες!
Καλό είναι λοιπόν να σταματήσουν οι παπαγάλοι (δημοσιογράφοι και υπουργοί) να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα πέρι ατομικής ευθύνης και να κοιτάξουν τι κάνει το κράτος για να προστατέψει τους πολίτες του. Γιατί ναι μεν υπάρχουν αρκετοί ηλίθιοι Έλληνες που δεν έχουν πάρει στα σοβαρά το όλο ζήτημα και νομίζουν πως βρίσκονται σε πρόωρες διακοπές, όμως το μεγαλύτερο μέρος του λαού έχει ακολουθήσει τις οδηγίες του ΠΟΥ και έχει προσαρμόσει όλη του την ζωή με τα νέα δεδομένα (κάτι που πραγματικά είναι δύσκολο να γίνει από την μία μέρα στην άλλη).
Είναι σειρά λοιπόν της κυβέρνησης να αφήσει πίσω της το χιλιοειπωμένο παραμύθι για την ατομική ευθύνη και να πάρει σοβαρά μέτρα. Αν τα μέτρα αυτά δεν παρθούν άμεσα τότε οι προβλέψεις για την χώρα μας είναι δυσοίωνες. Δεν απέχουμε πολύ από το να γίνουμε Ιταλία και Ισπανία.
Πολίτες και κράτος πρέπει να συνεργαστούμε αν θέλουμε να βγούμε από αυτή την μάχη με τον COVID-19 με όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα.
Ο εχθρός είναι εδώ και είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί κάθε λάθος απόφαση (είτε αυτή είναι ατομική, είτε συλλογική). Ας μην βάλουμε τα χέρια μας για να βγάλουμε τα μάτια μας.
Εμείς μένουμε σπίτι και το κράτος αναλαμβάνει τις ευθύνες του για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.